Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 15, zondag 13 april: Holbrook > Canyon de Chelly

Vanmorgen schijnt de zon weer volop de wind is wat minder maar zeker niet weg, na het ontbijt en dagelijkse klusjes rijden we eerst een stukje terug Holbrook in, ik had gisteravond via Gasbuddy.com gezien dat daar een goedkope pomp zit dus gaan we eerst de tank afvullen.

Voor de komende dagen liggen de prijzen allemaal zo’n $ 0,20 tot 0,30 hoger dus starten met een volle tank.

Daarna draaien we de I-40 oost op om die te volgen tot exit 333, ondanks dat het zondagmorgen is zit er behoorlijk wat vrachtverkeer op de weg.

We komen nog langs Petrifeid Forest National Park mar slaan dit over, omdat we de White House Trail in Canyon de Chelly National Monument willen doen.

Bij Exit 333 gaan we de US-191 noord op voor de rest van de route, op de I-40 konden we al merken dat de wind toenam maar hadden we hem achter, zodra we de US-191 opdraaien komt hij van de zijkant en brengt de camper aan het schommelen de snelheid gaat dan ook flink naar beneden.

In Granado verandert de rijrichting en komt de steeds sterker wordende wind schuin op de kop hierdoor begint de luifel van de woonkamerslide te klapperen dus gaat de snelheid terug naar 45 mijl.

Het stuk naar Chinle gaat dan ook nog eens over de top van de mesa waardoor we vol op de wind rijden, als we Chinle naderen zien we al grote stof/zand wolken opstijgen van de gortdroge valleivloer.

In Chinle nemen we de afslag naar de Indian Road 7 die ons naar het park brengt, we bezoeken eerst het visitorcenter voor wat informatie en een parkmap, op mijn goedemorgen (11:30am) krijg ik een goedemiddag terug wat ons er aan herinnerd dat we de klok een uur vooruit moeten zetten.

Vervolgens rijden we naar de campground daar staat aan de ingang een kiosk waar men moet betalen, ik had al op de NPS site gelezen dat de campground niet meer onder het park valt maar dat daar een concessie voor was uitgegeven en dat die een fee mochten vragen, we betalen netjes en mogen zelf een plek uitzoeken.

Dat zal er dus een worden waar de deur en de in en uitlaat roosters voor waterheater, koelkast en kachel zo veel mogelijk uit de wind zitten.

De campground valt nu onder Navajo Nation Parks & Recreation

We gebruiken de lunch en ondertussen ontspan ik even van de vermoeiende rit.

We gaan het park in en besluiten tot het eind te rijden en dan terug te komen zo hebben we ook alle viewpoint aan de goede kant.

De wind lijkt wat minder maar dat kwam, omdat we in een dal zaten, eenmaal op de rim is hij juist sterker en we krijgen wat regen onderweg niet veel dus we kijken even wat we met de wandeling doen.

Bij Spider Rock Overlook waait het fototoestel bijna uit je handen en stuift het zand alle kanten uit, ook horen we het een paar keer verraderlijk rommelen in de verte en komt er en zwarte lucht opzetten na een paar foto vlug terug in de camper.

Bij Face Rock Overlook gaat het wat beter omdat die wat uit de wind ligt.

Volgende stop Sliding House Overlook, op de weg er naar toe zien we al niets meer door het rondvliegende zand, het viewpoint zelf ligt volledig open en vol in de wind, we zijn niet eens de camper uitgeweest hij stond te schudden als een juffershondje.

Hier had ik het helemaal gehad met de wind dus rijden we terug naar de campground.

Onderweg is het gewoon mistig van het stof, zicht misschien 200 tot 300 meter dus te zien valt er niets op de viewpoints en met een dreigend onweer een trail lopen is niet verstandig te noemen.

Op de campground camper op zijn plek en even kijken of hij goed staat, er staat namelijk een boom naast de camper en die moet wel tussen de twee slideout’s zitten anders kunnen die niet uit.

Rond 03:30pm staan we gesetteld voor de nacht, het blijft de hele middag stormen, rond 07:00pm wordt het wat minder en zien de zon nog kans een klein beetje door wolken en stof/zandgordijn te schijnen.

Het was de hele dag al niet warm met die harde wind en als het donker wordt koelt het vlug af, rond 08:00pm gaat de kachel dan ook al aan.

Gereden: 162 mijl.

Getankt: Holbrook, 34,896 gallon á $ 3,319.

