Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 0, 29 mei Thuis > Brussel

Vanmorgen geprobeert om online in te checken maar helaas kreeg ik de melding dat de site onze paspoortgegevens niet kon bevestigen, dit terwijl de site zelf deze (goede) gegevens al als ingevuld veld liet zien.

We zullen ons dus morgenochtend gewoon aan de incheckbalie van US Airways moeten melden voor de boardingtickets.

Er zijn al wat wijzigingen in de route en ook nog wat onzekerheden.

Door de vele sneeuw van afgelopen winter is de Trail Ridge Road in Rocky Mountian NP nog gesloten dus kunnen we niet van west naar oost door het park, we zullen nu over de I-70 een stukje oostelijker rijden en dan via de CO-119 naar het plaatsje Nederland rijden om vervolgens via de CO-72 en CO-7 naar Estes Park te gaan waar we via de oost ingang het park ingaan.

Ook Beartooth Hyway (US-212) en enkele wegen binnen Yellowstone NP zijn door de vele sneeuw nog onzeker op dit moment maar daar komen we pas over 2,5 week en de verwachting is dat alles dan open zal zijn.

Wel zullen we op veel plaatsen rekening moeten houden met mogelijke afsluitingen van wandelmogelijkheden omdat er nog sneeuw op de trails ligt.

De eerste camper overnachting is ook veranderd, we wilden na het boodschappen doen op Sam's Town Boulder RV Park overnachten om de camper in te richten en de nieuwe spullen wassen, de volgende dag zouden we dan in Red Canyon (bij Bryce) Jan en Marjan ontmoeten om een aantal dagen samen op te trekken.

Door slecht weer hebben Jan en Marjan hun route veranderd en staan ze nu een aantal dagen op een campground bij St George Utah, dat is maar een kleine 2,5 uur vanuit Las Vegas dus gaan we de eerste dag daar gelijk al naar toe.

We doen eerst de boodschappen in Las Vegas en rijden dan naar St George (eigenlijk Washington Utah) voor de eerste overnachting, deze campground kennen we al en weten dat men daar ook kan wassen.

Zo wordt de volgende dag (woensdag) de rit een stuk korter zodat we meer tijd hebben om een aantal wandelingen in Red Canyon te doen.

Thuis is ondertussen al het werk gedaan, de planten hebben water gehad, de laatste was zit in de machine, de koffers zijn dicht en gewogen (we zitten ruim onder de 23 kilo).

Zo de sleutel bij de buren afgeven, zij zorgen voor de katten tijdens onze vakantie.

Vanavond nog een pizza in de magnatron en dan op het gemak naar het IBIS hotel in Diegem voor de laatste overnachting en morgen vroeg met de shuttlebus naar het vliegveld.

Het volgende verslag zal uit Las Vegsa komen.

Dag 1 maandag 30 mei Brussel > Las Vegas

 

Na een voor beide slechte nachtrust, het was er warm op de kamer, om 5:45 am uit bed en eerst ontbijten daarna de koffers ophalen op de kamer en uitchecken, naar buiten voor de shuttlebus van 07:00 am.

Op de luchthaven de balie van US Airways opgezocht, daar waren ze al bezig met de veiligheids gesprekken, het balie personeel begon tegen 08:00 am met het inchecken van de bagage en uitprinten van de boardingkaarten, er werden gelijk al mensen met een korte overstaptijd (Phoenix) omgeboekt omdat al bekend was dat het vliegtuig uit Amerika een half uur te laat was.

Eenmaal op de terminal bleek dat het nog wel later zou worden en kregen we ook een gatewijziging, we hadden volgens schema op 10:45 am meoten vertrekken maar het boarden begon pas om 11:00 am, hier stonden trouwens weer dezelfde beveiligings mensen en kregen we weer een aantal vragen, het nut heirvan ontgaat mij een beetje maar het is voor de veiligheid zullen we maar denken, we kregen trouwens de indruk dat ook dit personeel van US Airways is en niet van de luchthaven of een beveiligings bedrijf.

Om 12:00 gingen we dan eindelijk van de gate weg en om 12:15 pm kwamen de wielen los, we hebben dus 1,5 uur vertraging dus dan wordt een overstap van 2,5 uur ineens 1 uur om door immigration en customs te gaan en dan ook nog van Terminal A-west naar Terminal B met tussen door nog een securitycheck.

