Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

 

Dag 1 maandag 18 mei 2009 Biggekerke naar Alexandria VA.

 

Vanmorgen rond 8:00 uur thuis weggereden met een klein beetje filevertraging stonden we in anderhalf uur op P3 van Zaventem.

Even zoeken welke balie er voor United gereserveerd is en daar aangeschoven in de lange rij voor de bagage dropoff, die rij gaat mede door de security check die ze daar al doen erg langzaam we hebben geluk en worden door een securitydame uit de rij gehaald om in een andere rij de formaliteiten te voldoen.

Het inchecken zelf is zo gedaan doordat we gistermiddag thuis al online ingecheckt hadden.

Nog even naar buiten gelopen voor een nicotineshot en na het taxfree shoppen konden we door de airportsecurity daar moesten nu zelfs de schoenen uit (het lijkt wel Amerika), na een bakje koffie de gate opgezocht waar ze keurig op tijd begonnen met boarden.

Om 11:50 werd het vliegtuig van de gate geduwd en om 12:01 kwamen de wielen los, na een redelijk rustige vlucht stonden we om 13:50 op Amerikaanse bodem.

Bij immigration stond al een flinke rij maar gelukkig was de rij met Amerikaanse burgers vlug weggewerkt en konden we daar aansluiten, bij de bagage banden was het even zoeken naar de koffers die stonden er schijnbaar al even en waren al van de band gehaald en stonden naast de band op hun eigenaren te wachten.

De rij bij customs beloofde niet veel goeds maar daar hadden ze er geen zin in want het was papier aanpakken en doorlopen.

Buiten was de Alamobus vlug gevonden en na tien minuten stonden we op het verhuurstation, daar ging het wat minder vlot maar één medewerker en niet de vlugste, uiteindelijk door de buurman (National) geholpen die had al vlug door dat we geen extra verzekering wilden en ook de bestelde auto vonden we groot genoeg dus werd ons een RAV4 aangewezen.

De koffers er in en achter het stuur maar er zat geen sleutel in dus terug naar binnen, daar werd ik doorverwezen naar een persoon die buiten bezig was maar ook hij kon geen sleutel vinden en dacht zich te herinneren dat men die er uit had gehaald ivm accu problemen ( de communicatie loopt niet helemaal goed tussen die medewerkers onderling geloof ik)

Hij had wel wat anders voor ons zei hij en zo kregen we een Nissan XTerra mee met North Carolina plate en 15.578 mile op de teller.

Na de gebruikelijke onenigheid met T-T (hij reageert gewoon te laat als er verschillende afslagen kort bij elkaar zitten) zij we naar het hotel gereden, onderweg was het best druk, zodat we zelfs een paar keer stil stonden.

Het inchecken was zo gedaan dus de koffers op de kamer gezet en uitgepakt.

Daarna nog even wat boodschappen gedaan waarbij we in de avondspits uitkwamen dus weer in de file.

Hierna de weblog en website bijgewerkt om niet in slaap te vallen, nu is het 10:00 pm en gaan we langzaam aan het bed uitproberen.

 

Dag 2 dinsdag 19 mei 2009 Shenandoah NP

 

De eerste nacht allebei redelijk tot goed geslapen, rond 6:00 uur wakker en ook maar gelijk uit bed, na het ontbijt de spullen voor vandaag verzameld en in de auto gebracht.

Omdat we aan het reizen met een camper gewend zijn vraagt dit wel even nadenken, want wat je niet meeneemt kan je niet even ophalen, in de camper hebben we altijd alles bij de hand en nu moet je het bewust meenemen.

Gisteravond hebben we besloten om vandaag Shenandoah NP te bezoeken, omdat we geen vaste planning hebben voor deze reis bekijken we per dag wat we willen doen.

Rond 8:00 uur op weg en na vijf mile konden we weer achteraan in de file aansluiten, op de I-495 zijn ze met een paar grote werken bezig en dat geeft vertraging, ook gister hadden we hier al oponthoud en we zullen er iedere dag wel rekening mee moeten houden.

Zodra we op de I-66 zaten waren voor ons de problemen opgelost omdat we zuidwaarts gingen, de ander kant uit (richting Washington DC stond het vast tot Centreville dat is een kleine 25 mile tot aan de Potomac River.

Bij Front Royal zijn we Shenandoah NP ingereden, eerst een nieuwe AtB pas gekocht de oude was van april 2008 en dus vorige maand verlopen, nu kunnen we er weer een jaar tegen.

