Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 8 maandag 6 juni Moab dirtroads

 

Vanmorgen op het gemak gestart, rond 09:30 van de campground weg gereden, eerst even langs de Subway want het brood van de Citymarket is na een dag zo droog als de Sonora desert voor het regenseizoen begint dus dat is zo in de dumpster verdwenen.

We rijden de stad weer uit via de US-191 noord en gaan 1,5 mile na de burg over de Colorado River linksaf de UT-279 “Potach Road” op na de zoutfabriek houdt het asfalt op en wordt deze weg dirtroad.

Het eerste stuk is nog redelijk maar al vlug wordt hij een stuk slechter, in het begin maken we een paar stops om de kunstmatige (zout)meren te fotograferen deze zijn op deze tijd van de dag mooi diepblauw van kleur.

Zodra we beginnen aan de eerste klim wordt de weg nog slechter, volgens Jan en Marjan hebben ze deze route nog nooit zo slecht gezien waarschijnlijk een gevolg van een natte winter waarbij veel van het fijne materiaal is weggespoeld en er alleen grotere rotsblokken overblijven.

We maken op verschillende plaatsen een stop om onder andere de grote bocht in de Colorado River vast te leggen, ook Dead Horse Point SP van onder af wordt op de plaat vastgelegd, de afschuwelijke grote pergola/overkapping die men daar gebouwd heeft is van hieruit zelfs met het blote oog te zien.

Op een gegeven moment rijden we Canyonlands NP binnen, even verderop staat een informatie bord en daarop is als extra mededeling een papier opgehangen dat de White Rim Road gesloten is omdat de weg aan de andere kant van het park onder water staat door de hoge waterstand van de Green River, voor ons geen problemen omdat deze weg niet op het programma staat.

We blijven de Potash Road volgen tot we bij een splitsing komen, hier kan men links naar Musselmans Arch en rechts naar de Shafertrail Road, wij gaan dus naar rechts en beginnen na eerst nog een redelijk recht stuk weg aan de klim naar de rim van Canyonlands, ook de Shafertrail is in zeer slechte conditie, het ijs schud nog net niet uit de koelbox.

Na een paar honderd meter komen we borden tegen waar wegwerkzaam heden op aangegeven staan en een stukje verder de bekende man met de vlag/stopbord, hij weet ons te melden dat er zo een truck een lading dirt zal storten waar men de ergste gaten mee aan het vullen is.

Als we gelijk doorrijden kunnen we er nog langs anders zullen we een half uur moeten wachten, door de volgende bocht staat een truck en een graider om de boel te vlakken, hier voorbij is de weg al gedaan en een stuk beter te rijden.

We zien hier ook een gewone personen auto die terug naar boven rijdt, waarschijnlijk is hem door de wegwerkers verteld dat verder rijden echt geen optie is, een geluk voor de beste man want het was echt niet gelukt om beneden te komen met zo’n auto.

Wij zijn veilig boven en draaien het asfalt van de UT-213 noord op om een paar mile verder rechtaf de UT-212 richting Dead Horse Point SP op te gaan.

Deze verlaten we na een kleine 3 mile naar links om de weg naar Long Canyon te nemen, deze weg is ook weer dirt, na een scherpe bocht naar links duiken we (bijna letterlijk) Long Canyon in.

Het eerst stuk is erg steil maar net opgeknapt dus rijdt het wel goed tot we aan de grote rotsblok die een tunnel over de weg vormt komen, onder de rotsblok is al het fijne materiaal weggespoeld en er zitten een paar grote gaten en er is bijna geen ruimte om te uit te wijken.

De dames zijn uitgestapt om foto’s en een filmpje te maken terwijl Jan de auto door de tunnel rijdt, we komen zonder problemen door de tunnel en draaien scherp naar rechts, de grootste problemen lijken overwonnen, maar dat is toch niet helemaal waar want voorbij de tunnel is er (nog) niets aan de weg gedaan en is hij zeer slecht.

We rijden heel rustig naar beneden en komen zonder ongelukken of stukken weer op het asfalt van de Potash Road, we slaan linksaf en rijden naar de overdekte picknicktafels bij het trailhead van de Corona Arch Trail om de lunch te gebruiken.

Na de lunch terug naar Moab en daar nog wat boodschappen gedaan voor het eten van vanavond daarna naar de campground want er moeten ook nog een paar machines was gedaan worden.

Er stond vandaag weer een stevige bries en eenmaal op de campground staat er zelfs een heel harde wind met flinke windstoten die veel stof/zand en cottonwood (zaadpluis van de populieren) over de campground blazen, hopelijk gaat de wind tegen de avond wat liggen anders wordt het moeilijk om de bbq aan te houden.

Het was weer een schitterende dag/route maar even een waarschuwing voor de mensen die geen of heel weinig dirtroad ervaring hebben, zowel Shafertrail als Long Canyon zijn op dit moment in (zeer) slechte conditie en zeker niet aan te raden voor beginners, informeer dus voordat je aan één van deze trails begint hoe de conditie is op het moment dat je er bent, ze zijn bezig om een en ander te repareren maar het kan gezien de hoeveelheid werk die er aanzit wel even duren voor het hele traject weer in orde is.

