Dag 15 donderdag 07-10-1999 Grand Canyon NP

Vannacht heeft het weer gevroren we hebben dan ook beneden geslapen i.p.v. in de cap-over, dit vanwege de temperatuur, in de cap-over komt de kou langs alle kanten en zeker als het vriest is dat erg koud, op onze volgende trip gaan de eigen slaapzakken dan ook mee, dat is warmer dan de dekens die bij de camper horen.

Omdat de camper vandaag niet van zijn plaats zal komen hebben bij het opstaan ook de kachel aangezet, anders doen we dat niet zo vlug omdat het tijdens het rijden vlug genoeg warm is.

Vandaag gaan we de west-rim verkennen en daar zijn particuliere voertuigen verboden, gezien de zeer goede shuttle verbindingen geen enkel probleem en voor het hiken wel zo rustig dat je geen rekening hoeft te houden met al die auto’s.

Bij de ingang van de campground stappen we op de Village Loop Shuttle die ons tot het beginpunt van de West Rim Shuttle brengt, hier kan men overstappen op de shuttle naar Hermits Rest, maar wij willen het eerste stuk lopen, dit is geen enkel probleem, de bus stopt op de heenreis bij elk Viewpoint, alleen op de terugweg stopt hij er maar bij een paar dus dat moet je even in de gaten houden anders moet je naar een volgend punt lopen of een terug.

Het eerste gedeelte van de West Rim Trail is een mooi betonpad wat ook goed te doen is met een rolstoel, na Maricopa Point word het een gravelpad, men heeft er prachtige vergezichten op de North Rim, ook de rookpluimen van de branden zijn goed te zien, ook komt er geregeld een heli over met een waterzak er onder om deze branden te bestrijden, het is een mooi gezicht als ze zo’n zak leegstorten.

Ook de Colorado River is op verschillende punten goed te zien en in een van de stroomversnellingen zagen we 3 rubberboten die aan het raften waren.

We hebben er voor gekozen om ’s morgens te hiken i.v.m. de temperatuur, een lange broek en trui terwijl ’s middags een korte broek en T-shirt nog te warm is, toch moet je ook ’s morgens al water meenemen om uitdroging te voorkomen, en niet wachten met drinken tot je dorst krijgt maar geregeld een beetje drinken.

De West Rim is een prachtig wandelgebied mede omdat er geen auto’s mogen komen, maar een mens voelt zich er kleiner dan een mier als je langs de Rim loopt.

We hebben vandaag dan ook zeer veel foto’s en dia’s gemaakt, en ook hier hebben we weer heel wat cactussen, agave en yucca’s gevonden.

In de namiddag hebben we weer de shuttle genomen naar Yaki Point, ook verboden voor auto’s, om daar de sunset te fotograferen, gelukkig was het hier niet zo druk toch wel een voordeel als je een beetje buiten het seizoen gaat, de sunset op 07-10-1999 was om 06.06 p.m. volgens The Guide, het krantje wat je krijgt bij het binnenkomen van het park, zo zie je maar, aanpakken en niet weggooien maar gebruiken ze bevatten een heleboel informatie en worden per 2 of 3 maanden aangepast.

De sunset was schitterend zeker als je de camera vastzet op 1 punt en dan geregeld een foto maakt krijg je een mooie serie foto’s waar je de schaduw in ziet groeien.

Na de sunset de eerste shuttle terug genomen, want als de zon weg is zakt de temperatuur gelijk met 20 tot 25 graden, dus terug naar de camper, kachel aan en eten koken.

Het was een vermoeiende maar ook prachtige dag geweest.

Kosten campground $ 21.23

Vandaag gereden 0 mile

Vandaag komt de East-Rim aan de beurt, dit gaat weer met de camper omdat hier (nog) geen shuttle rijdt, anders hadden we die zeker genomen want het werkt zeer ontspannend, zeker voor diegene die moet rijden, je komt ogen te kort.

Maar eerst gaan we naar Tusayan net buiten het park via de South Entrance om te tanken.

