Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 15 4 mei Yellow Rock e.o.

 

Na overleg gisteravond hebben we besloten om vandaag de hike naar Yellow Rock te doen.

Na het ontbijt vertrekken we rond 9:00am van de campground en gaan via de US-89 noord naar de Cottonwood Road (BLM-400) deze dirtroad ligt er in tegenstelling tot vorig jaar goed bij, de 15 mijl die wij gereden hebben zijn ook met een camper goed te rijden.

We parkeren bij het trailhead van de Lower Hackberry trail en starten om 10:30am aan onze hike voor vandaag, het eerste stukje gaat langs en door de Paria River die een klein beetje water bevat, daarna gaat het steil omhoog over een twee voeten breed pad wat met veel switsbacks naar boven gaat soms met een stijgingspercentage van 45%, er worden dan ook een paar stops gemaakt om even op adem te komen.

Het tweede deel tot aan de voet van Yellow Rock gaat ook nog omhoog maar is een heel stuk gemakkelijker.

Onderweg kan ik verschillende wildflower en ook een aantal bloeiende cactussen fotograferen, zo komen we verschillende claret cub cactussen en twee verschillende Pediocactussen met bloem tegen.

Een maal aan de voet van Yellow Rock staan we eerst even verbaast te kijken naar dit stukje natuurschoon om vervolgens de berg al fotograferend te beklimmen.

Dit gaat eigenlijk heel gemakkelijk het is net als over slickrock lopen en als men de goede route kiest ook niet echt steil, wel staat er een enorm harde wind waardoor men op moet letten om niet omver te waaien, we trekken eerst naar de linkerkant van de berg waar we behalve geel ook rood, bruin en witte kleuren tegen komen.

Zelfs op deze kale berg vindt men in scheuren en dalletjes waar zand blijft liggen nog verschillende planten de indian paintbush staat ook hierboven prachtig te bloeien alleen is hij door de harde wind niet te fotograferen.

In een dalletje waar wat minder wind staat gebruiken we de lunch om daarna naar het hoogste punt van Yellow Rock te klimmen, hier waait het zo hard dat je tegen de wind kan leunen, de adem wordt je afgesneden we zoeken na een paar foto’s dan ook vlug de lijzijde van de berg op waar de wind iets minder is.

Langzaam aan zoeken we de onderkant van Yellow Rock weer op en gaan daarna over hetzelfde pad weer terug, het steile gedeelte vraagt de volle aandacht omdat het uit losse stenen en zand bestaat dus is een uitglijder vlug gemaakt en waar die eindigt is dan de vraag.

Om 3:40pm zijn we weer terug bij de auto, Marjan weet nog een leuke weg met mooie uitzichten, dus rijden we een klein stukje terug en gaan dan de Brigham Plains Road (BLM-430), men heeft daar een prachtig overzicht op Yellow Rock.

Na dit viewpoint wordt de weg een stuk slechter maar we besluiten om door te rijden, eenmaal boven op de Mesa wordt de weg weer beter maar als we op een gegeven moment weer naar beneden moeten wordt hij heel erg slecht, met beleid en goed overleg komen we heelhuids beneden, daar volgt er een stuk langs, over en door een creek en dan eindigt de BLM-430 op de Coyote Valley Road (BLM-431) die verschillende mensen wel kennen als de weg waarover je dichtbij de Wahweap Hoodoos kan komen.

Deze weg komt weer uit op de Cottonwood Road (BLM-400) die ons weer op asfalt en de US-89 zuid brengt, na nog een korte fotostop bij Wahweap Viewpoint, waar we ook weer wegwaaien, rijden we eerst langs de Safeway om daar bij de Starbuck een frappuccino te scoren.

Terug op de campground wordt het vermoeide lijf eerst in de hottub ontspannen voordat we ons aan het avondmaal begeven, de inspanningen van vandaag zorgen er voor dat de grote pan nasi schoon opgaat.

Wat ons betreft is Yellow Rock een concurrent voor de Wave wat de schoonheid aangaat, voor wat betreft de zwaarte van de hike steekt hij er met kop en schouders boven uit.

De hike naar de Wave is in vergelijking met de hike naar Yellow Rock een zondagmiddag wandeling.

Vandaag gereden: 0 mijl met de camper, we zijn met de auto van Jan en Marjan weg geweest.

Campground: Lake Powell Campground, kosten $24,35 met full hookup en wifi.

 

Dag 16 5 mei Wahweap Hoodoos

 

Vanmorgen weer rustig gestart, na het ontbijt zijn we rond 9:15am van de campground weggereden, eerst een paar kleine boodschappen bij de Walmart en daarna even de tank afvullen.

Het is weer zonnig vandaag met wat lichte sluierbewolking en in de loop van de morgen weer een erg harde wind.

