Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 8 28 april Tucson – Cottonwood

 

Na het ontbijt nemen we rond 8:45am afscheid van Diane en Vernon, zij waren zeer blij en vereerd dat wij toch nog even tijd voor een omweg via Tucson hadden kunnen maken en hopen ons de komende jaren nogmaals te ontmoeten, dit is gezien de gevorderde leeftijd van beide altijd maar afwachten natuurlijk.

Toen we gisteravond de route voor vandaag bespraken met Vernon gaf hij aan dat hij een mooiere route had dan via Grand Ave naar de I-10, toen ik aangaf via Ina Road te willen rijden om het Tohono Chul Park te bezoeken was hij blij verrast want, dat was de route die hij in gedachten had, hij kwam dan ook gelijk met vrijkaartjes aanzetten die hij als sponsor van dit park(je) ieder jaar kreeg.

Onderweg naar het Tohono Chul Park nog een detour gedaan omdat er een lange file stond door wegwerkzaamheden.

Omdat we geen zin hadden om daar een paar uur aan kwijt te raken hebben we gewoon de eerste afslag genomen en Tim (T-T) uit laten zoeken hoe we dan verder moesten, na een paar keer zeggen dat we om moesten draaien pikte hij een andere route op die ons voorbij de wegwerken weer op de goede route bracht.

Tohono Chul Park is een beetje te vergelijken met een botanische tuin maar dan alleen gewijd aan de lokale beplanting, hoewel dit laatste niet helemaal correct is, er staan hier en daar wat planten (aloe) die oorspronkelijk uit Afrika komen en ook vond ik een aantal cactussen die uit Zuid-Amerika komen, maar dat zal de niet met deze planten bekend zijnde bezoeker zeker niet opvallen.

Men kan er een paar mooie (korte) trails lopen waarbij met overal uitleg vindt over de planten en hun eventuele toepassing, als men wilt kan men met een vrijwilliger op stap die uitleg geeft.

De heer die ons aansprak kreeg al vlug het idee dat hij meer van mij kon leren dan andersom en dus wenste hij ons een prettig verblijf en bood zijn diensten aan bij een andere groep mensen die daar dankbaar gebruik van maakten.

Hier en daar wordt de natuur een beetje geholpen waardoor er op verschillende plaatsen nog mooie wildflower te vinden was wat voor ons dus toch nog wat wildflowerfoto’s opleverden, ook kan men er veel kleinere cactussen vinden die men in de (echte) natuur meer moet zoeken, dit heeft als voordeel dat men later in de natuur weet waar men deze kleinere soorten moet zoeken want ze zijn wel op een natuurlijke manier aangeplant.

Verder vonden we nog een paar mooie bloeiende cactussen zodat we toch weer een welbestede morgen hebben gehad.

Na de tank nog even te hebben gevuld draaien we de I-10 noord op richting Phoenix, naarmate we dichter bij deze stad komen wordt het steeds drukker op de weg, in een van de voorsteden gaan we nog even van de weg af om even te winkelen bij Jo-Ann’s en de magen te vullen.

Wat ons de laatste dagen is opgevallen is het feit dat en veel Restarea gesloten zijn, eerst dachten we dat dit mogelijk met de problemen met de illegale Mexicanen te maken had, maar ook verder van de grens zijn veel Restarea gesloten dus mogelijk heeft het met de slechte economie te maken, de kosten om deze Restarea te onderhouden zullen best flink zijn, alleen geeft men nu een vermogen uit aan afzettingen om te voorkomen dat de mensen toch gebruik maken van de Restarea.

In Phoenix is het flink druk zowel op de I-10 als in het begin op de I-17 die we ook weer noord volgen, na de laatste (nieuwbouw)wijken wordt het rustiger wat het verkeer aangaat, maar krijgen we te maken met een harde wind, die zeker als we eenmaal gaan klimmen en er harde rukwinden achterom de bergen komen twee handen aan het stuur vragen om de camper op het rechte spoor te houden.

We nemen de afslag naar de AZ-260 west en rijden zo naar Cottonwood waar we eerst naar het Dead Horse Ranch SP rijden om een plekje voor de nacht vast te leggen, in dit park hebben we al meer gestaan dus hebben we het ondanks dat T-T het ergens anders zoekt zo gevonden, net als in 2008 staan we weer op de Quail Loop, we staan zelfs op hetzelfde plekje.