Hierna het park weer in en doorgereden naar Desert View, aan de andere kant van het park, zo kunnen we met de zon en de view-points aan de goede kant weer terug richting Village.

Alle view points meegenomen, ook dit stuk van de Canyon is schitterend en in de morgen uren ook lekker rustig, hoe korter we naar de Village kwamen hoe drukker het werd, ook omdat het later werd natuurlijk, maar een mens is en blijft toch een kuddedier.

Bij Grandview Point stapten net een lading Japanners uit een bus met de mededeling ”U heeft 10 minuten” een groep mieren is niet zo druk als deze groep, alles moest op de foto, maar daar moet dan ook iedereen nog voor gaan staan, ik denk dat ze thuis pas zien van o ja daar ben ik ook geweest kijk maar ik sta daar op de foto.

Een praatje met de chauffeur leerde ons dat deze groep om 05.00 gestart was in Phoenix, al 2 parken gedaan had en hierna via Zion NP, Bryce NP en Capitol Reef NP zou rijden om in Moab te slapen, de USA in 1 week je moet het maar zien zitten.

Wij hebben in ieder geval een hele dag om de East-Rim te doen en dan is het nog opschieten vonden we.

Bij Moran Point konden we de gevolgen van een (gecontroleerde) bosbrand zien, 1 jaar na dato, het is verbazingwekkend waar de natuur in zo korte tijd tot in staat is, zo veel bloemen als er zelfs in oktober nog bloeiden, maar ook het aantal jonge bomen en struiken wat je nu al tussen de verbrande resten kon vinden.

Mather Point en Yavapai Point waren vooral omdat is ondertussen al 15.00 uur was erg druk, zodat je moest zoeken naar een parkeerplaats, ook het maken van foto’s zonder dat er mensen opstonden was even zoeken of wachten tot ze weg waren.

Zeker voor het parkeren zal een shuttlebus een uitkomst zijn, maar het komt er aan, mogelijk word het in de toekomst helemaal verboden om de Grand Canyon met je eigen auto te bezoeken.

Er zijn plannen voor grote parkeerterreinen bij de ingang en het vervoer binnen het park met trein en bus, zeker de natuur zal dat ten goede komen.

Nu kan het zeker op de drukste viewpoints flink naar benzine stinken.

Kosten campground $ 21.23.

Vandaag gereden 62 mile.

Dag 17 zaterdag 09-10-1999 Grand Canyon NP/Phoenix

We gaan weer verder naar het zuiden, de warmte tegemoet, maar eerst nog even naar de bioscoop om 08.30 uur zaten we in Tusayan in het IMAX-theater, ’The Hidden Secrets’ een film over de Grand Canyon, zijn ontdekking en ontwikkeling, dit alles op een speciaal scherm, waardoor je denkt dat je zelf in dat bootje of die heli zit, je gaat zelf mee bewegen, een schitterende film en heel wat goedkoper dan een echte helivlucht, een kaartje kosten $ 8.00 voor een helivlucht ben je meer dan $ 100.00 kwijt.

Via de US-180 zuid richting Flagstaff, hier kom je langs Humphreys Peak de hoogste berg van Arizona en een bekent skioord, na Flagstaff de S-89A zuid op richting Sedona, je rijd dan door Oak Creek Canyon een schitterend gebied door een smalle Canyon, het is een gelieft recreatie gebied voor de inwoners van Flagstaff en Phoenix.

Bij Slide Rock SP nog een paar uur gestopt en gewandeld, men kan via zeer gladde rotsen naar beneden roetsen in het water, als een wildwaterbaan in een pretpark, niet zo goed voor je zwemgoed en het water was steenkoud, wel een prachtig wandelgebied.

Na Sedona, een mooi stadje maar wel duur, via de S-179 zuid naar de I-17 zuid welke naar Phoenix gaat.

Rijdend over de I-17 zagen we overal Opuntia’s, een soort schijfcactus die men in verschillende soorten in bijna alle staten van de USA kan vinden, maar nergens zagen we de zo bekende Saguarocactus, die grote palen uit de cowboyfilms, tot we weer over een heuvel kwamen en in de achteruitkijkspiegel ineens de hele heuvel vol zagen staan, of ze wilde zeggen tot hier en niet verder, klopt ook wel want meer naar het noorden is het te koud voor deze soort.

