Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 8 vrijdag 2 december

 

Vannacht zijn we een andere tijdzone binnengevaren we zitten nu om zeven uur verschil met Nederland als we vanmorgen opstaan zitten we nog op zee wel zien we al land.

Aan de kant waar wij slapen is dat het vaste land van Mexico met Cancun als grote en bij vakantiegangers zeer bekende plaats aan de andere kant zien we het eiland Cozumel dit is net zo’n platte pannenkoek als Grand Cayman.

Als we de haven naderen zien we dat we niet het enige cruiseschip zijn wat hier vandaag aanlegt, er liggen al twee andere NCL schepen binnen ook liggen er twee van de Carnival vloot en een hele grote van Royal Caribieën die laatste is nog drie verdiepingen hoger dan de Pearl.

Wij mogen naast de laatst genoemde parkeren en om even na 10:00 am kunnen de eerste passagiers van boord, wij doen het rustig aan want de afspraak voor de Stingrays is om 10:45 op het eind van de pier.

Er blijken van de Pearl en de naast gelegen Royal maar zeven personen te zijn voor deze excursie maar een maal met een taxi naar de plaats te zijn gebracht blijkt de totale groep 50 personen te zijn, veel te veel vinden gelukkig ook de instructeurs dus wordt de groep in tweeën gesplitst.

Wij kiezen er voor op eerst Stingrays te gaan eten, sorry  eten geven, dus stappen we de ocean in daar wordt je gelijk omringd door een heleboel Stingrays van 30 centimeter tot bijna twee meter doorsnede, ze zwemmen langs en tussendoor je benen en voelen verassend zacht aan.

Had eigenlijk meer schubben verwacht maar ze voelen aan als nat leer/zeem.

We krijgen allemaal een paar stukken vis, die trouwens zo uit de vriezer komt en dus ijskoud is, even in het water wat rond de 29 graden is houden helpt om het aangenaam om vasthouden te maken.

Je moet de vis onder water houden en loslaten als de Stingray tegen je hand aanzwemt, laat je niet los dan heb je kans dat hij/zij een vinger mee opzuigt .

Door de flinke golven is het wel even opletten want je ziet niet precies hoe diep je hand en de Stingray zit, maar voor zover ik weet is iedereen met hetzelfde aantal vingers uit het water gekomen als men er in ging.

We gaan wat dieper het water in en krijgen (een zeer goede) uitleg over de levenswijze van deze bijzondere vissen, daarna mogen we er verschillende aaien en ook vasthouden al bij al een hele leuke ervaring.

Er wordt van bassin gewisseld en wij gaan het veel diepere snorkelbassin in ook hier zwemmen verschillende Stringrays maar ook ander vissen, de kleine vissen kunnen vrij in en uit zwemmen door de mazen van de netten rondom de bassins maar de grotere zitten er dus altijd.

Het snorkelen was voor ons niet zo’n succes, de uitleg was summier en de mondstukken door het vele en waarschijnlijk verkeerde gebruik slecht aansluitend waardoor men water binnenkreeg bij het ademen, ook de ruwe zee hielp natuurlijk niet voor een eerste keer snorkelaar zoals wij dus dit onderdeel hebben we al vrij vlug afgebroken en met ons meerdere firsttimers.

Gelukkig heeft dit resort ook een strandje met ligbedden en picknicktafels dus hebben we de rest van de tijd heerlijk ontspannen en aan ons kleurtje gewerkt.

Om 02:00 pm was er weer een taxi terug naar de pier, we zijn gelijk aan boord gegaan om wat te eten en om al het zout van de huid en uit de haren te spoelen, na een verfrissende douche kon de huid weer ademen en zag ook niet meer zo wit van het opgedroogde zout, de ocean is heel wat zouter dan de Schelde/Noordzee waar we normaal gesproken zwemmen.

Hierna zijn we terug aan wal gegaan en hebben nog wat rond gekeken in de vele winkeltjes die aan het eind van de pier te vinden zijn, hier kregen we een sterk Gran Canaria gevoel daar heb je de Kasba een groot winkelcentrum voor de toeristen met erg veel winkels waar men voor staat om je naar binnen te lokken/roepen.

Hier is het net zo het enige verschil is dat men op Gran Canaria vaak de kreet “kijken,kijken, niets kopen” hoort wat je hier dan weer niet hoort maar men is wel vasthoudend om je binnen te krijgen en eenmaal binnen blijft zo’n gast in de buurt om je van alles te laten zien.

We kijken wat rond, zoals in alle toeristenplaatsen is het in iedere winkel weer meer van hetzelfde, jammer is dat als je iets leuks ziet je eerst weer moet vragen wat het moet kosten wat 99 van de 100 dingen zijn niet geprijsd.

Cozumel ligt trouwens recht tegenover Playa del Carmen men kan daar met een ferry naar toe alleen moet men wel ¾ uur oneway rekenen, er worden dan ook verschillende excursies aangeboden die naar de vaste wal gaan o.a. naar de Tulum Mayan Ruins deze excursies duren dan ook zeven uur en het schip ligt maar acht uur aan de pier en je moet een half uur voor vertrek aan boord zijn dus is heel je dag er mee gemoeid.

Rond 05:00 pm vertrekt de eerste boot en als wij om 06:00 pm van de pier wegvaren ligt er alleen nog één Carnival binnen de rest is allemaal weer onderweg, de rust keert dus weer op het eiland en men kan zich opmaken voor de volgende (toeristen)invasie die men graag ziet komen, want naar mijn idee leven 95% van de mensen hier van de cruiseschepen.

 

Dag 9 zaterdag 3 december

 

Vandaag hebben we een zeedag dus is er niet zo veel te melden, gisterenavond zaten er bij de dagelijkse nieuwsbrief papieren voor het ontschepen zondagmorgen ook een customsformulier, want we komen tenslotte Amerika weer binnen.