Het eerste stuk van de Skyline Drive gereden en in Luray even de lunch voor vandaag gehaald, terug het park in en door gereden tot Big Meadows waar we op de picknickarea naast de campground heerlijk in het zonnetje de lunch hebben gebruikt, de campground was nog bijna helemaal leeg trouwens maar daar zal tegen het weekend wel verandering in komen.

Na de lunch hebben we een wandeling gemaakt over de Big Meadow, tijdens deze wandeling konden we een vrouwtje deer op tien meter afstand voorbij lopen zonder dat ze weg liep.

Zo te zien hebben ze niet zo lang geleden een deel van dit gebied (gecontroleerd) afgebrand, de jonge bomen opslag was allemaal verbrand, omdat ze dit gebied open willen houden zullen ze dit zeer regelmatig moeten doen anders is het binnen de kortste keren helemaal dichtgegroeid met bomen.

helaas waren we te vroeg voor de wildflower, de meesten planten begonnen net uit te lopen, hier en daar zag men een bloem maar dat was echt zoeken.

Weer terug bij de auto nog een stukje naar het zuiden, we waren nog maar net van de parking weg toen we een deer met jong (Bambi met vlekken) zagen, gelukkig was er een ruime berm zodat we konden parkeren om foto’s te maken of die gelukt zijn is even afwachten want schepstellen tussen al die bomen en takken was niet eenvoudig.

Bij de Swift Run Gap Entrance hebben we het park verlaten, zo hebben we 65 mile van de Skyline Drive gedaan.

Het park zag er nu heel anders uit dan afgelopen najaar toen we hier waren voor de herfstkleuren, alles was nu fris groen waarbij sommige bomen nog maar niet hun nieuwe blad geopend hadden het was ook een heel stuk stiller in het park alleen bij de visitorcentra was redelijk volk maar de meeste viewpoints waren we alleen, wel was men volop bezig met onderhoudswerken een paar viewpoints waren afgesloten omdat men het asfalt aan het vervangen was verder kwamen we ook nog een ploeg strepentrekkers tegen die de belijning aan het opfrissen waren.

Via de westkant van het park zijn we over de US-29 en US-15 (beide behoren tot de Virginia Scenic Route) weer richting het noorden gereden, in Leesburg willen we namelijk nog even shoppen in de Premium Outlet.

Hierna via de VA-7 richting Fairfax onderweg in Sterling bij de Outback de hongerige magen gevuld met heerlijke spareribs.

Rond 9:00 waren we weer in ons hotel waar we nog een bakje koffie gezet hebben.

 

Dag 3 woensdag 20 mei 2009 Washington DC (Old Town Trolley)

 

Vanmorgen waren we om 7:00 uur uit bed, eerst de website bijgewerkt omdat dat gisteravond niet lukte schijnbaar hebben we ’s morgens een betere verbinding want gister hadden we hetzelfde probleem, daarna wilden we gaan ontbijten maar daar was het zo druk dat we terug naar de kamer zijn gegaan en daar eerst een bakje koffie gezet hebben, bij de tweede poging was het een stuk rustiger.

Na het ontbijt de spullen voor vandaag verzameld en bij de receptie om de shuttlebus voor de metro gevraagd, die stond binnen twee minuten voor de deur, het is een ritje van een paar minuten naar het metrostation, daar twee oneway tickets naar Metro Central gekocht via de kaartmachine, men kan ook een dagkaart kopen maar daar mag men pas na 9:30 am mee reizen daarvoor is het spitsuur en kan men niet tegen een goedkoop tarief reizen.

De trip kost $ 3,55 p/p en duurt een half uur.

Bij Metro Central ( hoek 12 th en F street) weer boven de grond en twee blokken lopen naar het Welkom center op de hoek van 10 th en E street, daar de internet tickets af laten tekenen zodat we een hele dag met de trolley mee kunnen en op en af stappen waar we zelf willen.

Het is enorm druk in de stad met schoolreisjes, je ziet grote groepen kinderen met allemaal hetzelfde (school)t-shirt aan, in 10 th street worden veel bussen met deze kinderen gelost omdat het Ford’s Theatre schijnbaar een van de verplichten stops is.

We nemen eerst de groene route die onder andere de National Zoo, National Cathedral, Embassy Row en Georgetown aandoet, we blijven zitten tot de National Cathedral hier gaan we er uit en brengen we anderhalf uur door met het bekijken en fotograferen van dit schitterende gebouw.