Daarna op weg naar ons doel van vandaag de Wahweap Hoodoos deze zijn langs twee kanten te benaderen, via de Nippie Creek Road (BLM-327) maar daar moet men nog een hike van negen mijl doen voor men de eerste groep hoodoos bereikt.

Wij kiezen dus voor de tweede mogelijkheid via de Cottonwood Road (BLM-400) en dan via de Coyote Valley Road (BLM-431) waar deze samenkomt met de BLM-430 “zie verslag van gisteren” kan men over een ongenummerde weg verder rijden.

Op deze route moet men wel een drietal hekken openen (en weer sluiten) om de verschillende groepen koeien uit elkaar te houden.

Als men op het visitorcenter van het Grand Staircase-Escalante National Monument (GSENM) in Big Water gaat vragen naar de route naar de Wahweap Hoodoos zal men daar altijd de eerste route aangeven, de tweede route zeggen ze niet te kennen, waarschijnlijk door problemen in het verleden met niet gesloten hekwerken en mensen die op het eind van de route door de wash naar de hoodoos reden in plaats van te parkeren en de laatste twintig minuten te lopen.

Waarschijnlijk is er nu om die reden op twee plaatsen een hekwerk met prikkeldraad dwars door de wash geplaatst.

Wij beginnen in ieder geval aan de eerste prikkeldraad passage en lopen door de op verschillende plaatsen nog vochtige wash er staat zelfs nog een plas water aan het begin van de trail.

Na een kleine twintig minuten bereiken we de eerste groep hoodoos, dat had wat vlugger gekund maar dan moeten ze geen prachtig bloeiende Pediocactussen en roze bloeiende Prickly Pear cactussen op de route zetten.

De hoodoos zijn werkelijk schitterend, bijna spierwit met een mooie roodbruine hoedjes er op, we maken dan ook weer een heleboel foto’s en gaan dan door naar de tweede groep die maar een kleine tweehonderd meter verderop staan, hier gebruiken we de meegebrachte lunch.

Na nog meer foto’s is de derde groep aan de beurt voordat de terugtocht wordt aanvaard na twee en half uur zijn we weer terug bij de auto waarna we terug rijden naar de campground om een poosje te ontspannen de hikes van de laatste dagen laten zich toch wel een beetje voelen in de spieren dus hebben we weinig puf om nog wat te ondernemen.

Rond 5:00pm wordt er nog een trip naar de Walmart gemaakt om de voorraden aan te vullen, die trip zal morgenochtend nogmaals gemaakt worden want veel van de schappen waren leeg, brood, aardbeien en 3gallon flessen drinkwater waren allemaal op.

Persoonlijk vind ik de Wahweap Hoodoos veel mooier dan de Toadstools, het vraagt wel iets meer inspanning om er te komen maar die wordt ruimschoots beloond door de schitterende hoodoos.

Morgenochtend zullen we na een gezamenlijk ontbijt en wandeling naar ….. afscheid nemen van Jan en Marjan, we gaan wel allemaal naar Utah maar waar J&M richting Monument Valley en Moab reizen gaan wij naar Kanab of Cedar City.

Vandaag gereden: 0 mijl met de camper, we zijn met de auto van Jan en Marjan weg geweest.

Campground: Lake Powell Campground, kosten $0, 7de nacht was gratis met full hookup en wifi.

 

Dag 17 6 mei Page – Kanab

 

Vanmorgen pas om 8:00am uit bed, de familie Hekkema stond al aan de deur voor het ontbijt, zij waren al rond 6:00am opgestaan om de auto opnieuw in te richten en de tent af te breken.

Het uitgebreide ontbijt smaakte prima, daarna was het alles opruimen omdat we zo lang op een plaats gestaan hebben ligt er van alles los in de camper en dat is niet verstandig als men weer gaat rijden.

We rijden met camper en auto naar de parking van Horseshoe Bend om dit schitterende viewpoint te bekijken.

Ons laatste bezoek aan deze regio was alweer van 2003 en toen was dit punt nog helemaal niet zo bekend dus dit wordt ons eerste bezoek.

De ¾ mijl oneway trail is het zeker waard om hier een uur of twee voor uit te trekken, jammer genoeg staat er ook nu weer een harde wind, het is deze week alleen tijdens onze relaxdag op maandag wat kalmer geweest, maar voor de rest hadden we iedere dag harde tot stormachtige wind.

Het is al best druk op de parking en ook aan de rim is veel publiek maar nergens zodanig dat men in de weg staat voor foto’s, die worden er dan ook weer verschillende gemaakt, om de beroemde bocht in de Colorado River er helemaal op te krijgen is een behoorlijke groothoeklens nodig, met de 18 die ik heb kan ik de beide rimwanden er niet bij op krijgen hiervoor is denk ik een 12 noodzakelijk.