De vlucht naar Philadelphia verloopt rustig, onderweg veel bewolking dus kunnen we wat slaap inhalen.

Om 02:55 pm raken de wielen Amerikaanse bodem en om 03:00 pm kunnen we van boord, gelukkig staan we aan gate A-2 en is het maar een klein stukje naar immigration, onderweg werd er omgeroepen dat de mensen die een aansluitende vlucht hadden voor 03:50 zich moesten melden bij de dame die voor de roltrap naar immigration stond, onze vlucht stond voor 03:55 pm om te vertrekken dus moesten wij doorlopen naar immigration.

De hal was bijna leeg en de mensen die voor ons in de rij stonden werden zonder pardon door de beambte opzij gezet omdat ze hun papieren niet goed in hadden gevuld dus konden wij naar voren stappen, alles in orde dus waren we zo klaar, op naar de bagageband en daar kwamen beide koffers ook heel vlot tevoorschijn, bij customs was het alleen het papier aanpakken en toen moetsen we een paar honderd meter lopen om de koffers weer af te geven “dit was trouwens best ver meestal kan je ze binnen honderd meter al weer kwijt”.

Volgende stop de security tussen terminal A en B ook hier ging alles zeer vlot, eenmaal op terminal B moesten we naar Gate 4 dus lekker dichtbij, hier konden we zo aan boord, het hele traject van vliegtuig 1 uit tot vliegtuig 2 in hebben we in 35 minuten gedaan, hierbij hebben we flink doorgestapt zonder te moeten rennen alleen zat een restroomstop of iets te eten kopen er niet in.

De tweede vlucht ging precies op tijd van de gate weg en kwam ook keurig op schema aan in Las Vegas, deze vlucht had wat meer turbulentie wat volgens de piloot een gevolg was van de opwaartse luchtstromen in de Rocky Mountians.

In Colorado zien we de Rockys nog volop onder de sneeuw zitten, voor een blik op Monument Valley zitten we jammer genoeg aan de verkeerde kant van het vliegtuig.

Wel hebben we zicht op Canyonlands NP maar door de vele bewolking zijn hier maar kleine stukjes van te zien, te weinig om punten te herkennen, Lake Powell was wel goed te zien.

Eenmaal aan de grond rijden we naar de A terminal nu helaas helemaal aan het eind dus moeten we bijna het hele vliegveld over lopen om bij de bagagebanden te komen, hier is nog geen beweging te zien en de band waar onze koffers op moeten komen is naast de uitgang een mooie gelegenheid om even een nicotineshot te nemen, weer binnen is de band in beweging en komen onze koffer allebei binnen twee minuten tevoorschijn.

Naar buiten en aansluiten in de rij voor de taxi, een flinke rij maar gelukkig rijden de taxi’s af en aan, rond 07:00 pm zijn we in het hotel, hier geen rij voor de receptie dus hebben we al vlug de kamersleutel.

Even ontspannen van al het gesjouw en dan wat te eten halen bij de grote gele dubbele arch.

Vervolgens werken we de verslagen bij ook om nog een poosje wakker te blijven.

Het waren onze eerste ervaringen met US Airways een paar dingen die ons opvielen:

De service aan boord is goed, wel zou men er bij vertraging aan kunnen werken dat men mensen met aansluitende vluchten eerst laat uitstappen.

Je moet voor je eigen vermaak zorgen want er is maar 1 tvscherm aan de wand van de toiletten en nog 1 monitor boven rij 22.

Op de transatlantische vlucht moet je de koptelefoon om de films te volgen kopen, die krijg je bij ander airlines gratis.

Op de binnenlandse vlucht is helemaal geen film of muziek.

De piloten van US Airways landen met hoge snelheid en gaan dan vol in de ankers, je moet jezelf bijna schrap zetten om niet naar voren te schuiven.

Vandaag gereden: 0 mile

Getankt: niet

Campground: geen overnachting in Excalibur Hotel.

 

Dag 2 dinsdag 31 mei Las Vegas > St George

 

Na een goed nachtrust om 06:45 uit bed, koffers in pakken en even langs de receptie om uit te checken vervolgens naar de rondula waar El Monte ons op komt halen.