De bbq hebben we aan de gang kunnen houden door met behulp van de stoeltjes een windscherm te maken, het cottonwood zit bij Jan en Marjan in alle hoekje van de tent dat wordt nog een rotklus om schoon te maken als de tent wordt afgebroken.

Het verslag wordt weer in word gemaakt en zullen we vanavond weer bij de Mc D. online zetten.

Vandaag gereden: camper o mile, auto 75 mile.

Getankt: niet

Campground: Canyonlands Campground, kosten $ 43,82 met full hookup en (een zeer traag) wifi.

 

Dag 9 dinsdag 7 juni Moab > Dillon

 

Vanmorgen eerst de camper gereed gemaakt om te gaan rijden, vuilwater gelost want dat is alleen maar extra gewicht en alle spullen weer een plekje gegeven zodat het niet ineens naar je toe kan rollen toen nog een uitgebreid ontbijt met Jan en Marjan daarna is het tijd om afscheid te nemen in ieder geval voor een paar weken met een ‘See you in Vegas” rijden we de campground af.

We gaan via de US-191 noord naar de UT-128 oost waar we de steeds voller wordende Colorado River volgen, we rijden door Cisco en zien dat de weg tussen Cisco en de I-70 hier een daar gerepareerd is (ze hebben de ergste gaten gevuld met asfalt)

We draaien de I-70 oost op en komen zo in onze vierde staat deze reis ‘Colorado’ bij Fruita zien we dat de Colorado River plaatselijk buiten zijn oevers staat, er staan verschillende stukken grasland onder water waarbij de beregeninginstallaties nog net boven het water uitsteken, die zullen ze voorlopig niet nodig hebben.

Bij exit 19 verlaten we de I-70 en gaan de CO-340 op richting Colorado NM, na het tonen van de AtB pas ontvangen we een kaart van het park en een parkkrantje, we gaan de switchbacks op naar boven waarbij we twee tunnels passeren, de viewpoints op het stuk voor het visitorcenter krijgen wat extra aandacht want die waren bij ons bezoek in 2007 afgesloten wegens werkzaamheden.

Na een bezoek aan het visitorcenter rijden we de rest van de Rim Rock Drive waarbij er natuurlijk weer verschillende stops gemaakt worden, het blijft een prachtig park maar we vinden beide de rit van oost naar west mooier als deze west naar oost rit.

Eenmaal het park uit krijgt Tim opdracht om ons naar een Walmart te brengen, dat lukt hem gedeeltelijk als hij aangeeft dat we op de bestemming zijn staan we voor een Hobby-Lobby (die ook nog op het programma staat) maar de Walmart is een kleine halve mile verder.

Eerst de voorraden aanvullen en vervolgens dan naar Hobby-Lobby daar kijken we wat rond en vinden er zowaar de plaat/sticker waar de vorm van de USA is weergegeven doormiddel van nummerplaten, deze zochten we al langer maar hij was iedere keer niet aanwezig.

Na het winkelen is het tijd om even een snelle lunch te gebruiken en dan krijgt Tim opdacht ons naar Dillon te brengen voor de overnachting, via lokale wegen gaan we de I-70 oost weer op om die 175 mile te volgen, er zijn onderweg verschillende roadworks waarbij de snelheid terug moet naar 45 m/u en bij één van die roadworks zakt de snelheid zelfs tot 15 m/u omdat een vrachtwagen niet harder kon in een lange klim en met maar 1 rijbaan beschikbaar moet iedereen daar dus achter blijven.

Onderweg zien we de Colorado River op veel plaatsen buiten zijn oevers staan en ook de Eagle River die we later volgen staat ruim buiten zijn oevers.

Zo hebben de golfspelers bij Vail een extra handicap omdat een deel van de fairway onder water staat, ook het fietspad wat met de I-70 meeloopt is niet te gebruiken omdat hele stukken onder water staan, de spoorbaan aan de andere kant van de rivier steekt plaatselijk nog een kleine 20 centimeter boven het water uit maar ook de I-70 heeft zeker voor de eastbound baan niet veel speling meer.

Omdat het mede door de roadwork vertragingen wel erg laat lijkt te worden voordat we op de campground aankomen kijken we of er onderweg nog meer mogelijkheden zijn om te overnachten maar men is in deze omgeving meer gericht op wintersport (met veel dure hotel) dan op kampeerders, we rijden dus maar door en verlaten bij Frisco de I-70 en gaan naar de CO-9 om gelijk weer af te slaan naar de Dillon Dam Road waar de campground voor vannacht aan ligt.

De campground is zo gevonden en we maken een rondje om te kijken of er nog een geschikte plek vrij is, het lijkt wel of alle plekken gereserveerd zijn maar nadere bestudering van de bordjes aan de palen leert dat het allemaal reserveringen zijn voor het komende weekend dus zoeken we een goede plek zonder papiertje voor de komende nacht en rijden terug naar het selfpaystation om te betalen.

