Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

 

Dag 8 5 december Bryce Canyon NP, Las Vegas

 

Nog even de (wild)life score van gister, 2 ezels (in een weide) 20 koeien (ook in een weide) 3 paarden (liepen los maar hoorde bij een farm) 8 Mule Deer en 1 Bighorn Sheep mannetje, die laatste stak de weg over terwijl we naar het trailhead van Zion Canyon Overlook liepen maar was al aan de andere kant verdwenen voordat ik nog maar naar mijn camera kon pakken.

 

Vandaag op tijd uit bed en na het ontbijt alle spullen weer in de auto en op weg, bij de west ingang van Zion NP waarschuwt de ranger van dienst voor mogelijke vertraging richting de oostkant in verband met een rockslide, die vannacht heeft plaatsgevonden, dat valt achteraf erg mee ook al omdat het niet druk is op de weg.

De rockslide heeft net genoeg stenen naar beneden gebracht voor een klein rotstuintje 1,5 M3 schat ik dat er op de weg lag.

We maken binnen het park nog een paar fotostops onder andere Checkerboard Mesa met sneeuw is wel een plaatje waard

Aan het eind van de UT-9 draaien we de US-89 noord op en volgen deze tot de junction met de UT-12 oost, we rijden door Red Canyon waar de mooie kant helaas geen sneeuw bevat omdat die op het zuiden gericht is en dus vol in de zon licht.

Via de UT-63 rijden we rond 10:00 am Bryce Canyon NP binnen, hier ligt een dun laagje sneeuw (tussen de 5 en 10 centimeter) na een bezoek aan het visitorcenter is Sunset Point onze eerste stop, hier zien we wel wat sneeuw op de Hoodoos maar het meeste is door de zon weg gesmolten.

Vervolgens rijden we naar het eind van de weg bij Rainbow Point en zakken via de viewpoint op het gemak terug richting de park ingang.

Op verschillende vieuwpoint hebben we op de stukken die wat meer in de schaduw liggen redelijk wat sneeuw alleen staat in die gevallen de zon verkeerd waardoor het niet meevalt om goede foto’s te maken.

Tegen 12:00 uur rijden we het park uit, wat zowel hier als in Zion NP opviel was hoe rustig het was in de parken, als men de drukte wil ontlopen is dit een zeer geschikte periode om de parken te bezoeken, vaak waren we alleen op een viewpoint waar we in het najaar van 2009 nog met honderden anderen op een viewpoint stonden.

Wij rijden de route terug tot de junction met de UT-14 deze gaan we west op richting Cedar City, op deze route ligt meer sneeuw dan in Bryce Canyon NP het ligt dan ook wat hoger, we zien verschillende snowmobile sporen en ook zien er een paar langlauf sporen uitgezet, ook zien we terwijl we de lunch gebruiken op een parkeerplaats verschillende mensen hun net zelf gekapte kerstboom op het dak van de auto laden, schijnbaar mag de lokale bevolking een kerstboom uit het bos kappen wat tot het National Forest behoord.

We vervolgen onze weg waarbij we helaas niet veel kunnen stoppen omdat men we de weg (heel goed) schoongemaakt heeft maar de viewpoint doen ze niets aan daar ligt een dikke (1/5 meter) laag sneeuw op.

De weg naar Cedar Breaks NM is gesloten voor (auto)verkeer en nu in gebruik als snowmobile parcours.

We rijden Cedar city in en maken daar nog een stop bij de Walmart, voor nog wat boodschappen ook scoren we daar nog wat kerstversieren, een t-shirt en blouse voor Annie en een skibroek voor de kleinzoon.

Vervolgens de I-15 zuid op en bollen naar Las Vegas, rond 4:45 pm waren we bij ons hotel, eerst alle spullen naar boven hebben gebracht en even een bakje koffie hebben gedaan om vervolgens naar Sam’s Town casino te rijden voor het steakbuffet, na de buikje goed rond te hebben gegeten zoeken we ons vaste plekje bij Bill’s casino weer op om de auto te parkeren en steken we de strip over naar Bellagio.

We gaan eerst naar de binnentuin, deze is wel klaar maar nog/weer afgezet voor het publiek omdat men nog bezig is om de verlichting aan de passen, waarschijnlijk is hij dit weekend wel toegankelijk geweest en neemt men de rustigere zondagavond om het geheel af te ronden.