Campground: Cottonwood Campground, kosten $ 14,00 geen hookup alleen toilets en een dumpstation.

Dag 16, maandag 14 april: Canyon de Chelly > Moab

 

Toen ik gisterenavond tegen 11:00pm naar bed ging stak er ineens weer een heel harde wind op dus de dakramen dicht gedaan maar ook de slide waar ons bed mee naar buiten gaat ingetrokken.

De wind huilde er enorm rond en de luifel die er boven zit maakte ook veel lawaai daarna weinig last meer van gehad.

Vanmorgen was de wind een stuk minder maar zeker niet weg, na het ontbijt even overleg wat we gaan doen nog een deel van het park bekijken zou kunnen maar we willen ook niet te laat in Moab zijn omdat we langs een repairshop om naar de koelkast te laten kijken.

Die wil niet meer blijven werken op gas en met een aantal boondock nachten de komende week is dat niet gemakkelijk, we besluiten dus naar Moab te rijden.

Na een stukje Indian Road 7 west terug naar Chinle en daar de US-191 noord weer opgepakt deze weg zal ons naar Moab brengen onderweg krijgt hij wel verschillende keren een ander tweede nummer zoals US-163 tussen Bluff en Blanding.

OP het eerste stuk tot aan de US-160 zien we nog veel bebouwing voornamelijk bestaande uit mobilhomes en oude trailers met oude auto’s er naast en meestal ook een paar paarden die laatste kom je overal tegen ook op de weg want het is hier allemaal open ranch gebied dus weinig omheining.

We zijn nog niet lang onderweg als we in de verte al besneeuwde bergtoppen zien La Sal Mountains zijn dus nog helemaal wit.

Voorbij Blanding moeten we weer flink klimmen en komen we zelf ook in de sneeuw terecht, niet veel en zo te zien vers dus mogelijk gisteravond of vannacht gevallen, gelukkig ligt Moab een stuk lager.

Na Monticello beginnen we al te dalen, we maken nog een paar fotostops en als we zo’n 17 mijl voor Moab nog een restarea tegenkomen stoppen we daar even voor de lunch want als ze gelijk tijd hebben voor de koelkast moet je maar afwachten wanneer het er dan van komt.

Zodra we Moab binnen rijden is het goed opletten voor de repairshop maar toch kunnen we hem niet vinden bij campground Canyonlands het terrein opgedraaid om daar de lpgtank te vullen en gelijk te vragen naar een repairshop.

8,2 gallon gas á $ 3,95 +tax de man die de tank vult weet geen repairshop want hij komt niet van hier, naar het kantoor om te betalen en daar weten ze wel waar we moeten zijn.

Terug gereden en zo gevonden, het probleem uitgelegd, de man vroeg of we over anderhalf uur terug konden komen dan had hij of zijn collega die net even weg was tijd dus zo afgesproken.

Terug naar Moab daar een paar boodschappen bij de Family Dollar gedaan en toen door gereden naar de UT-128 waar we op Goose Island campground (BLM) kijken of er plek is helaas staat het full bord al bij de ingang, Big Bend campground ook BLM langs de UT-128 is ruim 28 mijl verder en omdat we terug moeten naar Arches Repair Center is dat geen optie.

We rijden terug naar de US-191 en gaan daar naar Slickrock Campground die heeft nog een plek wel enorm duur maar het is niet anders, de andere nachten zullen we toch proberen op een van de BLM campgrounds te staan.

Er blijkt van 12 tot en met 20 april een Easter Jeep Safari event in en om de stad te zitten en dan komt er dus gewoon $ 5,00 event fee boven op de prijs.

We zetten de camper even op zijn plek en sluiten de stroom aan zo kan de koelkast weer even koelen, ondertussen zet Annie haar verslag van gisteren online.

Tegen 03:00pm rijden we weer naar de andere kant van Moab en melden ons op het kantoor van ARC daar vul ik wat gegeven in en even later komt er iemand naar ons probleem kijken, of de duivel er mee speelt maar nu doet dat stomme ding het natuurlijk.

De man loopt alle bedrading langs maakt alle contacten schoon en vervangt er een die hij niet vertrouwd, als hij denkt klaar te zijn doet de koelkast dus helemaal niets dus meet hij alles door en haalt een printplaat los als hij alles weer in elkaar zet werkt het weer.

