Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 8 maandag 17 september Bar Harbor ME > Gorham NH

Ook vandaag weer de gebruikelijke starttijden aan kunnen houden, we rijden via de SR-3 west Mount Desert Island af en maken bij Ellsworth eerst een stop bij een nieuwe Walmart Supercenter, die kan je wel een super supercenter noemen, drie ingangen en een speciale “outdoor living” afdeling.

Wij hebben alleen wat boodschappen nodig en beperken ons dus tot de voedselafdeling, alle boodschappen binnen en we gaan via de US-1 en 1A naar de I-395 west die ons naar de I-95 zuid brengt.

Bij Newport verlaten we de interstate en gaan de US-2 west op deze zullen we de rest van de dag met wat korte stukjes lokale wegen blijven volgen.

Die lokale wegen zijn in feite kortere stukken als de US-2 een grote bocht maakt.

Ons huisje heeft weer dorst dus een korte stop in Canaan ME hier moeten we voor de eerste keer meer dan $ 4,00 per gallon betalen we tanken dan ook maar voor $ 30,00 om de dure streek uit te komen, in Dixfield ME vinden ze $ 3,929 genoeg dus wordt de tank daar verder gevuld.

We rijden over prachtige wegen maar de herfstkleuring valt jammer genoeg nog erg matig uit, wat er al te zien is zijn veel geeltinten en die vallen niet zo op.

Langs de I-95 hebben we wel een stuk gezien waar men een paar jaar geleden alle bomen gekapt heeft, de nieuwe één á twee jarige opschot kleurde al wel mooi in roodtinten maar ga maar eens stoppen op de interstate om een foto te maken.

We rijden ondertussen voor de tweede keer deze reis New Hampshire binnen.

Als we een paar mijl voor de campground zijn zie ik een bord met “Covered Bridge” dus even van de weg af was maar 3,6 mijl dus dat kost niet veel tijd, bleek dus dezelfde brug te zijn als degene die we in 2008 ook als eerste gefotografeerd hadden, nu hadden we dan wel het geluk dat er geen andere mensen waren vorige keer vond men het nodig om de auto bijna tegen de brug te parkeren, nu dus foto’s van een oude brug zonder modern blik er voor.

We hebben vandaag verschillende keren wilde kalkoenen gezien die op landbouwgrond waarschijnlijk naar achtergebleven zaden zochten.

Dat het najaar snel dichterbij komt is aan de stalletjes langs de weg goed te zien, naast de gebruikelijke oude troep ó sorry antiek zeggen ze daar tegen geloof ik zie we hele stapels met pompoenen langs de wegkant met een kraampje er naast ook de sweetcorn begint rijp te worden.

Rond 03:30pm waren we bij de campground een van de gebruikelijke vragen bij het inchecken is vaak “hoe heeft u ons gevonden” als je dan aangeeft al eerder daar gestaan te hebben volgt altijd een zeer hartelijk “Welcome Back”

We krijgen een plekje in het bos (er zijn hier geen open plekken) maar wel redelijk dichtbij alle voorzieningen, na de camper op zijn plekje te hebben gezet vertrekken we eerst naar de laundry want er moet nodig gewassen worden, voor $ 2,75 per machine is alles weer schoon en droog.

Daarna nog een poosje lekker in de zon en de verslagen maken, wifi is alleen in de gastenhuiskamer beschikbaar en die sluit om 09:00pm dus zorgen dat de verslagen klaar zijn voor die tijd zodat ze online kunnen.

Ook hier gaat men steeds meer bezuinigen, zoals we in het zuidwesten al vaak zagen worden ook hier parkeerplaatsen en restarea gesloten de naast de campground gelegen restarea met informatie huisje is ook al gesloten en zoals dan gebruikelijk volledig afgezet zodat men er ook echt geen gebruik van kan maken..

Annie heeft vandaag wat last van ontwenningsverschijnselen ze heeft namelijk niet één paddo kunnen fotograferen.

Gereden: 193,1 mile

Getankt: Canaan ME, 7,464 gallon á $ 4,019 en Dixfield ME 40,65 gallon á $ 3,929

Campground: Timberland Campground, kosten $ 33,00 met full hookup en wifi (in the office).

 

Dag 9 dinsdag 18 september Gorham NH > Lincoln NH

 

Vanmorgen tijdens het ontbijt komt heel voorzichtig de zon boven de bergen uit, helaas is dat de enige zon die we vandaag te zien krijgen.

