Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 8 zondag 24 april 2005 Canyon de Chelly - Bisti Badlands – Gallup

 

Vannacht weer slecht geslapen, gisteravond begon het te regenen en in de loop van de nacht ging het stortregenen en erg hard waaien dus was het een leven als een oordeel.

We waren dan ook vroeg uit bed om 06:00 uur en dat terwijl we al een uur terug waren want de Navajo houden Mountain Time aan en dat is acht uur verschil met Nederland.

Voor 07:00 waren we al van de campground op weg naar de noordrim van Canyon de Chelly, de Chinle Wash zat gister al flink vol water (de jeeptours die men kan maken waren tot nader order uitgesteld) nu zat hij van canyonwal tot canyonwal vol, de weg naar het eerste viewpoint was ook afgesloten, ik weet niet of dat met de regen te maken had, de andere viewpoints waren wel open deze hebben we dan ook meegenomen op onze route over de Navajo-64 oost, bij Tsaile kwamen we op deze weg in roadworks uit waarbij het asfalt er af was en men dus over een puinfundering moest rijden na de regen van vannacht laat het zich raden hoe de camper er nu uit ziet, rood dus zal El Monte niet blij mee zijn.

Bij Tsaile de Apache-12 zuid op, we hadden in de verte al sneeuw gezien en hier lag dus hier en daar nieuwe sneeuw, hierna de NM-134 oost gepakt deze ging flink naar boven en dus reden we op een gegeven moment door zo’n 6 centimeter nieuwe sneeuw op de weg ook viel op deze hoogte de neerslag is sneeuwvorm, eerst hadden we nog regen en ook later toen we weer lager zaten was het weer regen, het besneeuwde gedeelte voorzichtig gereden want in de slip met een camper lijkt mij geen pretje.

De NM-134 verlaten naar de US-491 noord naar Shiprock en daar de US-64 oost naar Farmington.

Daar moesten we naar de NM-371 zuid, dat was even zoeken we hadden de cityloop genomen maar daar staat de NM-371 dus niet aangegeven, terug gereden over de truckloop en daar stond hij wel aangegeven.

We willen de Bisti Badland bezoeken en die staat niet goed aangegeven volgens de internetsite die hierover gaat dus even opletten hoeveel we gereden hebben dat moet 37,5 mile zijn voor men de dirtroad tegenkomt, het viel achteraf best mee.

Men vindt het tussen mile-marker 70 en 71 en er staat een bord met Bisti Wilderness Area.

Het eerste stuk dirtroad van 2 mile was goed te rijden, linksaf het tweede stuk op ook 2 mile naar een parkeerplaats en daar was na ¼ mile de weg dus weggespoeld, met een 4X4 was er misschien nog door te komen maar met een luxe auto niet dus met een camper laat zich raden.

Het water kolkte nog over de weg toen we er bij kwamen, eerst maar even eten dus camper aan de zij kant van de weg gezet zodat men er langs kan, berm is er niet dus verder van de weg af zal niet gaan.

Na het eten was het water wat over de weg liep bijna helemaal weg maar had zoveel grind meegenomen dat daar dus absoluut niet door te komen was, nog een stuk te voet gedaan maar men kon alleen maar op de weg lopen er buiten zakte men tot de enkels in de modder.

Het weinige wat we er van gezien hebben geeft toch wel aanleiding om dit gebied nogmaals in een route op te nemen.

Tijdens onze tour door Antilope Canyon een gesprek gehad met een beroeps fotograaf, hij woont in New Mexico en Bisti Badlands is zijn favoriete park om foto’s te maken, hij verblijft er elk jaar in november een week, hij gaf aan dat als je op de parking naar links gaat (Bisti Badlands is rechts) dat je dan nog mooiere formaties ziet dan in de Badlands zelf.

Het wordt toegestaan om op de parkeerplaats te kamperen met een tentje maar er zijn geen voorzieningen.

Terug naar de camper en die op zijn achteruit tot er een plek is die breed genoeg is om te keren.

De NM-371 zuid weer op, een mooie route tot de I-40 bij Thoreau, daar nog getankt en dan de I-40 west tot exit 33 waar de campground voor vandaag is.

We hebben tot nu toe om de andere dag goed weer gehad vandaag is het niet warmer dan 13 graden geweest met veel regen, ook nu op de campground regent het nog af en toe.

Waar we moeten betalen zijn we nog niet achter het kantoor is dicht er zit wel een dropbox maar er zijn geen enveloppe op het geld in te doen ook de restroom en shower zijn gesloten, de ondergrond is nu nat van alle regen maar als het droog is en een beetje waait is het een grote zandverstuiving.