Vooral de gebrandschilderde ramen zijn prachtig en komen door de naar binnen schijnende zon heel mooi uit, ook nemen we de lift naar boven in een van de torens waar men een prachtig uitzicht heeft over de omgeving.

We stappen weer op de trolley en rijden mee tot Georgetown waar we op de brug over het C&O Canal uitstappen om in de winkelstraat de lunch te gebruiken, al windowshoppend terug naar de bus stop, hier alleen maar kijken want het zijn allemaal behoorlijk prijzige winkels in Georgetown.

Hierna rijden we weer terug naar het startpunt waar we om de hoek op de oranje lijn van de trolley stappen die doet een rondje rond de National Mall en Tidal Basin, ook Union Station zit in deze route we stappen daar niet uit omdat we hier van de week nog naar toe willen.

We rijden mee tot het Thomas Jefferson Memorial, daarna lopen we langs het Tidal Basin naar het Franklin Delano Roosevelt Memorial en vervolgens naar het Korean War Veterans Memorial, ondetussen raken de voeten toch wel moe dus houden we het voor gezien en rijden met de trolley mee tot het National Museum of Natural History, via 10 th street lopen we naar Pennsylvania Ave waar we op de hoek van 12 th street het Old Postoffice willen bekijken en vooral naar boven willen in de bijbehorende toren waar men een 360 graden beeld van de stad heeft.

Na nog wat winkels kijken die in het gebouw zitten besluiten we hier ook maar gelijk te eten in de foodcourt die in de kelder van de Old Postoffice zit.

Het was vandaag best warm dus zijn we redelijk versleten en besluiten om het hotel op te zoeken.

Hierna lopen we terug naar Merto Central waar we de Blueline van 6:00 pm nemen die ons om 6:30 pm weer op Van Dornstreet Station brengt, vervolgens bel in even naar het hotel met het verzoek om de shuttlebus te sturen maar die blijkt al onderweg te zijn en voordat ik de verbinding verbreek staat de bus al voor onze neus.

Van deze (gratis) service kan men door de week van 7:00 am tot 10:00 pm en op zaterdag en zondag van 8:00 am tot 10:00 pm gebruik maken en werkt uitstekend, het is maar een klein stukje naar het metrostation (5 á 10 minuten lopen) maar omdat men een paar keer een heel drukke weg over moet en er geen voetgangers lichten staan is deze bus een uitkomst.

We hebben weer een prachtige maar ook vermoeiende dag gehad, morgen gaan we naar Great Falls NP en vrijdag willen we weer de stad in.

 

Dag 4 donderdag 21 mei 2009 Great Falls NP en shoppen.

 

Vanmorgen zijn we eerst naar Great Falls NP gereden, op de I-495 mochten we weer aansluiten in de dagelijkse ochtendspits gelukkig blijft het wel iedere keer redelijk in beweging (gemiddeld rond de 20 m/u) eenmaal de aansluiting met de I-66 voorbij zijn de problemen weer opgelost, de meeste auto’s gaan namelijk via de I-66 richting Washington DC.

Wij verlaten via exit# 44 de I-495 en gaan via de VA-193 naar Great Falls NP, er staan al best veel auto’s en terwijl we van schoenen verwisselen komen er ook nog twee bussen van een highschool, zodat er veel meer mensen in het park zijn dan afgelopen najaar.

Door deze drukte zien we helaas weinig wildlive, één eekhoorn en één rode cardinal en daar blijft het bij, langs de rivier zien we nog drie blauwe reigers en hoog in de lucht zweven een aantal gieren, die laatste zaten vorig jaar lekker te zonnen op een strandje aan de Maryland kant van de rivier maar dat strandje is nu een grote waterplas.

Er komt veel meer water door de rivier dan vorig jaar wat de watervallen schitterend maakt, op de blog van Annie staat er een filmpje van de watervallen.

Na de drie uitzichtpunten lopen we de River Trail tot het laatst beschreven punt, daar zien we nog een zodiak op de rivier die met veel motorlawaai tegen de stroom in vaart, het is een boot van de Fairfax Fire en Rescue, of hij op een missie was of dat het een oefening was werd ons niet duidelijk.