Maar als je dan een afslag neemt om ze eens van dichtbij te bekijken zijn ze ineens niet meer te vinden, jammer dan, bij Tucson zijn er 2 NP's speciaal voor deze cactussen dus komen we ze vast nog wel tegen.

Men kan de I-17 ook al in Flagstaff nemen, dat is een stuk korter en sneller maar dan mis je een mooie route, in 2001 gaan we weer en dan willen we hier een paar dagen blijven en o.a. de Verde Canyon Railroad nemen, een heen en terug tour van een uur of 4 door een Canyon waar alleen die trein inkomt.

Via de I-17 doorgereden naar Phoenix en dan de US-60 oost genomen richting Mesa en Schottsdale, op zoek naar een campground en toen begonnen de eerste problemen.

Campgrounds genoeg, maar we waren nergens welkom, waarom, we waren gewoon te jong, al deze campgrounds zijn voor mensen van 55 jaar en ouder, dus zagen we ons al ergens op de parking van een outletstore staan voor de nacht toen de beheerder van campground 7, of was het 8, ons verwees naar een KOAcampground bij Apache Junction, 3 exits verder, met dank, wij weer op weg, de campground was snel gevonden en er was ook nog plaats dus geboekt voor 3 nachten en naar onze site gereden.

Voor mij was het of ik thuis kwam de beplanting bestond naast een aantal bomen voor schaduw, niet zo gek bij 40 graden, namelijk alleen maar uit cactussen, wat wil je nog meer als cactofiel.

Bij het betalen begon probleem nummer 2, mijn creditcard weigerde dienst, gelukkig nog genoeg kasgeld en travellercheques, maar niet genoeg voor de rest van de vakantie.

Aan de zeer vriendelijke dame van de receptie gevraagd of zij op de computer kon zien waarom mijn card geweigerd was, ja, zei ze, u zit aan uw maximum, shit hoe kan dat, dus wij gaan rekenen wat er zo ongeveer mee gedaan was, kan niet dachten we, kan wel, de bank was namelijk vergeten om het maandbedrag op te trekken zoals we hadden afgesproken, maar goed op zaterdagmiddag rond 17.00 uur localtime ben je vlug klaar, gelukkig wel genoeg geld en cheques voor het weekend en maandag eerst maar bellen.

40 graden dus de airco van de camper op volle toeren en zelf het zwembad in.

Na het eten nog een was gedraaid en in de laundry gekeken tussen alle folders, wat er in de omgeving te doen is, hier zaten ook verschillende kortingsbonnen tussen, zijn wij Nederlanders toch gek op, zeker als je creditcard het niet doet.

Kosten campground $ 24.00 per nacht – 10% op de KOA-card van Hotelplan + tax = $23.76

Vandaag gereden 282 mile.

Dag 18 zondag 10-10-1999 Phoenix

Het is best lekker wakker worden in de warmte, na 3 nachten met de ijsbloemen op de ramen gaat vanmorgen gelijk de airco aan i.p.v. de kachel, gezien de geplande dagindeling kunnen we rustig starten, moet je ook doen als het zo warm is.

Voor vandaag staat een bezoek aan de Desert Botanical Garden in Phoenix op het programma, dus om 08.30 uur op het gemak richting Mesa gereden, om 09.00 waren we er al, lekker op tijd nog niet druk en dus konden we een plaatsje in de schaduw zoeken voor de camper, anders is het net een sauna als je er na een paar uur weer instapt.

Het is nu al 30 graden dus, pet op, fotospullen aan de schouder en genoeg water meenemen, kosten voor het bezoek $0.00 p.p. met een guest-pass, gewoon een kortingsbon uit de laundry van de campground.

De Botanical Garden laat in eerste instantie alle planten zien die in de desert van Arizona groeien, maar daarnaast is er ook een grote aanplant van cactussen uit andere delen van noord en zuid Amerika, dus dat was een aantal uren echt genieten.