We rijden nog even terug het stadje in om bij de Walmart de voorraden aan te vullen, ook de tank wordt afgetankt zodat we daar morgen geen omkijken naar hebben.

Terug op de campground camper op zijn plek en dan het eten koken dit vraagt door de harde wind wat kunstgrepen om de bbq fatsoenlijk te laten branden maar een stoeltje als windscherm bied uitkomst, door die harde wind kunnen we helaas niet buiten zitten.

Vandaag (en gisteren) gereden: 375 mijl.

Getankt: Tucson 35,984 gallon á $ 2,779, Cottonwood 21,811 gallon á $ 2,799

Campground: Dead Horse Ranch (Quail Loop), kosten $ 20,00 met water en elektra hookup, dumpstation aanwezig, geen wifi.

Mooie campground in het park er is ook een tents only loop deze kost $ 14,00 of $ 16,00 ben het juiste bedrag kwijt.

 

Dag 9 29 april Cottonwood – Page

 

Vanmorgen bij het opstaan was het een stuk koeler gelukkig was de wind wel gaan liggen, het is bewolkt met wat opklaringen.

We vertrekken weer rond 8:00am van de campground en draaien de US-89A op onderweg zien we al dat de cactussen nog maar net in de knop staan dus besluiten we om Red Rock SP niet te bezoeken, we rijden door een totaal verlaten Sedona en vervolgens door Oak Creek Canyon waar de bomen nog niet allemaal in het blad staan, de natuur loopt hier toch een paar weken achter door het koude voorjaar.

Eenmaal boven via de haarspeltbochten maken we een stop bij het Viewpoint daar is het steenkoud dus wordt eerst de lange broek en vest tevoorschijn gehaald, we zien aan de overkant van de canyon zelfs nog sneeuw liggen.

Via een stukje I-17 noord en I-40 gaan we naar de US-89 noord die ons naar Page zal brengen, onderweg brengen we nog een bezoek aan Wupatki and Sunset Crater Volcano NP, hier zijn we in 2008 ook al geweest maar omdat we er toen op een zeer drukke zondag waren hebben we het Wupatki Pueblo overgeslagen, nu hebben we het wel kunnen bekijken, helaas waaiden we er wel uit de jas het was zelfs moeilijk om de camera stil te houden door de harde wind.

Onze volgende stop is de Cameron Trading Post, hier is het druk maar gelukkig vinden we een parkeerplekje voor de camper, we kijken wat tussen de vele spullen die men hier kan kopen, jammer dat 95% “made in China” is.

Op een gegeven moment horen we harde tikken op het gedeeltelijke glazen dak dus denken we dat het hard regent maar als we door het raam kijken is het parkeerterrein wit van de hagel voordat we terug bij de camper zijn ligt er zelfs een paar centimeter van dat witte spul.

Eenmaal weer onderweg ziet de omgeving helemaal wit ook onderweg hebben we nog en paar keer een flinke hagelbui.

In verband met de harde wind slaan we Horseshoe Bend vandaag maar even over daar komen we misschien de komende week nog aan toe.

We rijden naar de campground voor de komende week en vragen om een plek dichtbij de tentarea, omdat Jan en Marjan ook naar hier komen, als ik dat tegen de dame zeg vraagt zij naar de naam en zegt vervolgens dat zij al aangekomen zijn en geeft ons een plekje wat redelijk dichtbij ligt.

We kijken even of die plek voldoende is voor onze camper en zien dat Jan en Marjan bezig zijn met de tent opzetten.

Na de camper op zijn plek gezet te hebben is het tijd voor koffie en bijkletsen.

Vandaag gereden: 212 mijl.

Campground: Lake Powell Campground, kosten $24,35 met full hookup en wifi.

 

Dag 10 30 april Page e.o.

 

In de loop van de nacht is de kachel een paar keer aangeslagen wat dus betekent dat de temperatuur in de camper onder de 10 graden is gezakt, vanmorgen loopt de wekker al om 6:00am af rond 7:00am rijden we richting Utah om daar voor 8:00am bij het Pariastation aanwezig te zijn om in te schrijven voor de loterij van de Wave, er zijn 32 inschrijvingen met 74 personen helaas zitten wij niet bij de winnaars dus gaan we het morgenochtend weer proberen.

We gaan vervolgens naar de Paria movieset de daar aanwezige huisjes zijn een paar jaar geleden tot de grond toe afgebrand, het enige wat nog zichtbaar is zijn wat betonpoten en een stukje staal wat als fundering dienst gedaan heeft, er zijn inmiddels wat hekwerken, twee picknicktafels met bbq en een pittoilet neergezet, de omgeving is hier heel mooi.