Vanmorgen zijn we eerst bagagelabels gaan halen deze moeten aan de koffers en die moeten voor 12:00 am op de gang staan, de labels hebben een kleurcode en die komt weer overeen met een tijdstip van ontschepen, dat kan al vanaf 06:30 am maar dan moet je zelf al je bagage aan wal brengen de eerste groepen die daarna van boord mogen zijn de mensen met een vroege vlucht van MIA of FLL daarna mogen de mensen met latere vluchten en diegene die in Miami blijven of eigen vervoer hebben zoals wij.

We hebben gekozen om met de groep van 08:30 am van boord te gaan zo kunnen we op een redelijk normale tijd opstaan en hebben we nog tijd voor een ontbijt voor we van boord gaan terwijl we hopelijk toch nog een redelijke dag hebben om richting Key West te reizen en daar ruim voor zonsondergang aan te komen.

De dag wordt verder ontspannen door gebracht, we zien in het begin van de morgen heel in de verte de noordkant van Cuba en voor de rest van de dag alleen maar ocean, die wordt overigens wel steeds ruwer, de wind neemt steeds verder toe, ging hij gisteren al van windkracht vier naar zes vandaag loopt hij tegen de avond op naar acht er zitten dan ook flinke witte koppen op de golven en ook het schip is constant in beweging.

Als we vanavond op het achterdek van een kopje koffie genieten zien we in de verte de lichten van de Keys, als de Pearl in dit tempo doorvaart zal ze tussen 03:00 en 04:00 am de haven van Miami binnenlopen maar mogelijk gaat de vaart er nog voor een deel uit.

We varen trouwens met nog twee cruiseschepen op waarvan er een in ieder geval er een van de Carnivalvloot is want die zijn in het donker goed herkenbaar aan de verlichting die tussen de masten gevoerd wordt de andere is nog te ver weg om te herkennen maar is waarschijnlijk ook een Carnival want bij de afvaart afgelopen zondag lagen er ook twee Carnivals binnen.

Denk dat wij eerst naar binnen mogen want we lopen in op de andere twee schepen.

Ondertussen zijn de koffers gepakt op wat kleine dingen na dus die kunnen straks de gang op en beginnen we aan onze laatste nacht aan boord van de Pearl.

 

Dag 10 zondag 4 december

 

Vanmorgen om 07:00 kwamen we uit bed, we liggen al aan de kade en er zijn zelfs al mensen die van boord gaan, wij gaan eerst eens op het gemak ontbijten.

We zien dat we een stuk verder naar voren liggen dan afgelopen zondag dat komt omdat ook de Norwegian Dawn binnen ligt, omdat zijn trossen over die van de Pearl zitten denk ik dat de Dawn later is binnen gekomen, ook de twee Carnivals die we gisterenavond inliepen liggen aan de kade.

Dat de Dawn later is binnen gevaren blijkt ook al het gegeven dat daar nog geen mensen van boord mogen, voor ons een geluk want anders zou te wel eens lang kunnen duren voordat we weg kunnen.

Nu kunnen we precies om 08:30 van boord, dan in de terminal de koffers ophalen die staan al keurig te wachten ook dat is met die gekleurde bagagelabels heel goed geregeld.

De Border Security die hier de grenscontrole doet duurt wat langer ook omdat er maar vier loketten zijn voor Aliens en vier voor mensen met een Amerikaans paspoort.

Naar buiten en daar staan honderden taxi’s te wachten dus zijn we al heel vlot op weg naar de autoverhuur, daar moet ik even naar binnen want de taxichauffeur neemt geen creditcard aan en onze voorraad cash is niet meer voldoende dus binnen even geld uit de ATMmachine geplukt.

De auto bij Dollar was vlug voor elkaar, niks geen upgrade verhaal alleen had ze nog een betere verzekering maar die hebben wij niet nodig omdat datgene wat daar inzit door onze reisverzekering gedekt wordt, wel heb ik er de tolwegpas bijgenomen want op steeds meer tolwegen in en rond Miami kan men niet meer met cash betalen.

Gaan naar de garage en mogen daar uit een hele lange rij met midsize suv’s een auto uitzoeken het wordt een donker grijze Ford Escape met 6.000 mile op de teller, we laden alle bagage in en geven Tim (onze Amerikaanse dom-dom) het adres van ons hotel op Key West in met de opdracht dat hij een Walmart supercenter op de route moet zoeken, die zit in Florida City en dan ook bijna letterlijk op de route, de afslag nemen dan de eerste weg rechts en we staan voor de winkel.

Boodschappen gedaan en o.a. een koelbox gekocht, eentje van piepschuim want voor die vijf dagen in dat genoeg.

We vervolgen onze route richting de Key’s en scoren onderweg ook nog een footlong bij de Subway, een leuk plekje om die op te eten is wat moeilijker, zoals op veel plaatsen waar men aan het water kan komen is alles vol gebouwd met dure huizen of hotels.

Uiteindelijk een leuke plek gevonden en daar op het gemak onze lunch opgegeten, wat verder op de route bij de Mc.D nog een Frappé gekocht en ook die smaakte weer heel goed.

Doorgereden naar Key West en daar bracht Tim ons in een streep naar ons hotel, Blue Marlin Motel op Simonton Street, daar alle spullen op de kamer gebracht en de koffers leeg gemaakt om alle was te verzamelen, het hotel heeft drie wasmachines en drogers staan voor zijn gasten en die hadden we dus dringend nodig, na negen dagen raken we door onze schone kleren heen en dan is het zeker met deze temperaturen wel lekker om weer frisse kleren te hebben.

Ook de reisverslagen worden na een week internet stilte online gezet zodat ook onze trouwe volgers weer weten wat we de afgelopen week gedaan hebben.