Vlug de camper op zijn plek en gelijk de bbq aan voor het avondeten het is ondertussen 07:15 pm dus niet te lang wachten anders is het donker.

We denken dat het vannacht wel eens fris kan worden, we zitten namelijk op 9100 ft en zien sneeuw in alle richtingen, de campground is al wel sneeuwvrij maar we hebben onderweg al weer genoeg sneeuw langs de weg zien leggen, het al eerder genoemde fietspad zagen we op een gegeven moment tussen twee meter hoge sneeuwmuren doorlopen.

Vandaag gereden: 305 mile.

Getankt niet.

Campground: Heaton Bay Campground (White River NF), kosten $ 18,00 zonder hookup, met E&W hookup kan ook kost dan $ 23,00

 

Dag 10 woensdag 8 juni Dillon > Rocky Mountain NP

 

Van morgen op de normale tijd opgestaan en na het ontbijt om 08:40 am van de campground weg gereden, links af en over Dillon Dam naar het plaatsje Dillon gereden, aan het begin van de dam stonden verschillende borden voor naar ik aannam roadwork maar daar stond dus ook een bord met een beperking voor het berijden van de dam tussen, aan de andere kant van de dam werden we dan ook naar de kant gehaald, want men had via de CB-radio doorgegeven dat er een te grote camper op de dam reed, de man had gelijk door dat we toeristen waren en dus kregen we alleen het advies volgende keer een andere route te rijden.

Nieuwsgierig waarom men niet (meer) over de dam mocht met grote voertuigen stelde ik die vraag aan de beveiligingsman als antwoord kreeg ik, dat men de dam wilde beschermen en naar ik aanneem niet tegen te grote/zware voertuigen maar tegen aanslagen want de man verwees naar Oklahoma City waar een aanslag met een Uhaul auto was gepleegd.

Na de belofte het niet meer te doen mochten we met een ‘have a nice day’ doorrijden.

De I-70 oost weer opgezocht om even later door de grote en volgens mij hoogste tunnel door te rijden, even verder gaan we bij exit 243 naar de Central City Parkway, deze gaat gelijk steil omhoog dus de snelheid is er gelijk helemaal uit maar goed ook want de max is 30 m/u en de state-trooper staat even verder al te wachten met zijn laser in de aanslag.

Door het leuke maar voor een camper krappe stadje Central City naar de CO-119 noord gereden, Central City leeft zo te zien van de casino’s, want die zitten er nog al wat.

Door een schitterend gebied rijden we op het gemak richting Nederland wat ook een leuk plaatsje blijkt te zijn met veel oude spullen zo zien we onder andere oude treinwagons en kranen uit het stoomtijdperk.

Via de CO-72 en CO-7 rijden we naar Estes Park waar we via de US-36 naar Rocky Mountain NP rijden, voor het park maken we eerst een stop bij het Beaver Meadows Visitorcenter om wat informatie in te winnen, op de vraag naar camping mogelijkheden, belt de vrouwelijke ranger naar het reserveringnummer en die geeft aan dat Moraine campground voor campers vol is maar dat er op Glacier Basin nog wel plek is, beide liggen aan dezelfde weg dus we gaan het proberen.

De trails rond Bear Lake liggen nog onder 42 inch sneeuw, dus dat wordt niks om op gewone wandelschoenen te doen, Trail Ridge Road is open dus die kunnen we wel rijden en de wifi die staat aangegeven in dit visitorcenter werkt binnen het gebouw, men mag met eigen laptop ergens gaan zitten als men dat wil.

We rijden het park in en draaien even verder de Bear Lake Road op, dwars als we zijn rijden we toch eerst naar Moraine Campground en de dame in het hokje aan het begin van de campground heeft nog een plekje voor een 31 ft dus dat is ook gelijk weer geregeld.

Na de plek even bekeken te hebben (keurige vlakke plek) rijden we weer terug en volgen de US-36 tot Deer Ridge Junction, onderweg zien we verschillende Elk zowel mannetjes als vrouwtjes, nog geen jonge en de dieren zien er niet uit, ze hebben hun wintervacht nog niet verloren en lijken zo vanonder een droogkap te komen.

We slaan af en gaan de US-34 richting Fall River entrance op, op het viewpoint van West Horseshoe Park zien we in de verte Bighorn sheep lopen dus rijden we door naar het viewpoint van Sheep Lakes en daar kunnen we 4 Bighorn ooien fotograferen, die dieren komen hier heel regelmatig naar beneden en er staan zelfs Park Volunteers die het verkeer stilleggen als er Bighorns van de berg naar beneden toe de weg over willen steken om te gaan grazen in de Horseshoe Park Meadows.

We rijden het park uit en Estes Park in want ik wil nog tanken, er zit nog een kwart tank in en dat is te weinig om de generator te kunnen gebruiken.