Het is weer 08:50 als we van de campground wegrijden op een of andere mannier is dat al een aantal dagen zo zonder dat we daar op aan sturen.

Na nog een klein stukje US-2 west draaien we in het stadje Gorham de SR-16 zuid op na, een kleine acht mijl komen we bij de afslag naar Mount Washington, we maken even een stop maar zien dat de wolken al onder de top hangen dus lijkt naar boven gaan vrij zinloos, is het op de top helder dan kijk je net als in een vliegtuig op de wolken en zit de top in de wolken dan heb je dus alleen maar mist dan is $ 30,00 p/p weggegooid geld.

We volgen de SR-16 verder richting Jackson, de verkleuring van de bladeren wordt langzaam maar zeker intenser bij Glen draaien we linksaf en gaan richting North Conway, een korte stop in Intervale bij het visitorinformationcenter levert niets op want dat is op dinsdag en woensdag gesloten dus gaan we zelf maar op zoek naar de winkels.

Die zijn er trouwens genoeg in North Conway, we starten met de Christmas Tree Shop wat net als vorige weer niets oplevert een paar dingen bij een Dollar Tree gekocht en daarna een stukje terug gereden want op de heenweg hadden we nog een Christmas winkel gezien die heet Christmas Loft en doet zijn naar eer aan.

Een schitterende winkel helemaal in kerstsfeer (bijna dan want er is een klein hoekje met halloweenspul) er zijn verschillende kamers met iedere keer een ander thema, in Nederland proberen verschillende tuincentra ook een kerstsfeer te creëren nou die kunnen hier in de leer het zag er allemaal prachtig uit, op de site van Annie kan je foto’s zien.

Het personeel is heel vriendelijk en vraagt aan iedereen waar men vandaan komt, als we Nederland zeggen reageert een van de dames die een nieuwe show aan het opbouwen zijn, zij heeft Nederlandse voorouders en is zelf ook al een paar keer in Nederland geweest schijnbaar komen de meeste kunstbomen die men hier verkoopt dus uit Nederland en Duitsland.

Ook deze keer gaan er weer een paar kerstornamenten mee naar huis, we hebben inmiddels zo vaak wat meegenomen dat een volledig Amerikaanse boom mogelijk is, waar we hier een half uurtje dachten te shoppen waren we dus anderhalf uur verder voor we naar buiten stapte.

Terwijl we naar de camper liepen voelden we was spetters maar daar bleef het helaas niet bij, we rijden naar een groot outletcenter “Setters Green Outlet” en daar aangekomen worden de druppels groter, eerst even een horlogewinkel in, mijn horloge loopt de laatste dagen steeds achter dus een nieuwe batterij er in laten zetten, daarna worden de credit en debit kaarten regelmatig getrokken en raakt het bed achterin de camper steeds voller.

De eetgelegenheden hebben niets wat ons kan bekoren dus gaan we in de inmiddels stromende regen op zoek naar wat anders we komen een Walmart tegen (geen supercenter) maar meestal zit er wel een eetgelegenheid in deze winkels hier was dat de Dunkin Donut waar we een Big Tasty bestellen die ook nog eens vers gemaakt werd, een prima maagvulling als (iets verlate) lunch daarna worden ook hier nog de nodige inkopen gedaan.

Inmiddels is het al 03:00pm geweest en besluiten we richting Lincoln te rijden waar de campground voor de komende nacht is, via de SR-16 en een klein stukje SR-113 zoeken we de SR-112 op dit is de Kancamagus Hyway de mooiste scenic byway van noordoost Amerika, deze keer jammer genoeg weinig scenic aan deze weg het regent hard en op sommige stukken rijden we in de mist (wolken).

We zien onderweg al wel schitterende herfstkleuren jammer dat het zo hard regent want het had mooie plaatjes kunnen geven.

Een plekje op de campground is vlug geregeld dus rijden we naar onze plaats en zetten de camper op zijn plek, gelukkig een vlakke plek dus levelen is niet nodig, even naar buiten om de stroom aan te sluiten, water is niet nodig want er zit nog genoeg in de tank.

Ook nu (08:30pm) regent het nog volop.

Gereden: 86,4 mile

Getankt: niet

Campground: Country Bumpkins Campground, kosten $ 25,00 met stroom, water en wifi.

