Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 1, 28 november Biggekerke, Las Vegas

Om 06:00 ging de wekker, even ontbijten en katten eten geven om rond 06:30 richting Zaventem te rijden.

De eerste 2 kilometer lag er een behoorlijke laag sneeuw, daarna niets meer, de bui die het bij ons zo wit had gemaakt, was schijnbaar maar een klein stukje het land op gekomen en voor de rest op zee gebleven.

Onderweg ziet het wel wit maar dat is van de rijp die overal aan gevroren zit, het vriest dan ook een graad of 5.

Iets voor 08:00 zetten we de auto in de garage van P3 en lopen naar de terminal om daar de United balie te zoeken, het inchecken is zo voor elkaar, ik had dat gistermorgen thuis al gedaan maar kreeg de melding dat ik geen boardingtickets uit kon printen.

Nog even naar buiten voor een laatste peuk en dan nog even goedkope shag kopen.

Bij de security voor de B-gates is het erg druk, we worden dan ook naar beneden gestuurd om via de security voor de transitpassagiers te gaan maar ook daar staan lange rijen, om de zoveel personen wordt er iemand uitgepikt voor een paddown en natuurlijk mag ik dat genoegen weer smaken, het is aan de persoon die dit moet doen goed te merken dat het een verplicht geheel is want hij is binnen een paar tellen klaar.

De gate opgezocht en onderweg onze eerste Starbuck gescoord nog geen frappu daar is het te koud voor.

Bij de gate onder andere genoten van de pantomime van de vliegveld medewerker en het afzetlint, het was een heel geklungel maar hij hield wel vol.

Het boarden begon keurig op tijd en omdat we in een gunstige instapzone zaten, waren we ook vlug aan de beurt, maar mochten beide het genoegen van een volledige securitycheck proeven, er worden (door de computer) per vlucht een aantal personen aangewezen voor deze check.

We hebben de pech dat voor ons een persoon staat die erg kwaad is, omdat hij deze check krijgt en dus niet echt meewerkt hierdoor komen we als bijna de laatste passagiers aan boord.

Ik kan mijn carry-on nog kwijt maar die van Annie moet naar firstclass om daar een lege bak te vinden gelukkig zat mijn fotorugtas in de koffer en camera en lenzen in de carry-on.

De eerste vlucht gaat vlot, weinig turbulentie voor een deel boven de wolken dus nog een paar uur de ogen dicht.

Immigration gaat heel vlot, we treffen een gezellige dame die volop klets en wil weten wat we allemaal gaan doen en gedaan hebben, ze heeft dus een vlotte mannier om uit te vissen wat je gaat doen en waar zonder dat het opvalt dat je gewoon de gebruikelijke vragen beantwoord.

We waren vlug aan de beurt maar het viel wel op dat er in de rij wachtende veel mensen het customsformulier nog in moesten vullen, terwijl ze net van een vlucht van 9 uur afkomen.

Als we bij de bagageband komen vallen ook net de koffers er op, dus langs customs alleen papier in leveren en door een deur naar het afgifte punt daar koffers afgegeven voor de volgende vlucht.

We komen daarna bij de uitgang naar o.a. de car rental pickup dus even naar buiten voor een peukje, daar raken we in gesprek met een Belgisch echtpaar wat ook onderweg is naar Las Vegas, zij hebben een vlucht die om 03:30 pm al vertrekt.

Ook komt er nog een Amerikaan om een vuurtje vragen, die leefde nog steeds in de veronderstelling dat men geen lucifers of aansteker mee mag nemen, onder welke steen die de laatste jaren gezeten heeft weet ik niet, maar helemaal op de hoogte van de geldige regels was hij niet.

We nemen de airporttrain naar terminal 1 en brengen de tijd daar door met wat eten en drinken en mensen kijken, zo gaan de 4 uur overstaptijd nog redelijk vlot voorbij.

04:58 pm land ons vliegtuig, mensen er uit, schoonmaakploeg aan boord (die hebben 15 minuten met 4 personen) en om 05:30 pm kunnen we boarden, om 05:50 zijn we los van de gate.

De tweede vlucht gaat volledig in het donker dus valt er behalve nu en dan de lichten van een plaats weinig te zien onderweg, door gunstige winden zijn we om 07:40 al in Las Vegas.