Ook stoppen we nog even bij de Mc D. om de verslagen van gisteren online te zetten, bij mij lukt dat redelijk het gaat wel langzaam maar bij Annie lukt het niet om er foto’s bij te zetten dus stoppen we nogmaals bij het Beaver Meadows Visitorcenter, daar lukt het wel.

We gaan Bear Lake Road weer op en maken daar de wandeling rond Sprague Lake, een gemakkelijke ‘rolstoel toegankelijke’ wandeling onderweg zien we veel grote hopen omgezaagde dennenbomen liggen, de Pine Beetle heeft hier zeer veel bomen aangetast, als dat zo door gaat zullen de Rocky’s erg kaal worden.

Volgende stop Bear Lake trailhead, ruimte genoeg op deze door de weekse dag voor de camper maar de trail is dus echt niet begaanbaar, we rijden op het gemak terug richting de campground en maken nog een kleine omweg omdat er in Moraine Park Meadows zo tegen de avond honderden Elk rondlopen dus maken we nog een flink aantal foto’s.

Naar de campground, camper op zijn plek en dan het eten bereiden.

We hebben besloten dat we maar 1 nacht in Rocky Mountain NP blijven omdat we, doordat de trails bij Bear Lake nog niet begaanbaar zijn en we weinig van de geplande wandelingen kunnen doen, zo kunnen we ook de lange rijdag die hierna zou volgen in twee delen doen.

Morgen willen we de ochtend besteden aan de Trail Ridge Road en dan gaan we naar Loveland om boodschappen en daarna zien we wel hoe ver we komen.

Vanavond viel er een paar keer een kleine bui en begon het (in de verte) te onweren.

Vandaag gereden: 155 mile.

Getankt: Estes Park, 25,823 gallon á $ 3,679 pomp stopt na $ 95,00

Campground: Moraine Park Campground, kosten $ 20,00 geen hookup

 

Dag 11 donderdag 9 juni Rocky Mountain NP > Wheatland WY

 

Ook vanmorgen weer op de normale tijd uit bed, Moraine Park heeft het voordeel dat men de generator al om 07:30 am mag gebruiken dus kunnen we op de campground ontbijten.

Vervolgens rijden we weer over de US-36 naar Deer Ridge Junction waar we de Trail Ridge Road opdraaien, de eerste mooie grote stop is Many Parks Curve daar is door de laaghangende bewolking weinig te zien dus rijden we door om dit punt wat ook nog aan de (voor ons) verkeerde kant van de weg ligt op de terugweg mee te nemen.

We klimmen hoger en hoger en komen op een gegeven moment de eerst steile sneeuwwanden tegen nog niet zo hoog maar op een gegeven moment komen ze toch ruim boven de camper uit, eenmaal boven de boomgrens rijden we het ene moment tussen sneeuwmuren en het volgende over een volledig sneeuwvrije alpentoendra.

Daar waar de sneeuw weg is, of nooit gelegen heeft door de harde wind, is alles nog geel/bruin als men goed kijkt kan men de eerste groene nieuwgroei aan de plantjes zien maar veel kleur laat staan bloemen zit er nog niet in.

Ook hierboven maken we een paar stops maar weten bij de eerste stop niet hoe vlug we weer in de camper moeten komen om wat warme kleren aan te trekken, er staat een harde ijskoude wind waardoor het moeilijk is om het fototoestel stil te houden.

We komen over het hoogste punt van de weg op 12.183 ft ligt, het hoogste punt in het park is Longs Peak op 14.259 ft, en even later draaien we de parking van het Alpine visitorcenter op, het visitorcenter is nog gesloten en wordt aan verschillende kanten nog helemaal overdekt met sneeuw, men is volop bezit om het uit te graven, de restrooms zijn al wel bereikbaar, ook hier is het koud dus na wat foto’s maken aanvaarden we de terugweg.

Bij Many Parks Curve is de bewolking nu opgetrokken dus kunnen we nu wel wat foto’s maken, er zit een grondeekhoorn op de stenenrand die duidelijk regelmatig wat te eten krijgt zo tam is hij, terwijl wij er staan zien we een meisje het dier een M&M geven zo’n beetje naast het bord wat aangeeft dat men geen dieren mag voeren.

 

We gaan weer verder en blijven de US-34 volgen richting Estes Park, bij Sheep Lakes maken we onze laatste stop, er zijn geen Big Horn Sheep te zien maar wel een flinke kudde Elk ook hier kunnen we weer geen jonge dieren tussen vinden.

We verlaten het park en rijden na Estes Park richting Loveland en rijden via de US-34 met de Big Thompson River op, ook deze rivier is erg wild, ervaren rafters kunnen hier hun hart ophalen, de wolken lijken te zakken zodat we in de nevel komen te rijden die zo zwaar is dat het over gaat in motregen en later zelfs gewone regen.