In Nederland moet men deze planten, als je ze buiten wil houden, kan alleen in de zomer uitgezonderd de winterharde soorten, vaak schermen tegen de vele regen, in de Botanical Garden was ook een deel van de planten geschermd met doek en/of gaas maar hier was het bedoeld om de planten te beschermen tegen verbranding.

Een prachtig park maar op zijn Amerikaans, veel te netjes, op de paden kon je een potje 10 over rood spelen, zo vlak lagen ze, maar ja als er een steen 1 millimeter te hoog of te laag zit en er mocht eens iemand over vallen, kost dat gelijk $ ????? aan smartengeld.

Zelf de zogenaamde wildpaden zagen er uit of er een medewerker achter iedere bezoeker aanliep om het pad weer aan te harken.

De beplanting was schitterend, dus als je eens kennis wil maken met de beplanting van de desert van Amerika zeker een bezoek waard, maar er zijn nog meer van dit soort parken, blijf lezen en je komt er nog 2 tegen.

Op de terugweg gezocht naar een grosery om de boodschappen aan te vullen, winkels genoeg maar als je ze nodig hebt geen grosery, uiteindelijk een gevonden, het leek wel een soort Amerikaanse Aldi een outletgrosery, maar goed we hadden weer voor een paar dagen eten.

Rond 15.00 uur terug op de campground, een mooie tijd bij deze temperaturen, dus eerst wat eten en daarna lekker lui in en bij het zwembad.

Kosten campground $ 23.76.

Vandaag gereden 50 mile.

Dag 19 maandag 11-10-1999 Phoenix

Voor de verandering vandaag eens uitgeslapen, we waren om 08.00 uur uit bed, foei toch, op het gemak gegeten en wat huishoudelijke karweitjes gedaan.

Om 10.00 uur de kids gebeld, dat kon gelukkig collect, wat moet je anders zonder creditcard, dan heb je 3 handen vol met $0.25 munten nodig, aan onze zoon gevraagd of hij de financiële problemen bij de bank op wil lossen.

Vandaag gaan we een beetje in de stad rond kijken, dus op het gemak naar Phoenix gereden en daar was rond gekeken, onder andere het Hard Rock Café bezocht en daar een paar T-shirts en een overhemd gekocht.

Verder nog een paar Outletcenters bezocht en ons eigenlijk verbaast over wat men daar verkoopt we vonden o.a. een winkel die alleen maar Halloween spullen verkocht en dan niet omdat het eind van de maand Halloween is maar het hele jaar door.

Ook de kleding die men draagt blijft je verbazen, een dame van ruim in de 70, volledig in zuurstokroze gekleed tot schoenen en tas toe, dat zie je in Nederland alleen met carnaval.

Het is vandaag buiten in de schaduw ruim 38 graden, dus is het in de Outlets met airco nog wel uit te houden maar daarbuiten is het toch minder, daarom op het gemak terug naar de campground en daar lekker bij het zwembad gelegen, we hebben tenslotte vakantie.

Kosten campground $ 23.76.

Vandaag gereden 73 mile.

Dag 20 dinsdag 12-10-1999 Phoenix/Green Valley

We trekken weer verder, eerst via de US-60 oost richting Superior, naar Boyce Thompson Arboretum SP, een park wat in eerste instantie is opgezet als particuliere verzameling van cactussen en andere droogte minnende planten door William Boyce Thompson in 1924, nu is het een state park.

Het park is grotendeels opgezet als natuur park met de bestaande beplanting, die later is uitgebreid met cactussen uit andere delen van Amerika, het park heeft een veel natuurlijkere uitstraling dan de Botanical Garden, ook de paden zijn in de natuur uitgezet zodat men hier en daar flink moet klimmen, de enige compensatie naar de bezoekers is dat men op de steilste stukken traptrede in de rotsen heeft uitgehakt.

Onderweg wordt men door middel van borden ook gewaarschuwd voor slangen, maar de enige slang die wij gezien hebben was een tuinslang, om de planten bestemd voor de verkoop die in pot staan water te geven.

