Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

 

 

Dag 1 dinsdag 31-08-2004 AMS - Binghamton

 

Om 05:00 uur uit bed en om 05:30 uur zaten we al in de auto op weg naar Schiphol, onderweg veel fileleed zodat we pas om 08:15 uur P3 voor lang parkeren opreden.

Met de shuttlebus naar terminal 3 om ons te melden bij de balie van Delta Airline, daar was het niet druk dus het inchecken was zo gebeurd.

De controle op Schiphol is niet meer zo streng, bij onze vorige reizen werden de koffers al voor het inchecken door een scan gehaald en dat moest nu niet meer.

Door het reisburo waren al raamplaatsen gereserveerd dus dat zat wel goed.

Door de douane ging erg vlot, dus op naar de taxfree om shag te kopen dat scheelt toch weer 1.85 per pakje.

Om 10:00 uur konden we naar de gate, daar kregen we weer het gebruikelijke vragenlijstje van, wie heeft de koffers gepakt, zijn ze daarna onbeheerd geweest, heb je spullen van iemand anders bij en zijn de elektronische apparaten (camera’s) in reparatie geweest.

Weer door een poortje, achter dat poortje weer een hoop volk die behalve diegene waar het poortje bij piepte ook nog willekeurig mensen uit de rij haalden om te fouilleren, dat doen ze in Nederland dus echt lichamelijk (in Amerika met een piepstok), en nee deze keer was ik niet een van de gelukkige, Annie wel en de oude taart die dat moest doen knijpt schijnbaar graag in borsten want het ging niet echt zachtzinnig, volgens Annie.

Om 11:00 kwam het vliegtuig los van de gate maar daarna kregen we het idee dat we naar de USA gingen rijden want het duurde ruim een kwartier voor we op de startbaan waren, terwijl we toch steeds door bleven rijden.

De vlucht verliep voorspoedig en het vliegen met Delta is ons zeer goed bevallen, ik heb nog nooit zoveel ruimte gehad, kon mijn benen zelfs over elkaar doen zonder de stoel voor me te raken, dronken worden kost veel geld want voor een drankje met alcohol ben je $ 4,00 of 4,00 Euro kwijt, gelukkig kunnen wij het zonder ook goed af.

Om 13:00 uur landen we op JFK airport en binnen 35 minuten stonden we buiten, zo vlug hebben we zelfs op Gran Canaria nog nooit buiten gestaan.

Met de Airtrain naar het verhuurstation van Hertz om de auto op te halen en na de papierwinkel zaten we om 14:45 uur in de auto om via de I-678 noord en I-684 noord New York City achter ons te laten, via de I-84/NY-17 noord naar Binghamton gereden met 2 sanitaire stops er bij waren we om 18:15 uur al op de plaats van bestemming, Motel-6 was vlug gevonden langs de I-81 noord, de koffers op de kamer gebracht, korte broek aangedaan want het was warm zo’n 30 graden en nog even wat boodschappen gedaan en wezen eten bij Wendy’s dat laatste veel tegen, slechte friet en ook de hamburger was niet echt geweldig dat zijn we anders gewend bij Wendy’s.

Wat ons vandaag was opgevallen is dat ten eerste de brandstofprijs vrij hoog is, maar ook dat men hier zeker 10 mile harder rijdt dan de speedlimiet aangeeft.

Om 21:00 lagen we in bed, we waren inmiddels dan ook al 22 uur in de benen.

Overnachting, Motel 6, kosten $ 51,16 incl. taks

Vandaag gereden 241 mile.

 

Dag 2 woensdag 01-09-2004 Binghamton – Watkins Glen SP

 

Vanmorgen vroeg wakker om 06:50 uur opgestaan, niet zo gek als je er om 21:00 uur ingaat, wel goed geslapen.

Bij het uitchecken een beker koffie meegenomen dan hebben we in ieder geval onze ochtend dosis cafeïne binnen.

Eerst wezen tanken $ 1.979 per gallon.

Hierna op zoek naar een Walmarkt of K-markt dat viel dus tegen, ik dacht dat er tussen Binghamton en Syracuse een moest zitten maar we kwamen voorbij Syracusa pas een K-markt tegen daar de boodschappen gedaan en een piepschuim koelbox gekocht, ook nog een kleine waterkoker gekocht want het dompelaartje wat we bij hadden doet er wel erg lang over om 1 beker warm water te maken.