We genieten een paar uur in dit schitterende park vooral van de watervallen maar ook van de rest van het park, als je een stukje loopt ben je het grootste deel van de drukte al kwijt en is het echt genieten van de rust.

Via een paar locale wegen rijden we naar Tysons Corner Center, we komen door een prachtige omgeving met mooie huizen,zo dicht bij een miljoenen stad is het hier allemaal ruim en groen waardoor het er door rijden alleen al mooi is.

In de mall gaan we eerst eten en daarna winkels kijken en inkopen doen.

Vanmorgen ging mij tripod kapot toen ik die wilden gebruiken bij Great Falls en hier kwam ik een mooie tegen voor een redelijke prijs, wel een stuk groter dan de mini die ik had maar met een gewicht van 1,7 kilo licht genoeg om ook op een hike mee te nemen, hij kan/mag tot drie kilo gewicht dragen dus dat moet geen probleem geven.

Het is een Quantaray QSX 9002 TM, er zitten twee waterpasje op, één op de tripod zelf en één op het (verwijderbare) balhoofd.

Ik moet alleen nog iets verzinnen om hem aan mijn rugzak te bevestigen de oude was zo klein dat hij er in paste dat gaat met de nieuwe niet lukken, je kan trouwens het middenstuk met balhoofd er uit halen en dan als monopod gebruiken.

Hierna zijn we nog naar Leesburg gereden daar hebben we nog wat kleding en een externe harddisk van 350 GB gekocht.

Op de terug weg kwamen we in de omgeving van Dulles al in de file te staan zodat we bijna drie kwartier langer nodig hadden om weer bij het hotel te komen.

Een (halve) dag shoppen valt moeilijk te omschrijven dus is het vandaag maar een kort verslagje.

 

Dag 5 vrijdag 22 mei 2009 Washington DC

 

Na de drukte van de laatste twee dagen bij het ontbijt zijn we vandaag wat later gaan eten we konden nu zonder problemen gelijk aanschuiven, het zal wel weer druk geweest zijn, want terwijl wij zaten te eten reden er drie bussen van het parkeerterrein af.

We gaan vandaag weer naar Washington DC met de metro maar omdat we verschillende plaatsen willen bezoeken starten we wat later zodat we een dagkaart kunnen gebruiken, bij de receptie weer om de shuttlebus gevraagd, die was naar het metrostation dus moesten we even wachten na zo’n vijf minuten kwam de bus terug en konden we in stappen.

Iets na 9:30 am waren we op het metrostation waar we eerst de Blueline naar Metro Center nemen om daar over te stappen op de Redline naar Union Station, daar kijken we zowel binnen als buiten wat rond en maken wat foto’s van dit mooie gebouw.

Daarna gaan we met de Redline de andere kant op om bij Woodley Park-Zoo/Adams Morgan uit te stappen, hier moeten we via een heel lange roltrap naar boven, we zaten dus erg diep onder de grond.

We lopen Connecticut Ave naar boven naar de ingang van het National Zoological Park, een van de eerste dieren die we bezoeken zijn de grote Pandaberen, in eerste instantie lijkt het wel of ze niet in hun buitenverblijf zijn maar gelukkig zien we een poot bewegen waardoor we de eerste beer kunnen vinden, ook de tweede beer moest eerst bewegen voordat men hem/haar kon vinden, via de binnenverblijven waar ook een mooie tentoonstelling over de Pandaberen is opgesteld komt men aan het eind bij een observatiepost waar de beren via wel dertig camera’s 24/7 in de gaten gehouden worden.

We bekijken nog verschillende andere dieren in dit schitterende park, nadeel van het park is dat het op een heuvel ligt, dus moet men op een gegeven moment ook weer naar boven wat met de redelijk hoge temperatuur wat zweetdruppels vraagt.

Vandaag was het gelukkig wat koeler dan gister mede door de licht bewolking en een verfrissend windje maar met al het lopen is men toch wel aan een verkoeling toe dus eerst even onder de vernevelaar bij de ingang om daarna de straat over te steken en bij Starbucks een lenti (de grootste) frappucino caramel gehaald en die in de schaduw op het terras opgedronken.

Met de Redline terug naar Metro Center en daar naar de White House gelopen, eerst de voorkant vanaf Pennsylvania Ave bekeken dat hadden we vorig jaar niet gedaan, langs het Old Executive Office Building wat jammer genoeg gedeeltelijk in de steigers staat via 17 th street naar The Elipse gelopen waar we de achterkant van dichtbij willen fotograferen.