Ik betaal de rekening die op $ 62,01 komt en we kunnen op weg, die rekening krijg ik aa het eind van de rit weer terug van El Monte reparaties of onderdelen onder de $ 75,00 mag men zo uit laten voeren als het meer kost moet men eerst contact opnemen met El Monte.

We tanken nog even en rijden dan naar de campground en zetten de camper op zijn plek, we vallen hier wel op want we zijn een van de weinige waar niet minimaal 1 Jeep met grote banden voor de camper staat, maar mijn voorstel om er dan ook maar 1 te huren in stad wordt door de directie afgewezen.

Gereden: 216 mijl.

Getankt: Moab, 28,257 gallon á $ 3,539

Campground: Slickrock Campground, kosten $ 51,11 met full hookup (30amp) wifi is een ramp dus gebruiken we de eigen hotspot.

Dag 17, dinsdag 15 april: Moab e.o. Morning Glory Arch

 

Vanmorgen rustig gestart, we moeten niet zo ver en je moet de mensen de kans geven om te vertrekken van hun campsite.

Om 08:30am zijn we klaar voor vertrek, even bij de buurman op de deur geklopt en gevraagd of hij zijn gele monster (Jeep) even een stukje achteruit wil zetten zodat ik uit kan draaien.

Hij stond precies op het randje van de twee plekken en dan wordt het krap om daar uit te draaien ook al omdat de overburen niet zo gek ver weg staan, op Canyonlands Campground zijn de plekken al krap maar hier is het nog krapper en dan ook nog al die jeeps die voor de campers staan.

Was geen enkel probleem dus even later draaien we de US-191 noord weer op om een paar honderd meter verder de UT-128 oost op te draaien.

Goose Campground ligt maar een goede mijl van de kruising met de US-191 dus om 08:40 zijn we daar al, het “Full” bord staat bij de ingang maar gezien de tijd denken we dat dit nog van gisteren is, we pakken alvast een envelopje mee en rijden rustig over de campground.

We kijken niet alleen naar lege plekken maar ook naar de strookjes die aan de sitepaaltjes zitten daar staat namelijk de vertrek datum op, we vinden een lege site en het papiertje geeft 4/15 aan vandaag dus.

De site is ruim genoeg voor ons huisje dus draai ik achteruit de site op, we vullen de gegevens in op het envelopje en het strookje, strookje aan de paal en even naar de ingang kopen om het envelopje met de $$ in de ijzeren paal te doen.

We hebben gelijk voor drie nachten vastgelegd.

Nu is het tijd om aan de wandeling voor vandaag te beginnen, we rijden een paar mijl verder oostwaarts over de UT-128 naar het trailhead voor de Negro Bill Trail, het parkeerterrein is nog lang niet vol dus kijken we of we de camper kwijt kunnen ik laat hem achteruit tegen de stoeprand rollen maar steek dan nog veel te ver naar voren uit waardoor zeker als er straks aan de andere kant ook auto’s parkeren de doorgang geblokkeerd wordt.

Aan de overkant van de weg licht een strook gravel tussen de weg en het fietspad die is ruim genoeg vaar de camper dus zet ik hem daar neer, het is lang niet vlak maar door de pootjes te laten zakken kunnen we hem toch vlak zetten dat is als je langer op een plek staat beter voor de werking van de koelkast.

Om 09:45am beginnen we aan onze wandeling van 2 ¼ mijl one-way dus 4,5 mijl heen en terug met een hoogte verschil van 330 ft er wordt 4 uur voor gerekend.

Onderweg moet men 10 keer de creek oversteken, hiervoor liggen stenen in het water maar het blijft uitkijken want sommige wiebelen nog al.

Het is ideaal wandel weer, mooi zonnetje en een graad of 16 als we beginnen bij terugkomst is het rond de 20 graden.

Onderweg stoppen we regelmatig voor een foto en halverwege voor een snackje en zo komen we rond 11:30am komen we bij de Morning Glory Arch aan, het eindpunt van de route.

Je ziet hem pas als je er al bijna onder staat, het is een schitterende arch die maar en paar meter los staan van de achterliggende bergwand.

We zoeken en plekje in de schaduw om even op adem te komen, Annie gaat al foto’s maken en ik wissel even van lens op dat moment komt er van boven af een touw naar beneden zeilen die mij op een meter na mist.