 

Dag 10 woensdag 19 september Lincoln NH > Westport NY

 

Gisterenavond kregen we het idee dat het ineens hard ging waaien maar de camper bewoog niet dus dat kon niet, zouden we dan stromend water horen het was aarde donker dus we konden niets zien, vanmorgen bij het opstaan werd het al vlug duidelijk dat het inderdaad water was wat we hoorden (nu nog steeds trouwens) het achter de campground lopende riviertje wat gisteren bij aankomst zo ongeveer droog stond was verandert in een kolkende watermassa waarbij een stroomversnelling net op de hoek van de campground voor het nodige lawaai zorgde.

Tegen 12:00 uur vannacht werd het dan eindelijk droog nog wel een paar buitjes ook vanmorgen tijdens het ontbijt nog eentje maar als we eenmaal onderweg zijn wordt het lichter en komt even later de zon voorzichtig tevoorschijn.

We verlaten Lincoln en rijden via de SR-118 en SR-25 west richting de I-93 zuid, de 118 en 25 zijn twee mooie bergwegen om te rijden niet te breed met veel bochtenwerk en behoorlijk veel klim en daal werk, op sommige stukken rij je gewoon door een tunnel van bomen, alleen jammer dat ze er erg slecht bijliggen.

De herfstkleuring is enorm verschillend soms helemaal niets en ineens weer mooie kleuren dat zal de hele dag zo blijven, de zon helpt steeds meer om de kleuren te laten spreken.

Na een stuk I-93 zuid en een klein stukje I-89 noord gaan we de US-4 en rijden onze achtste staat binnen Vermont, in Woodstock maken we een korte stop om een covered bridge te fotograferen dat moet even snel want de camper staat op een plek waar dat eigenlijk niet mag.

De route blijft heel mooi om te rijden wel zijn ze op verschillende plekken aan de US-4 aan het werk onder andere een nieuwe asfalt laag aanbrengen en verschillende bruggen aan het repareren maar echt veel oponthoud hebben we er niet van.

Annie ziet nog twee Moose in een waterpoel grazen maar daar was geen mogelijkheid om te stoppen.

Eenmaal in Rutland VT gaat het tempo er ineens helemaal uit, eerst ons huisje van brandstof voorzien daarna zijn de bewoners van het huisje aan de beurt, een footlong Italian met Buffulo Chicken en we kunnen er weer tegen, terwijl we een parkeerplek zoeken om de lunch te gebruiken ziet Annie een juwelier die ook Pandora beads verkoopt dus dat is het volgende doel, aangezien ze van zichzelf iedere reis een bead mag kopen die liefst iets met die reis te maken heeft, dit keer een heks wat dan weer met Halloween te maken heeft.

We gaan weer verder maar niet lang want aan de andere kant van de stad komen we een winkelcentrum tegen waar een Michael’s, Bad Bed & Beyond en een Jo-Ann’s zitten, alleen Michael’s kan wat aan ons verdienen bij de andere vinden we niets van onze gading.

We rijden de staat New York binnen en bij Whitehall NY draaien we de SR-22 noord op om de rest van de route Lake Champlain te volgen, bij Ticonderoga NY moeten we rechtaf maar net voor de kruising zijn we dat er links een Walmart Supercenter zit dus eerst even de voorraden aanvullen voordat we via Port Henry NY naar Westport NY rijden waar de campground voor vannacht ligt.

Een mooie kleine campground met eenenveertig camper en zeven tentplekken, mooie schone restrooms en private douche een recreatie ruimte met laundry zodat je tv kan kijken terwijl de was draait en een grote gezamenlijke overdekte deck met picknicktafels.

De campground ligt aan Lake Champlain en het meer is via een stalen trap te bereiken men mag er zwemmen op eigen risico maar er is ook een zwembad op de campground.

Gereden: 182,1 mile

Getankt: Rutland VT, 25,538 gallon á $ 3,879

Campground: Barber Homestead Park, kosten $ 28,00 met stroom, water en wifi.

 

Dag 11 donderdag 20 september Westport NY > Poland NY

 

Het koelde gisterenavond al flink af we hebben de kachel nog een poosje aangehad, vanmorgen leek het wel of er wat rijpvorming op het gras zat maar dat bleken gewoon dauwdruppels te zijn.

We vertrekken weer om 08:50 van de campground en na nog een stukje SR-22 noord gaan we de SR-9N noordwest op het gaat gelijk al wat omhoog en even later rijden we de mist (laaghangende wolken) in, alsof je met een vliegtuig opstijgt, komen we er even verder al weer uit en rijden in de zon via Elizabethtown (een mooi plaatsje) gaan we verder en een paar mijl voor Keene komen we op de SR-73 noord uit.