 

Als we daar aankomen staan er net als vorig najaar weer hekken over het voetpad met een agent er bij, even geïnformeerd of het altijd afgezet is maar dat is dus niet zo, hoe lang het ging duren kon het niet zeggen de dochters van Obama waren in de tuin aan het spelen en als die naar binnen gingen werd het voetpad weer vrijgegeven,om daar op te wachten was gezien de onzekerheid geen optie dus zijn we over het gras van The Elipse rond de afzetting gelopen om weer op 15 th street te komen, via 15 th en G street weer naar het metrostation gelopen en daar de Blueline naar Van Dorn street genomen.

Aangekomen op het metrostation naar het hotel gebeld om de shuttlebus te vragen en die was er binnen een paar minuten, op de kamer konden eindelijk de voeten naar boven, die deden ondertussen behoorlijk zeer er bleek dan ook een blaar op te zitten dus morgen andere schoenen aan want ook dan staat er weer lopen op het programma.

Na een verfrissende douche de website en weblog bijgewerkt en voor de rest rustig aan.

 

Dag 6 zaterdag 23 mei 2009 (Old) Alexandria en Arlington Cemetery.

 

Vanmorgen op het gemak gestart we moeten maar een klein stukje rijden dus vroeg starten heeft weinig zin omdat we naar (Old) Alexandria gaan en de winkels mogelijk nog gesloten zijn.

Wat T-T van plan was weet ik niet maar we werden eerst over de I-495 noord via de brug over de Potomac River naar Washington gestuurd om daarna via exit 3 weer op de I-495 zuid te komen terug over de brug en dan pas naar Alexandria terwijl er toch echt een afrit op de noord rijbaan is, ook Arlington Cemetery of Fort Myer VA waar Arlington onder valt kent hij niet.

We waren nog net op tijd om de kleine farmers market die iedere zaterdagmorgen hier gehouden wordt te bezoeken, deze markt is van 5:00 am tot 11:00 am maar om 10:30 am waren verschillende kramen al aan het inpakken, gezien de temperatuur niet heel onverstandig, want je zag de bloemen en (blad)groente met de minuut slapper worden.

Op het gemak het oude stadgedeelte bekeken en een stuk door het parkje langs de haven gelopen, tussen de middag bij de Torpedo Grill een heerlijke sandwich gegeten.

Je kan merken dat het Memorial Day weekend is en veel mensen een lang weekend hebben, het is druk in het stadje waarbij we veel mensen rondjes zien rijden voor een parkeerplekje, wat ik gezien de ruimte in de parkeergarage niet begrijp of het moeten veel mensen met een Nederlandse achtergrond zijn die een gratis plekje zoeken.

Hierna rijden we naar Arlington Cemetery, daar is het enorm druk we staan al voor de rotonde stil het is dan ook even zoeken naar een parkeerplekje helaas lukt dat niet binnen zodat we buiten in de zon moeten parkeren, er zijn ook heel veel bikers schijnbaar gingen die met twee gelijk naar binnen want aan de ticketautomaat hangt een papier dat iedere motor zijn eigen ticket moet nemen, het eerste deel van de parkeergarage staat helemaal vol met motoren als je dan bedenkt dat er vier tot zes in één parkeervak stonden hebben er zeker duizend gestaan.

In het visitorscenter is het zo druk dat er bijna geen doorkomen aan is, we pakken een plattegrond mee en gaan op het gemak verder, bij elke grafsteen staat een Amerikaanse vlag, dit kan ik me van ons vorige bezoek niet herinneren dus mogelijk heeft dat met Memorial Day te maken.

Een hoogtepunt van een bezoek aan Arlington blijft toch het bijwonen van the changing of the guard bij de Tomb of the Unknowns, als we daar aankomen heeft er net een wisseling plaats gehad en veel mensen lopen verder hierdoor kunnen we vooraan staan en omdat we hier vorige keer met Petra waren weten we ook waar we moeten staan om het beste zicht te hebben, bijkomend voordeel op deze opnieuw warme dag is dat dit plekje ook nog in de schaduw ligt.

Ook hier is het enorm druk maar voel je de eerbied van de mensen, op een enkeling na die tijdens de ceremonie nodig vindt om weg te lopen.