Er staan een aantal mensen boven aan de bergwand die hier naar beneden willen komen op de vraag of men er ook rekening mee houdt dat er mogelijk mensen beneden staan komt geen antwoord en als de groep eenmaal beneden is wordt er ook geen excuus gemaakt terwijl een vrouw die bij de groep blijkt te horen en toen wij aankwamen beneden al zat te wachten het voorval nog wel vertelde aan haar man, heel erg on-Amerikaans optreden van deze groep en zeker van de leider/gids die toch professioneel geacht mag worden.

Na de arch van alle mogelijk kanten gefotografeerd te hebben beginnen we iets na 12:00pm aan de terug tocht.

Die zou korter moeten duren omdat het nu voornamelijk naar beneden gaat maar een groep cactussen die we op de heenweg gemist hadden vertraagt de terug weg zodanig dat we er net zo lang over doen.

Bij de camper eerst de lunch gebruikt want het was inmiddels 01:30pm.

Daarna naar Moab gereden om een paar boodschappen te doen bij de City Market en naar de Mc.D. voor een frappé.

Terug naar de campground camper op zijn plek en een poosje van het zonnetje genieten totdat er wat bewolking voor de zon kwam en de temperatuur gevoelig daalde.

Mooie dag met een prachtige wandeling niet alleen vanwege de arch maar ook de omgeving waar men doorheen loopt is schitterend.

Gereden: 16 mijl.

Getankt: niet.

Campground: Goose Island BLM, kosten $ 15,00 geen hookup alleen pittoilets

 

Dag 18, woensdag 16 april: CanyonlandsNP > Arches NP

 

We starten vandaag wat later, want de generator mag hier pas vanaf 08:00am gebruikt worden en zonder koffie kom ik niet op gang.

Na het ontbijt besluiten we om eerst even naar ARC te rijden want de koelkast blijft raar doen, ik tref dezelfde persoon als eergisteren en leg uit wat we ondervonden hebben.

Hij geeft aan dat het naar alle waarschijnlijkheid een slechte verbinding in de printplaat zal zijn en die zijn hier in stad nergens te koop daarvoor moeten we naar een RVcenter en de dichts bijzijnde zit in Grand Junction CO of St.George UT.

Grand Junction is ruim twee uur rijden en ook nog de verkeerde kant op en St, George komen we pas volgende week.

We besluiten om het zo te laten, op elektra doet hij het goed dus ook op de generator en aangezien de temperaturen niet zo hoog zijn kunnen we door een paar keer per dag de generator te starten alles goed koel en bevroren houden.

We rijden via de US-191 noord naar de UT-313 west deze zal ons samen met de UT-213 west naar Canyonlands National Park brengen daar passeren we om 10:30am het betaalhuisje even de parkenpas laten zien en een parkmap ontvangen en we kunnen verder,

Eerste stop in het park Shafer Canyon Overlook hier kan men via de Shafer Trail naar beneden of boven.

De dirtroad ligt er zeer goed bij en is tot onze verrassing bijna volledig verlaten, 2 auto’s die naar boven komen en 1 die naar beneden gaat ook geen fietsers vandaag.

Deze route heeft waarschijnlijk voor al die Jeep rijders geen uitdaging genoeg, zeker niet als hij er zo goed bijligt.

Bij Mesa Arch staan het parkeerterrein bijna vol dus rijden we door, we zijn daar al verschillende keren geweest en de ervaring leert dat al die mensen ook heel erg nodig onder/voor de arch moeten gaan staan om op de foto te gaan, een foto maken zonder mensen er op is dan ook zo goed als onmogelijk.

We gaan verder het park in en slaan af naar de Green River Overlook, net daar voor ligt de enige campground in dit deel van het park “Willow Flat” 12 plekken zonder hookup, het “Full” bord staat niet bij de ingang maar veel vrije plekken zie ik niet.

Na de Overlook gaan we verder en stoppen bij Whale Rock voor wat foto’s bij Upheaval Dome rijden we door omdat we de camper niet kwijt kunnen, het is tegen lunchtijd en hier is een van de grotere picknickarea’s van het park.

Met nog een stop bij Orange Cliff Overlook rijden we naar het eindpunt van het park, Grand View Point Overlook.

Ook hier is het erg druk en twee van de drie camper parkeer plekken worden ingenomen door gewone auto’s, 1 daarvan reed net voor ons en als ik achter hem blijf staan begrijpt hij dat hij toch wel een beetje verkeerd staat en verzet keurig netjes zijn busje zodat we de camper daar kunnen zetten.

We gebruiken eerst de lunch en maken daarna weer wat foto’s om vervolgens de terugweg te aanvaarden met nog een stop bij Buck Canyon Overlook rijden we het park uit.