In Loveland rijden we naar de Walmart op inkopen te doen terug buiten is het inmiddels droog geworden wel is het zwaar bewolkt, als we daarna de route vervolgen zien we ook een Jo-Ann’s dus met daarbij nog een paar winkels die op ons te doen lijstje staan dus wordt de koers verlegt, na het gedeeltelijk succesvol winkelen wordt de route weer opgepakt en rijden we naar de I-25.

Deze zullen we de rest van de middag volgen, we zien wel waar we stoppen iedere mile die we vandaag doen is er een minder voor morgen zodat we dan meer tijd hebben voor o.a. Wind Cave NP.

Onderweg hebben we nu en dan een klein beetje regen maar ook regelmatig de zon, rond 04:30 rijden we bij Wheatland WY en besluiten we dat het voor vandaag genoeg is, in de Trailerlive directory hadden we al gezien dat hier een campground moet zitten dus volgen we de aanwijzingen uit dit campgroundboek en rijden zo naar de beschreven campground toe.

Een voornamelijk met vaste bewoners bevolkte campround maar voor een nacht voldoet het en ze hebben nog wifi ook, we mogen na het betalen van de campground fee zelf een vrije plek uitzoeken.

Camper op zijn plek een bakje koffie er bij en het verslag van gister online zetten, bij mij lukt dat zonder problemen maar Annie lijkt nu dezelfde problemen te hebben als Marjan vorige weer had.

Vanavond de haren wassen en het verslag van vandaag maken.

Vandaag gereden: 205 mile.

Getankt: Niet

Campground: Mountain View RV Park, kosten $ 25,00 met full hookup en wifi.

 

Dag 12 vrijdag 10 juni Wheatland>Wind Cave NP> Custer

 

We rijden om 08:30 am weer van de campground weg en stoppen gelijk bij de buren dat is namelijk een benzinestation en daar willen ze maar $3,319 voor een gallon hebben waar ze aan de andere kant van de interstate $ 3,799 willen hebben dat is $ 0,48 duurder terwijl de pompen hemelsbreed 200 meter uit elkaar zitten, de laagste prijs die we de rest van de dag zien is $ 3,659 dus we hebben weer een leuk voordeeltje.

We draaien de I-25 noord weer op om deze bij exit 126 weer te verlaten over de US-18/US20 oost gaan we naar Lusk waar we de US-18 blijven volgen en zo South Dakota, onze zesde staat deze reis, inrijden vervolgens nemen we de SD-89 noord en bij Pringle gaan we de US-385 zuid op en komen zo in Wind Cave NP uit.

Om 12:30 pm stappen we het visitorcenter binnen en informeren naar de mogelijkheden binnen het park, een Cavetour laten we deze keer aan ons voorbij gaan, de volgende is namelijk pas om 02:00 pm tel daar een uur voor de tour bij en het is 03:00 pm voordat we wat van het park kunnen zien.

Op advies van de ranger gaan we de SD-87 noord rijden deze zal ons gelijk in Custer SP brengen, ze kon ons niets vertellen over de tunnels in Custer SP dat moeten we bij de ingang van dat park navragen.

We rijden terug naar de US-385 en gaan een klein stukje west om dan de SD-87 noord op te draaien, nauwelijks deze weg in zien we het eerste wildlife al rondlopen, Pronghorn, hoewel deze dieren meestal erg nieuwsgierig zijn blijken ze hier aan de voorzichtige kant, als je de autodeur wat hard dichtslaat of wat dichterbij komt voor een foto zetten ze het op een lopen.

Eenmaal wat verder deze weg in komen we op wat meer open terrein en daar zie je overal kale heuveltjes in het grasland dat zijn de woningen van de Prairiedogs, als we uitstappen worden we verwelkomt door het felle als waarschuwing bedoelde gekef/blaf van de wakers van de kolonie, deze zijn te herkennen omdat ze meestal rechtop staan en dan op de strategische plekken binnen maar vooral aan de rand van de kolonie.

We zien wat verder het park in vijf Bison bulls grazen een beetje ver weg maar dat wordt even later ruimschoots goedgemaakt, we nemen de afslag naar de Lookout Tower en als we daar een kleine parking oprijden kan ik de neus van de camper bijna tegen de neus van een Bison bull parkeren die daar samen met nog twee bullen rustig ligt te herkauwen.

We rijden terug en komen de volgende kolonie Prairiedogs tegen die zitten er hier duizenden volgens mij, gelukkig zitten ze hier veilig voor de mensen, veehouders hebben namelijk een vreselijke hekel aan deze beestjes om dat hun koeien gemakkelijk een poot kunnen breken als ze in een gang van zo’n kolonie trappen, in het verleden zijn er dan ook miljoenen van de beestjes uitgemoord.

Een hekwerk geeft de scheiding tussen Wind Cave NP en Custer SP aan, na een stukje niemandsland komen we bij het feestation van Custer SP daar krijgen we van de dienstdoende ranger uitleg wat er allemaal te zien en doen is in het park en ook waar we wel en vooral niet kunnen komen, de drie tunnels in de Needles Highway zijn te laag of te smal dus deze weg is voor ons niet te doen, de drie tunnels in de Iron Mountain Road zijn wel te doen.