Alles bij elkaar brengen we een kleine drie uur door op Arlington, wat opvalt is de rust die hier heerst, bij de ingang is er nog redelijk veel lawaai maar zelfs de grootste schreeuwers (kinderen) zijn al vlug rustig of worden tot rust gemaand door de begeleiders.

Na nog een grote sportzaak te hebben bezocht waar we helaas niet konden vinden wat we nodig hadden zijn we richting het hotel gereden, onderweg zagen we dicht bij het hotel een Red Lobster restaurant dus weten we ook al waar we vanavond gaan eten, maar eerst even wat opfrissen.

We hebben heerlijk gegeten bij de Red Lobster dus voor degene die hier binnenkort naar toe gaan, van het parkeerterrein van het hotel links af onder snelweg- en spoorwegviaduct door en dan bij het derde stoplicht linksaf, de Red Lobster ligt dan aan je rechterhand achter de bank rechtsaf en je zit op het parkeerterrein, het is 0,75 mile vanaf het hotel.

 

Dag 7 zondag 24 mei 2009 Washington DC (Rolling Thunder Motorcycle Rally)

 

Rond 8:30 am gaan we naar het ontbijt de meeste bikers zijn dan al weg, er zitten er heel veel in het hotel, wat naar mijn idee een heel eind vol zat dat kon je de laatste tijd ook zien aan de kamerprijs die was flink omhoog gegaan als je online keek wat een kamer moest kosten.

Na het ontbijt nog wat op de kamer rommelen en dan rond 9:30 am de shuttlebus naar het metrostation genomen.

Gisteravond hadden we al uitgezocht waar we het beste uit kunnen stappen om in de buurt van het Lincoln Memorial uit te komen, bij gebrek aan een centimeter de aansteker gebruikt om te meten, Foggy Bottom was één aansteker lopen en het Smithsonian was twee aanstekers dus voor Foggy Bottom gekozen.

Je kan niet mislopen want het is alleen de 23rd street aflopen, tussen E street en Constitution Ave staat het aan beide zijde van de weg al vol met motoren.

Om 10:40 am steken we Constitution Ave over om op het stukje 23rd tussen Constitution Ave en het Lincoln Memorial een plekje in de schaduw te zoeken om op de parade te wachten.

Als we aankomen is het nog rustig op dit gedeelte van de route maar er komen steeds meer mensen bij we waren dus mooi op tijd om een mooie plek uit te zoeken, vervelen doen we ons ook niet want een beetje mensen en motoren kijken is een leuk tijdverdrijf.

Rond 11:30 gaan de afzettingen op de weg en mag er geen verkeer meer over de route, om twaalf uur horen we het motorgeronk toenemen en even later komen de eerste (politie)motoren via Arlington Memorial Bridge om de bocht en begint een indrukwekkende parade van in eerste instantie Vietnam veteranen wat op een gegeven moment overgaat in gewone bikers, er zitten schitterende motoren tussen.

Veel motoren hebben de Amerikaanse vlag en de speciale POW/MIA vlag achterom staan, in het begin gat het allemaal erg rustig maar na een uur gaat de snelheid behoorlijk omhoog en is fotograferen van de mooie motoren niet meer mogelijk.

Wat ik persoonlijk erg jammer vond is dat er heel wat Japanners (motoren geen mensen) tussen zaten naar mijn gevoel is dit een echt Amerikaans en dus Harley gebeuren, na een goede vijf kwartier besluiten we om een stukje verder te lopen, we gaan langs Constitution Ave richting the Elipse en dan bij Constitution Garden wat meer richting Reflecting Pool, in Constitution Garden kunnen we bij de daar gelegen pool een hotdog en een nieuwe fles water scoren.

Vervolgens lopen we via het National World War II Memorial naar de andere kant van de Reflecting Pool om weer richting Lincoln Memorial te gaan.

 

Bij het Lincoln Memorial is er een festival aan de gang maar als wij daar komen zijn het alleen een aantal sprekers, we lopen de trappen van het Memorial op en maken binnen nog wat foto’s van het beeld van Lincoln, het was er erg druk maar jammer genoeg ook erg rumoerig met zo’n hoeveelheid mensen is het respect voor de memorials toch wat minder, bij het WW II memorial zagen we ook al mensen met de fiets op het memorial wat dus absoluut not done is (er staan ook borden dat het niet mag) maar met dit soort dagen kan de security het helaas niet bijbenen om de mensen op hun verantwoording te wijzen.