Net buiten het park moet ik nog in de ankers voor plotseling overstekend wildlife (koeien) die hier in deze periode van het jaar best veel gras kunnen vinden, over een maand is alles waarschijnlijk weer bruin, maar op dit moment is het zowel binnen als buiten het park erg groen.

We rijden terug richting Moab om een kleine 5 mijl voor de stad linksaf te slaan naar Arches National Park.

Ook hier weer een parkmap bij de ingang samen met een parkkrant deze bleek achteraf al van 2013 te zijn, oude voorraad moet eerst op zeker.

Zoals verwacht is het hier nog veel drukker dan in Canyonlands dus zal parkeren zeker bij de gekende arches niet eenvoudig worden.

Gezien de tijd besluiten we alleen de Windows Section te doen, wel met een paar stops onderweg bij de Courthouse Towers, La Sal Mountains Viewpoint heeft niet veel zin want die toppen zitten al bijna heel de dag in de wolken.

De parkeerterrein bij de windows zijn dus inderdaad overvol dus rijden we er langzaam voorbij zodat Annie toch nog wat foto’s kan maken.

Na nog een stop bij de Garden of Eden Overlook gaan we weer op het gemak richting uitgang en Moab.

Op de kruising van de US-191 en de UT-128 is een parkeerterrein waar we even gaan staan om te kijken of de hotspot daar werkt, want in de canyon waar de campground zit werkt hij niet, hier lukt dat wel dus kijkt Annie even de mail na.

We besluiten dan om morgenochtend wel op tijd te starten en hier het ontbijt te nuttigen terwijl we de verslagen van de laatste twee dagen online zetten.

Naar de campground camper op zijn plek en nog even buiten zitten maar dat duurde niet lang, zonder zonnetje en een licht windje was het wat te fris om buiten te zitten.

Gereden: 134 mijl.

Getankt: niet.

Campground: Goose Island BLM, kosten $ 15,00 geen hookup alleen pittoilets

 

Dag 19, donderdag 17 april: Ficher Towers > Moab

 

Vanmorgen dus gelijk naar de kruising van de UT-128 en de US-191 gereden en daar op het parkeerterrein ontbijt gemaakt en mijn verslag online gezet, dat van Annie lukte niet dus even door gereden naar de Mc.D.

Daar lukte het buiten ook niet dus even naar binnen en terwijl ik twee kleine koffie haal zet Annie haar verslag online, de foto’s er bij zetten lukte door de trage verbinding niet dus die zal ze er later tussen zetten.

Terug naar de UT-128 en deze oost gevolgd naar Ficher Towers Road, een dirt/gravel road die er op wat wasbord vorming na goed bij lag dus de weg op naar de parking bij het trailhead.

Daar was genoeg ruimte om te keren dus dat eerst gedaan want als er meer auto’s komen gaat dat niet meer lukken.

Zo ver mogelijk naar voren gezet zodat men de camper aan de voorkant niet kan insluiten en de pootjes naar beneden om hem een beetje vlak te zetten, het liep daar zo af dat de voorwielen zeker 15 centimeter vrij kwamen te hangen nadat hij geleveld was.

We maken de lunch om mee te nemen en pakken de rugtassen in, schoenen aan en we kunnen op weg het is dan net 10:00am.

De totale trail is 2.3 mijl one-way en tot aan de grootste toren “The Titan” is het 1.5 mijl en de trail wordt aangemerkt als redelijk gemakkelijk, wie dat bedacht heeft weet ik niet maar gemakkelijk is wel wat laag ingeschaald.

Er staat 3 tot 4 uur voor de totale afstand.

We gaan heuvel op en heuvel af waarbij er op sommige stukken toch echt even naar de adem gezocht moet worden, gelukkig staan er al verschillende (vaste) planten in bloei dus dat geeft weer een adempauze voor een paar foto’s.

Het is een schitterende omgeving als je daar tenminste de tijd voor neemt om dat te bekijken want sommige mensen hebben maar een doel voor ogen, het eindpunt, ze kijken niet op of om maar gaan gewoon door.

Op en van de torens is en hele groep bezig om die te beklimmen waarbij enkele waaghalzen echt tot het puntje gaan en dat is zo van beneden te zien niet veel groter dan twee schoenen, ieder zijn hobby zullen we maar denken, ik geniet liever van de planten in de omgeving.