Met de airporttrain naar terminal 1 voor de koffers en die komen als eerste van de band dus naar buiten voor de car rental schuttle, 10 minuten later staan we al bij Alamo voor de balie, de dame van dienst wil me een grotere auto aansmeren “u bent zo lang dat zit niet lekker hoor” het kost u maar $ 11,00 per dag extra, omdat we niet echt een rondreis maken heb ik het beleeft afgewezen.

Ook de extra verzekeringen, die ik volgens haar toch echt nodig had, beleeft afgewezen, hierna worden we naar buiten verwezen en daar opgevangen door een andere medewerker die ons naar een hele rij SUV's verwijst, waar we er zelf en uit mogen zoeken, de keus van Annie valt op een Dodge Nitro, omdat die wel wat van een Hummer weg heeft, er staan 6720 mile op de teller.

Eerst even langs de Walmart voor wat boodschappen en daarna naar het hotel, hier worden de koffers even omgepakt waarna we rond 11:00 pm het licht uit doen de dag is lang genoeg geweest.

 

 

Dag 2 29 november Valley of Fire SP

Na een redelijke nachtrust (het was fris) waren we allebei rond 05:00 am wakker, eerst ontbijten en het reisverslag bijwerken en even overleggen wat we doen vandaag.

We hebben deze reis geen planning maar kijken van dag tot dag wat we kunnen en willen doen.

We besluiten om vandaag een bezoek te brengen aan Valley of Fire SP, een park wat we al meerdere keren bezocht hebben, maar waar we deze zomer via het forum een nieuwe mooie locatie te zien kregen, dus gaan we kijken of we de zogenaamde Fire-Wave kunnen vinden.

Om 08:00 am rijden we weg, na eerst alles wat we vandaag nodig denken te hebben in de auto te hebben geladen, dit vraagt voor ons wel enige aanpassing omdat we gewend zijn om met een camper te reizen en dus altijd alles bij ons te hebben.

Via Sahara Ave rijden we de I-15 noord op die we bij exit #75 weer verlaten, het is zelfs rond Las Vegas erg rustig op de weg.

Bij de ingang van het park betalen we via het selfpaystation de $ 10,00 intree en rijden het park in, langs het visitorcenter via de Mousetank Road gaan we eerst naar de Rainbow Vista Road, deze dirtroad is verboden voor campers >25ft dus mochten we die bij voorgaande bezoeken niet rijden.

Het uitzicht vanaf het viewpoint is prachtig wel staat er een harde wind en is het steenkoud (rond het vriespunt) en je staat bovenop een plateau zonder beschutting dus na een aantal foto’s zoeken we vlug de beschutting (en de kachel) van de auto op.

We rijden terug naar de asfaltweg en volgen deze tot het eind (White Dome), ondertussen goed oplettend waar we het beste het veld in kunnen voor de Fire-Wave en waar we kunnen parkeren.

Er staan overal borden dat men alleen op de daarvoor bestemde plekken mag parkeren maar wat is een “daarvoor bestemde plek”, er zijn langs de weg verschillende grote plekken waar ook informatieborden over het park staan, daarnaast zijn er verschillende plekken waar je met gemak een vijftal auto’s kan zetten die ook nog met gravel verhard zijn dat zijn in mijn ogen ook “daarvoor bestemde plekken”dus parkeren we op een van die plekken.

Hier zie je aan de andere kant van de weg een pad, wat wel vaker belopen wordt, dus besluiten we dit te nemen, in de beschrijving op het forum spreekt men van eerst nog 300 meter over de weg maar wij gaan gelijk het veld in en lopen in zuidelijke richting.

Al na en kleine 150 meter beginnen de rotsen er wat meer wind/zand gepolijst uit te zien en iets verder ook meerdere kleuren te vertonen, we lopen ondertussen foto’s makend nog een stuk verder en zien op een gegeven moment ook het op “The Wave” gedeelte lijkende stuk, het is er schitterend dus worden er heel wat foto’s gemaakt waarbij er voor mij als bonus ook nog 3 mooie grote Barrelcactussen staan.

We lopen nog wat verder (oostwaarts) tot het landschap weer naar de voor deze omgeving normale contouren terug gaat en lopen daarna de route weer terug, omdat je nu alles van de andere kant ziet zie je steeds weer andere dingen dus ook op de terugweg weer heel wat foto’s.