Na het betalen van de toegang, $ 15,00 voor zeven dagen, gaan we het park in en rijden eerst de Wildlife Loop Road.

Een schitterende 18 mile lange route langs de zuidoost grens van het park.

Na de inmiddels bekende Pronghorns en Prairiedogs komen we een hele kudde Burros tegen, dit zijn nakomelingen van een kudde die jaren geleden in het park zijn vrijgelaten, nadat men ze niet meer nodig had om de toeristen naar de top van Harney Peak te brengen, ze zijn half tam maar kunnen zeker als ze jongen hebben nog lelijk uithalen het blijft dus opletten en zeker niet langs achter benaderen want ze kunnen heel hard trappen.

Het grootste deel van de kudde loopt verderop in het veld maar een stuk of zes staan op de pullout te bedelen en krijgen dan ook genoeg lekkers toegestopt, niet alles wat ze krijgen is even gezond voor ze maar dat is helaas niet te voorkomen.

We gaan verder tot we weer een aantal stilstaande auto’s tegen komen hier loopt een grote groep Bisons, jonge mannetjes en vrouwtjes met jonge kalfjes.

Ze lopen tegen en ook op de weg dus dichterbij kan men ze niet krijgen, de oudere dieren zitten nog gedeeltelijk in hun winterjas die in lange slierten aan de zijkanten van de dieren hangt, na de nodige foto’s gaan we weer verder en komen op de junction met de US-16A uit deze gaan we west op richting Custer, deze weg is zo druk dat er hier geen wildlife meer te zien is.

Eenmaal het park uit en de stad binnengereden zetten we de camper even aan de kant om onze campgroundbijbel te raadplegen voor een campground, omdat we al wat verder zijn dan de planning had ik hier geen campground uitgezocht, er staan er echter genoeg in het boek dus pikken we er een paar uit en kijken wel welke we eerst tegen komen.

Een kleine twee mile west van Custer op de US-16 komen we als eerste Big Pine Campground tegen, ziet er goed uit en heeft plaats dus verder zoeken is niet meer nodig, ook wifi is aanwezig en deze blijkt ook nog lekker snel te zijn.

Morgen willen we nog een deel van Custer SP doen en dan de rest van de dag in Badlands NP doorbrengen, daarmee zitten we weer op schema.

Vandaag gereden: 233 mile.

Getankt: Wheatland, 38,559 gallon á $ 3,319.

Campground: Big Pine Campground, kosten $ 31,65 met W&E hookup en wifi, Full hookup kan ook kost $ 5,00 extra.

 

Dag 13 zaterdag 11 juni Custer > Custer SP > Badlands NP

 

Na de gebruikelijke ochtend rituelen verlaten we de campground, deze campground is trouwens een aanrader als men deze omgeving wil verkennen, mooi tussen grote pinetrees gelegen en met een restroom/shower die kraakhelder is.

We draaien de US-16 oost op, deze gaan in het stadje over links af maar wij gaan rechtdoor en dan wordt het de US-16A en die brengt ons terug in Custer SP net het park in zien we aan de kant van de nu nog rustige weg vier Bison bulls grazen we blijven de weg volgen tot hij op de oostgrens van het park overgaat in de SD-36.

Hier gaan we linksaf net als de US-16A trouwens alleen heet hij nu de Iron Moutain Road, we zien hier en daar wat Pronghorn lopen maar verder zien we weinig wildlife.

De route op zichzelf is schitterend, halverwege het stuk wat door het park loopt zien we ineens een groep Bison aan de rechterkant van de weg en als we wat verder door de bocht ook naar links kunnen kijken zien we daar een groet kudde lopen, er ligt een meertje dicht bij de weg en dat is duidelijk een verzamelplaats voor deze dieren.

Er lopen heel wat kalfjes tussen deze kudde, we zetten de camper op de naast het meertje gelegen parking en maken weer heel wat foto’s voordat we verder rijden.

Eenmaal buiten het park wordt de weg alleen maar mooier (smaller) en bochtiger, heerlijk heuvel op en heuvel af en al vlug komt de eerste tunnel (eigenlijk tunnel #3) in zicht, terwijl we er door rijden hebben we zicht op de vier presidenten op Mount Rushmore, het is alleen te druk op voor de tunnel te stoppen om de tunnel als natuurlijke fotolijst te gebruiken.

Een stukje verder is viewpoint met een grote parking dus parkeren we daar even om Mount Rushmore op de gevoelige plaat vast te leggen.

Op twee stukken van de weg worden de beide rijbanen gescheiden en heeft men maar een heel smal stukje asfalt met ook nog de nodige bochten om te manoeuvreren, een geluk dat de binnenwegen waar ik dagelijks over rij voor mijn werk net zo breed zijn.