Na een kleine twee uur zijn wij bij het 1.5 mijlpunt en zoeken daar een plekje om de lunch te gebruiken en van de omgeving te genieten, er staat ondanks de felle zon een fris briesje dus zoeken we een beschut plekje.

We blijven bijna een uur zitten in de hoop dat de zon ver genoeg doordraait om ook van de laatste toren goede foto’s te maken dit lukt niet helemaal maar toch redelijk.

Om 01:00pm aanvaarden we de terugweg die gaat heel wat vlotter omdat hij op een paar steile klimmetjes na alleen maar naar beneden gaat.

Na een goed uur zijn we dan ook weer bij de camper.

Men heeft toch kans gezien om daar nog een auto voor te parkeren, er zijn helaas altijd wel mensen die alleen maar aan hun eigen belang denken en ook niet begrijpen dat een 36ft camper iets meer manoeuvreer ruimte vraagt dan een mini.

Gelukkig had de auto die achter de camper stond een kleine anderhalve meter ruimte gelaten dus door scherp uit te draaien bij het achteruit rijden (wat is zo’n backup camera dan gemakkelijk) kon ik genoeg ruimte maken om vooruit weg te draaien.

Op het gemak de dirt/gravel road af en de UT-128 west op terug naar de campground waar we tegen 03:30pm aankwamen, camper op zijn plek en voor de rest van de middag heerlijk in de al gereed staande stoelen van de zon genieten.

Weer een mooie dag met een prachtige hike door een schitterend landschap.

Gereden: 53 mijl.

Getankt: niet.

Campground: Goose Island BLM, kosten $ 15,00 geen hookup alleen pittoilets.

 

Dag 20, vrijdag 18 april: Moab > Little Wild Horse Canyon > Hanksville

 

We beginnen iets later dan gewoonlijk zodat we de generator kunnen starten voor het ontbijt, daarna alles opbergen en het afval in de dumpster gooien ik haal ook gelijk het strookje van onze sitepaal, even later stopt er een jeepje en komt de man naar de duur van de camper, hij zegt ik zie dat er geen strookje aan uw paal zit, klopt want wij vertrekken zeg ik dus als u hier wil staan kan u de site alvast vastleggen.

De man had schijnbaar niet veel ervaring met deze wijze van kamperen want hij zegt ja maar ik het de motorhome niet bij me, als u het envelopje invult en met de benodigde $$ in de paal bij de ingang stopt en het strookje aan de paal bevestigt blijft deze site echt vrij voor u hoor zeg ik, de man is helemaal gelukkig en laat voor de zekerheid nog een paar fietshelmen op de picknicktafel liggen.

Het is 09:00am als we van de campground wegrijden en nog even naar de City Market gaan voor wat kleine boodschappen, om 09:30am verlaten we Moab en volgen de US-191 noord naar de I-70 deze volgen we west T-T heeft opdracht om via het plaatsje Green River te rijden want daar is de benzine $ 0,08 goedkoper dan in Moab.

We passeren de Green River die ook een behoorlijke hoeveelheid water bevat, niet groen overigens maar net zo chocolade bruin als de Colorado River.

Zowel Credit als Debet kaart willen niet rechtstreeks op de pomp dus loop ik naar binnen de dame achter de kassa had het al gezien “buitenlandse kaart zeker” zegt ze wat ik bevestig, je kan tanken en dan binnen betalen geeft ze aan en geeft de pomp vrij, wel zo gemakkelijk want anders slaat hij na $ 75,00 af en moet je opnieuw beginnen, nu kan ik in een keer aftanken.

Ondertussen heeft Annie een wifi verbinding gevonden en zet haar verslag online en is net bezig om die van mij te doen als ik terug kom gelukkig is er voor het pompstation en parkeermogelijkheid dus zet ik de camper daar even neer.

We gaan weer verder en draaien terug de I-70 west op om een paar mijl verder af te slaan naar de UT-24 west.

We slaan af bij het bord wat Goblin Valley State Park aangeeft en rijden richting het park, het idee is om daar te overnachten maar als we bij de afslag naar de Little Wild Horse Canyon Road komen staat daar al een bord dat de campground “full” is.

Was te verwachten want het is vrijdag en men kan hier online reserveren.

We slaan dus gelijk af richting Litlle Wild Horse Canyon, op deze weg zien we veel campers tegen aan de bergen staan waar men via verschillende dirtroads naar toe kan het is BLM terrein dus mag men hier overnachten maar de hoeveelheid OTV’s die er bij de campers staan geven al aan wat men hier voornamelijk komt doen en die herrie zitten we niet op te wachten.