De koffers buiten gezet en terwijl Annie daarbij blijft even naar de Mc D. gelopen om twee ontbijtjes met koffie te halen zo hebben we in ieder geval onze eerste caffine binnen, het is mooi weer met een lekkere temperatuur dus buiten ons ontbijt opgegeten.

Tegen 08:00 am komt de shuttlebus van El Monte aanrijden maar die draait af naar de kop van de rondula, er blijken een paar Duitsers te staan die de chauffeur aanriepen, dus even een sprintje getrokken om te zeggen dat wij ook meewilden schijnbaar had hij ons voor een ander hotel op zijn lijstje staan, om 08:15 am waren we op het verhuurstation en daar zijn we na het uitladen van de koffers gelijk naar binnen gelopen en werden daar ook gelijk geholpen.

Na de papierwinkel naar buiten om de camper te controleren, er waren nog al wat kleine (lak)schades rondom de camper deze werden allemaal opgeschreven, ook binnen alles gecontroleerd en daar heeft Annie een deel van de vloer nogmaals schoon laten maken omdat er nogal wat stof in de hoekjes zat.

Om 09:00 am reden we van het terrein af en onderweg naar de Dollar Tree voor de eerste inkopen, vervolgens naar de Walmart die er vlakbij zit voor de rest van de boodschappen, hier was het flink zoeken de winkel werd opnieuw ingericht dus stond alles op een andere plek en schijnbaar was er na het Memorial weekend ook nog weinig aangevuld, verschillende dingen dan ook niet kunnen vinden maar die kunnen we vanavond in St George nog halen.

Om 12:00 waren we klaar met alle boodschappen dus konden we op weg, onderweg nog even een lunchstop gemaakt en daarna op het gemak naar de campground voor vannacht.

We verlaten Nevada om Arizona in te rijden, daar zien we dat er behoorlijk wat water door de Virgin River stroomt, plaatselijk zien we zelfs flinke stroomversnellingen dit doet ons vermoeden dat de Narrows in Zion NP nog wel gesloten zal zijn voor publiek, na 25 mile Arizona komen we in Utah zo heb je binnen een half uur 3 staten gedaan.

De campground was vlug gevonden mede omdat we hier al eens eerder gestaan hebben, als we de campground opdraaien zien we gelijk de tent van Jan en Marjan al staan en zien we Jan bij de auto bezig, de camper bij het kantoor geparkeerd en eerst even goedendag zeggen tegen Jan en Marjan.

Het kantoor was gesloten maar er kwam een klusjesman aanlopen die ons het plekje naast Jan en Marjan gaf, als de baas later komt kun je wel inschrijven zei hij.

Camper op zijn plek een aansluiten op stroom en water en gelijk de airco aan want de temperatuur is goed hier ondanks een stevige wind, daar hadden we onderweg ook al last van.

Na een bakje koffie en even bijpraten was het tijd om de camper in te richten, de was te doen en de BBQ in elkaar te zetten, ondertussen hebben Jan en Marjan het avondeten bereid zodat we zo aan konden schuiven voor een heerlijke maaltijd.

Daarna eerst nog een bakje koffie en toen nog naar de Walmart gereden met de auto van Jan en Marjan om de boodschappen die we in Las Vegas niet konden vinden te halen, hier lukte dat prima dus is nu alles compleet.

We zijn onderweg met een Tioga van Fleetwood 31 ft met twee slides drie jaar oud en 55144 mile op de teller.

De Tioga ziet er precies hetzelfde uit als de Jamboree waar we de laatste twee keer mee weg geweest zijn.

Verder de verslagen bijgewerkt en rustig aan gedaan.

Vandaag gereden: 148 mile

Getankt: niet

Campground: St George RV Park, kosten $ 30,00 full hookup, wifi (bij het kantoor) en seniorenkorting.

 

Dag 3 woensdag 1 juni St George > Kodachrome Basin SP

 

Vanmorgen op het gemak gestart, eerst even douchen en de haren wassen en daarna uitgebreid ontbijten, alles weer op zijn vaste plekje gezet en we kunnen onderweg, we draaien eerst de I-15 noord op.