Marjan kijk nog even of ze een cach kan vinden maar die ligt te ver weg om er zomaar even naar toe te lopen, terug op de parking nemen we afscheid van Jan en Marjan we hebben een heerlijke en heel gezellige week gehad zo met zijn vieren.

Volgende stop is de Walmart waar de voorraden afgelopen nacht weer aangevuld zijn dus kunnen we de rest van de boodschappen doen daarna even de tank vullen want de brandstof is in Utah een stuk duurder dan in Arizona $2,899 tegen $ 3,249, daar komen we de familie Hekkema nogmaals tegen ook zij wilden met een volle tank op stap.

Zij draaien de US-89 zuid op en wij gaan dezelfde weg noord op, eenmaal over de Colorado River slaan we af het Glen Canyon NRA in en kijken wat rond bij onder andere de Wahweap Marina.

Door de harde wind is er weinig te beleven we maken alleen een paar foto’s en rijden door naar het volgende deel van GCNRA en wel Lone Rock, hier rijden we het strand op tot aan de waterline van Lake Powell er staan verschillende campers maar we zien niemand buiten, niet zo vreemd want het is hier door de wind een enorme zandverstuiving we gebruiken de lunch dan ook in de camper in plaats van buiten op het strand.

Er lopen vanaf de asfalt weg verschillende paden naar het strand, het is hier wel zaak het goede pad te kiezen zodat men zich niet vast rijdt, iets wat een auto met een geladen boottrailer ook ontdekt, hij moet afkoppelen en de trailer middels een ketting achteruit weer op vaste ondergrond brengen.

Na de lunch rijden we in verband met de harde wind op het gemak richting Kanab zo genieten we ook nog meer van de omgeving.

Het idee om vanmiddag al een bezoek te brengen aan Coral Pink Sand Dunes SP stellen we door de wind maar uit tot morgenochtend.

We rijden dus gelijk naar de campground, “Kanab RV Corral” een prachtige kleine campground met 44 plekken die eigendom is van een Nederlands echtpaar, in het kantoor zeg ik dan ook goedemiddag in plaats van hello en vraag om een plek voor 1 nacht, dat geeft door de twee slideouts even zoeken, maar als ik aangeef geen probleem te hebben met een back-in heeft ze gelukkig een plaatsje voor ons.

Natuurlijk wil ze weten waarom ik haar in het Nederlands begroete, ik wist al verschillende jaren dat er Nederlandse eigenaren waren op een campground in Kanab en de andere campground zag er niet echt uit als mogelijke Nederlands eigendom, ook het AA-forum komt even ter sprake en omdat het haar leuk lijkt hier eens te kijken laten we een sticker achter.

De campground ziet er zeer goed verzorgd uit, de plekken zijn niet echt heel ruim maar eerder knus te noemen wel allemaal goed bereikbaar, want ook de backin die wij krijgen kan ik in een keer zonder problemen indraaien, de restrooms zien er spick en span uit en er is ook een zwembad wat zo vroeg in het seizoen nog wel gesloten is.

Vandaag gereden: 92 mijl.

Getankt: Page, 21,566 gallon á $ 2,899.

Campground: Kanab RV Corral, kosten $ 30,30 met 10% Good Sam korting ( ook AAAkorting is mogelijk) met full hookup en wifi, geen tentplekken.

 

Dag 18 7 mei Kanab – Baker NV

 

Gisteravond koelde het al vrij vlug af, de kachel heeft dan ook aangestaan ook vannacht is hij verschillende keren aangeslagen, we starten dan ook in lange broek vanmorgen.

Rond 8:15am (Nevada time) zijn we van de campground weg gereden eerst een stukje US-89 noord om vervolgens via de Hancock Road west en de Sand Dunes Road (UT-1850) zuid naar Coral Pink Sands Dunes SP te rijden.

Hier bekijken we een vanaf een van de viewpoints langs de weg een deel van de duinen eigenlijk met de bedoeling om dan door te rijden naar de parkingang maar de grote hoeveelheid luid knetterende off road voertuigen die er op dit uur al rondvliegen doet ons besluiten het hierbij te laten en onze route te vervolgen.

We rijden de Sand Dunes Road nu noord, dit is best een mooie route met mooie rotsformaties, een paar mijl voor Mount Carmel Junction komt hij op de US-89 uit we gaan weer noord en zijn rond Orderville (Net als vorig najaar) dat de beregeningsinstallaties weer prachtige rijptekeningen maken op de weilanden het vriest hier dus nog en dat rond 10:00am.

Bij Lang Valley Junction draaien we de UT-14 west op richting Cedar City, deze weg hebben we afgelopen najaar ook gereden toen met schitterende herfstkleuren, nu rijden we door een prachtig winterlandschap er ligt namelijk nog behoorlijk veel sneeuw.