Als de was schoon en droog is stappen we in de auto en gaan naar Mallory Square om daar de sunset mee te maken, die sunset wil deze reis dus echt niet lukken.

Ook nu hangt er weer een zware wolkenband die een mooie sunset onmogelijk maakt, wel is het in deze omgeving heel gezellig met een aantal straatartiesten en verkoop stalletjes waar van alles te koop is.

Na hier een poosje te hebben rondgekeken zoeken we de auto weer op en overleggen even wat te doen, eten is misschien wel een goed plan.

we hadden onderweg al een Outback gezien dus krijgt Tim opdracht om die te zoeken, we gaan onderweg het is wel opletten want het is druk in de stad en veel voetgangers steken zonder te kijken over, ook fietsverlichting kennen ze hier niet, zeker is de zeer drukke Duval Street moet men heel goed opletten.

Bij de Outback krijgen we een pieper mee want het is druk maar binnen tien minuten kunnen we al aan tafel, we laten het ons goed smaken het is alleen weer wennen dat er dan ook nog een rekening op tafel komt na een week zo van tafel weglopen als je klaar bent / genoeg hebt.

Zo in het donker rondrijden is zeker in deze periode van het jaar erg leuk er is al veel versiering voor de komende kerstdagen en sommige huizen zijn prachtig verlicht, ook de stad zelf doet er veel aan want iedere lantarenpaal is wel versiert met lichtgevende ornamenten.

We zoeken het hotel op en gaan eerst de koffers eens reorganiseren zodat we de komende dagen niet iedere keer alles mee hoeven te slepen naar de kamer.

Verder worden de verslagen weer bijgewerkt en verwerken we zelf deze dag die toch weer heel wat drukker is dan een dag aan boord van een cruiseschip.

 

Dag 11 maandag 5 december

 

Om 07:40 waren we uit bed, als ik de luiken open doe zie ik dat de auto’s helemaal nat zijn, het heeft vannacht dus geregend maar nu staat de zon weer aan de hemel, nadat we alles spullen terug in de auto gezet hebben was het uitchecken en op weg.

Eerste stop het meest zuidwestelijke puntje van Amerika tenminste waar wij kunnen/mogen komen want het echte punt ligt op de marinebasis en daar mag men niet komen als burger en zeker niet als buitenlandse burger.

Het punt is vlug gevonden vanaf het motel rechtsaf Simonton Street op eerste stoplicht weer rechts en we rijden er recht op af even een korte fotostop want veel is er daar niet te zien/beleven.

Op Simonton Street moesten we wel naar rechts want rechtdoor zouden we zo de Atlantic Ocean inrijden.

Volgende opdracht een postkantoor of in ieder geval een brievenbus dat was even zoeken want het wemelt hier van de bussen op de stoepen maar dat zijn veelal van die krantenbussen waar je gratis of tegen betaling folders en kranten uit kan pakken.

Tim krijgt opdracht om richting de Prime Outlet bij Florida City te rijden, onderweg zien we wel wat we tegenkomen, we zien al vlug een IHOP dus gaan we daar ontbijten, het ontbijt is goed maar de koffie is er niet te pruimen je kan zo tot op de bodem van je beker kijken dus de sterkte laat zich raden.

Het gratis ontbijt in de lobby van het hotel hebben we maar over geslagen want dat stelde helemaal niets voor en dan moest je het omdat het behoorlijk druk was ook nog aan het staande opeten.

We volgen de hyway 1 naar het noorden zo op een maandagmorgen is het redelijk rustig dus rijdt het redelijk door op een enkele moraalridder na die zitten dan een mile of vijf onder de maximum snelheid en dan is het natuurlijk “Zwaan kleef aan” en heb je al vlug een flinke rij auto’s ook al omdat er dan weer wel zoveel verkeer is dat inhalen bijna onmogelijk is.

Er was wel een zot die met al zijn zwaailampen aan via uitvoegstroken en verdrijvingvakken verschillende auto’s in ging halen, wat die man zijn haast was ben ik nog niet achter want een paar mile verder stond hij met een bosmaaier het gras rond een milemarker te maaien, beetje nutteloze en gevaarlijke actie, of je op deze wijze punten maakt bij de baas betwijfel ik.

We maken nog een paar fotostops onderweg en rond 12:30 pm verlaten we de Key’s en komen weer op het vasteland van Florida.

Niet veel later zijn we bij het outletcenter, niet dankzij Tim want die wou weer eens een UPS route gaan rijden (rechtsaf, rechtsaf, rechtsaf en rechtdoor) gewoon linksaf en je bent er in een keer.

Het outletcenter doet wat opbouw en uitstraling een beetje aan die van Castle Rock CO denken alleen is die laatste een stuk groter, we scoren wat kleding voor de kleinkinderen en gaan daarna naar de Walmart die er vlakbij zit, hier waren we gisteren ook al maar toen was het alleen even de noodzakelijke dingen aanschaffen nu nemen we wat meer tijd en vinden naar weer wat kinderkleding ook een paar korte broeken voor mij, er komen gaten in de huidige dus er moet een en ander vervangen worden.

We volgen de 1 nog wat verder noord tot in Homestead maar vinden er weinig winkels waar we naar toe willen, als we dan ook nog midden in flinke roadworks uitkomen zetten we weer koers naar het zuiden, we moeten ook nog een hotel zoeken en boeken dus stoppen we bij de Mc D. en starten daar onder het genot van een Frappé de laptop op om hotels in/rond Florida City te zoeken.

We vinden een Super 8 voor $ 49,00 per nacht en boeken online voor twee nachten.

Volgende stop de BestBuy daar wil Annie een kerstcadeau voor een van de kinderen halen ook deze opdracht slaagt en dus gaan we opzoek naar het zojuist geboekte hotel.