Campground: Red Rock Park, kosten $ 18,00 met water en elektra hook-up.

Ook een mogelijkheid voor tenten.

Getankt: Farmington 17,253 gallon a $ 2,329, Thoreau 24,160 gallon a $ 2,289

Vandaag gereden 312 mile.

 

Dag 9 maandag 25 april 2005 Gallup – Petrified Forest NP – Show Low

 

Ook vanmorgen was er niemand te vinden van de parkstaf, we zijn dus net als alle andere campers vertrokken zonder te betalen.

Tegen 08:00 uur weggereden richting Gallup over een stukje Route 66, in Gallup nog wat boodschappen gedaan en daarna de I-40 west opgezocht deze zal ons rechtstreeks naar Petrified Forest NP brengen via exit 311.

Het is vanmorgen zwaar bewolkt en winderig naar mate we verder Arizona inrijden wordt het wat lichter met zelfs af en toe een zonnetje.

Om 09:30 uur waren we in het visitorcenter maar daar was het pas 08:30 uur we hebben weer een uur extra vandaag.

Dit park is eigenlijk drie in een, in het noordelijke deel heb je Painted Desert, in het midden een stuk Badlands en in het zuiden Petrified Forest.

Vanaf de I-40 kom je via de noord ingang het park in, daar liggen 9 viewpoint die een beeld geven van de Painted Desert die naar het noorden ligt, er loop 1 trail langs een deel van de rim, bij Kachina Point vind je de Painted Desert Inn, gebouwd in 1924 als rustpunt voor de reizigers op Route 66 maar die is sinds 2004 gesloten wegens een grote renovatie.

Om bij de volgende bezienswaardigheden te komen moet men over de I-40 en de Santa Fe Railway heen, bij Puerco Pueblo kan men over een korte geasfalteerde trail een aantal oude Pueblo woningen en een aantal Petroglyphs bekijken ook bij Newspaper Rock zijn weer Petroglyphs maar die zijn na wat aardverschuivingen moeilijk meer te zien de omgeving is zo instabiel dat men er niet meer dichtbij kan komen er staan een drietal kijkers om een en ander toch te kunnen zien.

Via een zij weg kom je bij Blue Mesa een rondje van 4 mile met zicht op een deel van de Badlands met mooie kleuren en de eerste versteende bomen, bij een van de viewpoints is een trail van 1 mile die je naar beneden brengt over een asfaltpad waarna je beneden over een zeer goed onderhouden grindpad de rest van de trail kan doen, hij wordt aangegeven als zwaar maar het enige zware is het stukje terug naar boven.

Na Agata Bridge, een versteende boom die een brug vormt omdat de grond er onder is weggespoeld en Jasper Forest kwamen we bij Crystal Forest waar we eerst de lunch gebruikt hebben om daarna de korte trail te doen 0.75 mile ook weer asfalt wel op en neer tussen mooie stenen bomen, de lucht was van zonnig bewolkt geworden en zag wat dreigend dus de regenjas aan voor de zekerheid, gelukkig wel want op 1/3 van de trail begon het te spetteren en even later hard te regenen en koud het leek wel ijswater, terug in de camper vlug van lange broeken gewisseld en de kachel even aan om op te warmen.

Doorgereden naar het eind van het park waar in het Rainbow Forest Museum een tweede visitorcenter is, hier scheen de zon weer volop en hebben we nog twee trail gelopen, de Giant Log trail van 0.4 mile asfalt pad met veel betonnen trappen en de Long Logs trail weer een asfaltpad die heen en terug vanaf het visitorcenter 1,5 mile lang is.

Het meenemen van stukken versteende boom hoe klein ook is verboden en er wordt op gecontroleerd, bij het verlaten van het park moet men stoppen en wachten op een ranger die kan dus de auto controleren of men iets heeft meegenomen, de vriendelijke dame had vertrouwen in ons want we werden zo doorgezwaaid.

Uit het park de US-180 oost op om via de AZ-180A en de AZ-61 zuid op de US-60 zuid te komen die ons naar Show Low brengt daar de AZ-260 zuid op om via de Show Low Lake Road op de campground uit te komen waar we om 17:30 uur aankwamen.

Onderweg van Pertrified Forest NP naar Show Low nog een paar buitjes gehad en eenmaal op de campground nog een flinke bui, voor de rest van de dag redelijk weer wel fris met veel wind.