Omdat we het grootste deel van de route redelijk uit de wind liepen was het goed te doen zonder windbestendige kleding, nu was het fris maar midden in de zomer brand je hier weg, denk ik, er is (zeker ’s zomers) nergens schaduw.

De lunch op de beroemde picknickbank gaat vanwege de harde wind en lage temperaturen niet door dus gebruiken we die maar in de auto.

Via de oostkant verlaten we het park om gelijk in het volgende uit te komen, Lake Mead NRA, de Northshore Road (NV-167) is nu binnen het park helemaal opnieuw geasfalteerd en rijdt weer prima, men is nog wel aan deze weg buiten de parkgrens bezig richting Overton.

We rijden eerst naar Echo Bay en zien daar dat de boatlaunch zeker 500 meter te kort is om een boot te water te laten de omgeving ziet er niet echt fraai uit dus rijden we weer verder om vervolgens naar de Callville Marina te rijden ook hier is het water zover weg dat er zeker 150 meter tussen de verharding van de boatlaunch en het water zit, hier is men druk bezig om aan de rechterkant een tijdelijk launch te maken ook staat er al een rupskraan op het stukzand voor de eigenlijke launch deze gaat ze zo te zien weer verlengen.

De honderden boten die aan de drijvende steigers liggen zijn nu via een noodbrug, alle steigers zijn een paar honderd meter verder het meer op gesleept zodat de boten genoeg water onder de kiel hebben om niet vast te lopen.

Het gaat heel veel $ kosten om de boatlaunches weer bruikbaar te maken maar niets doen is de doodsteek voor deze bedrijven.

We willen vervolgens nog wat dichter bij het water komen maar ook de rit naar een van de primitieve campgrounds die onder het parkbeheer vallen levert geen watertoegang op, de weg naar deze campground gaat volledig door een wash en moet dus na iedere regenbui weer opnieuw met een grader gelijk gemaakt worden, je zal er maar staan tijdens een flinke bui dan kan het een paar dagen duren voordat je weer weg kan.

We rijden richting Las Vegas en doen onderweg nog een mall aan waar we de eerste inkopen doen, vervolgens even terug naar het hotel.

’s Avonds rijden we naar Fremont Street en kijken daar wat rond, het is er redelijk rustig zowel wat publiek als verkoopstandjes aangaat, bij de standjes die er wel staan zijn de verkopers dik aangekleed en hebben ze allemaal één of meerdere straalkacheltjes staan om warm te blijven, de temperatuur is rond de 2 graden en dat met een harde wind er bij geeft een hele lage gevoelstemperatuur.

De podium optredens spreken ons niet echt aan de 1 is een band met kerstliedjes en op de andere staat een Duitse Hans Klok, die laatste staat er maar tot 30 november dus kijken we later nog een keer wat speelt.

Rond 10:00 pm zijn we terug in het hotel de dag is lang genoeg geweest.

Het was vandaag zo koud dat we zelfs geen wild live gezien hebben zelfs geen grond eekhoorn waar je normaal over struikelt in Valley of Fire.

 

Dag 3 30 november Oatman Launglin

 

Rond 07:00 am waren we uit bed, na het ontbijt en een stukje verslag van gister maken vertrekken we tegen 09:00 am uit het hotel, we willen vandaag een rondje maken via de nieuwe brug bij de Hoover Dam en dan Oatman en Launglin bezoeken.

We gaan eerst richting Boulder City daar zien we een mogelijkheid om dichtbij Lake Mead te komen dus rijden we eerst Lake Mead NRA in, de ranger bij de ingang raad ons aan om een dagkaart te kopen en later in de week pas een nieuwe AtB-pass zodat we ook de maand december 2011 nog gebruik kunnen maken van de nieuwe pas, als ik hem nu koop moet hij een knip geven in de maand november, een dagpas kost $ 5,00, we weten niet of we volgend jaar weer rond deze tijd in Amerika zijn maar nemen toch zijn advies aan.

In dit deel van het park kunnen we tot aan de waterlijn rijden dus kijken we hier een poosje rond en constateren dat we hier bij een volgend bezoek aan deze regio best een dagje aan het strand/water door kunnen brengen als we weer een paar dagen in Las Vegas staan met de camper.