Vervolgens rijden we naar de parking van de Toadstools, deze ligt vanuit Page net voor het Pariastation, we zetten onze namen in het registerboek wat aan het begin van de trail staat en beginnen aan deze hike.

In het begin van de trail zie ik dat door de harde wind van gisteren verschillende grassen een patroon in het zand getekend hebben door hun steeds heen en weer gaande bladeren, onderweg vinden verschillende Soapyucca’s die nieuwe knop laten zien ook komen Prickly Pear cactus met een begin van knopvorming.

Als eerste komen we de van vele foto’s bekende eenzame Toadstool tegen, daar vlak achter aan de rechterkant staan een aantal rode toadstools en na een korte wandeling naar links komen we bij een hele groep witte toadstools.

Jammer genoeg vonden een aantal mensen die voor ons aangekomen waren het nodig om hun spullen op een paar van de kleine toadstools te leggen terwijl ze zelf naar de bomenkant van de canyon geklommen waren, dat andere mensen mogelijk foto’s willen maken zonder dat hun kleding er op kwam te staan was schijnbaar niet in hun opgekomen.

Na ongeveer twee uur waren we weer terug bij de auto en gingen we naar het volgende gebied, White Rocks wat bereikbaar is over een flink stuk dirtroad.

Onderweg komen we een hek tegen wat het vee in een bepaalt gebied moet houden, dit hek zit niet op slot en kan men zo open maken door een draad op te lichten, wel weer netjes sluiten als men er doorheen is.

In dit gebied zien we naar schitterende toadstools ook een stuk waar door watererosie prachtige pilaren tegen de bergen aanzitten het lijkt op sommige plaatsen net een Romeinse tempel.

Door steeds verschillende zijcanyons in rijden komen we iedere keer anders gekleurde toadstools tegen, ook vinden we nog wat bloeiende planten zoals Penstamon en Lathyrus(pronkerwt), we brengen verschillende uren door in dit schitterende gebied.

Terug in Page gaan we eerst langs de Walmart om het de benodigdheden voor avondeten aan te schaffen, vervolgens gaan we naar de campground waar de verslagen worden bijgewerkt en de voorbereidingen voor het avondeten worden gestart.

Vandaag gereden: 0 mijl met de camper, we zijn met de auto van Jan en Marjan weg geweest.

Campground: Lake Powell Campground, kosten $24,35 met full hookup en wifi.

 

Dag 12 1 mei Tuba City e.o.

 

Vanmorgen zijn Jan en ik eerst naar het Paria station gereden voor de loterij voor de Wave permits, het was iets minder druk dan gistermorgen maar toch nog altijd 22 aanvragen voor 62 personen.

Na een paar trekkingen waren er nog twee permits over en toen werd het nummer van Jan getrokken, omdat de aanvraag voor vier permits was werd er gevraagd of we de twee permits toch wilden hebben daar hebben we gelijk ja op gezegd.

We hadden van te voren al afgesproken dat we eventueel twee permits aan zouden nemen, zodat Annie en ik naar de Wave kunnen en Jan en Marjan dan Buckskin Gulch of een andere trail bij hetzelfde trailhead zouden doen.

Terug op de campground waren ook de dames tevreden met het resultaat de stress van het vroeg opstaan en op tijd bij het Paria staton zijn is nu voorbij.

Na een bakje koffie gaan we op pad naar de bestemmingen van vandaag, we gaan de US-89 zuid op en vervolgens de US-160 oost om bij Tuba City de AZ-264 oost op te gaan, daar gaan we een dirtroad op die ons naar een vreemd natuurverschijnsel brengt, midden in het veld liggen aan de voet van een heuvel een aantal grote bollen als een groepje gigantische konijnenkeutels bij elkaar.

Dit zijn lavasteen bollen die waarschijnlijk tijdens een uitbarsting uit een krater zijn komen rollen en na eeuwen onder de grond gezeten te hebben door erosie weer aan het oppervlak gekomen zijn.

Er ligt een bol die uit elkaar gevallen is waardoor de structuuropbouw van deze ruim een meter grote bollen te zien is er zit er ook een tussen die op een steeltje lijkt te staan, raar om zo’n groepje bollen zomaar midden in het veld tegen te komen terwijl je er verder nergens een zien liggen.