We kijken nog even bij het Vietnam Veterans Memorial maar daar is het (begrijpelijk) enorm druk dus gaan we niet in de rij om langs de muur met namen van gevallenen en vermisten te gaan maar laten dit aan de veteranen die er hun gevallen kameraden herdenken over, we zien van een afstand wel dat er veel bloemen liggen langs de muur.

We overleggen even wat we nog willen/kunnen doen en besluiten dan om terug te gaan naar het hotel, na zeven dagen met veel lopen zijn we allebei wel een beetje moe en de voeten doen zeer dus lopen we terug naar de metro en rijden weer naar station Van Dorn street waar we het hotel bellen voor de shuttlebus, dat bellen heb ik alle keren met mijn eigen mobile telefoon gedaan werkt prima.

Rond 7:00 pm hebben we de auto gepakt en zijn we naar Alexandria gereden waar we op Kingstreet in het Old Town gedeelte heerlijk gegeten hebben bij de Warehouse Bar&Grill.

Het was ook in Old Town Alexandria nog erg druk maar in het restaurant krijgen we gelijk een tafeltje aan het raam zodat we ook nog een beetje vertier hadden tijdens het eten, niet echt een goedkoop restaurant maar wel met een uitstekende keuken we hebben dan ook heerlijk gegeten.

Terug in het hotel begonnen met koffers pakken want morgenavond vliegen we (helaas) weer richting Europa, via de laptop ook al online ingecheckt kon geen boardingtickets uitprinten maar dat zien we morgen wel op te lossen.

Het was een vermoeiende maar schitterende week waarin wel lang niet alles hebben kunnen doen wat op ons lijstje staat dus nog een keer een week Washington DC zal er wel inzitten.

 

Dag 8 maandag 25 mie 2009 Sully Farm en terug naar huis.

 

Vanmorgen op het gemak ons ontbijt genuttigd en de laatste spullen ingepakt, de sleutelkaart ingeleverd en de rekening van ons verblijf ontvangen.

Alle spullen in de auto en T-T het adres van de Sully Farm/Plantation gegeven, het is erg rustig op de weg eigenlijk nergens oponthoud je kan merken dat het Memorial Day is.

Via de I-495 en de I-66 gaan we naar de US-50 die we volgen tot de VA-28 dit is Sully Road en hier doet tommie het weer, hij zegt midden op de snelweg dat we op onze bestemming zijn dus gaan we zelf maar even spoorzoeken en komen na wat omzwervingen op de goede afslag uit.

Het parkeerterrein is nog (bijna) leeg als we aankomen, we lopen het terrein op en gaan eerst naar het gebouwtje waar een soort visitorcenter in zit.

Daar kopen we kaartjes voor een rondleiding door het hoofdgebouw, het park is voor de rest vrij toegankelijk en er zijn volop picknick mogelijkheden.

De kosten voor een rondleiding zijn $ 6,00 per persoon en duurt ongeveer één uur, we kunnen als we willen gelijk met de rondleiding beginnen dus lopen we naar het hoofdgebouw daar zijn we de enige gasten maar als de man een kleine vijf minuten bezig is in de eerste kamer komen er nog een paar mensen bij.

We hebben weer de pech dat daar een klein kind bij is wat voordurend aandacht nodig heeft maar dan wel precies van degene die hem op dat moment niet vast heeft dus is het weer dreinen en huilen.

We doen niet zo veel dingen met een gids of een groep maar het lijkt wel of de duivel er mee speelt dat er dat weer een kind bij is wat zo nodig lawaai moet maken.

De rondleiding is best interessant en we mogen in de meeste kamers rondkijken, nu is het een redelijk klein gebouw maar doordat we overal mogen kijken hebben we toch ongeveer een uur nodig.

Hierna de andere gebouwtjes nog bekeken en ook nog een wandeling door de tuin gedaan die laatste is helaas slecht onderhouden, er zal waarschijnlijk een gebrek aan vrijwilligers zijn.

Sully Plantation was al in 1725 in het bezit van de Lee familie maar het gebouw is pas in 1794 gebouwd toen Richard Bland Lee er kwam wonen met zijn uit Philadelphia afkomstige vrouw Elizabeth Collins, de plantage wordt in die periode ook omgebouwd van tabakplantage naar een meerdere producten plantage waarbij er een flinke hoeveelheid verschillende boomgaard maar ook graan en vee behoren tot het areaal.