Campground: Show Low Lake Park, kosten $ 18,00 met elektra voor de shower betaal je $ 3,00 P/P een tentsite kan al vanaf $ 8,00 er zijn ook cabins te huur de prijs heb ik niet kunnen vinden.

Getankt, Show Low 31,481 gallon a $ 2,299

Vandaag gereden 183 mile.

 

Dag 10 dinsdag 26 april 2005 Show Low – Lost Dutchman SP.

 

We gaan op weg naar cactuscountry dat is bij het opstaan al gelijk te merken, de zon staat aan een bijna wolkenloze hemel.

Terug over de AZ-260 noord naar de US-60 die we voor de rest van de dag zullen volgen in westelijke richting.

Tussen Show Low en Globe is het een schitterende route waar het ook nog niet druk is zodat we met een rustig gangetjes op het gemak de omgeving kunnen bekijken.

Het stuk van Globe naar Apache Junction is ook mooi maar dat gedeelte hebben we al eens meer gereden, deze keer niet gestopt bij Boyce Thompson Arboretum dat hebben we al 2 keer bezocht en cactussen krijgen we hopelijk nog genoeg te zien.

Bij Florence Junction was wel een en ander veranderd, de US-60 is nu vanaf Phoenix tot hier met gescheiden rijbanen en er ligt een viaduct op de plaats van de gelijkvloerse kruising, de benzinepomp is buiten gebruik dus zorg voor genoeg brandstof als je deze route neemt.

Vlak voor Apache Junction nog even naar de Subway voor een lekker broodje en dan op naar de campground, bij exit 197 van de US-60 af naar Tomahawk Road en via de Old West Highway naar Cortez Road waar de campground aan ligt, we gaan hier naartoe omdat we nodig moeten wassen en er bij Lost Dutchman SP geen laundry is.

Om 12:00 uur waren we op de campground het kantoor was gesloten voor de lunch maar er hing een briefje waar de eigenaresse te vinden was, even gevraagd of ze plaats had, ja dus zoek maar een leuk plekje en ik zie je na 13:00 uur op kantoor.

Gelijk maar even de was gedraaid 3 machines dus het was wel nodig, in de laundry hing een briefje dat er nu ook een Wifi mogelijkheid is op deze campground dus dat gaan we vanavond uitproberen, daarna naar het kantoor om in te schrijven voor vannacht.

Hierna zijn we de Apache Trail gaan rijden, achteraf gezien hadden we de oorspronkelijke route om via Apache Trail (AZ-88) te komen aan kunnen houden want hoewel het laatste stuk van 22 mile dirtroad is, is hij goed te berijden wel een beetje wasbord maar met aangepaste snelheid gaat dat best.

Neem er wel de tijd voor want het is een erg bochtige weg met snelheidsbeperkingen tot 15 mile/uur

Onderweg nog een paar stops gemaakt om de omgeving (cactussen) te fotograferen, in Tortilla Flat nog even in de rivier gestaan, lekker water maar niet diep genoeg om te zwemmen ook nog even in de souveniershops rondgeneusd.

Daarna nog even in Goldfield Ghost Town een verzameling oude rommel uit de goudmijntijd leuk voor een uurtje maar niet echt educatief.

Hierna terug naar de campground, camper op zijn plaats en de hook-ups aansluiten dan kan de airco aan is wel nodig bij 30+, de laptop aangezet en ja we hebben verbinding wel met horten en stoten want het is geen sterke verbinding die nu en dan wegvalt.

Campground: Budget RV Park, kosten $ 19,95 met Goodsam korting en full hook-up.

Vandaag gereden, 196 mile.

 

Dag 11 woensdag 27 april 2005 Lost Dutchman SP en omgeving.

 

Vanmorgen rustig aan gestart, we moeten niet zo ver en je moet je toch ook aanpassen aan de temperatuur.

Eerst naar Lost Dutchman SP gereden om een plekje voor de komende nacht vast te leggen, betalen bij de ingang het is ook gelijk het toegangsgeld voor het park, daarna een plek uitgezocht en de camper neergezet.

We willen eerst een hike doen in het park en het aanleggende Tonto National Forest voor het te warm wordt.

Op het papier wat men krijgt bij binnenkomst staan behalve de campground ook een aantal hikes aangegeven, hiervan hebben we een combinatie gemaakt die ons wel te doen leek.

We waren er twee uur aan kwijt, een mooi gebied om te hiken voor iedereen wat, men kan het simpel houden of juist zwaar naar de top van de bergen in de buurt, wij hebben een middenweg gekozen.