Terug op de AZ-264 rijden we door naar Coal Mine Canyon die is te bereiken via een paar honderd meter lange dirtroad, een prachtig gekleurde canyon die naar mijn mening veel mooier is dan zijn grote broer een stuk naar het westen.

We maken een aantal foto’s vanaf de rim, er is hier geen pad te vinden waardoor je de canyon in kan daarvoor moet je een stukje doorrijden en dan een andere dirtroad nemen die naar de andere kant van de canyon gaat dit is wel een veel langere route.

Op de picknickplek bij de canyon gebruiken we de lunch om daarna weer een stuk oostelijk te rijden over de AZ-264.

Na een aantal mijlen komen we de CO-6660 tegen ook weer een dirtroad deze is breed en goed te berijden na een twintig mijl gaat hij naar beneden en kom je in de Blue Canyon, deze is zo genoemd omdat je er mooie blauwe wanden tegenkomt maar ook rood en wit kom je er volop tegen dus lijkt mij Dutch Canyon een betere naam.

De weg gaat door de hele canyon waarbij er verschillende zijwegen zijn die tot bij de werkelijk schitterende rotsformaties leiden, er wordt hier dan ook vele malen gestopt en veel foto’s gemaakt.

Dit is een gebied waar je eigenlijk een aantal dagen met tent of camper door zou moeten brengen om dan de vele rotsformaties langs alle kanten te benaderen en tussendoor te lopen.

Deze canyon staat dan ook zeer hoog op de nogmaals te bezoeken lijst.

We verlaten de canyon aan de andere kant, hier is de weg een stuk slechter er staan bovenaan dan ook een hek wat gesloten kan worden als de weg na slecht weer niet te berijden is.

We rijden via de CO-6660 naar Tonalea waar we weer op de US-160 uitkomen naar een klein stukje west gaan we de Navajo-21 noord op, dez komt bij Kaibito op de AZ-98 uit, de N-21 is gedeeltelijk asfalt en gedeeltelijk dirt/gravel, via de AZ-98 noord/west komen we weer in Page uit waar we eerst even opfrissen.

Rond 6:00pm rijden we naar Wahweap campground waar we een afspraak hebben met Hans & Truus (Hoog53) op het AA-forum, zij reizen met een 21ft van Road-Bear en we hadden afgesproken om gezamenlijk te gaan eten als we in Page zaten.

Na een zeer gezellige maaltijd hebben we weer afscheid genomen, zij reizen morgen verder naar Monument Valley.

Vandaag gereden: 0 mijl met de camper, we zijn met de auto van Jan en Marjan weg geweest.

Campground: Lake Powell Campground, kosten $24,35 met full hookup en wifi.

 

Dag 13 2 mei The Wave.

 

Vanmorgen op het gemak gestart, iets na 9:00am rijden we van de campground af, eerst even langs de benzinepomp zodat we met een volle tank kunnen starten, daar kom ik er achter dat de permits voor de wave nog in de camper liggen dus rijden we even terug naar de campground.

De volgende stop is het Paria station waar we wat informatie willen halen voor de trail die Jan en Marjan willen lopen, vervolgens draaien we de House Valley Road op om de negen mile dirtroad naar de trailhead van de Wave te rijden ook trail naar Buckskin Gulch kan men van hieruit beginnen, op de parking daar staat naast een flink aantal auto’s een 25ft van El Monte.

Het is half bewolkt en er staat een stevige wind, daar hebben we op de heenweg weinig last van omdat we hem in de rug hebt maar op de terugweg wordt je op sommige stukken de adem afgesneden wat erg vermoeiend is, ook eenmaal in de Wave hebben we last van de wind waardoor men goed op moet letten voor het fototoestel vooral omdat er zo nu en dan flink veel zand rond waait.

Ook is de temperatuur niet al hoog, lekker voor de hike maar zeker als de zon achter een wolk verdwijnt is het in de Wave steenkoud, zo kou dat we op een gegeven moment de vingers moeten warmen om het fototoestel te bedienen.

Om 10:30am starten we aan de aan de hikes voor vandaag, het eerste stukje lopen we gelijk op tot de trail naar de Wave de berg opgaat, Jan en Marjan blijven de wash volgen en wij gaan naar boven.

Het eerste stuk is zand tot dat we de eerste wash overstaken daaarna ging de hele route over slikrock tot de afdaling naar de laatste wash voor de ingang naar de Wave, daar kregen we weer los zand en als toetje mochten we naar de ingang door enkel diep los zand naar boven klimmen.