Vervolgens rijden we richting Arizona, de nieuwe brug zal best mooi zijn maar als je er overheen rijdt zie je er helemaal niets van, je zien trouwen helemaal niets want de betonnen wanden zijn zo hoog dat je ook niets van de omgeving ziet, we willen deze reis nog een keer naar de Hoover Dam rijden, zodat we de brug wel kunnen bekijken.

Over de US-93 rijden we naar Kingman om daar na een klein stukje I-40 de AZ-10 op te gaan, dit is de oude Route-66, we maken een korte fotostop bij een winkeltje waar een paar oude benzine pompen en oude auto’s staan.

Vervolgens stoppen we bij het punt waar op een paar plekken water uit de rotsen komt, hier heeft men in het verleden ooit een muurtje rond gemaakt zodat het water bleef staan om als drinkplaats te dienen, er schijnen zelfs een poosje goudvissen in gezeten te hebben, die er als grap door de maker van het poeltje in los gelaten waren, dit punt is niet aangegeven langs de weg men moet goed uitkijken naar een stenentrap die naar de poel gaat, het is in een bocht vlak voor het hoogste punt van de Sitgraeves Pass aan de linkerkant van de weg en er is parkeer mogelijkheid voor 2 á 3 auto’s.

We gaan verder en rijden Oatman in, we parkeren aan het begin van het stadje en lopen vervolgens de hoofdstraat in, binnen 50 meter komen we de eerste ezels al tegen, die vandaag dus wel in het stadje lopen, het zijn net brutale apen die opzoek zijn naar eten, dames let op uw handtas, want ze steken zo hun neus er in om te kijken wat er aan eetbaar spul inzit, ook een open autoraam is niet veilig voor die dieren.

We kijken een uurtje rond in het stadje er rijden vervolgens richting Bullhead City, jammer genoeg staat de zon verkeerd om foto’s te maken van de Casino’s aan de andere kant van de Colorado River want vanaf de Arizona kant zijn die veel mooier dan van de Nevada kant, de brug over weer terug in Nevada kijken we nog even rond in Launglin, veel is er niet te beleven een deel van de casino’s is gesloten en zal waarschijnlijk gesloopt worden.

Inmiddels is het rond 03:00 pm dus besluiten we richting Las Vegas te rijden, via de NV-163 gaan we naar de US-95 en die volgen we tot in Las Vegas daar rijden we naar de Las Vegas Outlet om nog een paar uurtjes te shoppen, een overhemd, twee spijkerbroeken en wat kleertjes voor de kleinzoon zijn het resultaat.

We besluiten om naar het hotel te rijden en het de rest van de avond rustig aan te doen, om zowel overdag als ’s avonds volop bezig te zijn houden we geen hele vakantie vol dus vanavond beentjes omhoog en verslagen bijwerken.

Het was vandaag een stuk aangenamer wat de temperatuur aangaat, dit kwam doordat er veel minder wind stond dan gisteren.

Wat we morgen gaan doen zien we wel.

 

Dag 4 1 december Mt Charleston, shoppen, strip

 

Om een beetje solidair te blijven met het thuisfront, wat klaagt over kou en sneeuwval, zoeken ook we vandaag de sneeuw op, we brengen een bezoek aan Mount Charleston en daar is afgelopen weekend 2 inch nieuwe sneeuw bijgekomen volgens de nieuwsberichten.

Via Sahara ave, I-15 en US-95 rijden we naar de NV-157 die ons naar Mount Charleston brengt.

Als we beginnen aan de klim zien we ineens 4 ezels tegen een helling lopen, dus even gestopt voor een paar foto’s, als Annie uitstapt zet ze haar voet precies in een hoopje sneeuw wat in de berm ligt, aan de andere kant van de weg zien we aan de schaduw kant van de helling al meer sneeuw liggen en een doorkijk naar Mount Charleston laat deze berg met een witte hoed zien.

We gaan eerst naar het eind van de NV-157 maar daar kan je als je geen hike maakt weinig van de berg zien, in dit gedeelte van het park staan veel cabins en vakantiewoningen, die laatste zitten prachtige exemplaren tussen, ook zitten hier verschillende campgrounds en ondanks dat er toch zo’n 10 tot 15 centimeter sneeuw ligt staan hier nog heel wat campers.