Wat opviel was dat veel cactussen al uitgebloeid waren op deze hoogte, er dit voorjaar een ware bloemenzee van wildflower geweest moet zijn en dat er van de Saguarocactussen hier al verschillende hun eerste bloemen open hebben eigenlijk bloeien die vanaf half mei.

Hierna een handdoek op de picknicktafel gelegd om de site te markeren als bezet en de camper gepakt en naar Saguaro Lake gereden daar wilden we de middag doorbrengen, maar we hebben er alleen de lunch gebruikt, op het water dreven en aan de waterlijn lagen duizenden dode visjes (tussen 2 en 5 centimeter lang) en zeker diegene welke aan de kant lagen verspreiden een niet te harden lucht zodat we maar verder gereden zijn nog even bij Salt River Recreation Area gestopt het water was wel aangenaam maar er was geen dingentje schaduw te vinden bij de rivier, wel op een paar honderd meter maar daar waren de picknicktafels en omgeving zeer smerig.

Op het gemak terug gereden naar Mesa en vervolgens Apache Junction, onderweg nog bij een fruitstalletje langs de weg sinasappels en aardbeien gekocht.

Tegenover dit stalletje zagen we een flinke bermbrand, de brandweer kwam dan ook invliegende vaart aangereden want met het stevige briesje wat er stond sloegen de vlammen snel om zich heen.

In Apache Junction de Wal*mart bezocht en weer wat scrapboek spullen gekocht.

Terug naar de campground gereden en de camper op zijn plaats gezet en nog een poosje buiten gezeten eerst in de schaduw en toen het wat koeler werd nog een beetje in de zon.

Ook na het eten nog een poos buiten gezeten tot het te veel afkoelde.

Campground: Lost Dutchman SP, kosten $ 12,00 geen hook-up, er is een dumpstation, restroom en showers, dagtoegang voor het park $ 5,00

Ook een goede campground voor tenten mits men in de zomer de schaduw plaatsen uitzoekt.

Getankt: Apache Junction 21.018 gallon a $ 2,379 pomp hielt weer op na $ 50,00

Vandaag gereden 63 mile.

 

Dag 12 donderdag 28 april 2005 Lost Dutchman SP – Tucson

 

Vanmorgen alles op het gemak gedaan, tegen 08:00 uur pas uit bed en op het gemak ontbeten en de camper een beetje schoongemaakt.

Bij de ingang van Lost Dutchman SP een korte trail gelopen waar alle planten uit de omgeving zijn samengebracht men de benaming en een omschrijving er bij, weinig nieuwe dingen gezien een pluspunt van de trial is dat behalve de Amerikaanse naam ook de Latijnse naam er bijstaat.

Hierna op het gemak gaan rijden, eerst naar de US-60 west en in de omgeving van Mesa nog een factory outlet bezocht verder over de US-60 tot men de I-10 oost tegenkomt richting Tucson.

2 mile voor de junction met de I-8 nog een outlet center bezocht en daar bij Wendy’s een hamburger gehaald.

Op naar Tucson en de exit naar Speedway BLVD genomen en volgens de route omschrijving van Vernon in een keer naar hun nieuwe huis gereden.

Daar waren we rond 14:30 uur.

Lekker op het terras wat bijgepraat en het huis en de tuin bekeken.

’s Avonds bij de Griek wezen eten en nog wat bijgepraat.

Campground, geen slapen bij de familie Kliewer.

Vandaag gereden 148 mile.

 

Dag 13 vrijdag 29 april 2005 Arizona Sonora Desert Museum

 

Vanmorgen op de normale tijd opgestaan (07:00 uur) en samen met de familie Kliewer ontbeten daarna op weg naar Arizona Sonora Desert Museum waar we rond 09:00 uur aankwamen.

De intree kostte ons niets door de guestpass die we van Vernon gekregen hadden, het was op dat moment nog redelijk rustig in het park, later op de dag werd het een stuk drukker met veel groepen schoolkinderen die les kregen binnen het park.

Iets waar veel scholen uit Tucson geregeld gebruik van maken.

Op het gemak het hele park bekeken, er was ten opzichte van 1999 heel veel veranderd het park is flink uitgebreid en verbeterd.

Vooral de dierenverblijven zijn veel mooier en ruimer geworden, maar ook zijn er veel locaties bij gekomen waar men uitleg in woord en beeld krijgt over verschillende onderwerpen en er wordt nog steeds gebouwd zodat een volgend bezoek weer nieuwe dingen zal brengen.

Voor ons een park waar we een hele dag bezig kunnen zijn, alle paden zijn goed toegankelijk zelfs voor rolstoelgebruikers hoewel die op sommige stukken wat hulp nodig hebben om naar boven te komen.