In 1811 werd het geheel verkocht omdat men niet voldoende inkomen kon verkrijgen om van te leven maar mogelijk dat ook de heimwee naar de stad van Elizabeth een rol heeft gespeeld.

Na verschillende eigenaren is het geheel in 1959 in handen van de Fairfax Copunty Park Authority gekomen en daarmee werd het gered van de ondergang, er lagen al plannen om het geheel te slopen voor de uitbreiding van Dulles International Airport.

Aan dezelfde afslag ligt ook het Air and Space Museum dat is een onderdeel van het Smithsonian Institution en ook gratis toegankelijk.

Omdat we nog wat willen eten voordat we naar het vliegveld gaan geven we T-T opdracht een Mc.D te zoeken, hij brengt ons naar een winkelcentrum maar daar is in geen velden of wegen een grote gele M te vinden gelukkig zit er wel een Subway dus kunnen we de magen vullen.

Het autoverhuurbedrijf weet hij gelukkig wel te vinden dus sluiten we achteraan in de rij van terug gebrachte auto’s, de heer die de auto in ontvangst neemt zegt dat de tank niet vol is, kan kloppen de rest (bijna een halve tank) krijg je van mij cadeau, dan gaat er bij die heer schijnbaar een lichtje branden.

De shuttlebus naar de terminal staat al klaar dus staan we tien minuten later al in de vertrekhal.

Even zoeken naar de United balie, daar is het druk maar die is voor binnenlandse vluchten voor de intercontinentale vluchten moeten we aan de achterkant zijn daar is het gelukkig niet druk dus zijn we de koffers vijf minuten later al kwijt, dat we geen boardingtickects uit konden printen was ook geen probleem, nog even naar buiten om een peukje te roken en dan door de security ook daar is het druk maar door goed op te letten waren we er zo door.

De meeste mensen blijven allemaal achter hun voorganger aanlopen maar als je even oplet zie je dat er naar de verschillende securitypunten zijpaden zijn die open zijn zodat men af kan slaan dus terwijl iedereen maar door blijft lopen pakken wij een van de checkpoints aan het begin van de rij en zijn er zo doorheen.

Vervolgens met de peoplemover naar de C terminal waar we onder het genot van een frappucino wachten tot het boarden gaat beginnen, als we opstaan omdat onze groep mag boarden zien we ineens Jerry en Bianca van het AllesAmerikaforum staan, zij komen uit Las Vegas en reizen met dezelfde vlucht naar Brussel.

Als we (op tijd) van de gate weggeduwd worden komt de piloot met de mededeling dat in verband met het slechte weer de start met een kleine veertig minuten is uitgesteld, We rijden wel richting startbaan maar worden op een gegeven moment met nog een hele rij andere toestellen op een parkeerplaats gezet en de motoren gaan uit om brandstof te sparen.

Via kanaal 9 kan men bij United de gesprekken tussen toren en vliegtuigen volgen dus hoor ik op een gegeven moment onze vlucht toestemming krijgen om te vertrekken, de motoren gaan weer aan en vijf minuten later zitten we in de lucht, vertraging ongeveer twintig minuten dus dat viel mee.

Na een rustige vlucht stonden we rond 7:30 am op Belgisch grondgebied en konden we de koffers gaan zoeken, dat duurde erg lang maar omdat we ondertussen wat met Jerry en Bianca over de vakantie stonden na te praten ging de tijd nog redelijk vlug, eenmaal de koffers in bezit naar P-3 om de auto en dan richting Nederland.

Op de E-19 hadden we zoals verwacht wat filevorming maar het bleef wel redelijk rijden, op de baan richting Brussel was het veel drukker en ook verderop op de ring van Antwerpen stond het richting Brussel helemaal vast, gelukkig hadden we dat vorige week niet.

Na een koffiestop bij de ouders van Annie waren we rond de middag weer thuis, daar was het water geven door het noodweer van de nacht er voor niet nodig, na het uitpakken van de koffers een paar uur de ogen gesloten en ook ’s avonds op tijd naar bed morgenochtend om 7:30 wordt ik namelijk weer op het werk verwacht.

We hebben enorm genoten van deze week Washington DC maar lang niet alles kunnen doen wat we op ons lijstje hadden staan dus komt deze trip in de herhaling, waarschijnlijk wel wat vroeger in het jaar (eind maart begin april) zodat we ook de schitterende (Japanse) kersenbloesem rond het Tidal Basin kunnen bewonderen.