Over de I-81 zuid weer terug gereden naar Cortland om er daar achter te komen dat we zo’n 80 mile voor Jan met de korte achternaam gereden hadden, want eenmaal op de NY-13 zuid naar Ithaca kwamen we eerst een Walmarkt en daarna ook nog een K-markt tegen, we zagen er zelfs een Aldi jammer dan volgende keer beter.

De NY-13 zuid blijven volgen tot bij Alpine en daar de NY-224 west op om via de NY-14 noord naar Watkins Glen waar we rond 12:00 uur aankwamen.

We zijn gelijk naar het Watkins Glen State Park gereden, waar we $ 7.00 moesten betalen voor de auto, ik kreeg de indruk dat men er te voet voor niets in kan.

Eerst op de parkeerplaats bij het visitorcenter van de Main Entrance wat gegeten en daarna de wandelschoenen aan en op naar de watervallen, via de Gorge Trail loop je op of iets boven het waterniveau met de rivier mee naar boven.

Een zeer goed onderhouden pad, met veel trappen en over de grootste afstand een muurtje om ongevallen te voorkomen brengt je langs alle watervallen en cascades tot de ingang bij de Upper Entrance een schitterende hike van 1,5 mile one-way met 19 kleine en grotere watervallen, jammer dat het water wat melkachtig van kleur was.

De Gorge is zo smal dat je op verschillende plaatsen onder de overhangende rotsen liep, daar moest je goed opletten om je camera te beschermen want je werd er geregeld in je nek gewaterd, op twee plaatsen loop je zelfs achter een waterval langs.

De Gorge uit bij de Upper Entrance is even stevig traplopen maar je kunt ook gelijk omdraaien zonder naar boven te gaan.

Wij zijn over de Indian Trail over de North Rim terug gelopen tot de Suspension Bridge en daar overgestoken naar de South Rim om de Lily Pond te bekijken, deze viel wat tegen maar 1 soort waterlelie, de vijver was ook niet onderhouden zodat er nog al wat onkruid ingroeide.

Via de Couch’s Staircase kom je dan bij de eerste waterval weer op de Gorge Trail uit.

Nog even wat in de winkel rond gekeken en een knuffelbever gekocht, dat hoort bij onze Amerika vakanties een knuffelbeest achter de voorruit, bij thuiskomst gaan ze dan in de auto waar ik voor mijn werk mee rij, daar ligt inmiddels al een leuke verzameling achter het raam.

Hierna de NY-414 zuid op om de KOA campground te zoeken waar we voor 2 nachten een cabin geboekt hebben, we zijn er gelijk lid geworden van KOA, niet dat we daar zo vaak staan maar het kost maar $ 12,00 en we besparen $ 20,00 met 4 nachten cabin dus $ 8,00 winst.

Keurige cabin met airco, omdat hij onder de bomen lag hadden we die niet nodig maar in de zomer zal dat zeker geen luxe zijn.

Nog even wezen zwemmen en daarna terug naar Watkins Glen om te eten bij Curly’s Family Restaurant er komen veel locals dus zal het ook wel goed zijn ook de camp host had dit restaurant aanbevolen, lekker gegeten voor weinig $.

Overnachting KOA Watkins Glen in een cabin, kosten $ 42.30 incl tax en 10% KOA korting.

Vandaag gereden 187 mile.

 

Dag 3 donderdag 02-09-2004 Watkings Glen – Taughannock Falls SP – Buttermilk Falls SP

 

Annie was vanmorgen al vroeg buiten om 05:00 uur omdat ze nodig naar de restroom moest, dat is dus een nadeel van een cabin, gelukkig stonden we er dicht bij, het was nog pikkedonker we hadden er al mee gerekend en een zaklamp in de koffer zitten daarna toch nog tot 07:00 uur geslapen.

Op de campground eerst nog even gebeld met Brennan Beach campground in Pulaski om een cabin voor 2 nachten te reserveren, als we daar aankomen in is Labor Day zondag en mogelijk vol, dat was geen probleem alleen hadden ze er geen cabins maar trailers, ook goed als er maar een bed in staat, de dame zei dat het wel gelijk van mijn creditcard afgeschreven zou worden, zeker bang voor een no show.