De parking bij het trailhead van Little Wild Horse Canyon staat flink vol, achterin is nog ruimte en ook mogelijkheid om te keren wat ik dan ook eerst doe want ingebouwd worden terwijl je ook nog de verkeerde kant op staat is geen goed idee.

Het is inmiddels 12:00pm en dus besluiten we om eerst de lunch te gebruiken anders moet je die weer meedragen.

Om 12:30pm beginnen we na het bekijken van de mogelijkheden aan onze wandeling, voor dat men bij de canyon komt moet men wel eerst nog een kleine 20 minuten door de wash lopen.

We lopen de canyon in en zien na 15 meter al een groot probleem een mandiep rond gat wat de hele breedte van de canyon inneemt hier komen we dus nooit doorheen.

Er loopt een smal pad iets omhoog naast de ingang wat we opgaan en ven later zien we een paar mensen uit de canyon komen en weten dus gelijk hoe wij er in kunnen komen.

Het eerste deel is redelijk breed maar al vlug wordt het smaller en smaller, het is volop genieten en natuurlijk foto’s maken.

Ondanks de hoeveelheid auto’s op de parking valt de drukte in de slotcanyon enorm mee meestal kan men zonder problemen een foto maken maar een enkele keer dat je even moet wachten tot de mensen uit beeld zijn.

Ook het passeren van tegenliggers is geen probleem diegene die het eerst een verbreding tegenkomt gaat daar even instaan zodat de ander kan passeren.

Na twee smalle schitterende stuken komen we weer in een breder stuk uit, we zijn dan zo’n twee uur onderweg en hebben ongeveer 3 mijl van de slotcanyon gedaan, we vinden het mooi genoeg en besluiten om te draaien.

Men kan ook door lopen en dan middels een verbinding stuk naar de Bell slotcanyon lopen voor de terug weg maar dat lijkt ons wat te ver worden.

De terugweg gaat zoals gewoonlijk een stuk vlugger, niet alleen gaat men (ligt) naar beneden maar een opstekende wind maakte het nemen van foto’s moeilijker dus ook niet zo vaak gestopt.

Om 04:00pm waren we weer terug bij de camper en hadden we een kleine 7.2 mijl gelopen.

We besluiten om door te rijden naar Hanksville om daar een campground te boeken, de verswatertank is een heel eind leeg misschien hadden we beide nog kunnen douchen, maar de grijswatertank zit zo goed als vol dus zou het douchewater er niet eens meer in passen.

En na drie dagen boondocken is een douche waar men wat langer onder kan staan en haren wassen ook wel weer lekker, we zijn tenslotte redelijk luxe kampeerders.

Campground is vlug gevonden en dus worden eerst de beide vuilwatertanks geleegd, nu is alles door het rijden nog los van bodem en wanden en komt er dus veel gemakkelijk uit, de verswatertank vullen gaat erg vlug omdat er hier flink druk op het water zit, voordat ik het water omschakel naar het gewone camperleidingsysteem zet ik de waterdrukregelaar er dan ook tussen om te voorkomen dat de hoge waterdruk de waterleidingen van de camper laten barsten.

Volgens de jongedame die ons inschreef werkte de wifi vooral goed in en om het restaurant maar ook op onze plek werkt hij uitstekend.

Gereden: 140 mijl.

Getankt: Green River, 49,447 gallon á $ 3,459

Campground: Duke’s Slickrock Campground, kosten $ 30,02 met full hookup (50amp) en wifi.

 

Dag 21, zaterdag 19 april: Hanksville > Capitol Reef NP

 

Na het gebruikelijke ochtend ritueel rijden we om 08:15am van de campground af en draaien de UT-24 west op met de bedoeling om in 1 ruk naar Fruita Campground in Capitol Reef National Park te rijden.

We waren Hanksville nog maar net uit of we kwamen schitterende bloeiende velden tegen dus dat in 1 ruk doorrijden kwam niets van, we stoppen verschillende keren om foto’s te maken.

Vorig jaar reden we hier een week of drie later en was alles al bruin verkleurt.

Op het eerste stuk vanuit Hanksville zien we ook wat nieuwe huizen en gebouwen, hier is duidelijk uitbreiding te zien ook worden er meer stukken grond in cultuur gebracht en gewassen op geteeld.