Een klein deel is wel toegankelijk en ook het andere deel is redelijk te fotograferen vanaf de zijkanten.

Het ziet er prachtig uit, afgelopen week vroeg ik mezelf af hoe ze de twee ijsberen aan zouden kleden, toen wij er van de week waren kon je de vormen al goed zien gemaakt van kippengaas wat helemaal gevuld was met oasis dus het moesten snijbloemen worden maar wat, men heeft ze dus helemaal vol gestoken met duizenden anjers.

Deze week lopen we vast nog wel eens binnen om te kijken of die twee hoogwerkers nu eindelijk weg zijn zodat het publiek er in kan ook willen we het een keer bij daglicht zien om wat meer van de details te kunnen zien.

Na nog een watershow buiten te hebben bekeken zoeken we de auto weer op en rijden terug naar het hotel.

 

Dag 9 6 december Death Valley

 

Vanmorgen bij het opstaan pas besloten wat we vandaag gaan doen, we gaan voor de tweede keer dit jaar naar Death Valley, omdat we nu met een auto gaan gaat de reis er naar toe vlugger dan met een camper dus dat we wat later starten is niet zo erg.

Als we buiten komen zien we dat het geregend heeft.

Onderweg zien we dat het over een groot gebied, inclusief Death Valley geregend heeft vannacht, de weg is nat en hier en daar staan nog plassen op de weg en in de berm, Mt. Charleston heeft er zo te zien weer meer sneeuw bij gekregen.

Eenmaal de drukte van Las Vegas voorbij gaat de teller naar 75/80 m/u dus staan we binnen twee uur in het park, na bij het selfpay station onze AtB pas door de gleuf te hebben gehaald kunnen we (met een gerust hart) het park in.

Eerst naar Dantes View deze weg was dit voorjaar afgesloten wegens asfalteringswerken, maar mogen wij toch niet rijden omdat onze camper >25 ft is, het is een regel dus houden we ons daar aan het waarom is mij niet duidelijk dat geld trouwens voor meer punten die we vandaag bezochten, de ruimte is er het komt dus alleen op de stuurmanskunst van de chauffeur aan.

Het zicht vanaf het viewpoint is schitterend, we lopen naar een ander punt om een ander zicht op Badwater Basin te krijgen en genieten ondanks de snijdend koude wind een poosje van het uitzicht, de aan de andere kant van het basin gelegen Telescope Peak, vannacht zijn eerste sneeuw van deze winterheeft gekregen dit samen met een wolkenband die een stukje onder de top lijkt te zweven geeft een prachtig plaatje.

Terug bij de auto eerst een bakje koffie om op te warmen en dan onderweg naar ons volgende doel, maar ja dan zien we ineens schitterende cactussen (Cottentailcactus) langs de bergwand groeien dus zijn we zo weer een half uurtje verder, een paar mooie planten staan op bereikbare plaatsen maar de meeste staan zo hoog op de helling dat die zonder klimcapaciteit niet (zonder gevaar) te benaderen zijn dus maken we daar via de telelens wat foto’s van.

Volgende stop of eigenlijk route is Twenty Mule Team Canyon een 2,7 mijl lange dirtroad door een werkelijk prachtig stukje badland, waar we alles bij elkaar een uur voor nodig hebben maar gemakkelijk een uur of drie door zouden kunnen brengen om dan ook een paar trailtjes te lopen.

Geen weg om tijdens of net na regen te doen want de hele loop is gemaakt door een wash, dus onbegaanbaar zodra er wat regen van betekenis valt.

In deze periode van het jaar moet men deze loop eigenlijk in de middag doen, zodat men de zon wat meer van opzij heeft, nu keken we soms erg tegen de zon in, wel een reden op vaker te stoppen en achterom te kijken

Volgende stop het visitorcenter, maar dat is sinds begin november voor 18 maanden gesloten en wordt volledig gerenoveerd, er is een tijdelijk center bij de ingang van Furnace Creek Ranch, de geplande lunch op de picknickarea daar gaat niet door omdat alle picknicktafels in de schaduw staan ’s zomers heerlijk natuurlijk maar nu net iets te fris.

Het gasstation hier wil trouwens $ 4,28 per gallon hebben, in Las Vegas ben ik $ 2,99 kwijt bij de duurdere pompen.