Dat we Lake Placid naderen zien we aan de Olympische springschansen van de spelen in 1980, men is hier volop aan de wegen bezig en de SR-35 waar we inmiddels op rijden is afgesloten maar er is een zeer goed aangegeven omleiding, de SR-35 gaat over in de SR-86 en in Saranac Lake gaan we naar de SR-3 noordwest, in Saranac Lake zien we aan de andere kant van Flower Lake huizen als kastelen staan hier komt waarschijnlijk de jetset wintersport vieren.

Hoe meer we klimmen hoe mooier de kleuren van de bladeren worden, nog geen hele berghellingen die in brand lijken te staan maar verschillende grote plukken met mooie kleuren zijn al zichtbaar.

We maken dan ook verschillende fotostops soms op een turnout of viewpoint maar ook wel door daar waar mogelijk in de berm te stoppen, jammer genoeg zijn er erg weinig echte stop/parkeerplaatsen in deze regio.

Bij het plaatsje Tupper Lake (aan het gelijknamige meer) draaien we de SR-30 zuidwest op, Tupper Lake is gekend als een van de meren met een grote populatie Snapper Turtles men heeft de weg die door het meer loopt zelfs aan beide zijden afgezet met zwaar gaas om te voorkomen dat deze dieren de weg oversteken om aan de andere kant van de weg hun eieren te leggen in het verleden werden er honderden per jaar dood gereden (in Nederland zie je deze maatregel op verschillende plaatsen in het voorjaar tijdens de paddentrek)

Midden in het meer is er een parkeerplaats langs de weg daar nog even een stop gemaakt maar geen schildpad te vinden die zijn mogelijk al in de modder verdwenen voor hun winterslaap, het enige wildlife wat we hier zien is en blauwe reiger, verder zien we vandaag een groep kalkoenen, een zwartkop kalkoen gier, een hert en wat eekhoorns die laatste als we al op de campground zijn.

We komen vervolgens bij Long Lake, daar is een mogelijkheid om met een (water)vliegtuigje een rondvlucht te maken kosten $ 40,00 voor een volwassen persoon maar de minimum prijs per vlucht is $ 90,00 dus zou dat met twee personen op $ 45,00 p/p komen helaas durft Annie niet in zo’n klein ding en zijn er geen ander mensen die een vlucht willen maken.

De $ 90,00 om alleen te gaan is best redelijk maar om nu alleen met een piloot zo’n vlucht te maken trekt mij niet je wil zo’n ervaring toch met anderen delen, als de bladeren nou op hun hoogtepunt zouden zijn had ik het misschien wel gedaan, maar wat we nu onderweg aan kleuren gezien hebben was niet zodanig dat ik daar op mijn eentje een vlucht voor wilde maken.

We bollen weer rustig verder en volgen de SR-30 zuidwaarts via Blue Mountain Lake en Indiaan Lake naar Speculator waar we de SR-8 west oppakken, die ons door leuke kleine plaatsjes naar Poland onze eindbestemming voor vandaag zal brengen.

Ondertussen zakken we weer langzaam en zien we ook de kleuren verdwijnen.

Net voor we rechtsaf de SR-28 opgaan zie ik een benzinepomp die $ 4,079 per gallon vraagt als je dan bedenkt dat we de hele dag prijzen tussen $ 4,17 en $ 4,30 gezien hebben is de keus niet moeilijk, New York is trouwens een flink stuk duurder met zijn brandstofprijzen want die $ 4,17 zagen we gisteren al zodra we de grens met Vermont voorbij waren.

De campground is vlug gevonden want hier hebben we in 2008 ook gestaan, de eigenaresse kan ons voor vannacht een plek geven de rest van het weekend zijn ze vol dat wordt nog interessant morgen als we bij Thousand Islands een plek gaan zoeken.

We maken een praatje tijdens het inschrijven, want ze wil graag weten waar we al geweest zijn en waar we naar toe gaan, ze geeft daarbij aan dat we de mooie kleuren tegemoet gaan want upstate NY en Canada is al verder met de kleuring van de bladeren.

Camper op zijn plek en even lekker in de zon, ondanks de lage snelheid is het constant rondkijken naar mooie plekjes tijdens zo’n rit best vermoeiend en dan is een uurtje lekker is de zon zitten een heerlijk rustpunt.