In het gedeelte badlands is ook een minder mooie ontwikkeling te zien, er is een gedeelte in gebruik genomen om met OHV’s (Off Hyway Vehicels) mee door de natuur te crossen.

Wat we andere jaren nog nooit gezien hebben aan deze kant van Capitol Reef is veel mensen die er boondocken met een trailer met OHV’s achter de camper.

Na de nodige foto’s van de bloemen rijden we door naar de afslag naar Visitorcenter en campground, voor de afslag staat al een bord “Campground Full” maar zo vroeg op de morgen is dat waarschijnlijk nog van gisteren dus rijden we door.

Wel heel langzaam want het is enorm druk op dit stuk van de weg vooral bij de picknickarea en het Gifford Farmhouse, er staan dan ook verschillende parkrangers om het verkeer te regelen en tot een matige snelheid te manen.

Allerlei activiteiten wegens Pasen (er loopt ook een paashaas) en het is dit weekend ook nog eens een “fee free”weekend voor alle nationale parken.

Ook bij de campground ingang staat het “Full” bord nog op de weg, we stoppen even bij het informatiebord en nemen een envelopje mee en maken een rondje over de campground Loop A is alles bezet maar op Loop B is de eerste plek vrij.

Niet zo’n gek lange plek maar als ik er achteruit indraai blijkt hij toch ruim genoeg voor ons huisje wel loopt hij erg af wat er op neer komt dat de voorwielen weer ruim vrij van het asfalt zullen hangen.

We vullen envelopje en strookje in en hangen de laatste aan de sitepaal en rijden terug naar de ingang om te kijken wat we moeten betalen nog steeds $ 10,00 dat bedrag betaalde we in 1999 ook al hier doen ze dus niet aan inflatiecorrectie.

Het is inmiddels 09:30am, na het inleveren van het envelopje rijden we terug naar het visitorcenter voor parkmap en informatie.

We besluiten om de Grand Wash Trail te doen, een 2.5 mijl one-way lange hike door de Grand Wash met een hoogte verschil van 200ft.

Als men met twee voertuigen is kan men hem one-way doen want hij eindigt bij de parking van de Grand Wash Road (een dirt road), wij zullen dus heen en weer moeten wat op 5 mijl wandelen neerkomt.

Echt moeilijk is hij niet alleen loopt men wel de hele tijd door de wash wat dus los zand en grind betekend, dus echt lekker lopen doet dat op een gegeven moment niet meer.

Het is een prachtige trail tussen hele hoge bijna loodrechte canyonwanden en in deze tijd van het jaar met regelmatig stukken in de schaduw, of dat ’s zomers ook zo is wens ik te betwijfelen dus dan is het zeker geen wandeling voor midden op de dag.

We beginnen om 10:30am aan de trail en hadden voor de heenweg waarbij die 200ft dus omhoog gaan 1 uur 45 minuten nodig.

Omdat er op het eindpunt geen picknickbanken, maar ook geen schaduw was lopen we een stukje terug tot we een mooi plekje met schaduw vinden voor de lunch.

Voor de terug weg hebben we ongeveer dezelfde tijd nodig, om 02:00pm zijn we weer terug bij de camper.

We moeten bijna het park in oostelijke richting uitrijden voordat we een mogelijkheid hebben om te keren in dit deel van het park zijn namelijk niet zoveel turn-outs of parkings.

We rijden terug richting de campground en zien onderweg bij de boomgaard langs de UT-24 een drietal Mule deer liggen en lopen we besluiten voor we naar de campground gaan eerst de Scenic Drive tot aan Capitol Gorge te rijden, jammer genoeg verdwijnt de zon achter de wolken waardoor de rotsen langs deze weg veel minder mooi uitkomen.

Op de terugweg krijgen we zelfs nog een klein buitje regen te verwerken, niet genoeg voor een flash flood dus komen we veilig op de campground aan en zetten de camper op zijn plek.

Daarna is het ontspannen met een boek (Annie) en de activiteiten op de campground bekijken (Rob).

Na het eten hopen we dat de Mule deer weer over de campground zullen komen maar voor het eerst in alle keren dat we hier staan gebeurt dat nu niet, waarschijnlijk te druk net fietsende en steppende kinderen waardoor ze door de bosrand naar hun nachtweide gelopen zijn.

Gereden: 79 mijl.

Getankt: niet

Campground: Fruita Campground (NP) kosten $ 10,00 geen hookup wel restrooms en een dumpstation met mogelijkheid om vers water in te nemen.