Om 08:00 uur waren we alweer onderweg naar de volgende waterval, via de NY-414 noord eerst een heel stuk langs de oostkant van Seneca Lake gereden, een mooie route langs het meer en de vele wijngaarden die men in dit gebied vind.

Voor we het plaatsje uitreden zagen we dat ook Watkins Glen een Walmarkt heeft dus hebben we gister redelijk moeilijk gedaan voor niets.

In Lodi via de NY-96A naar de NY96 zuid gereden en deze in Trumansburg weer verlaten om naar Taughannock Falls SP te rijden, op de verbindingsweg tussen de NY-96 en de NY-89 kom je gelijk al langs een viewpoint waar je de waterval vanaf de Rim kan bekijken.

Na een paar foto’s genomen te hebben doorgereden naar de NY-89 zuid om gelijk over de brug de ingang van het park in te draaien, links kan je naar de boatramp en het strand van Cayuga Lake en rechts naar de waterval.

We waren weer zo vroeg dat het betaalhokje nog niet bemand was, gelukkig kon je wel gewoon het park in en stond er ook een bus met folders zodat je kon zien wat er te doen is en hoe ver alles is, ook hier hebben we de Gorge Trail weer genomen want over de rimtrail zie je niet veel van de waterval.

De Gorge Trail is een redelijk vlakke trail van ¾ mile one-way tot vlak onder de waterval, we hebben er ongeveer 1 uur over gedaan heen en weer dus dat is goed te doen.

Op het eind van de trail ga je via een brug naar de andere kant van het riviertje en kan je redelijk kort bij de waterval komen, je word er wel flink nat want er komt veel stuifwater van de waterval die met 215 feet 33 feet hoger is dan Niagara Falls en een van de hoogste van het oostelijke deel van de USA is, een leuke wandeling om de dag te beginnen.

Over de NY-89 zuid doorgereden naar Ithaca waar we de NY-13 zuid weer nemen om net buiten de stad bij Buttermilk Falls SP uit te komen.

Hier waren we weer $ 7,00 kwijt voor de auto, er werd gelijk bijgezegd dat het voor 1 dag was en geldig in alle SPs van New York State dus kon je met 1 kaartje meerdere parken op die dag bezoeken.

Op de parking eerst wat gegeten, anders moet je alles mee naar boven schouwen.

Ook hier hebben we weer de Gorge Trail genomen ook deze was ¾ mile lang maar niet vlak, over de Rim Trail terug gelopen ook weer ¾ mile, deze trail is redelijk vlak maar omdat je op het eind toch weer op de parking moet uitkomen gaat het daar stijl naar beneden en dat zonder trappen dus schuiven je tenen goed voor in de schoenen.

Nou als je nooit geen trappen loopt kan je het hier leren je moet zo’n 500 feet hoogteverschil overbruggen langs werkelijk schitterende watervallen, wij vonden dit het mooiste park van de 3 die we in het Finger Lake gebied bezocht hebben.

Je kunt nog verder lopen over de Bear Trail en een rondje maken rond het meer over de Lake Treman Trail maar dat hebben we niet meer gedaan, het was heel de dag flink warm en dus vonden we het na al die trappen wel genoeg.

We zijn nog wel met de auto naar de parking bij Lake Treman gereden en hebben er nog wat rondgekeken, ook hier vind je nog een waterval en je moet dwars door de rivier rijden om op de parking te komen.

Over de NY-13 en NY-224 terug gereden naar Watkins Glen waar we eerst nog naar de Walmarkt zijn geweest om scrapboek spullen te kopen, ze hebben hier veel meer als in Nederland en het is veel goedkoper.

Terug naar de campground en nog een poosje het zwembad in.

Toen naar Burger King voor een Wopper.

Overnachting KOA Watkins Glen in een cabin, kosten $ 42.30 incl tax en 10% KOA korting.

Vandaag gereden 105 mile.

 

Dag 4 vrijdag 03-09-2004 Watkins Glen – Grand Island

 

Vanmorgen om 08:00 waren we weer onderweg dit word een reisdag maar wel op het gemak, eerst de tank maar weer gevuld voor $ 1,939 per gallon deze keer.