Vorig jaar stonden er rond Duck Creek een aantal mannen te vissen in de nog niet bevroren delen van het meertje, nu staan er twee mannen te vissen terwijl ze tot aan hun knieen in de sneeuw staan het meertje is wel helemaal ijsvrij.

De lavavelden zijn nog met sneeuw bedekt net als de grote bergweide verderop, Navajo Lake is nog volledig dicht gevroren.

De UT-148 naar Cedar Breaks NM is nog afgesloten dus dit park is nog niet te bezoeken.

Bij Zion Mountians Overlook maken we nog een stop om een aantal foto’s van de nog volledig besneeuwde bergtoppen van Zion NP.

Na nog een paar boodschappen en de tank vullen in Cedar City gaan we de UT-130 noord op naar Minersville op het eerste deel is nog redelijk wat landbouw maar al vlug wordt het Sagabush met wat grassprieten er tussen waar dus de koeien naar op zoek zijn.

Vervolgens nemen we de UT-21 west en stoppen in Milford voor de lunch, rond Milford is weer meer landbouw voornamelijk gras, Alfa-Alfa (veevoer) en veeteelt deze plaats is zo groot dat er zelfs een spoorlijn is voor goederenvervoer.

Na Milford krijgen we tot Garrison 80 mijl Open Ranch gebied dus opletten voor overstekende koeien en schijnbaar staan het lekkerste en meeste gras in de eerste drie meter langs de weg, want er lopen er heel veel in de bermen vlak langs de weg.

Ook op de weg natuurlijk en ze hebben alle tijd, een mamakoe laat een van haar twee kalveren uitgebreid drinken terwijl ze midden op de weg staat.

In de twee valleien tussen de verschillende bergketens groeit er weinig en wat er groeit wordt niet hoger dan twintig centimeter in beide valleien staat een zeer eenzame boerderij, last van de buren zullen deze mensen dus niet hebben.

Op de hogere pieken van de bergketens zien we nog sneeuw liggen.

In Garrison nemen we de UT-159 noord die komt uit op de US-50/US-6 die volgen we nog een paar honderd meter west om dan bij de campground uit te komen, dit is en motel, store, gasstation, restaurant en, RV park precies op de grens van Utah en Nevada maar wel aan de NV kant want men kan er ook op de eenarmige slotmachines spellen, de benzine kost hier trouwens $ 3,499.

De campground is niet meer dat een grote met grind/gravel verharde oppervlakte achter het motel, de omgeving bestaat uit hoogvlakte met sagabush van maximaal een meter hoog dus als het hier waait zal het wel flink stuiven, gelukkig is het nu bijna windstil.

Als we om ons heen kijken zien we in alle richtingen besneeuwde bergtoppen dus zal de temperatuur wel flink zakken vannacht.

De planning ging uit van twee nachten hier verblijven maar dat wordt er maar een morgen rijden we door naar Ely en als we vroeg uitgekeken zijn in Great Basin NP door te veel sneeuw rijden we misschien al door naar Cathedral Gorge SP.

Vandaag gereden: 242 mijl.

Getankt: Cedar City, 20,262 gallon á $3,029.

Campground: Border Inn & RV Park, kosten $ 22,20 met full hookup en wifi.

 

Dag 19 8 mei Baker – Great Basin NP – Ely

 

Na een goede nachtrust rijden we om 8:00am van de campground af, het is maar een klein stukje naar Great Basin NP.

Via de US-50 west, NV-487 oost en NV-488 west rijden we gelijk door naar het visitorcenter in het park “er is ook een visitorcenter net voor het park in het plaatsje Baker” en vragen aan de ranger of er nog plaats is voor de 9:00am guided tour en dat is er “er mogen maximaal 20 personen met een tour mee” de tour start over 20 minuten dus lopen we even terug naar de camper om andere schoenen aan te doen.

Eerst krijgen we voor de ingang van de cave het inleidende praatje van de ranger, die ons zal rondleiden, daarbij vraagt hij waar iedereen vandaan komt.

Waarbij wij het winnen voor de afstand om hier te komen, er gaan nog vier koppels mee “allen Amerikanen” zodat de groep uit tien personen bestaat, een mooie groep om een tour mee te doen.

Lehman Cave is ontdekt door een heer Lehman die er wel brood in zag om mensen door de cave rond te leiden, jammer is wel dat bezoekers in de begin jaren een aandenken uit de cave mee mochten nemen wat tot gevolg had dat men met stalactieten van soms een paar honderd kilo naar huis ging.

Het resultaat hiervan is dat er bijna geen stalactiet meer compleet is wat een raar gezicht is, sommige stalactieten groeien weer aan maar met 1 á 2 centimeter per honderd jaar kan het even duren voordat deze schade hersteld is, zeker als men bedenkt dat maar een klein deel van de cave nog groeiende stalactieten heeft de rest staat zo gezegd droog omdat er geen water meer in die kamers doordringt.