Morgen slapen we als we een plek vinden tenminste nog in de USA er staan ook nog een boottocht vanuit Alexandria Bay op de planning dat hebben we in 2004 ook gedaan en zal nu mogelijk nog mooier zijn met de herftskleuren.

Gereden: 184,3 mile

Getankt: Poland NY, 32,877 gallon á $ 4,079

Campground: West Canada Creek Campsites, kosten $ 27,00 met stroom, water en wifi.

 

Dag 12 vrijdag 21 september Poland NY > Fineview NY

 

Vanmorgen net iets voor 09:00am weer op pad, we gaan eerst naar Alexandria Bay en T-T verrast ons met een prachtige route dwars door upstate NY over allerlei landweggetjes (die dan toch nog zes meter breed zijn) we hebben tijd genoeg en laten ons gewoon verrassen waar we allemaal uit zullen komen.

We vertrekken met bewolkt weer en een half uurtje onderweg zien we dat de weg nat is van een regenbuitje ook wij krijgen in de loop van de morgen wat lichte regen.

Links en rechts van de wegen zien we boerderijen waarvan sommige letterlijk op instorten staan, de grond die bewerkt kan worden is veel grasland en maïs die laatste zijn ze volop aan het oogsten, veel met een ouderwetse tweerijer achter de tractor en hier en daar een moderne zelfrijdende vierrijer.

De meeste blokken maïs zijn niet groot en een vlakke akker kennen ze hier helemaal niet, het zijn allemaal hellingen waarvan sommige nog best steil zijn, de meeste maïs wordt niet in karren maar in vrachtauto’s vervoerd omdat de afstanden tussen maïsveld en boerderij gewoon te groot is om dit met tractor en wagen te doen.

Veel van die vrachtauto’s hebben trouwens geen dek over de lading dus liggen de wegen bezaaid met uitgewaaid maïsblad.

Verschillende borden (paard met koetsje) langs de weg doen vermoeden dat er ook nog Amisch People in deze omgeving wonen maar dat moet dan nog verder in het achterland zijn, want bij alle boerderijen die wij zien staan auto’s en moderne landbouwwerktuigen.

We rijden Alexandria Bay binnen en worden bij Uncle Sam verwezen naar een parking die ook grote voertuigen kan hebben, we hebben tijd genoeg en besluiten even een stukje buiten de stad te rijden omdat we daar uit 2004 een Subway weten te zitten, die was ondertussen dus niet meer aanwezig dus wat verder gereden en in Clayton de lunch gekocht zodat we die aan boord op kunnen eten.

Tegen 12:30pm mogen we aan boord van de tweedekker, vorige keer was het drukker en mochten we met de veel mooiere driedekker mee na de gebruikelijke uitleg over reddingsvesten krijgen we eerst de korte trip langs Miljonairs Row een serie kasteelachtige huizen die al voor de eerste wereldoorlog als zomerwoning voor de rijke der aarde gebouwd zijn veel van die woningen zijn in de loop der jaren opnieuw opgetrokken omdat ze door allerlei oorzaken in brand vlogen in de recessiejaren, veelal verzekeringsfraude om aan geld te komen in die tijd.

Even terug naar de pier om de mensen die de korte trip geboekt hebben weer aan land te zetten en dan op naar Boldt Castle het mooiste huis/kasteel in deze regio met een zeer droevige geschiedenis waar onze gids van vandaag helaas maar weinig over verteld net als over de ander huizen trouwens het enige wat hij zegt is wie er woont en hoeveel men er voor betaald heeft.

In 2004 hadden we een gids die heel veel over de geschiedenis van de huizen wist te melden, deze heer vond schijnbaar dat hij hele goede grappen kon vertellen wat overigens maar door één dame bevestigt werd, want verder lachte niemand om zijn grappen en waarschijnlijk heeft hij dat ook in zijn tipgeld aan het eind van de tocht kunnen merken.

We varen ook een stuk door het Canadese deel van Thousand Islands en onder de hoge brug die beide landen verbind en waarover we morgen Canada inrijden.

Door het donkere weer met af en toe een beetje regen komen de huizen niet zo mooi tot hun recht ook is er nog maar weinig herfstkleuring te zien maar al bij al is het wel een leuke middag en als men in deze regio komt is een boottocht over de Saint Lawrence River tussen de ruim 1.800 eilanden zeker de moeite waard.