Eenmaal boven moesten we even naar adem happen , eerst letterlijk van wegen de inspannende klim en daarna figuurlijk van wege de schoonheid die zich voor de ogen opent, de fototoestellen maken overuren.

Het vraagt wel enig geduld voor sommige foto’s omdat het erg druk is in de Wave, als we eens gaan tellen hoeveel mensen we tegenkwamen die al op de terugweg waren en hoeveel er nu nog in de Wave lopen dan komen we ruim boven de 20 dus zijn er groepen groter dan de permit toestaat of er zijn een aantal personen die zonder permit aan deze hike begonnen zijn.

We zoeken een plekje wat hoger op de berg zodat we niet in de weg zitten voor anderen om de lunch op te eten, helaas is lang niet iedereen zo meedenkend want als we na de lunch weer foto’s willen maken moet ik eerst een echtpaar verzoeken om de mooiste fotoplek te verlaten zodat we een foto kunnen maken, ook staan er weer een aantal rugzakken ( van semi professionele fotografen zodanig dat met er niet omheen kan als men een foto wil maken, we gaan daarna nog een beetje rondkijken en nog meer foto’s maken een beetje hoger de berg op.

Om 1:45pm verlaten we de Wave en aanvaarden de terugweg, dit is toch wat moeilijker dan de heenweg omdat men hiervoor geen aanwijzingen mee krijgt, we zitten een eerste instantie wat te hoog op de berg dus lopen we terug naar beneden en vinden dan het goede spoor.

Net voordat we de bergrug over moeten naar de wash zitten we ook wat te hoog maar omdat we de trail door en na de wash al kunnen zien besluiten we niet terug te lopen maar ter plaatsen af te dalen, de laatste paar meter zijn wat steil maar plat op het achterwerk lukt het ons beide om in de wash te komen.

Het laatste stuk is weer even een kuitenbijter door het losse zand naar boven en vervolgens de laatste afdaling met veel losse stenen op het pad, om 3:45pm waren we weer bij de auto waar Jan en Marjan al op ons stonden te wachten.

Na even uitblazen werd de terugreis naar de campground aanvaart waar we vervolgens de vermoeide spieren konden ontspannen in de lekker warme hottub.

Al bij al een vermoeiende maar schitterende dag die we in de toekomst als de mogelijkheid zit voordoet zeker nog wel eens willen maken.

Vandaag gereden: 0 mijl met de camper, we zijn met de auto van Jan en Marjan weg geweest.

Campground: Lake Powell Campground, kosten $24,35 met full hookup en wifi.

 

Dag 14 3 mei Campground

 

Vanmorgen wat later uit bed en op het gemak ontbeten.

Het is vandaag prachtig weer zon, geen bewolking en geen wind dus wordt er na overleg met Jan en Marjan besloten om er vandaag een relaxdag van te maken, er wordt door de dames nog wel een paar machines was gedraaid.

We maken kennis met de overburen Paul en Joke die naar ons toe kwamen omdat ze Jan en mij Nederlands hoorden praten, ze zijn met een truckcamper onderweg die is van hun in Austin wonende dochter en schoonzoon.

Zij waren gisteren vanuit Durango gekomen en hadden ’s middags in de buurt van Kayente in een sneeuwstorm gezeten, hopelijk hebben Hans en Truus daar ’s morgens geen last van gehad toen zij naar Monument Valley reden.

Na de koffie rijden we het stadje in en brengen een bezoek aan de Family Dollar en de Walmart voor wat boodschappen voor onder andere de avond maaltijd, Jan en Marjan kopen ook nog een grotere tent, deze wordt na de lunch opgezet.

Voor de rest van de middag wagen we en poging om wat meer op de locale bevolking te gaan lijken, we zitten lekker in het zonnetje en op het eind van de middag zien we alle vier behoorlijk rood, met een kleurtje terug komen van vakantie gaat dus wel lukken.

Na het avondeten hadden we allemaal wel zin in een frappucino dus naar de Safeway gereden waar een Starbucks in zit, helaas gaat die om 8:00pm al dicht dus hiervoor gaan we morgen in de herhaling na onze voor die dag geplande zware inspanning.

Een kort verslag vandaag maar dat wordt morgen hopelijk weer goed gemaakt.

Vandaag gereden: 0 mijl met de camper, we zijn met de auto van Jan en Marjan weg geweest.

Campground: Lake Powell Campground, kosten $24,35 met full hookup en wifi.