We hebben er een hike gedaan van 3 uur en erg genoten, dit park is zeker als men belangstelling heeft voor de natuur een bezoek waard.

Terug over de US-60 west tot Florence Junction, hier de S-79 zuid op en via Florence richting Tucson, je rijdt hier voor een groot gedeelte dwars door de katoenvelden.

Daar waar de S-79 overgaat in de S-77 kom je langs Biosphere-2, maar dat heeft niet onze belangstelling zodat we doorgereden zijn naar Tucson, een klein stukje over de I-10 oost en dan naar de I-19 zuid richting Nogales (Mexico).

De I-19 is volgens mij de enige weg in de USA waar de afstanden ook in kilometers wordt aangegeven.

De weg gevolgd tot de exit naar Green Valley, waar we een paar dagen zullen verblijven bij een Amerikaanse familie waar we via het cactusblad mee in contact gekomen waren, en daarbij werden uitgenodigd om de dagen dat we in de buurt van Tucson waren bij hen door te brengen.

Hier waren we rond 16.00 uur zodat we voor het eten ons zelf nog wat op frissen en wat nader kennis maken met elkaar.

Na het eten nog een paar uur buiten gezeten en wat ervaringen uitgewisseld, deze familie had een half jaar in Nederland gewoond.

Kosten campground $ 0.00 we slapen bij de familie Kliewer en de camper staat geparkeerd op de oprit.

Vandaag gereden 182 mile.

Dag 21 woensdag 13-10-1999 Tucson en omgeving

Vandaag weer vroeg opgestaan, en eerst de E-mail bekeken, hoera bericht van het thuisfront, de bankproblemen zijn opgelost, volgens onze zoon binnen het kwartier, toch een voordeel als je op een klein dorp woont waar de bankmanager iedereen kent.

Rond 08.30 uur zijn we samen met Vernon, in zijn auto naar het Arizona-Sonora Desert Museum gereden, waar we als gasten van Vernon voor niets naar binnen mochten.

Hier kan men zowel de planten als de dieren die in de Sonora Desert leven bekijken, net als Boyce Thompson Arboretum zeer mooi en natuurlijk van opbouw, ook is er een grote gaasserre met een heleboel Hummingbirds, hier kan je via een sluis in zodat je tussen de vogels kan lopen.

In een van de winkeltjes kwamen we een originele Rainstick tegen, gemaakt van een cactusskelet met de dorens er andersom ingedrukt, ze zijn vooral bekend als muziekinstrument bij de straatmuzikanten uit Peru, in Nederland zie je ze ook wel eens te koop maar dan zijn ze van bamboe of plastic en heeft men er spijkers ingeslagen.

Na de lunch zijn we doorgereden naar Saguaro West NP, daar eerst het Visitor Center bezocht, door de dienstdoende ranger werd ons afgeraden om te gaan hiken, i.v.m. de temperatuur deze lag boven de 104F.

Daarom een deel van het park met de auto bekeken, zo blijft er ook nog wat over voor een volgende reis.

Hierna nam Vernon ons mee naar een grote cactus nursery zodat we ook eens konden zien hoe men hier onze planten kweekt,Niet in kassen dus maar in tunnels met schermgaas tegen de zon, ook de tafels zijn heel eenvoudig van onbehandeld hout gemaakt, het klimaat is hier zo droog dat het toch niet rot.

’s Avonds zijn we met Vernon en Diane op de campus van de University of Arizona in Tucson naar de musical Chicago geweest, ook dit is een beleving op zich, aanvang 7.30 Pm en om 9.30 Pm klaar, en dan zie je iedereen vlug naar huis gaan, een avond cq nacht leven is hier nauwelijks te vinden.

De musical op zich was heel mooi alleen gaat het bij ogenblikken zo snel dat je als Nederlander goed op moet letten anders ben je de clou kwijt.

Kosten campground $ 0.00

Vandaag gereden 0 mile maar ons laten rijden in een grote Cadi met lederen bekleding, alleen begrijp ik nog steeds niet wat men met stoelverwarming moet in een state waar het nooit kouder is dan 15 graden.