Onderweg zien we verschillende meertjes die we nog niet eerder gezien hebben, aan de bomen die er in staan te zien kan dat wel kloppen het zijn smeltwater meertjes die na verloop van tijd weer helemaal opdrogen, ook zien we dat de omgeving nog heel groen is ook hier heeft waarschijnlijk lang sneeuw gelegen want gister zag alles er een stuk bruiner uit maar we zijn dan ook al een behoorlijk stuk geklommen.

Bij Cedar City wordt nog even een stop gemaakt bij de Walmart om extra water voor de komende dagen in te kopen, vervolgens draaien we de UT-14 oost op en begint de lange klim naar boven, daar nog een fotostop op het viewpoint van Zion Overlook waar het jammer genoeg erg nevelig was waardoor er geen mooi uitzicht was, we staan ondertussen wel in de sneeuw en door de harde wind is het erg fris.

De weg naar Cedar Breaks is nog gesloten en over de UT-14 rijden we tussen de hoge weiden door die nog helemaal onder de sneeuw liggen, weinig wildflower dus, na een paar fotostops komen we op de US-89 uit en die gaan we noord op tot de junction met de UT-12 waar we weer oost gaan.

Jan en Marjan rijden nu voorop en leiden ons naar een dirtroad die naar een mooie trail in Red Canyon gaat, eerst moeten we nog door een met water gevulde wash om vervolgens 2 mile verder bij het trailhead uit te komen, hier komen niet veel campers denk ik want de parkeerplekken zijn er niet op berekend, een verbreding met een laadramp voor paarden is wel ruim genoeg dus wordt de camper daar neergezet.

Eerst even de lunch nuttigen en vervolgens de wandelschoenen aan voor de eerste trail van deze reis, geen lange maar door de hoogte waar we op zitten en het feit dat een deel van de trail flink naar boven gaat toch een flinke inspanning.

Het is een prachtige wandeling die ons langs verschillende arches brengt, veel wildflower is er niet te vinden behalve Phlox subulata die volop staat te bloeien met witte naar rose verkleurende bloemen, de arches zijn heel mooi en van klein (voetbal grote) naar groot (vrachtwagen grote).

De trail gaat voornamelijk over losse steentjes en vast gelopen klei/zand over soms twee voet brede richels, op twee plekken is en een trap gemaakt om zo rond de arches te kunnen lopen, na een klein uurtje zijn we weer terug bij de auto/camper en rijden we naar het visitorcenter om wat kaarten voor het thuisfront en een mascotte (pluisbeest) voor op het dashboard te kopen.

We vervolgen onze route over de UT-12 en slaan in Cannonville af richting Kodachrome Basin SP waar we willen overnachten en misschien nog een trail lopen, na het betalen van de campground bij de ingang van het park rijden we door naar de campground en bekijken de plekken die de ranger opgaf al mogelijke vrije plekken, daarvan is er maar een geschikt om met twee voertuigen te staan dus is de keus vlug gemaakt.

Camper op zijn plek en tent opzetten en eens kijken wat de wandel mogelijkheden zijn, die liggen allemaal redelijk ver van de campground af dus besluiten ook omdat het ondertussen al 04:00 pm is we om het de rest van de middag rustig aan te doen, er komen nog verschillende kampeerders bij en tegen 05:00 pm is de campground vol en dat voor een door de weekse dag.

Na het eten worden de verslagen weer bijgewerkt maar door gebrek aan wifi zullen die later deze week pas online kunnen.

Vandaag gereden: 151 mile

Getankt: niet

Campground: Kodachrome Basin SP, kosten $ 12,00, geen hookup

 

Dag 4 donderdag 2 juni Kodachrome Basin SP > Torrey

 

Na een eenvoudig ontbijt, we hadden namelijk geen stroom en de generator mag hier alleen tussen 12:00 en 04:00 pm gebruikt worden, zijn we op het gemak terug gereden naar Cannonville.

Daar hebben we de UT-12 oost weer opgezocht in Escalante de tank van camper en auto gevuld, de pomp stopte hier na $ 100,00 daarmee was de tank ruim ¾ vol dus genoeg voor de komende dagen.

We gaan weer verder en passeren de Hole in the Rock Road waar we in 2007 een aantal schitterende trail gelopen hebben, na een paar fotostops draaien we de Old Sheffield Road op deze dirtroad zal ons naar de Moqui Marbles brengen.