De lunch gebruiken we bij Harmony Borax Works waarbij we de kofferbak als picknicktafel gebruiken, vervolgens rijden we hier de Mustard Canyon trail ook een dirtroad maar behalve dat met in het begin langs een deel zoutvlakte rijdt is het verder niet echt een interessante trail.

We rijden een stukje terug en gaan Badwater Road op om na 8,5 mijl de Artists Drive in te slaan, ja wat moet je hier van zeggen hij is 9 mijl lang geasfalteerd en wij hebben er twee uur over gedaan, vergeet vooral de 200 meter lange afslag naar Artists Palette niet, want ondanks dat het een werkelijk schitterende route is mis je dan wel precies het allermooiste stukje.

We gaan weer verder de Badwater Road op, eigenlijk stond de trail naar Natural Bridge nog op de planning maar het is al 03:30 pm en voor deze trail inclusief de dirtroad er naar toe vraagt minstens 1 uur, wetende dat het rond 04:40 al donker wordt/is besluiten we door te rijden richting Shoshone, de rit door Badwater Basin wordt een lastige omdat de zon al zover gezakt is dat hij verblindend is en dat is met de vele bochten niet echt prettig rijden.

Vanaf Mormon Point gaat het beter omdat de zon achter de bergen verdwijnt, gelukkig zijn we net het park uit als T-T op nachtkleuren gaat en als we vijf minuten later Shoshone inrijden is het echt donker (en nieuwe maan) de laatste 100 mijl worden dus in het donker gereden.

Terug in Las Vegas rijden we eerst naar Flamingo Road om bij de Red Lobster te gaan eten, na een heerlijke maaltijd waren we rond 08:00 pm terug bij het hotel.

Voor vandaag genoeg gedaan dus na een lekker bakje koffie tijd om de verslagen bij te werken.

 

Dag 10 7 december Las Vegas

 

Vandaag blijven we binnen de stadsgrenzen van Las Vegas, voor het gemak Henderson daar ook onder rekenend.

Omdat veel winkels pas rond 10:00 am open gaan doen we het rustig aan, slapen wat uit, lezen een paar weblogs bij en vertrekken rond 09:45 richting Galleria Mall at Sunset.

Dit is een mall waar nog verschillende winkelcentrums rondom liggen dus als je wilt kan je hier de hele dag doorbrengen, neem wel je auto steeds mee want anders loop je verschillende mijlen.

We bezoeken hier een aantal Art & Craft winkels en weten nog verschillende kerstdecoraties te scoren, ik blijf het jammer vinden dat men voor de kerstverlichting te veel (dure) kunstgrepen uit moet halen om dat in Nederland werkend te krijgen ,want daar zou ik wel eens in los willen gaat.

Verschillende (echt prachtige) dingen die als tuinversiering bedoeld zijn vallen af omdat die in ons natte klimaat binnen een paar dagen helemaal verregend zouden zijn.

Annie weet ook nog een paar shirts voor haarzelf te scoren.

Als we naar ons idee genoeg gedaan/gezien hebben gaan we terug naar het hotel om de voeten een paar uur rust te geven.

’s Avonds rijden we naar Fremontstreet, er is daar ondertussen een mega grote kerstboom opgezet, we pakken drie lichtshows mee Queen was hetzelfde als dit voorjaar the Doors was een andere maar wel schitterend.

De kerstliedjesband had een vrije dag en op het andere podium stond een band die muziek maakte wat niet onze smaak is, wel een goede band overigens.

De promo die ze na iedere lichtshow laten zien voor oudejaarsavond zou je bijna aan het zoeken naar goedkope vliegtickets brengen, er komen een achttal coverbands van niet de minste rockbands dus dat belooft een (hard)rock spektakel te worden om de vingers bij af te likken.

Na de 10:00 pm show gaan we richting hotel.

We kijken daar hoe het met de koffers staat, alles wat mee moet wordt verdeeld over de twee koffers en dan worden ze gewogen, met wat omsteken van zwaardere dingen weten we beide koffers binnen de 50lb te krijgen.

De twee Carry-on koffers worden dan we gevuld met het zwaarste spul zoals boeken.