Via de NV-158 rijden we naar de NV-156, op het eind van deze weg is het skigebied van Mount Charleston, tegen onze verwachting in wordt er al volop gebruik gemaakt van de pistes, alle (stoeltjes)liften draaien al, op deze doordeweekse dag zien we vooral snowboarders, we kijken een poosje naar de capriolen van de vooral jonge gasten waarvan sommige ongenadig hard op hun plaat gaan.

De temperatuur is aangenaam, we staan zomaar in een overhemd zonder dat het koud wordt.

We volgen de NV-156 terug naar de US-95 en gaan weer richting Las Vegas om wat $$$ uit te geven, langs de US-95 zitten al verschillende winkelgebieden en hiervan bezoeken we er een, vervolgens rijden we naar de Las Vegas Outlet aan de zuidkant van de strip ook daar slagen we voor hetgeen we zochten.

Hierna terug naar het hotel om de buit van vandaag op de kamer te brengen en even de benen omhoog.

Rond 05:00 pm rijden we naar de strip, de auto parkeren we bij Bills op de hoek van Flamingo Road, we gaan eerst naar het Bellagio hotel voor de fonteinenshow en de binnentuin, die laatste is afgezet voor het publiek, omdat ze volop bezig zijn aan de kersttuin.

Aan wat we er al van kunnen zien belooft dat een schitterende tuin te worden dus maar eens aan een medewerker gevraagd wanneer de tuin klaar zal zijn, hij gaat als er geen tegenslagen zijn aanstaande vrijdag open voor publiek.

Wij gaan volgende week als we terug zijn uit Zion NP dus zeker terug want dit willen we niet missen.

Buiten bekijken we nog een fonteinshow, ook die is al in kerststemming, ik vermoed dat veel van de shows uitgevoerd zullen worden met kerstliedjes.

Hierna lopen we naar forumshops in Caesar’s Palace en nemen daar een kijkje, het plafond is net als in de Venetian prachtig beschilderd en uitgelicht.

Hier slagen we ook nog voor het laatste paar Ugg laarzen, die op de bestellijst stonden, er zit hier sinds kort een aparte Ugg shop waar ze naar mijn idee alle modellen op voorraad hebben, in prijs maakt het geen verschil of je ze hier koopt of in een outlet, want er gelden vaste prijzen voor alle winkels.

We steken de strip over om Casino Royale bij de Outback te eten.

Vervolgens gaan we terug naar Bills om de auto en rijden terug naar het hotel.

 

Dag 5 2 december Colorado River Bridge, Hoover Dam

 

We willen vandaag de nieuwe brug, die over de Black Canyon is gebouwd, om de Hoover Dam te ontlasten eens van dichtbij bekijken, dus rijden we weer richting Arizona om te kijken of we daar bij de brug kunnen komen.

Dat kan dus niet er is wel een afslag net na de brug, maar daar kan men alleen via een dirt road een deel van Lake Mead NRA bezoeken.

We rijden terug naar Nevada en nemen daar de afslag die naar Hoover Dam gaat, daar moet men nog steeds langs de controle post om bij de dam te komen, aan de vriendelijke beveiligingsman gevraagd of en hoe we bij de brug kunnen komen, dat is dus heel gemakkelijk net na de bocht is een nieuw parkeerterrein en vandaar uit kan met via een trap naar boven.

Er staan een heleboel borden met informatie over de bouw van de brug die officieel trouwens de “Mike O’Callaghan-Pat Tillman Memorial Bridge” heet, via de trap of rolstoel ramp kan men naar boven en ook daar staan weer verschillende informatie borden.

Op de brug zelf in middels mooie kopergravures in verschillende pilaren de bouw van de brug in beeld gebracht.

Vanaf de brug heeft men een schitterend zicht op de Hoover Dam en omgeving, nadat we de brug tot het eind overgelopen zijn en volop van het uitzicht genoten hebben gaan we terug naar auto en rijden verder richting Hoover Dam, deze rijden we over naar de Arizona kant om daar te parkeren en zo wat foto’s van dam en brug te maken.

De brug kan men van hieruit niet volledig in beeld brengen omdat er nog een stuk berg voorzit, waardoor een deel van de boog niet zichtbaar is, aan de Nevada kant is er nog een turnout en vandaar uit lukt dat wel.

Aan de Arizona kant houd de oude weg na het hoogste viewpoint op, de oude route naar Kingman over de Hoover Dam is nu dus een doodlopende weg geworden.