Gelijk aan de linker kant is er een ruime plek voor de camper, dit blijkt een kampeerplek van de BLM te zijn dus zouden we hier ook nog kunnen overnachten, wel erg scheef voor een camper en ook een tent neerzetten zonder naar een kant te rollen zou niet mee vallen.

We laten de camper hier achter omdat we de toestand van de weg niet kennen, achteraf gezien was het ook met de camper mogelijk geweest om het parkeerterreintje van waaruit je te voet verder moet te bereiken.

We zetten een deel van de spullen uit de auto van Jan en Marjan in de camper zodat de achterbank vrij is om te zitten en beginnen aan de ongeveer 5 mile dirtroad, de route zelf is al de moeite waard om te rijden.

Eenmaal op de goede plek aan gekomen, de weg gaat nog een stuk verder, is het rugtas om en in de benen voor een 1,2 mile lange wandeling dit voor een groot deel over een zandpad gaat wat met een terreinwagen nog wel te berijden zou zijn, onderweg vinden we op verschillende plaatsen al wat van die marbles (kogels) zelfs hele kleintjes ter grote van een erwt, ook vinden we verschillende doormidden gebroken kogels en dan blijken de kogels te bestaan uit een kern van zand met daar omheen een schil van lava die ongeveer een halve centimeter dik, erg stevig zijn ze ook niet want als men ze een beetje hard op een stuk rots gooit spatten ze in tientallen stukje uiteen.

Na 1,2 mile komen we op een groot stuk slikrock waar duizenden van de kogels liggen ook heel veel halve trouwens, de meeste liggen los maar er zijn er ook die nog gedeeltelijk in de slikrock vastzitten en we zien ook veel halve kogels die gelijk met de slikrock zijn afgebroken.

Behalve de vele marbles vinden we ook nog een aantal soorten cactussen die deels in bloei staan dus moet de aandacht een beetje verdeelt worden, we lopen ongeveer een uur in dit gebied rond en gaan dan weer op zoek naar de auto en rijden terug naar de locatie waar we de camper achter gelaten hebben.

Daar gebruiken we eerst de lunch, om vervolgens de UT-12 oost weer op te draaien, hoewel we deze weg alle vier al vele malen gereden hebben blijft het een route die niet gaat vervelen, dat het gedeelte na Boulder zo veel naar boven ging waren we even vergeten omdat we de laatste jaren altijd van oost naar west gereden waren.

De planning was om op Fruita campground te overnachten maar toen we op de junction van de UT-12 met de UT-24 kwamen stond daar een bord dat de campground in het park (Fruita) vol was dus zijn we gelijk maar de campground die daar op de junction zit opgereden, Wonderland RV Park, hier was nog wel plek dus boeken we een camper en tentplek voor de nacht, tot onze verbazing zijn beide even duur.

We zetten de camper op zijn plek, het opzetten van de tent geeft door de zeer harde wind wat meer problemen maar ook dit lukt uiteindelijk.

Omdat het inmiddels al tegen 05:00 pm is zal het visitorcenter al gesloten zijn dus besluiten dat Jan en ik even naar het trailhead van de Cathedral Valley Loop te rijden om te kijken of de rivier niet te hoog staat terwijl de dames het avondeten gaan bereiden.

Het water staat wel wat hoger dan ander jaren maar we kunnen er gemakkelijk doorheen rijden dus staat de route voor morgen al vast, we besluiten om gelijk een nacht bij te boeken omdat we morgen vroeg willen starten en we dus niet kunnen verhuizen naar Fruita.

Vandaag gereden: 107 mile

Getankt: Escalante 26,323 gallon á $ 3,799

Campground: Wonderland RV Park, kosten $ 26,46 met full hookup en wifi.

 

Dag 5 vrijdag 3 juni Cathedral Valley loop

 

Het was koud vannacht, we hebben er dan ook een fleecedeken bijgepakt en tegen de morgen slaat ook de kachel die op 55 graden stond aan, om 07:30 am wordt er op de deur geklopt, vroege sinterklaas? nee het is Jan die ook even op wil warmen ook Marjan komt even later aanlopen en dus kunnen we aan het ontbijt.

Daarna wordt de lunch voorbereid en om 08:45 am rijden we van de campground af en staan een half uurtje later bij de Fremont River om aan de Cathedral Valley loop te beginnen het eerste stukje gaat nog door het bos maar zodra de weg naar boven gaat komen de eerste mooie vergezichten en schitterend gekleurde bergen al in het zicht, het duurt dan ook niet lang voordat de eerste fotostop gemaakt wordt.