Eenmaal terug aan land rijden we eerst een stukje terug richting Watertown om nog wat voorraden in te slaan, de weg er naar toe gaat weer dwars door de polder voor de terugweg naar Wellesley Island kiest T-T voor de I-81 noord.

Tussen het vaste land van NY en Wellesley Island ligt een tolbrug en zijn we $ 2,50 kwijt om op het eiland te komen waarschijnlijk zullen we morgen weer tolgeld moeten betalen want de ander bruggen liggen op Canadees grondgebied.

Het State Park is vlug gevonden en de ranger(in) van dienst weet te melden dat er plaats genoeg is dus boeken we een plek voor één nacht, kan ook bijna niet anders want deze campground heeft maar liefst 411 plekken.

De State Parken worden trouwens wel heel erg duur om te overnachten nu waren we $ 38,75 kwijt met een full hookup de campground van gisteren was $ 10,00 goedkoper en bood daar dan nog wifi en een zwembad voor aan, welke hier beide niet aanwezig zijn, de campground van onze eerste nacht was ook zo duur maar stond wat meer in verhouding tot de kust-campgrounds die daar in de buurt lagen.

Gereden: 196,6 mile

Getankt: niet

Campground: Wellesley Island State Park, kosten $ 38,75 met full hookup geen wifi

 

Dag 13 zaterdag 22 september Fineview NY > Milton ON

 

Vanmorgen vroeg wakker door klapperende dakramen, er was behoorlijk wat wind gekomen, vannacht ook nog een paar keer druppels op het dak gehoord maar bij het opstaan lijkt de zon door te komen, met name lijkt want eerdat dat we onderweg zijn regent het alweer licht.

Dit wordt weer een verplaatsingsdag waarbij ook nog een Provincial Park bezocht gaat worden.

Het park uit en terug de I-81 noord op tot de grens met Canada daar wat vragen van de Canadese beambte “waar gaan je naar toe, hoe lang blijven je, wanneer was je de laatste keer in Canada, heb je drank of tabak bij” een stempel in de paspoorten en goede reis.

Na een klein stukje Hwy-137 noord met twee bruggen waarvoor alleen zuidwaarts betaalt moet worden draaien we de Hwy-401 west op die we een groot deel van de dag zullen volgen.

T-T wordt voor een paar dagen op kilometers gezet dat rijdt wat gemakkelijker ten opzichte van de afstanden die op de borden aangegeven worden.

Hwy-401 is tot net voorbij Kingston niet lekker om te rijden het is een oude betonweg met een laagje asfalt en je voelt en hoort iedere voeg net of je in de trein zit (kedeng, kedeng) daarna is hij gereconstrueerd en rijdt een stuk comfortabeler.

We hebben regelmatig een kleine bui en soms een wat grotere dus dubben we even wat we met Sandbanks Provincial Park zullen doen, we rijden de afslag waar het park op aangegeven wordt voorbij vanwege de regen maar als we de afslag naar Belleville naderen is het droog dus wagen we het er op.

Via mooie binnenwegen gaan we naar Bloomfield, daar raken we de borden die naar het park verwijzen kwijt en als het dan ook nog eens begint te stortregenen leggen we de koers om richting Trenton om de Hwy-401 west weer op te zoeken.

Onderweg wordt in Quinte West de tank gevuld was toch weer CA$ 0,09 per liter goedkoper dan op de snelweg.

Hoe meer we naar het westen gaan hoe beter te weer wordt, de bewolking wordt lichter en de zon komt tevoorschijn wel staat er een stevige wind schuin op de kop dus krijgt de camper nu en dan flinke klappen.

We maken nog een lunchstop op een van de serviceplaatsen langs de Hwy-401 om ons daarna in de buurt van South Pickering in de zaterdagmiddag drukte rond Toronto te storten.

We nemen de Expresbanen en dat rijdt goed door, de naastgelegen Collectorsbanen staan regelmatig stil, totaal negen rijstroken in beide richtingen (totaal dus achttien) Eastbound is trouwens veel drukker daar staan zelfs de expresbanen stil.

Je kan jezelf hier goed gek laten maken maar ik kies een baan (de tweede op de expresweg) en blijf daar rijden zo heb je het minste last van invoegend verkeer en ook niet het risico dat je onverwacht op een afslaande baan zit, aan de westkant van Toronto in de omgeving van het vliegveld zijn ze volop aan de weg aan het werk maar ook daar geen problemen de snelheid is2267 nergens onder de 70 k/u geweest.