De nieuwe brug heeft de route Boulder City > Kingman wel met een kleine twintig minuten ingekort, tel daar ook nog eens het oponthoud van de securitycheck bij en je hebt al vlug een uur gewonnen.

De volgende stop is het Lake Mead viewpoint hier heeft men een mooi zicht op het meer en de Marina van Hemenway Harbor en Boulder Beach.

Bij dit viewpoint rollen er tientallen ground squirls over elkaar heen, terwijl ze heerlijk in het zonnetje aan het spelen zijn, het is dan ook heerlijk weer vandaag nog net geen korte broek maar wel aangenaam van temperatuur en geen wind.

We rijden terug naar Las Vegas en onze eerste stop daar is Fry’s, mooie dingen gezien maar niets gekocht, via de I-15 gaan we vervolgens naar de Premium Outlet.

Op de I-15 stoppen om onbekende reden ineens twee pickup trucks, misschien dat ze elkaar geraakt hadden maar dan stop je toch niet als je op de derde baan rijdt, de auto er achter wijkt uit naar onze baan dus ga ik voor de zekerheid ook een baan om, als we net naast de twee pickup trucks rijden horen we piepende remmen en een flinke klap, als ik in mijn spiegel kijk zie ik dat er een personen auto vol achterop de achterste pickup truck is geklapt, hoe dit is afgelopen weten we niet want wij zijn bijna bij onze afslag.

In de Premium Outlet gelijk gegeten en nog wat inkopen gedaan en vervolgens terug naar het hotel.

’s Avonds eerst nog wat boodschappen gedaan voor ons weekend Zion NP en daarna weer naar de strip gereden ook nu weer bij Bill’s de auto geparkeerd en naar de Venetian gelopen, de kerstversiering daar was niet veel meer dan wat slingers van kerstgroen met lichtjes er in dus waren we hier vlug uitgekeken, dit hotel hebben we al vaker bezocht dus de rest hoeven we niet te bekijken.

Doorgelopen naar het Wynn, daar is de versiering zoals het te verwachten was ingetogen maar zeer mooi in wit en goudkleur met een schitterende verlichting.

Via de loopbrug naar de andere kant van de strip en daar kwamen we precies op tijd voor de vulkaan uitbarsting bij het Mirage hotel, Sirene of Ti is wegens onderhoudswerkzaamheden gesloten tot en met 25 december, de boot waar de Sirenes (dames) opstaan lag helemaal droog, dat gedeelte van de waterpartij was leeggepompt.

We lopen verder en besluiten om nog een show bij het Bellagio hotel mee te pakken voor we de auto weer opzoeken, ook nu was het weer een kerstliedje dat zal wel zo blijven tot 25 december.

We beginnen de voeten te voelen dus houden we het voor vandaag voor gezien en gaan terug naar het hotel waar we de koffers wat reorganiseren omdat we morgen vroeg vertrekken richting Zion NP, zondag keren we weer terug naar Las Vegas.

 

Dag 6 3 december Las Vegas, Zion NP

 

Vanmorgen alleen koffie gedronken en een bakje yoghurt gegeten we willen onderweg ontbijten, om 08:20 am rijden we weg via Sahara Ave naar de I-15 noord en na een tankstop kan het gas er op.

We rijden door tot Mesquite en stoppen daar bij de dubbele gele arch om een ontbijt met pancakes te verorberen, weer terug op de I-15 en via Arizona rijden we Utah in, bij exit 19 naar de Ut-9 hoewel T-T aangaf dat we op de I-15 moesten blijven, waarschijnlijk dacht die er pas bij exit 27 af te gaan en dan via de UT-17 naar de UT-9 mogelijk is dat sneller, omdat je dan minder over wegen van lagere orde moet.

Om 11:45 am zijn we bij het hotel maar ja we zitten in een andere tijdzone dus is het hier al 12:45 pm, nadat we de koffers op de kamer hebben gebracht gaan we eerst Zion NP in.

Bij de ingang een nieuwe AtBpas gekocht dus kunnen we tot 31 december 2011 weer alle NP’s, NM’s, NRA’s, NCA’s en weet ik veel wat voor andere National ??? bezoeken.

In de wintermaanden rijden de shuttlebussen niet dus mogen we met de eigen auto de Zion Canyon Scenic Drive rijden.