De eerste wat langere stop is de oude vrachtwagen die hier jaren geleden is achtergelaten nadat men hem waarschijnlijk voor het slaan van een (water)bron gebruikt heeft, deze bron werkt nog steeds en voed een grote naastgelegen veedrinkbak, de volgende stop zijn de Bentonite Hills deze heuvels van betonite klei hebben prachtige kleuren, dit in tegenstelling tot de betonite klei in Cathedral Gorge SP die maar een kleur heeft.

We zitten nog steeds buiten de parkgrens, als we de zijweg naar Lower South Desert Overlook nemen komen we in het park, we parkeren aan het eind van de weg en lopen het 1,4 mile lange pad naar de overlook hier hebben we een schitterend zicht op de lange en smalle South Desert Valley, we rijden dezelfde weg weer terug en dus ook het park weer uit om er een stukje verder weer in te rijden.

De volgende stop is de Lower Cathedral Valley Overlook waar we een trail van 1,2 mile oneway maken om beloond te worden met een schitterend uitzicht op de in de onderliggend valley gelegen Temple of the Sun en Temple of the Moon, het laatste stukje van deze trail is even klimmen maar de rest is vlak.

Door bij het uitzichtpunt een stukje naar links te gaan kan je de beide monolieten heel mooi en volledig in een beeld fotograferen.

Terug bij de auto vervolgen we de rit naar het volgende viewpoint, de Upper South Desert Overlook, hier hebben we op het eind van een korte trail bergop een prachtig zicht op heel de South Desert Valley, om een volledig zicht te krijgen moet men helemaal naar het eind van de tweede klif lopen, niet iets voor mensen met hoogtevrees want er zit een stukje tussen wat maar een meter breed is met aan beide zijde een diepe afgrond.

We rijden naar het volgende viewpoint de Upper Cathedral Valley Overlook waar we na het bewonderen van het uitzicht de lunch gebruiken aan de enige picknicktafel op heel deze route de picknicktafels op de Cathedral campground niet meegerekend.

We gaan weer verder en slaan bij Hartnet Junction rechtsaf de Caineville Wash Road op en beginnen aan de afdaling naar Upper Cathedral Valley, hier is de weg erg slecht met veel grote rotsblokken dus even goed opletten om schade aan banden en onderkant te voorkomen op een gegeven moment verlaten we het park weer om er bij Lower Cathedral Valley weer in te gaan.

Hier bekijken we eerst de Glass Mountian een heuvel die uit een soort gips bestaat wat net glas lijkt te zijn, het voelt ook heel scherp aan en is net zo doorzichtig als glas, als de zon onder een bepaalde hoek op het gips schijnt schittert het verblindend.

De Temple of the Sun is door het tegenlicht op de tijd van de dag niet meer van dichtbij te fotograferen met de Temple of the Moon lukt dat wel.

We beginnen aan het laatste stuk van de route en komen door de Caineville Badlands die net als de Bentonite Hills aan het begin van de route (voor een deel) uit Betonite klei bestaan ook dit stuk is heel mooi maar zeer kaal de bentonite klei bevat heel weinig (geen) voedingsstoffen en dus vindt je er (bijna) geen begroeiing.

Om 04:50 pm draaien de UT-24 weer op en om 05:30 pm zijn we terug op de campground we zijn dus 8:45 onderweg geweest, al bij al weer een prachtige dag die begon met licht bewolking die in de loop van de morgen helemaal oploste, de temperatuur was aangenaam en er stond vandaag in tegenstelling tot gisteren een licht briesje.

Een rit die zeker voor herhaling vatbaar is misschien dan eens in de andere richting zodat men weer heel andere uitzichten heeft.

Vandaag gereden: camper 0 mile, auto 117 mile.

Getankt: niet

Campground: Wonderland RV Park, kosten $ 26,46 met full hookup en wifi.

 

Dag 6 zaterdag 4 juni Torrey > Moab

 

Vanmorgen een vlug ontbijt om niet te veel tijd te verliezen we willen vandaag namelijk House on Fire bezoeken en daarvoor is de beste tijd rond 11:00 am maar we moeten eerst nog 150 mile rijden en daar zijn we ook al vlug een uur of 3 aan kwijt.