Dat is vlug gevonden, achterlangs de BestBuy en een halve mile verder staan we voor de receptie van het Super 8, de dame achter de balie haalt net een papier uit de printer met onze reservering dus we zijn precies op tijd, we krijgen de sleutel en brengen de spullen op de kamer.

Via Tim zoeken we naar eetgelegenheden en vinden een Cracker Barrel aan dezelfde weg een paar mile naar het noorden in Homestead dus gaan we op weg, als Tim aangeeft dat we onze bestemming bereikt hebben staan we midden in het stadje maar nergens geen CB te vinden, een zoekopdracht ter plaatsen geeft heel veel (voor ons) rare namen dus besluiten we terug te rijden.

Vlakbij het hotel geef ik nogmaals een zoekopdracht en komen er betere namen tevoorschijn nu ook weer en andere CB en die zit op nog geen mile afstand van het hotel maar nu naar het zuiden in Florida City, deze is vlug gevonden en we genieten van een heerlijke maaltijd voor zeer weinig $ dit is zeker een keten om te onthouden.

 

Dag 12 dinsdag 6 december

 

Vandaag gaan we (eindelijk) de natuur in we brengen een bezoek aan Everglades National Park, om 08:00 am vertrekken we van het hotel na eerst even een bakje koffie bij de receptie te hebben gehaald om er te eten is het veel te klein er staan twee tafels met in totaal zes stoelen en daarmee is de ruimte vol men moet zelfs moeite doen om bij de koffie te komen.

We rijden op het gemak naar de park ingang en zien onderweg een flink landbouw gebied waar men volop aan het beregenen is, dat gaat hier met grote waterkanonnen die op vrachtauto’s zijn gemonteerd de hoeveelheid water die daar uitkomt is vele malen groter dan de waterkanonnen die in Nederland worden gebruikt, ook kijkt men niet zo nauw waar het terecht komt de auto wordt verschillende keren gewassen door het water wat gewoon over de weg gespoten wordt.

Eerste stop het Visitor center waar we natuurlijk weer te vroeg zijn, iets voor 09:00 am wordt de vlag in top gehangen en is het Visitor center open, we kijken wat rond en vragen informatie op de dag goed door te brengen.

Op het parkeerterrein zien we al veel verschillende soorten Tillantia (Air Plant) op de bomen groeien, deze planten leven van de luchtvochtigheid en gebruiken de boom dus alleen om van de grond af te zijn, het zijn dus geen parasieten die ten kosten van de boom groeien, ook zien we een paar hagedisje en vlinders (Zebra butterfly) maar beide zijn niet te fotograferen omdat ze geen moment stilzitten.

Vervolgens rijden we het park in na vertoon van de AtBpas, die was deze maand nog geldig hij heeft dus drie reizen zijn diensten bewezen.

We gaan eerst naar Royal Palm daar komt eerst de spuitbus met Off (Deet) uit de tas in het korte tijdsbestek op de parking bij het Visitor center was ik al in beide benen gestoken dus eerst even bescherming aanbrengen vervolgens lopen daar de Anhinga Trail en de Gumbo Limbo Trail, de eerste is genoemd naar een vogel (soort Aalscholver) en de tweede naar een boom.

Op de Anhinga Trail heb je de beste kans om wildlife te spotten, we zien dan ook heel wat verschillende vogels waaronder een kleine honderd zwartkop gieren die zijn gewoon een plaag in dit gebied er staan bij de parking zelfs borden dat deze vogels ook schade aan auto’s kunnen veroorzaken, niet alleen omdat ze er opzitten en daar dan ook hun behoefte doen maar ze plukken gewoon aan de rubbers van ramen, deuren en dakspoilers.

We zien ook wat grote Largemouth bass zwemmen en heel veel kleine visjes (guppen) in een van de grotere poelen zien we een Loggerhead Turtle zwemmen en op het eindpunt van de trail zien we onze eerste Alligator.

Die ligt lekker in de zon en lijkt wel van plastic mede omdat er totaal geen beweging inzit zelfs geen oogopslag maar om nu op vier meter moordmachine af te stappen of er leven inzit gaat mij wat te ver.

De Gumbo Limbo Trail is een korte wandeling over een asfaltpad door een stukje bos wat voornamelijk uit deze boomsoort bestaat niet echt een enerverende hike, alle korte trails (tot 1 uur) gaan trouwens over verharde paden of plankier boven het water.

Eenmaal terug bij de auto besluiten om eerst naar het einde van het park te rijden, we hebben namelijk nog niet gegeten dus gaan de magen protesteren en bij Flamingo is de enige mogelijkheid binnen het park om wat te eten.

Dat is ook omdat we in de parken altijd op het gemak rijden omdat je zo meer kans hebt om wildlife te zien nog zeker een uur rijden, het is dan ook al bijna 12:00 uur voor we daar aankomen dus eerst eten.

Daarna kijken we wat rond bij het Visitorcenter wat hier aan Florida Bay ligt en bij de marina, jammer genoeg zijn beide erg troebel dus zien we geen vissen of ander waterleven gemiste kans dus want er zitten hier ook saltwater crocodile.

We rijden naar het eindpunt van de weg (de campground) en beginnen aan de terug weg, net buiten de campground ligt Eco Pond en daar willen we even stoppen, dat wordt dus een wat langere stop want zodra we bij het water komen zien we op een eilandje in het meer een Southern Bald Eagle zitten in een dode boom, de boom er naast zit een groot nest wat dus al en aantal jaren in gebruik is.

Als we wat verder lopen om een beter zicht op de eagle te krijgen zien we er nog een zitten we maken heel wat foto’s en net als we weg gaan vliegen beide vogels op om na een ronde over het meer op het nest te landen en daar beginnen ze gelijk aan het nageslacht voor volgend jaar te werken, we zijn dus getuigen van een potje ruige eagle*** en dat midden op de dag.