Bovenin had ik wel sneeuw verwacht, maar dat er ook op de valley vloer sneeuw zou leggen dat is aan de ene kant een mooie bonus, aan de andere kant een beperking, omdat er verschillende trails gesloten zijn of in ieder geval moeilijk begaanbaar.

Struikelde we gisteren over de groundsquirls vandaar doen we dat vandaag over Mule deer door de hele valley en bij de picknickarea van The Grotto over (aan Thanksgiving dinner ontsnapte) wild Turkey die laatste hebben we nog even gewaarschuwd voor de naderende kerst.

Gespot rond de 40 Mule Deer en 8 wild Turkeys en verschillende kleine vogels.

We maken de korte wandeling naar Weeping Rock om bij de ingang te ontdekken dat we niet onder de rots zelf mogen komen, ondanks dat het een korte wandeling is viel het door de sneeuw op de trail niet mee, omdat het redelijk steil naar boven gaat maak je kans om uit te glijden, omdat we er in de middag waren was de sneeuw zacht zodat men er wat grip op had maar ’s morgens als alles nog stijf bevroren is zal het niet meevallen om overeind te blijven.

Volgende stop is Temple of Sinawava waar we de Riverside Walk willen doen, aan het begin van de trail zien we aan de andere kant van de rivier een hele hoge waterval, die komt bijna vanaf de rim naar beneden, er komt niet veel water overheen maar op verschillende plekken weet hij de wanden mooi te bedekken met een laagje ijs wat door de hoge dag temperatuur gedeeltelijk met veel lawaai naar beneden valt.

Deze wandeling is redelijk sneeuwvrij, maar ook hier mogen we op een gegeven moment niet meer verder, het pad is afgezet met een ketting en een bord “Trail Closed” voorbij deze afzetting staan de rotsen tot tegen het pad en ook hier komt plaatselijk water naar beneden dus mag men niet verder in verband met het gevaar van vallend ijs horen we later van de vrouwelijke ranger van dienst in het visitorcenter.

We lopen terug naar de auto en na nog een fotostop bij de Big Bend overlook rijden we naar het Visitorcenter omdat we wat informatie willen voor morgen.

De trail naar Lower Emerald Pool is open tot bij de waterval ook hier mag men niet verder in verband met vallend ijs, de trail naar Middel en Upper Emerald Pools is wel open en met kan ook doorlopen om via de Kayenta Trail een rondje te maken wel moet men overal rekening houden met mogelijk sneeuw en/of ijs op de trails dus we zien wel tot waar wij het verantwoord vinden.

De Kolab Terrace Road is open en begaanbaar tot een stukje voorbij Hop Valley Trailhead dus die willen we sowieso een stuk rijden.

Even terug naar het hotel en ’s avonds even het dorp in om te eten bij Wildcat Willie’s, de gevlekte hond was gesloten voor het seizoen.

Springdale en dan met name de UT-9 is trouwens op veel plaatsen leuke kerstverlichting.

In het gastenboek werd er gevraagd of het nu druk is in Las Vegas, nee dus het is veel rustiger dan in het voorjaar en het publiek wat er is vindt je voornamelijk in de (verwarmde) casino’s en shops, de strip buiten was heel stil van de week, rond de shows bij Bellagio en Mirage kom je dan wat meer mensen tegen, de enige die er niet minder staan zijn de Mexicanen met hun plaatjes voor de “meisjes van plezier”, ook de verklede figuren kom je bijna niet tegen.

 

Dag 7 4 december Zion NP

 

Na het ontbijt besluiten we eerst de Kolab Terrace Road te rijden, ondertussen kan de zon Zion Canyon een beetje opwarmen voordat we aan onze wandeling beginnen.

We rijden de UT-9 west tot het plaatsje Virgin waar we de Kolab Terrace Road opdraaien, het is eenmaal buiten het plaatsje een schitterende route die voor een deel aan de UT-12 doet denken, met afgronden aan beide zijde van de weg met dat verschil dat er hier wat meer begroeiing is en je in de diepte ook nog een boerderij ziet liggen.

Op een gegeven moment rij je het park in, wat behalve aan het bord ook te zien is aan de weg, die heeft de bekende rode kleur.

In dit stukje van het park is een deel van het land nog privé bezit er zijn verschillende afgepaalde stukken weide en er staat ook nog een prachtige woning, hierna krijgen we weer een stuk wat niet tot het park behoord om vervolgens nogmaals in het park uit te komen.