Om 08:45 am rijden we van de campground af en draaien de UT-24 oost op die we zullen volgen tot Hanksville, eerst door Capitol Reef NP en vervolgens een heel stuk door een prachtig stuk badlands.

In Hanksville stopt Jan bij een benzinepomp om brandstof in te nemen, gezien de prijs raden we hem aan niet vol te tanken maar genoeg om in Moab te komen, achteraf een goed advies want de prijs in Moab is $ 0,24 per gallon lager.

We overleggen even en besluiten dat wij alvast doorrijden met de camper, want die gaat op de vele klimmen niet zo hard dus kunnen Jan en Marjan ons gemakkelijk weer inhalen.

We gaan in Hanksville de UT-95 zuid op ook dit is weer een scenic byway en we zijn dan ook weer genoeg mooie vergezichten en schitterende rotsformaties onderweg, bij Hite gaan we de Colorado River over en zien daar dat er flink wat meer water in Lake Powell zit ten opzichten van vorig jaar, de Colorado River is nog rood van kleur ten teken dat er nog behoorlijk wat stroming en dus wateraanvoer inzit, als er minder water doorstroomt wordt hij namelijk helder.

We passeren Natural Bridges NM aan de linker en vervolgens de UT-261 aan de rechterzijde een klein stukje verder draai ik de Mule road in voor een sanitaire stop en om op Jan en Marjan te wachten de afslag naar Arch Canyon Road waar de trail naar House on Fire begint is vlak bij maar bied minder parkeergelegenheid, binnen twee minuten komen ze aanrijden, de timing is dus perfect.

We rijden een paar honderd meter verder en draaien de CR-263 ( Arch Canyon Road) in, aan de linkerkant staat gelijk een informatiebord met een selfpaystation, de kosten om dit gebied te betreden bedragen $ 2,00 per persoon, we doen de $ in een enveloppe en leggen het het strookje wat als permit dient op het dashboard van de camper, een klein stukje verder is er aan de rechterkant een mogelijkheid om de camper te parkeren, bij het trailhead is namelijk geen ruimte omdat er al een aantal auto’s staan.

We lopen de tweehonderd meter naar het trailhead van de South Fork of the Mule Canyon waar House on Fire aan ligt en beginnen aan de trail, we stappen flink door zonder op de omgeving te letten, het is namelijk al 12:10 pm en we hopen door een in ruk naar House on Fire te lopen nog een deel van het goede licht mee te pakken.

In twintig minuten staan we bij de dwelling waar nog drie personen zijn, die zeggen “jullie hebben een goede timing want je komen precies op het goede moment” dat blijkt tussen 12:00 en 02:00 pm te zijn, na even op adem komen beginnen we met fotograferen en het licht is inderdaad schitterend dus worden er een heleboel foto’s gemaakt.

De ander personen zijn allemaal Amerikanen, de heer is beroepsfotograaf en komt hier zeer regelmatig, de twee dames komen net als wij naar aanleiding van de prachtige foto in het boek wat over fotograferen in het zuidwesten gaat.

Er volgt een zeer leuk gesprek waarbij vooral de dames verbaast zijn over de plekken die wij in de loop der jaren al bezocht hebben maar ook voor de fotograaf zitten er nog een aantal plekken tussen die hij ook graag nog eens wil fotograferen.

De dames vragen of wij geen interesse hebben om als gids te gaan werken gezien onze kennis van redelijk onbekende gebieden.

Na anderhalf uur beginnen we aan de terugweg, ook de twee dames hebben genoeg plaatjes en beginnen net na ons aan de terugweg, binnen een half uurtje staan we weer bij de camper/auto en beginnen we aan het tweede deel van de rit, we pakken de Ut-95 zuid weer op tot Blanding waar we de US-191 noord opdraaien richting Moab.

Om 04:30 rijden we Moab binnen waar we eerst de tank volgooien en vervolgens doorrijden naar de campground, deze is vol maar gelukkig hebben we in januari al een reservering voor drie nachten.

We zetten de camper op zijn plaats en sluiten water en stroom aan en zetten gelijk de airco aan het is behoorlijk warm hier, als ook de tent van Jan en Marjan staat gaan we nog even de stad in voor wat boodschappen daarna is het tijd om te koken en de verslagen bij te werken.