We vervolgen onze weg en nemen nog verschillende trails mee die allemaal weer een ander onderdeel van het park belichten.

Op mijn vraag aan Annie of ze ook niet eens een stukje wil rijden komt een bevestigend antwoord het is zo rustig in het park dat ze het wel aandurft dus kan ik eens een stukje ontspannen en meer rondkijken.

We besluiten om nog een keer langs Royal Palm te gaan om de Anhinga Trail nogmaals te lopen, één Alligator op een hele dag is wat weinig dat moet beter kunnen en het gaat ook beter we zien er nu vier waaronder die van vanmorgen en die blijkt wel twi.

Naast de vele vogels zien we ook nog twee Turtle op een boomstam die uit het water steekt zitten jammer genoeg was dat tegenin de (al laag staande) zon dus of de foto’s wat geworden zijn is even afwachten.

We zijn vandaag trouwens tot twee keer toe over de Rock Reef Pass gekomen die heeft een hoogte van 3 feet, de auto moest dan ook bijna een versnelling lager om daar overheen te komen.

De dag was lang genoeg dus brengt Annie ons veilig en wel terug naar ons hotel waar we 05:30 pm aankomen, even een douche om al de Off af te spoelen en daarna eten bij Denny’s we nemen beide een 55+ menu en dat zijn mooie porties die net op kunnen dat is dus en aanrader als men die op de kaart heeft staan.

Via internet zoeken we een hotel in Everglades City voor morgennacht, dat was nog even zoeken want het is daar schijnbaar druk en dus weinig beschikbaar en (mogelijk) hogere prijzen, een paar hotels vallen al af door slechte beoordelingen.

uiteindelijk boeken we een kamer in het Everglades City Motel voor $ 89,00 dus voor morgennacht hebben we ook weer een slaapplaats.

Vandaag was een prachtige dag de Everglades is wel heel anders dan de parken die we gewend zijn maar ook schitterend en we zijn er wel achter dat dit echt ons ding is we hebben erg genoten vandaag, geef ons maar de (ongerepte) natuur daar weten we onszelf prima te vermaken.

 

Dag 13 woensdag 7 december

 

We gaan weer verder dus wordt alles in de auto geladen en checken we uit, we pakken weer een beker koffie mee en draaien de Krome Avenue noord op langs deze weg zitten heel veel kwekerijen van tuinplanten en dat dan van kleine plantjes voor een schaal tot meters hoge palmen.

We slaan af naar de US-41 west (Tamiami Trail) daar komen we nog in een roadwork maar meer dan een paar minuten kost dat niet, we rijden verder tot de afslag naar Shark Valley Visitor center ook weer een onderdeel van Everglades NP hier zijn we iets na 09:00 am.

We hadden geen idee wat we hier konden zien/doen want gisteren kon men weinig informatie geven over dit deel van het park, er is dus een loop van 15 mile die men kan lopen, fietsen of met een tramtour kan maken op het keerpunt is er een uitkijktoren waar men een groot stuk van het noordelijke deel van het park kan overzien.

Fietsen zijn ter plaatsen te huur, wij kiezen voor de tramtour kosten $ 19,00 per persoon en de duur is twee uur en de volgende tour vertrekt om 09:30 dus dat past mooi, nog even naar de restroom en de fotospullen verzamelen en we kunnen onderweg.

Voor de tour sta ik mezelf in te smeren met Off als een van de rangers zegt dat het in dit deel van het park niet nodig is, het is namelijk zoet en stomend water en daar zitten in deze tijd van het jaar geen steekmuggen, heb inderdaad niet een muggenprik gehad onderweg.

Een voordeel van vroeg starten is dat het nog niet druk is we doen deze tour samen met een echtpaar uit New York dus lekker rustig en plek genoeg om te zitten, onze chauffeur/gids vraagt waar onze belangstelling naar uit gaat zodat hij daar zoveel mogelijk rekening mee kan houden tijdens de rit.

We gaan op weg en al snel blijkt dat we een hele goede gids hebben hij geeft volop uitleg over de omgeving maar ondertussen let hij ook op de omgeving er ontgaat hem geen vogel maar ook geen alligator, want van de eerste die we te zien krijgen zijn alleen de ogen en neusgaten zichtbaar.

Natuurlijk weten deze mannen, doordat ze dagelijks verschillende keren dit rondje doen, ook waar ze dieren kunnen verwachten dat komt even later al uit want hij mindert vaart en kijkt gespannen naar één kant en even later is het raak, een mama alligator met een drietal jonge en zo komen we er verschillende tegen.

Na de nodige korte fotostops, waarbij we genoeg tijd krijgen om foto’s te maken wel vanuit het voertuig maar omdat we met zo weinig zijn kan je heel gemakkelijk van links naar rechts als het beest aan de andere kant zit, komen we bij de uitzichttoren dit is en grote betonnen toren die is gebouwd op de plaats waar ooit een boortoren van een Texaanse oliemaatschappij heeft gestaan.

De olie die er gevonden werd was van een dusdanige slechte kwaliteit dat het winnen daarvan in die tijd onrendabel was, het land is toen aan de regering geschonken en die hebben het bij het Nationale Park gevoegd, de kaarsrechte weg die ons terug brengt naar het startpunt is daar ook een erfenis van, de andere slingerende weg over het eerste stuk is later aangelegd ten behoeve van het park.

Voor de aanleg van deze wegen moest de ondergrond eerst opgehoogd worden dat is voor een deel gedaan door verschillende zogenaamde “Borrow Pits” te maken met springstof werden er putten gemaakt en de uitkomende limestone werd gebruikt als fundering, de putten zijn nu dankbare plekken om wildlife te spotten, de rechte weg is gemaakt door er een kanaal naast te graven (met springstof) om aan materiaal te komen.