Tunnel nummer 2 bestaat eigenlijk uit twee stukjes maar er zit wel een bocht in en het is de laagste van de drie 12’2” met een camper van 12”geeft 2”speelruimte, even goed mikken en luisteren of er niets kraakt of schuurt, tunnel nummer 3 (#1) is geen enkel probleem en bied het mooiste zicht op Mount Rushmore maar ook hier geen mogelijkheid om te stoppen, hierna volgen nog twee zogenaamde Pigtail Bridges waar de weg onder zichzelf doorgaat, zo kan men op korte afstand een flink stuk zakken, of stijgen, afhankelijk van de rijrichting.

We rijden door Keystone, wat een vreselijke toeristtrap is dat zeg, zelfs om te parkeren moet men hier betalen, we blijven de US-16 volgen naar Rapid City en nemen net voor de I-90 de truck-bypass en slaan dan af richting Rapid City Regional Airport, deze ligt aan de SD-44, we volgen deze weg oost en zullen zo in Interior uitkomen waar we op dezelfde campground als in 2003 willen slapen.

De SD-44 passeert halverwege een klein stukje van Badlands NP en daar heeft men de mogelijkheid om de CR-590, Sage Creek Road, noord te nemen, deze grind/gravel road is 22 mile lang en komt na eerst een stuk over private land tussen graslanden en verschillende boerderijen ook in Badlands NP uit waar men eerst de Sage Creek campground tegenkomt, deze campground heeft geen voorzieningen ook geen water en is niet geschikt voor grote campers, wat men onder groot verstaat wordt nergens aangegeven.

Als men de weg verder rijdt komt men bij Roberts Prairie Dog Town, voordat we zover zijn, ja we hebben deze weg gereden, komen we de kudde bisons die Badlands NP hun thuis noemen tegen, en flinke kudde met ook hier weer heel wat nieuwe kalfjes, ook hier stoppen we weer voor wat foto’s, we weten dat we nog naar Yellowstone NP gaan maar het is altijd maar afwachten of de Bisons daar dicht genoeg bij de weg lopen om foto’s te maken, vorige keer liepen ze veel verder het veld in.

De Prairiedogs zitten niet alleen in de eerder genoemde town maar echt overal, Roberts Prairie Dog Town heeft zich trouwens een stuk verplaatst ten opzichte van ons bezoek in 2003, toen liepen ze bijna over je schoenen zodra je uitstapte en nu zitten ze zeker honderd meter van de weg af.

Na nog een paar viewpoints met een mooi zicht op dit gedeelte van de badlands komen we weer op het asfalt uit en gaan rechtaf de SD-240 oost op dit is de scenicroad dwars door het park, ook hier worden weer de nodige fotostops gemaakt om vervolgens even de Conata Road in te rijden op daar op de picknickarea de lunch te gebruiken.

We vervolgen de SD-240 met weer een paar stops tot we bij het visitorcenter komen, daar halen we even een parkkrant zodat we wat trailinformatie hebben, omdat we via een dirtroad het park zijn binnengekomen hebben we nog geen entrance station gezien en dus ook nog geen kaart van het park.

Als we terug buiten komen is de zon verdwenen en pakken zich donkere wolken samen, we rijden door richting de Door en Window trails maar als we Cedar Pass oprijden vallen de eerste druppels al op het dak en even later rijden we in een flinke regen/onweersbui, het zicht en de mooie uitzichten zijn gelijk weg dus besluiten we om richting de campground te rijden.

Daar aangekomen kunnen we net tussen de druppels door het kantoor binnenlopen maar als we klaar zijn met inschrijven is de regen overgegaan in hagel en niet zo’n beetje ook, gelukkig niet van de grote stenen want daar hebben we slecht ervaring mee.

Op de campground review site had ik al gelezen dat de wifi niet overal op de campground goed werkt dus vragen we om een plek waar die wel werkt, dit heeft de eigenaar prima geregeld, de plekken dicht bij het kantoor zijn allemaal voorzien van een bord wat aangeeft dat ze gereserveerd zijn zo blijven ze vrij voor mensen die speciaal om wifi vragen, wij krijgen dus een plek gelijk tegenover het kantoor en de wifi blijkt hier prima te werken.

Als we eenmaal op ons plekje staan lijkt het net of we midden in een meer staan, de camper staan rondom in het water wat gelukkig redelijk vlug wegzakt/loopt zodra het wat minder hard is gaan regenen/hagelen, tot een uur of acht blijft het hard regenen, hagelen, onweren, waaien daarna wordt het beter alleen de wind blijft er een beetje inzitten.

Door dit slechte weer blijft de bbq onderin de camper liggen en wordt het vlees vandaag in de koekenpan gebraden.

Vandaag gereden: 159 mile.

Getankt: niet

Campground: Badlands Interior Campground, kosten $ 26,45 met full hookup en wifi.

 

Dag 14 zondag 12 juni Badlands NP > Sheridan

 

Vannacht kwamen er rond 02:00 am nog een tweetal campers de campground oprijden, waarom die dan precies naast een bezette plek moeten gaan staan terwijl de campground bijna helemaal leeg was kan ik niet vatten, als je laat aankomt doe je dat zo stil mogelijk en ga je ergens staan waar ander er geen last van hebben en je gaat zeker niet een keer of drie heen en weer rijden voordat je de motor afzet.