Ook zal in tegenstelling tot de heenreis mijn fotorugtas als personal item (tweede Carry-on) mee gaan, deze rugtas weegt leeg al 2,3 kilo en door dat de Carry-on vol zit kunnen mijn camera en lenzen daar niet in.

Nog even terug naar de dag van gisteren, we hebben volop genoten van Death Valley en zullen dit park bij een volgend bezoek voor een paar dagen in de planning opnemen zodat we er nog meer kunnen ontdekken, wel zal dit afhankelijk zijn van de periode waarin deze reis valt omdat we met een camper in bepaalde periodes niet (van de verhuurder) in het park mogen.

De volgende reis gaat dit dus nog niet gebeuren omdat we volgend jaar in juni reizen, deze route is trouwens al uitgezet en brengt ons naar Yellowstone NP.

 

Dag 11 8 december Las Vegas strip

 

We starten weer rustig aan vanmorgen, om 08:30 am al op de strip lopen is meer iets voor de echte diehard.

Rond 10:30 am verlaten we het hotel en rijden weer naar Bill’s casino, dit vinden we een ideale plek om te parkeren alles is lekker compact, parkeren altijd dicht bij de lift en in het casino moet je maar een kleine honderd meter lopen om midden op de strip te staan.

We gaan eerst naar PH om daar op het gemak de Miracle Mile Shops te bekijken we scoren zelfs nog een sweater voor onze kleinzoon bij Gap.

We steken de strip over en lopen het Aria binnen hier en in het Vdara bekijken we de kerstversieringen ook heel mooi maar met een in mijn ogen zeer storende fout, in een groep witte kerststerren die onder grote Aloë bomen staan zit 1 rode terwijl de andere groepen allemaal op kleur zijn dat ziet er echt niet uit, verder prachtig gedaan met grote kerstballen die helemaal opgebouwd zijn met rozen en dan ook nog grote rozen dat zullen geen goedkope bollen zijn, ben wel benieuwd hoe lang dat mooi blijft want het is behoorlijk warm daarbinnen.

De nieuwste aanwinst “The Cosmopolitan”gaat volgens de neonreclame op 15 december open.

Met de towntrain gaan we naar het Bellagio en bewonderen daar de binnentuin, die nu helemaal af is het ziet er schitterend uit veel kerststerren in rood, roze en met gemêleerde bloemen die laatste vind ik persoonlijk niet zo mooi maar in het geheel staat het mooi.

Voor de sneeuw hebben ze witte chrysanten gebruikt zo te zien planten maar dan wel met geplozen bloemen zodat je bloemen van 5 tot 10 centimeter doorsnee krijgt, zoals ik van de week al aangaf zijn de twee ijsberen gemaakt van witte anjers, de pinguïns zijn gewoon van piepschuim, de rendieren die de slee voorttrekken zijn ook van piepschuim maar dan helemaal beplakt met eikels en andere nootsoorten.

Tijd voor de lunch, maar in het Bellagio staan lange rijen voor de restaurants dus steken we terug de strip over naar PH en stappen daar de Ocean One Grill binnen, hier een heerlijke lunch genuttigd als we klaar zijn begint er vlakbij net de Rainstorm een mooi staaltje gezichtsbedrog, want terwijl er geen druppel water naar beneden komt heb je toch het idee dat er een enorme regenbui in het meertje terecht komt.

We gaan weer terug naar het Bellagio maar nu voor de fonteinenshow, we zijn wat vroeg want de eerste show is om 03:00 pm maar het weer is aangenaam genoeg om daar een half uurtje mensen te kijken.

De eerste show van de dag is altijd het volkslied en dat word gelijk gevolgd door Time to say goodbey ondanks dat we beide al verschillende keren gezien hebben blijft het mooi, zelfs als niet Amerikaan is het voor mij altijd kippenvel.

Vervolgens gaan we een paar uur terug naar het hotel om de voeten wat rust te geven voor de laatste avond strip.

Rond 06:30 terug naar de strip eerst een watershow, dan nogmaals de binnentuin maar nu bij avond met een mooi verlichting, nog een watershow en daarna weer eten in PH en tot slot nogmaals een watershow.

Terug naar het hotel en koffers pakken, morgenvroeg gaat om 06:00 am de wekker.

Laatste update zal vanuit Nederland komen.