Daarna de NY-414 zuid op richting Corning om het glasmuseum te bezoeken, dat was dus aan de vroege kant helaas was het nog gesloten.

Doorgereden om via de NY-17/I-86 west naar Jamestown te rijden, op een gegeven moment rij je door Indian Country van het Allegany Indian Reservation, die hebben hun eigen wetten en belasting dat kan je gelijk zien aan de reclame voor casino’s en de brandstofprijs $ 1,859 jammer dat de tank nog bijna vol is, onderweg bij de Subway nog wel een broodje van een foot long gehaald voor tussen de middag.

Via de NY-394 west langs een mooi meer naar de kust van Lake Erie gereden waar we bij Barcelona op de NY-5 noord de Seaway Trail oppakken een schitterende route van in totaal 504 mile die je langs een heleboel historische plaatsen uit een oorlog van 1812 brengt.

Dat had niet onze interesse, maar deze route volgt de kustlijn van Lake Erie en Lake Ontario, jammer dat ook hier het grote geld voorrang heeft, ondanks dat je op veel plaatsen kort langs het meer rijdt zie je er weinig van omdat er allemaal vakantiewoningen van de meer welgestelde voorstaan, die hebben wel zicht op het meer uit de woonkamer.

Onderweg kwamen we veel plaatsen tegen die aan Europese achtergronden doen denken zoals Barcelona, Bath en Dunkirk.

In Dunkirk op een bankje bij de jachthaven onze Subway verorbert want voor de rest kwamen we niet veel plekken tegen waar je aan het meer kon zitten zonder op privé terrein te komen.

Bij Buffalo de US-190 noord op gezocht om via een tolbrug ($0.50) Grand Island op te rijden en hier de slaapplaats voor de komende 2 nachten opgezocht, weer een cabin op een KOA campground.

Hoewel deze campground hoog scoort in de rating een 8.5* voor sanitair en een 8 voor de algemene uitstraling van het park viel hij ons erg tegen, de cabin was kort bij Martin’s Fantasy Island een grote kermis waar nog al wat lawaai vandaan kwam gelukkig ging dat om 20:30 al dicht, ook het sanitair verdiende zijn cijfers niet, 4 wc’s waarvan 2 onder de sh.. en 1 defect laat er 1 over voor gebruik ook de douches waren erg klein, te laag zijn ze voor mij toch altijd om haren te wassen moet ik nog al eens op de knieën.

Ons zelf op het gemak geïnstalleerd en de ramen en deur van de cabin open gezet, deze had helaas geen airco en lag vol in de zon als het dan buiten rond de 28 graden is laat de temperatuur binnen zich raden.

’s Avonds lekker wezen eten bij een Family Dinner.

Overnachting KOA Grand Island in een cabin, kosten $52,45 incl. tax en 10% KOA korting.

Vandaag gereden 279 mile.

 

Dag 5 zaterdag 04-09-2004 Niagara Falls

 

Na een warme nacht om 07:00 uur opgestaan, op het gemak ontbeten en eerst maar weer eens langs de pomp, nu waren we $ 1,919 kwijt tot nu toe word het elke keer goedkoper maar of dat zo blijft gaan is afwachten.

Om 08:30 uur zijn we op gemak richting Niagara Falls SP gereden, ondanks dat we daar om 08:45 uur al waren was het er toch al redelijk druk.

Het parkeren kost hier $ 10,00 en is ook weer goed voor alle NY SPs voor die dag of zovaak als je hetzelfde park in en uit wil rijden dat is gemakkelijk want we willen vanavond nog een keer terug om de lichtshow te bekijken.

Eerst even in het visitorcenter rondgekeken en een map van het park gehaald dan weet je tenminste waar je uithangt en wat er waar te zien is, alleen jammer dat het kaartje puur op het Amerikaanse deel gericht is.

Eerst de Illuminated American Rapids en de American Falls bekeken, wat een watergeweld is dat zeg.

 

Hierna zijn we naar de Observation Tower gelopen daar kan je voor $ 1,00 p.p. op en wordt je eerst met de lift naar beneden gebracht zodat je de American Falls van onderaf kan bekijken, hier moet je wel op je fotoapparatuur letten want er hangt een mist van stuifwater, wel schitterend want je kunt de waterval bijna aanraken zo kort kan je er bij.