Een gezegde luid “Gekke en dwaze schrijven op muren en glazen” hier deed men dat op het plafond van een van de zalen die zijn zo laag dat men er bij kan en de vroege bezoekers vonden het nodig om hun naam in het plafond te schrijven door met de kaarsen, die men toen als lichtbron meekreeg, de naam in te roeten.

Na 90 minuten krijgen we weer daglicht en hebben een interessante tour mee mogen maken in een leuke cave maar voor ons de minst mooie van de cavens die we tot op heden bezocht hebben.

We nemen de camper en rijden de Baker Creek Road tot het eind waar verschillende trails beginnen, er ligt echter nog zoveel sneeuw aan het begin van de trail dat we besluiten ons er niet aan te wagen ook het feit dat er nog helemaal geen voetstappen in de sneeuw staan doet vermoeden dat het niet verstandig is hier de wildernis in te gaan.

Een zijstap naar Grey Cliffs Group Campground wordt al vlug afgebroken omdat de weg steeds smaller wordt, de weg blijkt verderop voor High clearence vehicles only te zijn daar valt de camper niet onder, zo ver ik weet.

De Baker Creek Road is trouwens een brede goed onderhouden gravelroad waar ook een van de vier campgrounds aan te vinden is.

Vervolgens doen we de Wheeler Peak Scenic Drive, hier wordt aangegeven dat de weg voorbij Upper Lehman Creek “not recommended” is voor voertuigen langer dan 24ft er staat nergens dat het verboden is dus ja dan kijken we natuurlijk wel tot hoever we kunnen, dat wat tot Mather Overlook want verder was de weg gesloten voor alle verkeer, middels een hekwerk, waarschijnlijk nog te veel sneeuw hogerop.

We gaan op het gemak terug en verlaten het park, buiten het park heeft iemand de omgeving opgeleukt met verschillende “kunstwerken” zoals een Alien in een rolstoel, een als farmer aangeklede pop, een paar benen die uit een graf steken, een skelet die aan een staaldraad tussen twee heuvels hangt en een oude T-ford met een paardenskelet als chauffeur, bij de laatste is een ruime parking waar we de lunch gebruiken en even overleggen wat we gaan doen.

In eerste instantie besluiten we door te rijden naar Cathedral Gorge SP dus rijden we terug naar de US-50 west, naar mate we de US-93 zuid naderen gaat de wind weer naar stormachtig, met in het achterhoofd de wetenschap dat Jan en Marjan in 2008 met een camper bijna van de campground waaiden bij dit SP besluiten we door te rijden naar Ely voor de overnachting en Catheldral Gorge SP morgen als tussenstop op weg naar Valley of Fire SP mee te nemen.

De campground in Ely is vlug gevonden, de wind is hier heel wat minder maar de temperatuur zo laag dat buiten zitten niet aangenaam is dus vermaken we ons binnen met laptop en wat lezen.

Vandaag gereden: 110 mijl.

Campground: Valley View RV Park, kosten $ 19,90 met Good Sam korting, full hookup en super snel wifi.

 

Dag 20 9 mei Ely – Cathedral Gorge SP – Valley of Fire SP

 

Om 8:10am rijden we van de campground weg en draaien de US-93 zuid op, deze zullen we het grootste deel van de dag volgen, we doen de tank nog even vol want het wordt een lange rit met weinig plaatsen onderweg dus ook weinig gasstations waarschijnlijk.

De wind is in de loop van de nacht gelukkig gaan liggen.

We rijden weer door het Humboldt National Forest en over Conners Pass om bij Majors Place “niet meer dan een huis en een verlopen campground” af te slaan richting Pioche, het eerste stuk is niet veel aan er groeit alleen Sagabush en hier en daar een pluk gras, zodra we wat klimmen komt er meer variatie in de begroeiing met juniperstruiken en dennenbomen we zien redelijk veel koeien onderweg, maar wildlife is nergens te vinden.

Een kleine tien mijl voorbij Pioche komen we bij onze eerste stop voor vandaag Cathedral Gorge SP, we slaan eerst af naar Miller Point Overlook voor een eerste blik op dit park, men kijkt hier van bovenaf op de uit Bentonite klei bestaande kliffen “Bentonite wordt onder andere gebruikt bij tunnelboringen in slappe grond en bij olieboor instalaties” je kan hier ook via een aantal trappen naar beneden en zo het park in.

Maar omdat we eerst wat meer informatie willen rijden we door naar het visitorcenter.

De vrouwelijke ranger van dienst geeft graag en veel informatie, zeker als ze merkt dat wij op de hoogte zijn van de problemen die de State Parks doormaken en dat het ook onze zorg is, dat er mogelijk sluitingen zullen volgen ontstaat een geanimeerd gesprek en komt ze nog met een folder waar informatie over alle State Parks van de staat Nevada in staat.