 

Dag 12/13 9/10 december naar huis

 

Om 06:00 am zijn we uit bed en 20 minuten laten onderweg naar het verhuurstation, bij Alamo de auto ingeleverd en met de shuttlebus naar het vliegveld.

Daar de incheck balie van United opgezocht er stond een flinke rij maar een van de medewerkers liet de mensen die via de automaten in konden checken langs een andere kant binnen, ik had gistermorgen al on-line ingecheckt maar kon op de laptop geen boardingtickets uitprinten dus het paspoort in een automaat en alles nogmaals bevestigd en toen kwamen er wel twee papiertjes uit maar dat waren geen boardingtickets dus maar even aan de medewerker gevraagd hoe dat zit, die vertelde ons dat we de tickets kregen als we de koffers inleverden, zal toch niet waar zijn dat we weer tot de gelukkige behoren die een extra check krijgen.

De koffers op de weegschaal en beide wogen precies 50lb die ulster om de koffers te wegen werkt dus goed, er zaten verschillende mensen met de koffers open om een en ander om te pakken, een te zware koffer op een intercontinentale vlucht kost $ 200,00 volgens de balie medewerkster.

De rij bij het security checkpoint was lang maar ging zeer vlot, de trein naar de D terminal genomen en daar de gate D-55 opgezocht en daar vlakbij een paar ontbijtjes en de broodnodige koffie (cafeïne) gescoord.

Het boarden begon keurig op tijd en gelukkig zaten we weer in boardingzone 2 waardoor we vlug aan boord konden en genoeg ruimte hadden voor de Carry-on want ook mijn fotorugtas moest mee als Carry-on, de mensen die in zone 4 moesten instappen konden hun Carry-on niet meer kwijt en die werden als ruimbagage (gratis) meegenomen.

Ik heb het idee dat verschillende mensen daar gewoon op gokken cq van uit gaan, als je ziet wat met soms aan boord brengt dat zijn soms gewoon grote koffers.

De vlucht vertrekt op tijd en in het begin hebben we zicht op o.a. Valley of Fire SP, Lake Mead met de Echobay Marina waar ook vanuit de lucht goed te zien is dat de boatlaunch volledig droog ligt, Zion NP en Bryce Canyon NP kan ik ook nog herkennen maar daarna ligt er te veel sneeuw om dingen te herkennen.

De vlucht verloopt zonder noemenswaardige turbulentie en is ongeveer 20 minuten voor de geplande tijd op ORD, aankomen bij gate B-8 en vertrekken van Gate C-19 dat is maar een redelijk klein stukje lopen en een roltrap af en weer op.

Gate C-19 zit recht tegenover verschillende eetgelegenheden dus halen we wat bij de Chinees/Taiwanees, dat viel wel een beetje tegen niet echt smaakvol en aan de lauwe kant dus verdween het grootste deel in de afvalbak.

Ook deze vlucht begon op tijd met boarden en ook hier konden we weer met zone 2 aan boord, de overheadbins van dit toestel waren een stuk kleiner dan op de eerste vlucht, daar konden de Carry-on koffers nog met de wielen eerst in maar hier moesten ze overdwars en diegene die een uitgebouwde koffer hadden konden hem helemaal niet kwijt.

Ben benieuwd wanneer met paal en perk gaat stellen aan de afmetingen want door al die te grote Carry-on bagage krijg je op den duur vertragingen, nu gingen de deuren 5 minuten later dicht dan gepland.

Deze vlucht was van start tot een uur voor landing in het donker, boven land zie je dan nog wel de verlichte steden maar eenmaal boven het noorden van Canada was er niets meer te zien dus de ogen maar een paar uur gesloten.

We hadden geen harde rugwind dus kwamen we rond te geplande tijd (09:20 am) op Zaventem aan, de paspoort controle was (voor EEG burgers) zo gedaan dus naar de band voor de koffers, het duurde een poosje voordat die in beweging kwam maar daarna verschenen de beide koffers vrij vlug, de douane had geen belangstelling in onze koffers dus op naar P-3 om de auto op te halen.

Onderweg regende het en de Belgische wegen kennen geen ZOAB dus was het goed oppassen want vooral de vrachtauto’s gooiden een muur van water op.

Tegen 12:00 uur waren we weer thuis.

De volgende reis staat al op de planning, de camper is al geboekt nu alleen nog vliegtickets vinden voor een redelijke prijs.