De maximum snelheid op Hwy-401 is trouwens maar 100 k/u ondanks dat de weg overal minimaal twee rijstroken per richting heeft, de dame die we van de week spraken in de Cristmas Loft had het er al over dat men in Nederland zo hard mag rijden (en dat was nog in de 120 k/u periode) maar nu snap ik waarom ze dat zei 100 k/u is ongeveer 60m/u dat schiet niet echt op als je de Nederlandse snelheden gewent bent.

Ik vind het overigens een prima snelheid waarbij je ook nog eens een beetje rond kan kijken, behalve rond Toronto dan want daar heb je alle aandacht voor het verkeer nodig.

De laatste tien kilometer naar Milton wordt het al een stuk rustiger op de weg, we nemen de afslag naar Milton en rijden op het gemak naar de campground.

De vriendelijke dame geeft ons een naseizoen korting in plaats van CA$ 34,00 plus tax zijn we maar CA$ 30,60 inclusief tax kwijt voor een plek met stroom en water, ze geeft ons een sitenummer maar zegt daarbij gelijk kijk maar even en als je het niets vindt neem je maar een andere plek het veld waar we uit mogen kiezen heeft 46 plekken en is helemaal leeg.

De toegewezen plek is wat ongelijk en de takken van de bomen raken de camper dus zoeken we een ander plekje wat vlakker is en meer in de zon ligt, camper op zijn plek een aansluiten op de voorzieningen.

Annie probeert online te gaan maar dan blijkt dat men moet betalen voor de wifi, ik loop even naar het kantoor om onze plek te melden en zeg dat de toegewezen plek wat snoeiwerk vraagt als daar een grotere camper moet staan, dan vraag ik naar de wifi kost CA$ 4,00 en dan werkt er maar 1 computer op maar je krijgt ze van me zegt de dame, kijk dat is weer CA$ 16,00 uitgespaard voor twee dagen, zo hebben we deze reis al verschillende voordeeltjes gehad.

Campground is mooi met ruime plekken, enige nadeel is dat men het verkeer op Hwy-401 hoort hopelijk is dat ’s nachts wat minder.

Gereden: 267,7 mile

Getankt: Quinte West ON, 36,157 gallon á $ 4,791 dit is omgerekend van liters naar gallon en CA$ naar $ de pompprijs was CA$ 1,233 per liter en er ging 136,87 liter in de tank.

Campground: Milton Heights Campground, kosten CA$ 30,60 met water en stroom en betaalde wifi CA$ 4,00 per dag.

Dag 14 zondag 23 september Milton ON en omgeving

 

We starten op het gemak vandaag, we blijven in deze omgeving en slapen op dezelfde campground dus ons plekje voor vannacht is al vastgelegd.

Van het AllesAmerika forumlid Kastelke, sinds een paar jaar in deze regio woont, hebben we een heleboel tips gekregen over deze omgeving daar hebben we er een drietal uitgehaald en die willen we vandaag gaan doen.

T-T krijgt opdracht om een route naar Orangeville, maar dan wel via Chaltenham Badlands, een goed verborgen stukje natuurschoon er is maar weinig informatie over te vinden, uiteindelijk heb ik de locatie via Bingmaps en Street & Trips kunnen vinden en er een adres aan kunnen hangen.

We rijden weer over prachtige kleinere wegen waar de herfstkleuren met de dag mooier worden, een deel van de wegen is hier niet geasfalteerd men rijdt dan over (zeer goed onderhouden) dirtroads waar trouwens hele mooie huizen aan staan, deze wegen zijn lekker rustig zodat we gemakkelijk kunnen stoppen om foto’s te maken.

We komen onder andere over een brug waar volgens mij de camper eigenlijk te zwaar voor was maar kon zo vlug niet zien of de beperking een totaal gewicht aangaf of een aslast gewicht, de brug heeft het in ieder geval gehouden, als we een detour voor roadwork krijgen raakt T-T van slag dus voeren we de gegevens voor de Badlands nogmaals in en dan gaat het wel goed, de gegevens die ik via S&T gevonden had zaten er uiteindelijk maar honderd meter naast.

Chaltenham Badlands is maar een paar honderd vierkante meter groot, maar zeker een bezoek waard een soort donker rode klei met groene strepen er in hier en daar een boom of struik maar verder zoals we van verschillende badlands in Amerika gewend zijn helemaal kaal.