Het stuk wat niet tot het park behoord en een klein stukje park is een paar jaar geleden afgebrand, alle bomen zijn dood hier en daar beginnen weer wat struiken te groeien ook staan hier verschillende soorten Prickly Pear cactussen.

De trails in dit deel van het park liggen onder een flinke laag sneeuw dus beperken we ons tot wat viewpoints.

Het laatste stuk van de parkweg wordt ’s winters niet schoon gemaakt maar benut voor snowmobil en skisport, waarschijnlijk is dit de eerste dag dat dit gebied open gaat want er is een ranger bezig met (tijdelijke) borden te plaatsen om het parkeren een beetje in goede banen te brengen.

Op deze zaterdagmorgen zijn er heel wat locals die hun snowmobil voor het eerst in dit seizoen gaan uitproberen, iets wat niet bij allemaal goed lukt sommige starten heel slecht met veel rook en geknal en een enkele wil helemaal niet starten, na een poosje naar dit geklungel gekeken te hebben draaien we de auto en rijden dezelfde weg terug naar Virgin.

Na een korte stop bij het hotel om even naar de familie te bellen gaan we het park weer in, hier lijkt het nog rustiger te zijn dan gistermiddag we parkeren bij de trailhead van de Emerald Pools en beginnen na een bakje koffie aan de trail naar de Lower Pool.

Het begin van de trail ligt in de zon en is schoon en droog maar eenmaal de eerste bocht door komen we op een deel wat in de schaduw ligt, hier ligt redelijk wat sneeuw en dat is doordat er al heel wat mensen overheen gelopen zijn veranderd in een ijsplaat, gelukkig is de temperatuur zo hoog dat deze plaat wat zacht is, zodat je er door de voeten wat harder neer is zetten met de hak doorheen trapt waardoor je wat meer grip krijgt.

Enkele dames op lederen laarzen met ook nog een gladde zool hebben wat meer moeite om overeind te blijven.

Bij het begin van de Pool is de trail afgezet, de waterval waar men normaal gezien onderdoor moet lopen laat zo nu en dan stukken ijs vallen en daarom is het niet veilig om verder te lopen, na de nodige foto’s keren we op onze schreden terug.

We overleggen even wat we gaan doen, de planning was om morgen op weg naar Bryce Canyon NP de Zion Valley Overlooktrail te doen maar omdat het morgen een flinke rit is en deze trail volgens de informatie ook nog een uur vraagt besluiten we om hem vandaag nog te lopen.

We rijden over het vernieuwde asfalt (wat nog niet rood is) naar de tunnel, hier kunnen we zo doorrijden er zijn niet veel campers die er door willen, de parking gelijk na de tunnel rechts staat vol dus parkeren we een klein stukje verder aan de linkerzijde van de weg.

Het weer is zo aangenaam dat we de boterhammen buiten op kunnen eten, na deze wat verlate lunch beginnen we aan onze laatste wandeling voor vandaag, geen hike voor mensen met hoogtevrees, het gaat gedeeltelijk over smalle randjes en er staat lang niet overal een reling langs.

Na de nodige fotostops onderweg komen we bij de overlook, het uitzicht is hier prachtig alleen jammer dat de zon net achter de wolken verdwenen is waardoor de besneeuwde toppen wat minder mooi overkomen, na een kleine twintig minuten aanvaarden we de terug weg.

Deze trail was op een meter of 10 na helemaal schoon dus goed te lopen.

Weer terug door de tunnel en het park uit, in Springdale kijken we nog in wat winkels op zoek naar kerstversieringen maar we kunnen niets naar ons zin vinden.

Terug naar het hotel en daar nog twee wasjes gedraaid, echt op zijn Amerikaans met de auto naar de laundry gereden die in het andere gebouw van het hotel zat.

’s Avonds zijn we wezen eten in Jack’s Sports Grill die zit ook op het hotel terrein zodat we niet ver moesten rijden.

Morgen willen we op tijd starten en dan via Bryce Canyon NP en Cedar City terug rijden naar Las Vegas, volgens S&T een trip van 341,6 mijl met 5:51 uur zuivere reistijd, gelukkig winnen we morgen weer een uur, omdat we weer terug rijden naar Nevada.