Met de lift weer naar boven en dan het observationdeck op waar je een stuk boven de rivier kan komen zodat je de waterval wat meer van de voorkant kan bekijken.

Je kunt als je beneden aan de toren bent ook met de Maid of the Mist rondvaart mee, deze boten varen tot bijna onderaan de waterval, maar de mensen stonden er op als sardientjes in een blik dus hebben we dat maar overgeslagen.

Over de Pedestrain Bridge naar Goat Island gelopen en daar eerst de Bridal Veil Falls bekeken, dat is de kleinste van de 3 watervallen.

Doorgelopen naar Cave of the Winds niet om naar beneden te gaan maar om wat te eten want daar vind je de enige eetgelegenheid in het park, er is ook nog een restaurant maar dat zag er nog al prijzig uit en om tussen de middag al een warme maaltijd te halen vonden we wat vroeg.

Hierna naar Horseshoe Falls dat is de Canadese kant van de watervallen het is ook de grootste, die is 2.500 feet breed, 167 feet hoog en er komt in de zomer overdag 675.000 gallon water per seconde overheen, ’s nachts en in het winter seizoen is dat minder want dan wordt er een flink deel van het water omgeleid om de diverse powerplants van water te voorzien, erg indrukwekkend.

Op dit punt zijn we op de Scenic Trolley gestapt, voor $ 2,00 kan je een hele dag zo vaak op en af stappen als je zelf wilt, je krijgt hiervoor na betaling een armbandje waardoor de chauffeur kan zien dat je al betaald hebt.

We zijn meegereden tot aan Niagara Street, dat is de weg die over de brug naar Canada gaat, er is ook een voetgangers gedeelte en daarover willen we naar de andere kant.

Eerst aan de Amerikaanse douane gevraagd of het problemen geeft om terug te komen maar dat moest lukken zeiden ze, dus te voet naar Canada ook daar moet je weer langs de douane, als je te voet komt lijkt het mij toe dat je een wandeling naar de waterval wil maken, maar er werden toch nog vragen gesteld en je krijgt een stempel in je paspoort.

Over de wandelpromenade helemaal naar het eindpunt gelopen om de watervallen van deze kant te bekijken, ze zijn van deze kant veel mooier omdat je er tegenaan kijkt van de Amerikaanse kant kijk je er meer op.

Alles bij elkaar 1,5 uur in Canada geweest, toen we terug gingen moesten we $ 0,50 p.p. betalen om het land weer uit te mogen, het zal wel tolgeld voor de brug zijn maar dat stond nergens vermeld.

De Amerikaanse douane wilde weten hoe lang we in Canada geweest waren en of we er iets gekocht hadden, verder konden we zo doorlopen.

Alles bij elkaar hebben we zo’n 6 uur gelopen en vonden we het welletjes, het was ook heel de dag erg warm een thermometer op het Day’s Inn hotel gaf 91 F aan met een hoge luchtvochtigheid voelt dat aan als een klamme deken.

Terug naar de campground maar eerst nog even boodschappen doen bij TOPS, hier ook weer een savingscard gescoord die hebben we er ondertussen een hele serie.

Op de campground eerst de cabin open gegooid en ons opgefrist daarna wat geluierd en kaarten voor het thuisfront geschreven.

’s Avonds weer terug gereden naar Niagara Falls en de auto weer op de parking gezet, we wilden eerst wat gaan eten bij het Hard Rock cafe maar daar stond een rij van zeker 1,5 uur dus zijn we het stadje ingelopen en daar kwamen we nog een gelegenheid tegen waar ze goede oude Rock en Roll draaide daar hebben we lekker gegeten, het bord was heel bijzonder namelijk de sierdop van een oude auto.

Om 20:30 uur zijn we terug naar de watervallen gelopen om de lichtshow te zijn, deze viel wat tegen omdat je er tegenin kijkt vanaf de Canadese kant is hij denk ik mooier, het geheel doet wat Vegas-achtig aan.

Terug naar de campground en na een paar lekkere koude gele rakkers het warme bed opgezocht.

Overnachting KOA Grand Island in een cabin, kosten $52,45 incl. tax en 10% KOA korting.

Vandaag gereden 37 mile.