We nemen afscheid en gaan het park in waar we bij een selfpaystation het geld in een enveloppe doen en dat in de stalen paal stoppen, we rijden naar de day-use area en parkeren de camper, wandelschoenen aan water en natuurlijk fotocamera mee en op pad.

We bekijken eerst de Caves area waar men in Canyon caves en Cathedral Caves tussen de soms wel 15 meter hoge zuilen door kan lopen tot men zich vast loopt omdat het te smal wordt of een cave/canyon dood loopt.

Het doet wel een beetje aan slotcanyons denken, ook daar kan men soms niet verder omdat het te smal wordt, op sommige stukken is de bodem maar een voet breed zodat men er doorheen moet schuifelen, leuk om te doen maar doe het niet in je nette pak want de kleiwanden geven flink af.

Zeker tijdens maar ook net na een regenbui kan men hier beter niet in gaan.

Vervolgens doen we de trail die naar Miller Point gaat om daarna een deel van de vier mijl lange trail die langs heel de canyonwand gaat, omdat we geen tijd hebben om de hele trail te doen steken we cross country via wildpaden en washes over naar nog een mooie formatie vlak bij de campground “we lopen via wildpaden en washes om de Cryptobiotic soil crusts die ook hier voorkomt niet te beschadigen”

Onderweg komen we nog een Horned Lizard tegen die midden op een mierhoop zit waarschijnlijk om zijn/haar lunch te vangen, toch een voordeel als je vaak naar beneden loopt te kijken om plantjes te zoeken, anders loopt je zo’n beestje ongemerkt voorbij.

Terug bij de camper eten we eerst voordat we weer op weg gaan, tijdens het eten neemt de wind weer toe we waren dus mooi op tijd om deze wandeling te doen want we zien inmiddels flink wat zand rond stuiven.

Cathedral Gorge SP is zeer zeker een bezoek waard en staat bij ons dat ook op de nogmaals te bezoeken lijst maar dan liefst in de vroeg morgen of late middag dan zijn de kleuren waarschijnlijk veel mooier, jammer dat het park een beetje ver van de gebruikelijke routes ligt.

We gaan de US-93 zuid weer op waar het steeds harder gaat waaien het wordt in de loop van de middag een volle storm die we dan ook nog eens schuin tegen hebben de camper krijgt dan ook flinke klappen en de snelheid zakt naar 50 m/u om de boel onder controle te houden.

We komen nog een A-class tegen waarvan de luifel die boven de slideout zit maar lelijk wappert, of die er aan is blijven zitten wens ik te betwijfelen.

Als we de NV-168 oost opdraaien zien we dat daar op de kruising met de US-93 een heel nieuw plan wordt gemaakt met de naam “Coyote Springs” er ligt nog niet een fundering maar de golfbaan is al volledig aangelegd en in gebruik ook de waterzuivering installatie is al klaar voor gebruik.

Op de NV-168 hebben we de wind in de rug wat even wat ontspanning geeft maar zodra we de I-15 zuid opdraaien krijgen we de wind vol op de kop en lijkt hij nog meer toegenomen te zijn, gelukkig kunnen we er na 15 mijl weer af om via de NV-169 oost naar de ingang van Valley of Fire SP te rijden, bij de ingang betalen we $ 10,00 die we weer van de campgroundfee af mogen trekken als we een plaatsje op de campground.

Op de campground worden we verwelkomt door de camphost die uitlegt waar welke plekken zijn en wat de kosten zijn.

Dit is onze derde keer dat we hier overnachten en de eerste keer dat we een camphost zien, mogelijk zijn ze wat meer actief geworden nadat het nieuwe stuk met hookup er bij is gekomen in 2008.

Camper op zijn plek gezet en ontspannen, deze rit was erg vermoeiend dus behalve wat foto’s maken op en rond de campground wordt er niets meer ondernomen.

Het waait ook hier nog erg hard zodat ik voor de bbq een plekje in de luwte van de camper moest zoeken om de kippenpootjes te kunnen grillen.

Vandaag gereden: 293 mijl.

Getankt: Ely, 23,085 gallon á $ 3,249.

Campground: Valley of Fire SP, kosten $30,00 - $ 10,00 intreegeld, water en stroom hookup en dumpstation, geen wifi zelfs geen mobile netwerk.

 

Dag 21 10 mei Valley of Fire SP – Las Vegas

 

Het is vannacht tot ruim na middernacht flink blijven waaien vanmorgen was het niet windstil maar wel redelijk rustig, iets na 8:00am reden we van de campground af en zijn we gelijk de weg over gestoken om via een kleine tweehonderd meter gravelroad naar onze ochtendwandeling te rijden.