Vanaf de uitzichttoren heeft met een mooi 360 graden beeld op de Everglades wat in deze omgeving voornamelijk een “River of Grass” is met hier en daar een eilandje, zodra een stukje land droog blijft kunnen er bomen groeien en zo ontstaan al die eilandjes.

We krijgen twintig minuten om de omgeving te bekijken daarna moeten we weer verder om ook op het tweede stuk genoeg tijd te hebben om alles te bekijken op dat tweede stuk zijn we heel wat vogels omdat we het hele stuk langs het kanaal rijden.

Ook alligators zien we nog genoeg waaronder een mama met jonge die nog maar een paar weken oud zijn dicht bij het startpunt liggen er zelfs een paar op het gras tussen het kanaal en de weg daar rij/loop je dus vlak langs.

Eenmaal terug bij het startpunt lopen we dan ook nog even een stukje terug om die beesten op het gemak te bekijken, we gaan daarna naar de auto en zoeken de US-41 west weer op om die na een paar mile alweer te verlaten.

We zitten ondertussen in het Big Cypress National Preserve hier loopt naast de US-41 nog een Scenic Loop Road door deze is gedeeltelijk asfalt en gedeeltelijk dirt (17 mile).

Van oost naar west rij je eerst het asfalt gedeelte, waar ook nog verschillende huizen aan staan, ook hiet ligt er weer een kanaal langs de weg en dus duurt het niet lang voor we onze eerste alligator langs deze weg spotten, gewoon tussen de huizen dus die kan net zo goed morgenochtend in een van de zwembaden liggen.

Als we bij het gedeelte dirtroad komen staat er een bord “do not enter locals only” nu probeer ik me altijd aan te passen aan de locale gewoontes dus doe ik dat ook nu maar, we zien wel waar we stranden.

Alligators vinden we in ieder geval genoeg langs deze weg we raken zelfs de tel kwijt en zit ook een flinke jonge van een meter of vijf/zes tussen die zo langs de kant van de weg ligt (keek trouwens niet vriendelijk)

De weg is redelijk berijdbaar met wat modderpoelen die gedeeltelijk al weer gevuld zijn met gravel/koraal/limestone ook zie ik twee (verse) sporen van rupsen dus is met met een kraan of een grader bezig aan deze weg.

Op de laatste acht mile komen we een tractor tegen die de struiken aan het snoeien is, drie vrachtauto’s die snoeihout afvoeren, een grader die de boel vlak schuift, een(midi)kraan die de weg losmaakt en een wals die hem dan weer verdicht na het vlak maken we kunnen overal op het gemak tussen door en de werkmannen/vrouwen steken allemaal vriendelijk hun hand op niet een die aangeeft dat we er niet door kunnen/mogen.

We komen weer op de US-41 west en rijden naar de junction met de US-29 die naar Everglades City gaat, we kopen een footlong bij de Subway en rijden een stukje terug over de US-41 naar een picknick area om daar de wat late lunch te gebruiken.

Ook hier spotten we nog een paar alligators en als we terug rijden richting Everglades City zien we er een heleboel langs het kanaal wat naast de US-41 loopt.

We rijden eerst even naar het motel om in te checken dat gaat zeer vlot en de zeer vriendelijke en behulpzame dame aan de receptie stort een vracht aan informatie en tips over ons uit.

We vervolgen de US-29 richting Chokoloskee het meest zuidelijke plaatsje aan de Gulf of Mexico en kijken daar wat rond bij de Smallwood Store omdat het zicht op de Golf daar niet zo geweldig is rijden we een stukje terug om bij een camperresort een beter zicht te hebben voor de sunset.

Dat resort lijkt mij flink aan de prijs zeker als je een plekje aan het water wil hebben die hebben namelijk allemaal hun eigen aanlegsteiger.

De sunset lukt deze keer wel goed geen echt schitterende rode hemel maar heel wat mooier dan de laatste dagen.

Voor het avondeten rijden we naar Camellia Street Grill/Diner dit op aanraden van de moteldame een goede keus, als men aan komt rijden denk je eerst aan een lommer of een oude visser door alle visnetboeien die overal op grote hopen liggen, ook binnen vindt men volop oude rommel.

Het eten bestel je aan de bar daar krijg je een beker mee en mag je zelf je softdrink tappen de bediening is een heel apart typetje maar het eten is er werkelijk geweldig mocht je ooit in de buurt van Everglades City zijn en willen eten dan is dit “the place to eat”

Morgen trekken we richting Miami waar nog een paar malls op de planning staan, overnachten zal in de buurt van het vliegveld zijn we hebben een couponbook waar meerdere airporthotels in staan dus dat zal best wel lukken.

 

Dag 14 donderdag 8 december

 

Vandaag wordt onze laatste echte vakantiedag morgen is een reisdag waar we weinig anders zullen doen dan van gate naar gate lopen we starten op het gemak en ontbijten met een bakje yoghurt vervolgens stoppen we eerst bij de benzinepomp vlak bij het motel en halen daar een beker.

In plaats van de airco gaat vanmorgen de kachel aan het is maar 57F volgens de thermometer in de auto.

We draaien de US-41 oost op en bollen op het gemak richting Miami eenmaal op de Turnpike zetten we koers naar Sunrise om daar de Sawgrass Mall te bezoeken, voor we daar zijn zien we een andere mall dus nemen we die afslag en kijken er (vanuit de auto) even rond we zijn op zoek naar een Art and Craft winkel zoals Michael’s en Jo-Ann’s niets kunnen vinden wel een heel mooie mall trouwens.

Tim kan de weg naar de Turnpike schijnbaar niet meer vinden of denk dat hij een kortere route heeft maar hij brengt ons nu door de buitenwijken van Miami naar Sunrise niet zo erg maar het wemelt er van de stoplichten dus is het veel stoppen en weer optrekken.