 

Dag 6 zondag 05-09-2004 Grand Island – Pulaski

 

Vanmorgen zijn we om 08:30 weer gaan rijden, eerst een zak ijs voor de cooler en postzegels gekocht en de kaarten gepost.

Via de US-190 noord de Seaway Trail weer opgezocht om deze weer de hele dag te volgen, via de NY-18/250/140/140A en B en nog een stukje NY-3 noord kom je dan in Pulaski uit.

Onderweg kom je door leuke dorpjes en de steden Rochester en Oswego maar daar valt niet veel te beleven.

De route is wel mooi en brengt je onder andere door een zeer gevarieerd fruitteelt gebied waar de oogst net was begonnen, appels, peren maar ook volop perziken en ook hier zo nu en dan nog een wijngaard.

Tijdens een sanitaire stop hebben we nog een poosje op een bankje gezeten in het gemeentelijke park aan het meer, zwemmen mocht niet maar de watertemperatuur was ook niet erg zwem-achtig.

Verder ook hier weer heel veel dure huizen langs de waterkant.

Om 15:00 uur waren we al bij de campground en konden we inchecken, niet echt een kleine campground alles bij elkaar rond de 1.800 standplaatsen.

We kregen een trailer met zicht op het meer, wonen we ook eens 2 dagen op stand, bij het inchecken krijg je een kaartje mee met je locatie en de route, dat was nodig ook het was bijna 1,5 mile van de ingang tot de trailer.

Een schitterend ding van 3 bij 12 meter met woonkamer, keuken, bathroom en 2 slaapkamers, alles er op en aan behalve een airco, in de woonkamer en grote slaapkamer hing er wel een grote ventilator aan het plafond en stonden er nog 2 losse verplaatsbare ventilators dus die hebben we maar alle 4 aangezet.

Eerst de koffers naar binnen en even wat kouds drinken, de slaapzakken aan de waslijn gehangen om te luchten dan kunnen we die alvast inpakken want die hebben we niet meer nodig het bed is al opgemaakt, alle spullen uit de cooler in de koelkast en daarna naar Pulaski gereden om boodschappen te doen, in de trailer kunnen we zelf koken want er zit ook een gasfornuis en een magnetron in, ook nu weer een savingscard voor de verzameling er bij deze keer van P&C Food & Pharmacy.

Terug naar de campground en daar eerst 2 wasjes gedraaid, daarna op het terras van de trailer van de zon ondergang genoten.

Niet zo lang meer buiten gezeten want je werd opgevreten door de muggen, na het eten nog even naar de televisie gekeken om weer wat op de hoogte te zijn van het wereldnieuws.

Overnachting Brennan Beach campground in een trailer, kosten $ 104,74.

Omdat het een Good Sam Campground is gevraagd of we korting kregen als Good Sam Member maar dat was niet mogelijk voor een huurtrailer, als je met je eigen camper komt krijg je als lid 10% korting.

Vandaag gereden 223 mile.

 

Dag 7 maandag 06-09-2004 Thousand Islands

 

Vanmorgen om 08:30 uur weer gaan rijden, eerst naar Pulaski om te tanken $ 1.939 dat was de goedkoopste die we zagen de rest zat allemaal boven de $ 2,00, ook hier is goed merkbaar dat de olie duur betaald wordt en als je dan in een toeristisch gebied zit doen ze er nog wat extra bovenop.

De route van de Seaway Trail weer opgepakt, ook nu kon je weer weinig van Lake Ontario zien behalve als je een stukje langs een jachthaven reed, in de buurt van Cape Vincent wonen de echte rijke mensen, tenminste als je op de benzineprijs afgaat $ 2,339 per gallon gelukkig zit onze tank voor ¾ vol.

Vanaf Cape Vincent wordt de route wel een stuk mooier je ziet veel meer kust en je zit hier al in het Thousend Island gebied dus zie je veel eilandjes.

Doorgereden tot Alexandria Bay onderweg bij Subway weer een foot long gehaald, net voor je Alexandria Bay ingaat vind je aan de rechter kant van de weg een informatiehuisje waar je ook hotels en boottochten kan reserveren, hier zijn we gaan vragen naar de mogelijkheden voor een boottrip.