Vandaag gereden: 246 mile.

Getankt Moab: 39,909 gallon á $ 3,759

Campground: Canyonlands Campground, kosten $ 43,82 met full hookup en (een zeer traag) wifi.

 

Dag 7 zondag 5 juni Moab

 

Vanmorgen zijn we eerst naar de Mc D. gereden, omdat de wifi op de campground zwaar @$#%#@ is hadden we gisteravond al afgesproken om vanmorgen te ontbijten en dan gelijk even de verslagen online te zetten, werkt perfect binnen vijf minuten stond dag 6 op de website.

Daarna zijn we in noordelijke richting de stad uit gereden om net voor de brug over de Colorado River de UT-128 oost op, wat gelijk opvalt is dat de Colorado erg hoog staat de tameriks die langs de oevers groeit staat zeker een meter met de voeten in het water en de zandbanken die men normaal overal in de rivier ziet staan allemaal onder het bruin gekleurde water, we volgen de scenicroute 128 zo’n drie mile tot de parking bij het trailhead voor de Morning Glory Arch.

De parking staat helemaal vol, we kunnen nog net een plekje vinden aan de zijkant, wandelschoenen aan water, eten en fotospullen mee en op weg.

Het eerst stuk is goed te doen, redelijke pad met nu en dan wat los zand maar ook regelmatig een stukje schaduw, wel oppassen want er staat nogal wat Posion Ivy ook dicht langs het pad dus niet zomaar van het pas afstappen omdat men een mooie plant ziet maar eerst goed kijken waar men de voeten neerzet.

We moeten regelmatig het riviertje oversteken, hiervoor liggen dan wel stapstenen in het water maar die zijn soms nat en glad dus een natte voet is zo gehaald.

Naar mate we verder lopen wordt de trail zwaarder en is er ook veel minder schaduw voeg daar bij dat de temperatuur ruim boven de 30 graden is en men kan begrijpen dat het steeds vermoeiender wordt, Annie moet steeds vaker even rusten en ook ik krijg wat concentratieproblemen wat een paar keer een misstap met een flinke klap in knie en rug geeft, we besluiten om niet verder te gaan.

We lopen een klein stukje terug naar een plekje in de schaduw bij het riviertje om even te rusten voordat we de terugweg aanvaarden, ook op het eerste stuk is nu door de hoger staande zon minder schaduw dus ondanks dat het nu voornamelijk naar beneden gaat is het zwaar.

Ondanks dat we de arch niet gezien hebben was het toch een mooie wandeling dus gaat hij op het nogmaals te doen lijstje maar dan wel vroeger op de morgen beginnen.

Eenmaal terug bij de auto besluiten we om de Onion Creek trail te gaan rijden, deze kan niet met een camper maar nu we samen met Jan en Marjan zijn kan het wel met de auto, deze 8 mile lange trail gaat door een prachtig gebied, tijdens deze rit moeten we (oneway) 23 keer door die Juundulve (voor de niet Zeeuwen “Uiensloot”) een schitterende rit met omdat de Colorado River zoveel water bevat hier verrassend weinig water.

Na en kleine 4 mile vinden we een plekje in de schaduw waar we kunnen parkeren en daar gebruiken we de lunch om daarna de rest van de trail te rijden, plaatselijk is hij erg slecht waardoor de snelheid flink terugloopt, na 8 mile houdt het voor ons op, de trail gaat nog 10 mile verder naar Fisher Creek maar daarvoor heeft men een ander voertuig nodig.

We draaien dus om en aanvaarden de terugweg daarbij kan ik nog een aantal mooie Pediocactussen fotograferen een paar nog met een bloem maar de meeste al uitgebloeid.

Rond 04:45 pm waren we weer terug op de campground waar we eerst even wat drinken en ontspannen om daarna een verfrissende en zand verwijderende douche te nemen.

De avond is weer voor het eten verslagen bijwerken en gezellig kletsen, als de verslagen klaar zijn wandelen we weer even naar de MC D. die schuin tegenover de campground zit om de verslagen online te zetten.

Vandaag gereden: camper 0 mile, auto 65 mile.

Getankt: niet

Campground: Canyonlands Campground, kosten $ 43,82 met full hookup en (een zeer traag) wifi.