Een klein parkeerterreintje waar een auto of tien op kan (of vijf en een camper) , de meeste mensen stappen uit en maken een paar foto’s vanaf de bovenkant waar het parkeerterrein ligt en zijn weer weg.

Wij maken een kleine wandeling langs de rand van het gebied zodat we het ook van de zij en onderkant kunnen bekijken, langs die kanten staan trouwens nog verschillende planten in bloei iets wat we de laatste dagen al meer gezien hebben, sommige velden en wegbermen zien nog helemaal geel, blauw en wit van de bloeiende planten.

Na een kleine drie kwartier gaan we weer verder en zetten koers naar Orangeville waar men het straatbeeld heeft verfraaid met beelden gemaakt van hout, een deel van deze beelden zijn ter plaatse gemaakt in/uit de stam van dode bomen, we zagen ook nog een paar dode bomen in het straatbeeld die op en meter of drie hoog waren afgezaagd er zullen dus weer een paar beeldhouwers of kettingzaagartiesten aan het werk kunnen.

De beelden staan in verschillende straten en een viertal zelfs op de begraafplaats er zitten prachtige creaties tussen maar het is natuurlijk wel vergankelijk zo zagen we bij een van de oudere beelden die een beer voorstelde dat het gezicht er inmiddels afgerot/gevallen was.

Bij het plaatselijk theater is een visitorcenter en daar kan men een folder halen waar alle locaties opstaan erg gemakkelijk want je zoekt je verloren en zal er een heleboel missen zonder deze folder.

Jammer genoeg valt er regelmatig een bui gelukkig geen grote, zodat we zo nu en dan schuilend onder een boom en flink aantal van de beelden kunnen bekijken.

Een deel van de beelden doen we met de camper omdat het inmiddels flink regende en deze toch op de route lagen, ook de beelden op de begraafplaats hebben we nog bekeken, op de begraafplaats zagen we opvallend veel Nederlandse namen op de grafstenen staan dus doet de plaatsnaam vermoeden dat het wel eens door Nederlandse emigranten gesticht kan zijn hierover heb ik geen informatie kunnen vinden maar dat zal vast wel ergens op internet te vinden zijn.

We gaan naar onze laatste plek voor vandaar, Crawford Lake dit ligt in Milton en blijkt maar een kleine tien kilometer van de campground te zijn.

Het is een bijzonder meer omdat het behoorlijk diep is (vierentwintig meter) en bijna geen stroming kent is het erg zuurstofarm onder de vijftien meter lijn zit bijna helemaal geen zuurstof hierdoor kan men de bodem lezen als de jaarringen van een boom, onder andere hierdoor kwam met tot de ontdekking dat er dicht bij het meer vroeger mensen gewoon moeten hebben en zo werd het longhouse dorp wat ook in het park ligt ontdekt.

Hier leefde vroeger de Iroquoian people, het dorp is na opgravingen gereconstrueerd en bestaat uit vijf huizen waarvan de langste vijftig meter was, van drie heeft met de boomstammen waar ze mee gebouwd werden terug gezet en de twee kleinste (vijfentwintig meter) zijn volledig terug opgebouwd in de ene kan je alles zien zoals het vroeger was voor zover men dat terug heeft kunnen vinden uit de overlevering hier wordt ook uitleg over gegeven door vrijwilligers in de andere wordt middel moderne apparatuur uitleg gegeven.

Allemaal heel mooi en zeer zeker interessant om een paar uur rond te lopen, na het dorp bekeken te hebben maken we nog een rondje om het meer, een gemakkelijk wandeling grotendeels over een boardwalk die ook voor rolstoelen toegankelijk is men zal dan wel hulp moeten hebben want er zit nog wat hoogte verschil in.

We kregen trouwens het idee dat het in dit deel van Ontario de hele dag droog is geweest, terwijl een paar kilometer naar het noorden we behoorlijk wat regen gehad hebben ook eenmaal terug op de campground waren geen sporen van neerslag te zien.

Wel werd het vlug bewolkt en koelde het al vroeg in de avond flink af.

Al bij al een mooie dag in een schitterende omgeving.

Gereden: 105,7 mile

Getankt: niet

Campground: Milton Heights Campground, kosten CA$ 30,60 met water en stroom en betaalde wifi CA$ 4,00 per dag.