De dame had er 2 voor ons, de Two-Nation Tour van 2 ¼ uur kosten $ 14, 65 p.p. kan ook met lunch aan boord maar die was al volgeboekt, niet zo erg de lunch zit in onze rugzak en de Millionaire Row Tour van 1 uur kosten $ 8,??.

We hebben voor de 1ste gekozen en kunnen al binnen een half uur aan boord dus gelijk naar de haven gereden en de auto op de gratis parkeerplaats van de Uncle Sam Boat Tours gezet en naar de aanlegpier gelopen.

Na 10 minuten konden we inschepen aan boord van de Alexandria Belle, een 3 decks boot met een volledig open boven dek, daar zijn we dan ook maar vlug naar toe gegaan zodat we rondom vrij uitzicht hebben,

De mensen die zich ingeschreven hadden voor de lunch moesten eerst naar het lowerdeck voor het eten.

Trossen los en onderweg, natuurlijk kregen we eerst weer de gebruikelijke veiligheid regels uitgelegd, en daarna bleef deze meneer aan de microfoon om te vertellen wat we allemaal te zien kregen, en dat was heel veel eerst langs de Millionaires Row waar je het ene na het andere schitterende bouwwerk te zien kreeg het een nog groter en duurder dan het andere, met prachtig aangelegde tuinen, hier resideert de upper-upper class gedurende de zomermaanden.

 

Na een klein uurtje werd er even terug aangelegd om de mensen die alleen voor deze tour geboekt hadden weer aan wal te zetten, daarna ging de tour naar het Canadese deel van 1000 Islands ook hier waren bijna alle eilandjes bebouwd met soms eenvoudige maar vaker grote huizen en zelfs kastelen.

Veel van deze optrekjes zijn trouwens van Amerikanen, aan de vaste wal van Canada waren ze nog een nieuw kasteel aan het bouwen compleet met tennisbanen zwembad en diverse watervallen die de rivier inliepen kosten rond de $ 42.000.000.

We kwamen ook langs een dorpje wat volledig van de watersport leeft in de zomer wonen er 1.500 mensen de hun brood verdienen met verhuur en onderhoud van motorboten, en in de winter wonen er nog 3 mensen om de boel een beetje in de gaten te houden de rest trekt naar het zuiden om daar te werken, niet zo gek idee bij -50 F.

De Canadese eilanden zijn veel natuurlijker dat komt omdat ze bij wet beschermd zijn, je mag er alleen maar bouwen op een natuurlijke open plek, 1 of meer bomen rooien om te kunnen bouwen kost je jaren procederen voor je ontheffing krijgt.

Als laatste kwamen we langs Boldt Castle wat een liefdesdrama verhaal op zich zelf is.

George C. Boldt de man achter o.a. het Waldorf Astoria Hotel kocht het eiland begin 1900 om er een kasteel voor hen en zijn gezin neer te zetten, gedurende 4 zomers verbleef de familie op het eiland terwijl 300 werklieden aan het 6 etages en 120 kamers tellende kasteel bouwden, in 1904 kwam er een telegram naar het eiland waarin Boldt opdracht gaf onmiddellijk te stoppen met alle werkzaamheden zijn vrouw Louise was onverwacht overleden.

Boldt was hier zo van ondersteboven dat hij de bouw liet stilleggen, hij is nooit meer op het eiland geweest en het kasteel is nooit meer afgemaakt.

Tot 1977 werd het aan weer en wind overgelaten, toen is er een stichting gekomen die de gebouwen is gaan restaureren tot de staat waar het in 1904 was.

Het mag niet verder opgeknapt worden als tot de staat waar het bij stillegging van de bouw was, ook mag het niet bewoond worden.

Om alles te bekostigen moet men voor een bezoek aan het eiland een Fee betalen van $ 5.25 p.p.

=azazTerug in Alexandria Bay nog een uurtje de Seaway Trail gevolgd en toen via de I-81 zuid terug gereden naar Pulaski en daar nog wat boodschappen gedaan.

Terug op de campground eerst alle ramen van de trailer open gezet, het was binnen 32 graden terwijl het buiten 26 graden was.

Na het eten hebben we een koffer ingepakt met spullen die we niet meer nodig hebben.

Overnachting Brennan Beach campground in een trailer, kosten $ 104,74.

Vandaag gereden 242 mile.