Tussen de middag in het restaurant wat gegeten, dat ging met hindernissen het door ons bestelde eten ging vijf minuten duren dus gaat u maar zitten dan brengen we het bij u, maar na twintig minuten was er nog niets dus even informeren, duizend maal excuus en het werd gelijk gemaakt even later kwam men ook nog wat extras aan de tafel brengen met nogmaals alle excuus, niet nodig maar een zeer net gebaar van de kok.

Na het eten het laatste stuk van het park gedaan, in de Hummingbirds kooi (waar met in kan tussen de vogels) zaten er twee te broeden en wel op zoon locatie dat die ook nog te fotograferen waren.

Om 15:30 uur het park verlaten en weer terug gereden over de weg die we gekomen waren, er stond wel een bord dat deze weg niet werd aangeraden voor Trucks en RV’s langer dan 25 feet maar hij was goed te rijden.

’s Morgens was het wat bewolkt met een stevige bries zodat het wat fris aanvoelde maar ’s middags was het een lekkere temperatuur.

Onderweg nog even wat boodschappen gedaan en terug naar huize Kliewer, waar we een heerlijke maaltijd kregen met beef van de grill.

Campground, geen slapen bij de familie Kliewer.

Vandaag gereden 46 mile.

 

Dag 14 zaterdag 30 april 2005 Sabino Canyon Recreation Area.

 

Vanmorgen had Vernon als ontbijt pancakes van Blue Corn gemaakt een maissoort die door de Hopi wordt gebruikt, heel lekker maar wat vullen die dingen zeg als beleg was er o.a. Prickly Pear siroop.

Daarna onderweg naar Sabino Canyon RA wat binnen het Coronado National Forest ligt op nog geen kwartier rijden van ons logeeradres.

Een schitterende canyon waar de Sabino Creek doorheen loopt deze Creek geeft bijna heel het jaar water waardoor de bodem van de canyon prachtig groen is.

Het park wordt door de inwoners van Tucson dan ook druk gebruikt om te recreëren maar ook om te joggen.

Het parkeren kost $ 5,00 per dag of $ 20,00 voor een jaarkaart daarna kan men zo de canyon in lopen, auto’s zijn niet toegestaan.

Toen we er aankwamen om 08:30 uur was het parkeerterrein al half vol.

Om naar het eindpunt te lopen is 3,4 mile maar er rijdt een shuttle bus die op 9 plaatsen stopt een ticket kost $ 7,50 en blijft heel de dag geldig tussen stop 2 en 9 als men bij stop 1 opstapt kan men alleen maar terug naar het visitorcenter en verliest de kaart zijn geldigheid.

Men kan dus over de weg door de canyon lopen waarbij men sommige stukken ook nog door de creek bedding kan, maar er zijn ook een flink aantal hikes uitgezet die wat meer inspanning vragen.

Wij zijn met de bus naar het eindpunt gereden en hebben daar eerst de verbinding trail naar boven genomen 0,5 mile kronkelpad, hier kwamen we een ratelslang tegen dus getracht wat foto’s te maken viel niet mee hij bleef niet zitten en was goed gecamoufleerd.

Dit pad gaat redelijk steil naar boven en is 1 meter breed.

Eenmaal boven hebben we de Phoneline Trail genomen 3,2 mile halverwege de berg met de canyon meelopend een goed te lopen maar slechts 0,45 meter breed pad waarbij men aan 1 kant de berg en aan de andere kant de afgrond heeft.

Niet geschikt voor mensen met hoogtevrees dus.

Dit pad loopt terug naar het begin van de canyon en er is maar 1 afslag en dat is naar busstop nr. 1 als men de trail helemaal doet is hij 5 mile, wij zijn dus bij de afslag naar beneden gegaan wat ook nog eens 0,7 mile is dit stuk er ruwer dan het pad bij stop nr. 9

Bij elkaar 3,5 uur over gedaan.

Eenmaal bij de creek schoenen en sokken uit en de voeten in het koele water.

Voor het laatste stukje hebben we de shuttle bus weer genomen zodat we om 16:00 uur terug bij de camper waren.

We hebben allebei een flinke kleur gekregen waarbij Annie in de nek en op haar schouders verbrand is, flink ingesmeerd met aftersun op basis van Aloë Vera gaf verluchting en verkoeling, ze heeft er verder geen last van gehad.

Op het gemak terug gereden naar ons logeeradres.

Campground, geen we slapen bij de familie Kliewer.

Getankt 20,454 gallon a $ 2,779

Vandaag gereden 14 mile.