Petrified Logs een kleine trail van ongeveer vierhonderd meter waar men op een viertal plaatsen een versteende boomstam kan bekijken, deze stammen liggen achter een hekwerk maar zijn toch goed te fotograferen zonder dat het hekwerk in beeld komt alleen de schaduw er van kan men niet helemaal omzeilen.

Volgende stop het visitorcenter dit is nog steeds een van de meest informatieve centers die men tegen kan komen met mooie tentoonstellingen over het gebied, het is alleen jammer dat er geen rangerpost meer in het center zit en de mensen van de shop kunnen weinig informatie geven, als men maar informatie wilt kan men naar het er achter gelegen gebouw waar wel rangers aanwezig zijn.

We rijden de weg naar White Domes en maken onderweg nog een paar fotostops, hierbij kunnen we een paar prachtig in bloei staande Soaptree Yucca’s fotograferen verder staat er hier een daar wat wildflower in bloei maar niet veel.

Op de weg naar het park zagen we gistermiddag veel meer bloeiende wildflower in de eerste paar meter naast de weg maar door de stormachtige wind was het niet mogelijk daar foto’s van te maken.

Bij White Domes aangekomen zijn we verrast door de hoeveelheid auto’s op deze vroege maandag morgen, het park geniet duidelijk veel aandacht tegenwoordig.

We besluiten de White Domes trail weer eens te lopen het is al een flinke tijd geleden dat we die deden, dat de natuur niet stilstaat werd al vlug duidelijk, de trail was heel anders dan de vorige keer met veel meer steile afdalingen en bijna geen diep, los zand op de trail waar we vorige keer hele stukken doorheen moesten, het tweede deel van de trail volgt ook een andere route en ook hier zien we duidelijke sporen van flinke regenval die diepe washes heeft uitgesleten.

De trail is wat moeilijker, vermoeiender geworden maar naar mijn mening ook veel mooier.

Op de terugweg naar de hoofdweg zien we ook op de Mouse Tank trailhead veel auto’s staan ook komen we drie verschillende touringcars tegen, mogelijk zijn dat mensen die een dagtrip vanuit Las Vegas maken.

We plegen even overleg wat we verder gaan doen en besluiten om de rest van het park niet te doen en richting Death Valley NP te rijden, eenmaal weer op de I-15 zuid blijkt de wind toch weer flink toe te nemen.

Het loopt tegen lunchtijd dus verlaten we de I-15 om bij de exit naar de US-93 een broodje te halen bij de Subway, daar start ik de laptop even op en kijk op S&T hoe lang een dagtrip vanaf Sam’s Town naar Death Valley NP zou duren.

Dat is in een lange dag, 8:00am tot 8:00pm goed te doen met voldoende tijd voor het park wel niet op de voor foto’s gunstigste tijd maar het constant aan het stuur hagen in stormachtige wind raakt men ook beu.

De koers wordt dus verlegt en we gaan naar Las Vegas, Tim krijgt opdracht ons naar Sam’s Town RV Park te brengen met een tussenstop bij de er tegenover gelegen Walmart.

In de loop van de middag draaien we nog twee machines was zodat we tot het eind van de vakantie schone kleren hebben en verder worden de reisverslagen bijgewerkt.

Het waait ook hier erg hard nu 11:10pm nog steeds, als de weerberichten kloppen zou het morgen een stuk minder zijn dus mogelijk rijden we morgen naar Death Valley NP en anders hebben we nog een paar dagen om daar te geraken, we bekijken het gewoon per dag.

Gezien de harde wind denk ik dat de (water)shows op de strip ook al een paar dagen stilliggen, hopelijk kunnen we daar op het eind van de week nog van genieten hoewel de berichten niet echt hoopgevend zijn.

Vandaag gereden: 77 mijl.

Campground: Sam’s Town RV Park (Boulder Hwy), kosten $ 21,17 (was vorig jaar $ 25,14) met full hookup en (betaalde) Wifi.

 

Dag 21 11 mei Las Vegas – Death Valley NP – Las Vegas

 

Vannacht heeft het tot zeker 4:00am gewaaid, ook vanmorgen bij het opstaan is er nog wat wind maar we wagen het er toch maar op om vandaag een dagje Death Valley NP te doen.

Om 8:10am rijden we van de campground weg en tanken een stukje verder op Boulder Hyway voor de rit van vandaag, dat geeft natuurlijk weer problemen de eigen postcode met een extra 0 werkt niet, maar ook het bekende 90210 wordt niet geaccepteerd dus naar binnen, daar kan men wel helpen maar de het maximum bedrag is $ 75,00 als dat niet genoeg is moet ik nogmaals naar binnen komen, na die $ 75,00 is de tank ¾ vol dus we wagen het er maar op.

Via de US-95 noord gaan we de stad uit richting Reno, in het begin is het erg druk maar naar mate we meer in de nieuwste wijken komen wordt het rustiger, wel staat er daar weer een flinke wind dus is er even twijfel of we wel door moeten rijden, we nemen de gok en gelukkig blijkt die goed uit te pakken.