Rond 10:30 am draaien we de parking van Sawgrass Mall op, even opletten waar we de auto neerzetten anders moet je bij terugkomst zo zoeken dat is met een camper toch wat gemakkelijker.

We doen op het gemak en rondje waarbij Annie een vermogen uitgeeft aan een nieuw horloge ($ 10,54) verder niets van onze gading dus zoeken we de foodcourt op om onze magen te vullen.

Via internet het adres van een Michael’s gevonden dus deze ingegeven in Tim en op weg richting het zuiden, bestemming bereikt volgens Tim wel een groot winkelcentrum maar geen Michael’s te zien dus maken we een rondje langs de verschillende gebouwen ook dat geeft geen resultaat net als we terug willen rijden richting vliegveld zie ik uit een ooghoek een bord van Jo-Ann’s dus daar naar toe gereden, weer een opdracht volbracht.

Inmiddels is het rond 02:00 pm dus besluiten we om eerst maar eens een hotel te zoeken voor we naar de Dolphin Mall gaan, dat was nog even zoeken en heen en weer rijden want nergens wilde men nog gasten die met een coupon wilden boeken net zo erg maar om dan ruim het dubbele te vragen is ook overdreven uiteindelijk een kamer in de Sleep Inn kunnen boeken voor $ 79,00.

We halen de auto leeg en zetten alle spullen op de kamer en zetten dan eerst de laptop aan om online in te checken dat gat deze keer zonder problemen en ook nog vlot omdat US-Airways nu wel al onze gegevens kende/kon vinden, boardingpassen printen we morgen op het vliegveld wel uit.

We zetten koers naar de Dolphin Mall daarbij komen we in het begin van de avondspits uit en dan wordt het zelfs op de Turnpike erg druk dus langzaam rijden, rond 04:00 pm waren we er hier is het nog meer opletten waar je de auto achterlaat want het is erg druk.

We maken een rondje door deze mooie mall Annie koopt nog twee paar schoenen samen met de schoenen die ze de eerste dag al kocht maar dat vier paar, voeg daar de schoenen die al meekwamen uit Nederland bij en je hebt bijna een koffer aan schoenen.

Ook slagen we op het laatste moment nog voor een zoekopdracht van Mevrouw Koffieboon voor een paar mini Uggs.

We maken nog een tweede rondje waarbij we de foodcourt nog aandoen om te eten deze keer bij de chinees/Taiwanees.

De voeten moe van het slenteren zoeken we de auto op en gaan weer naar ons hotel ook nu is het druk op de weg maar rond 06:30 pm zijn we weer bij het hotel, de aankopen mee naar binnen en dan de koffer inpakken en wegen beide zitten onder het gewicht dus geen problemen.

De boordcomputer van de auto geeft aan dat er nog voor vijf mile brandstof in de tank zit, volgens Tim is het 2,9 mile naar de autoverhuur dus gaat er niet veel brandstof meer inzitten als we hem inleveren.

Dat moet voor 10:00 am dus kunnen we morgenochtend alles op het gemak doen en nog ontbijten voor we uit het hotel vertrekken, de eerst vlucht gaat om 02:00 pm dus ook op het vliegveld hebben we tijd genoeg.

 

Dag 15/16 vrijdag 9 en zaterdag 10 december

 

Vanmorgen eerst op het gemak ontbeten de auto moet pas om 10:00 am binnen zijn en die 2,9 mile naar het verhuurstation kost niet veel tijd, het ontbijt is weer niet bijzonder brood om te roosteren, met zoet beleg, cereals, fruit, fruitsap en koffie of thee maar het vult de maag.

Na het ontbijt stap ik even naar buiten voor een shagje en zie dat het flink regent dus maar even onder het afdak blijven staan, door die regen en de behoorlijke temperatuur voelt het erg broeierig aan dat wordt dus nog een halve dag zweten.

We brengen alle spullen naar de auto waarbij het gelukkig al weer droog is en gaan op weg naar het verhuurstation.

Rond 09:30 leveren we de auto in de boordcomputer geeft aan dat we nog 1,5 mijl kunnen rijden net niet op de dampen binnen gebracht dus we nemen de lift naar de vierde verdieping waar de shuttle naar het vliegveld moet komen volgens de man die de auto in ontvangst neemt, daar had hij best bij mogen zeggen dat die shuttle een airtrain is nu liepen we naar de bussen maar die gaan allemaal naar de Port of Miami (de haven dus) niet naar de airport.

We stonden daar al even samen met nog wat andere mensen voordat een taxichauffeur ons er op wees dat we met de Airtrain moesten en die zit aan de andere kant van het gebouw.

Mooi (nieuw) systeem alleen jammer dat hij maar een stopplaats heeft, de taxi’s en naar ik aanneemt vroeger ook de shuttlebussen gaan de verschillende terminals langs nu moesten we bijna het hele vliegveld over omdat de J terminal waar US-Airways van vertrekt de laatste terminal van MIA is en ze hebben lang niet overal loopbanden dus weer een flinke hike gedaan.

Bij de balie van US-Airways de boarding tickets uitgeprint waarbij alleen die van mij er uit kwamen bij Annie kwam de melding dat ze zich bij een boardingagent moest vervoegen gelukkig is dat dezelfde persoon als degene die de labels aan je bagage doet dus was dat vlug opgelost want die kon de tickets zo uitprinten.

Door de security waar we voor het eerst kennismaken met de bodyscan, stelt niets voor in het hokje gaan staan armen in de lucht ding draait om je heen en doorlopen.