Vanmorgen weer op de gewone tijd opgestaan en een ontbijtje genoten, toen ik daarna buiten stond werd er vanaf het motel gedeelte naar mij gezwaaid dat bleek Bart (Dude van het Aaforum) te zijn, er even naar toe gelopen en gedag gezegd tegen hem en Evy, we blijken dus echt maar honderd meter van elkaar te hebben overnacht, zij hadden al vroeger op de dag een kamer geboekt en waren daarna het park ingegaan en daarna gaan eten in het dorp, door het slechte weer gisteren waren wij niet meer buiten toen ze terug kwamen en dus hadden we elkaar gemist.

De dag van gisteren even besproken en daarbij bleek dat we elkaar ook overdag waarschijnlijk net zijn misgelopen/gereden op de Sage Creek Road daarna nemen we weer afscheid maar zullen elkaar nog wel eens tegen komen in ieder geval in Cody bij de Powwow en ook daar slapen we op dezelfde campground.

Om 08:20 am reden we van de campground weg en Badlands NP weer in beide liggen namelijk aan dezelfde weg, we kijken nog even bij de trailheads van de Door en Window trails maar door de regen van gisteren/vannacht is er buiten de boardwalk niet te lopen op de gladde klei, mede omdat we alle trails in dit deel van het park al eens (2003) gelopen hebben besluiten we om er nu niet aan te beginnen, volgende stop Big Badlands Overlook hier maken we nog wat foto’s maar omdat alles nog nat is komen de kleuren nu niet zo mooi over.

We verlaten het park en stoppen even buiten het park bij de Prairie Homestead, dit was in 2003 nog een oud gebouwje met schuurtje, wat oude werktuigen en witte Prairie Dogs, de Prairie Dogs zitten er nog steeds, de oude werktuigen zijn vervangen door iets nieuwere, het schuurtje is vervangen/opgeknapt en het oude huis is nergens meer te zien wel staat er een nieuw visitorcenter en moet men door de winkel om het terrein te betreden ook hier heeft de commercie dus toegeslagen, na een paar foto’s van de Prairie Dogs gaan we verder en draaien de I-90 west op deze zullen we 316 mile volgen naar onze volgende overnachting plaats.

We maken nog één zijstap en wel naar Wall waar we een kort bezoek brengen aan de beroemde Wall Drugstore ook een grote toeristtrap maar men kan er meestal aan redelijke prijzen leuke souvenirs kopen, ik slaag na een paar jaar zoeken voor een magneetbord waar men de magneetje van alle staten op kan doen, ook gooien we nog even voor $ 50,00 brandstof in de tank zodat we in ieder geval genoeg hebben om een stukje Wyoming in te komen waar de brandstof een stuk goedkoper is.

Terug de I-90 west op cruisecontrol op 60 m/u en bollen maar, in Wyoming stoppen we even op een restarea voor de lunch en stoppen we in Moorcroft om de tank te vullen, verschil met Wall is $ 0,20 per gallon als er dan bijna 43 gallon in gaat is dat weer mooi meegenomen.

We gaan verder richting Sheridan en draaien daar de eerste afslag op om de voorraden aan te vullen bij de Walmart daar is het te merken dat het zondag laat in de middag is want verschillende vers producten zijn op, dit lossen we op door even bij de naastgelegen Albertsons binnen te lopen.

Terug de snelweg op en twee mile verder er weer af want daar zit de campground, daar is het druk bij het kantoor dit is namelijk een zeer goed bekent staande en geliefde campground voor mensen die onderweg zijn en een plekje voor één nacht zoeken, als we aan de beurt zijn krijgen we een hartelijk welkom van de eigenaar die ons een hand geeft en zich voorstelt en krijgen we een plekje toegewezen.

Camper op zijn plek en aansluiten op de voorzieningen, gelijk de grijs en zwartwatertanks geleegd daar was het gisteren door de vele regen niet meer van gekomen en dat legen doe ik het liefst na een rit dan is alles nog in beweging en komt het er veel gemakkelijker uit zonder resten achter te laten.

Hierna even bijkomen van de lange rit en dan de laptop opstarten om te ontdekken dat we ook nog eens een super snelle wifi verbinding hebben.

Vandaag gereden: 332 mile.

Getankt: Wall, 13,173 gallon á $ 3,799, Moorcroft, 8,171 gallon á $ 3,639 en 34,454 gallon á $ 3,599, ik was in Moorcroft al aan het tanken toen ik zag dat de Unlead plus goedkoper was dan de gewone Unlead dus pomp gestopt en verder afgetankt met Unlead plus scheelde toch weer $ 0,05 per gallon, ook in Wall was de plus goedkoper dan de gewone unlead het is dus zaak even goed op te letten want normaal gesproken is de gewone unlead de goedkoopste brandstof.

Campground: Peter D’s RV Park, kosten $ 29,70 met full hookup en super snelle wifi.