Bij Lathrop Wells draaien we de NV-373 zuid op deze veranderd na Amargosa Valley in de CA-127 dit omdat we California binnen rijden.

Bij Death Valley Junction gaan we de CA-190 west op en komen zo in het park.

Voor het park werden al een paar fotostops gemaakt.

Vlak voor de weg naar Dantes View is een informatiezuil met selfpaystation daar kan men als AtBpashouder een gratis toegangskaartje goed voor zeven dagen uithalen, in de informatiezuil zitten de krantjes met kaart van het park.

De weg naar Dantes View is afgesloten wegens werkzaamheden maar die mochten wij toch al niet op, omdat we te lang zijn, maximaal 25ft.

De eerste grote stop is Zabriskie Point, hier worden we tijdens het naar boven lopen bijna onbekwaam van de stank die er hangt, er is net voor ons een buslading Fransen naar boven gelopen en die hebben per persoon bijna een volle fles parfum over zich heen gespoten echt niet normaal wat voor resultaat dat geeft.

Na de nodige foto’s van de schitterende vergezicht vanaf Zabriskie Point gaan we verder het park in en zien dat men bij Furnace Creek $ 4,239 wil hebben voor 1 gallon benzine, dat is naar mijn idee zuivere diefstal van de onervaren reiziger, wij hebben in ieder geval brandstof genoeg om hier niet te hoeven tanken.

Tussen Furnace Creek en Stovepipe Wells staat de valleivloer vol in bloei, voor de onoplettende voorbijganger misschien niet zichtbaar maar er staan werkelijk miljoenen Daisy’s in bloei, als je de verschillende heuvels onder de goede hoek bekijkt zie je een duidelijke gele gloed over de heuvel liggen.

De volgende stop is de parking van Mesquite Flat Sand Dunes waar we eerst de lunch gebruiken voor we de duinen in gaan, ver gaan we niet want het is hier letterlijk “Brandend Zand” je voelt de hitte van het zand door je schoenzolen heen, na wat foto’s lopen we dan ook vlug terug naar de camper, bij Stovepipe Wells houd onze trip westwaarts op en keren we op onze scheden terug.

Bij Harmony Borax Works maken we een stop om wat van deze werken te leren om vervolgens de Badwater Road (CA-178) op te draaien, de weg van Artists Drive lijkt helemaal geasfalteerd te zijn in ieder geval begin en eind van de weg voor zover zichtbaar vanaf Badwater Road.

We rijden de dirtroad naar Devils Golf Course en verbazen ons over de werkelijk vlijmscherpe zoutkristallen die men daar ziet, je wilt als je daar tussen loopt echt niet vallen, want je ligt waarschijnlijk van boven tot onder open, zelfs een knie aan de grond zetten voor een foto is al uitkijken dat men zich niet openhaalt.

De laatste stop wordt Badwater waar we een duik nemen naar een diepte van 282ft = 85m onder zeeniveau en dat allemaal zonder zuurstofflessen, we lopen een heel stuk de zoutvlakte op waar het flink warm is.

Ook hier is weer veel publiek, we kwamen de hele dag trouwens geregeld touringcars tegen met hele gezelschappen, dit hebben we vorige keren niet gezien.

We vervolgen de CA-178 richting Shoshone waarbij zeker het eerste stuk langs de zoutvlakte schitterend is.

Vlak voor Ashford Mill loopt er ineens een coyote op de weg, dus vol in de ankers, het beestje is mensen gewoon, want hij komt naar de camper toe gelopen in plaats van weg te lopen, aan de andere kant van de weg blijft hij in de berm (vol verwachting) naar ons staan kijken.

Hierdoor krijgen wij de gelegenheid om een aantal mooie foto’s van dit mooie en er goed uitziende dier te maken.

Ashford Mill bekijken we vanuit de camper dat ziet er zeker na de ontmoeting van een paar minuten geleden niet echt fotowaardig uit.

In Shoshone (brandstof $ 3,929) gaan we de CA-127 oost op, deze weg reden we de tweede dag van deze vakantie de andere kant op, in Pahrump tank ik voor de zekerheid nog een paar gallon omdat er nog een flinke klim in de NV-160 richting Las Vegas zit.

De NV-160 oost tot aan de I-15 noord en na een paar mile bij exit 37 er wer af en via Tropicana en Nellis rijden we naar de campground waar we om 7:30pm de camper weer op zijn plaats zetten.

vandaag gereden: 369 mijl.

Getankt: Las Vegas 26,051 gallon á $ 2,879, Pahrump 8,449 gallon á $ 2,959.

Campground: Sam’s Town RV Park (Boulder Hwy), kosten $ 21,17 met full hookup en (betaalde) Wifi.

 

 

 

vorige/volgende