Terwijl we onze spullen weer verzamelen komen er ineens een aantal TWA personen aanlopen die de hel procedure stilleggen voor een of andere drill geen idee wat het voor moet stellen want ze kijken wat rond en geven alles weer vrij.|

Omdat we veel te vroeg zijn zoeken we een plekje in de foodcourt aan het raam zodat we wat naar de bedrijvigheid aan de verschillende gates kunnen kijken, daar zien we op een gegeven moment twwe van die grote brandweerauto’s aankomen en die gaan aan beide zijde van de taxibaan staan even later komt er een vliegtuig van Air Jamiaca aan taxiën en die wordt door beide brandweerauto’s in een boog van water gezet, of die een doop was vanwege een eerste aankost op MIA van deze maatschappij of voor een andere gelegenheid hebben we niet kunnen achterhalen.

We gebruiken de lunch bij de Mc D. en zoeken daarna op het gemak de gate op, hier wordt constant opgeroepen om je grote carry-on af te geven ze wordt dan als ruimbagage (gratis) doorgelabeld naar je eind bestemming.

Omdat alle elektronica en fotoapparatuur in de carry-on zit doen wij dat mooi niet, als je een poosje zit te kijken hoe die ruimbagage geladen wordt durf je daar niets breekbaars meer in te doen.

Boarden begint precies op tijd en er was ondanks dat wij bij de laatste groep zaten die aan boord mochten meer dan genoeg ruimte voor de carry-on terwijl het een volle vlucht is dus waar het voor nodig was om het in te checken snap ik niet.

01:55 pm van de gate weg (vlucht was om 02:00 pm) dus mooi op tijd 1 vliegtuig voor ons dus zaten we zo in de lucht, werkelijke vliegtijd van wielen los tot wielen aan de grond 2:10 dus stonden we om 04:20 aan gate C-31 helemaal op het eind van de C terminal terwijl de volgende vlucht van gate A-8 helemaal op het eind van de A terminal vertrekt dus ook op PHL weer een flinke hike gedaan wel op het gemak want de volgende vlucht gaat om 06:15 pm wat dus beide twee uur overstaptijd geeft.

Rustige vlucht zonder turbulentie jammer genoeg ook zonder uitzicht want het is bijna het hele stuk bewolkt onderweg 1 keer een blikje drinken gekregen.

Op de monitor bij de gate staan dat men zich opnieuw moet inchecken bij de gate dat is de eerste keer dat we dat tegen gekomen zijn, boarden begint ook nu weer op tijd maar als we aan boord komen is er heel wat minder ruimte voor de bagage dan op de eerste vlucht terwijl deze helemaal niet vol is, nu vallen er al een aantal vakken af omdat daar de apparatuur voor de films in zit maar naar ons idee wordt er ook behoorlijk wat ruimte ingenomen door de bagage van de crew.

Iedereen is ruim op tijd aan boord maar er zijn schijnbaar wat problemen met het voertuig wat het vliegtuig achteruit moet duwen want er wordt een paar keer gestopt met achteruit duwen terwijl ik allerlei mensen rond zie rennen.

Ook op de startbaan is het druk want er gaan heel wat vluchten naar Europa weg rond deze tijd dus zitten we ruim twintig minuten te laat in de lucht maar met een daadwerkelijke vliegtijd van 6:20 zijn we ruim voor de geplande tijd op BRU.

Uur na vertrek het bekende Chicken or Pasta verhaal en een uur voor de landing een warm broodje met jam of vruchtenvulling daar kwamen we niet helemaal uit, tussendoor en paar keer water en dat was het dan.

Geland om 07:10 am aan de gate om 07:30 am en omdat we redelijk van voren zitten (rij 13) zijn we vlot van boord, bij de paspoortcontrole is het erg druk want er waren wel drie of vier vluchten die gelijk aankwamen. Voor houders van en EEG paspoort waren maar twee poorten open waarbij er een tijdlang geblokt door een familie waarvan de papieren niet in orde waren, leken trouwens ook geen EEG burgers maar dat weet je tegenwoordig ook niet meer.

Wel weet ik dat de vliegtuig crews van Jetair, Delta, United en US-Airways geen EEG burgers zijn maar wel gewoon in die rij gaan staan en dan ook nog voordringen.

De bagage komt op band 2 dat wisten ze in het vliegtuig al om te roepen helaas staat die nog stil en duurt het ook nog even voor hij in beweging komt, behalve onze vlucht gooien ze ook de bagage van een Deltavlucht van JFK op de band dus is het lekker druk.

Eenmaal de koffers compleet op naar de auto en naar huis, het is lekker rustig zo vroeg op de zaterdagmorgen ook op de ring van Antwerpen is weinig verkeer dus zijn we vlot thuis.

 

Epiloog

 

Dit was onze zestiende Amerikareis, door de cruise hebben we nu wel zeventien binnenkomsten want ook na de cruise krijgen we weer een stempel en mochten een week langer blijven dan het stempel wat we op PHL kregen zo zou je dus aan 97 dagen komen.

Florida was nieuw voor ons op een stukje panhandle na, behalve Everglades NP is het zuiden van Florida niet echt ons ding.

De cruise was ook een hele nieuwe ervaring en zeker voor herhaling vatbaar maar niet ieder jaar, wat de kosten aangaat zou het gemakkelijk kunnen want als je de kosten per dag wegzet tegen: auto met hotel en eten dan is een cruisedag goedkoper.

Auto met hotel tegen camperreis is voor ons een uitgemaakte zaak, zeker voor een rondreis is het dagelijkse gesleep met (een deel) de bagage niets voor ons geef ons maar een huisje op wielen met alle gemakken bij de hand.

Een trip als vorig jaar naar Las Vegas en in 2009 naar Washington DC met vaste plek en dagtrips is nog te doen maar iedere dag verplaatsen dus niet.

Reis nummer zeventien is al geboekt is weer een campertrip deze keer in het noordoosten en wel in het najaar van 2012 maar dat is nog ver weg dus wie weet.