Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

 

 

Dag 1 woensdag 20 november Brussel > Miami

 

Gistermorgen al online ingecheckt dat ging deze keer zonder problemen, de koffers gisteravond al in de auto gedaan en vanmorgen voor vertrek de carry-on en nog bij.

Rond 05:45 vertrokken, rond Antwerpen wat lichte filevorming en ook op de E-19 regelmatig langzaam rijden, uiteindelijk een half uur verspeelt ten opzichte van de verwachte reistijd dus dat viel alles mee.

Iets voor 08:00 stonden we aan de balie bij United ook hier geen drukte, na het veiligheidspraatje de koffers afgeven en weer nieuwe boardingtickets gekregen waarom men dat doet als men ze thuis al heeft uitgeprint snap ik nog steeds niet.

Ook de paspoortcontrole kende geen grote rijen en zelfs de securitycheck kende geen oponthoud we waren dan ook ruim op tijd bij de gate.

Het boarden gaat door het nieuwe systeem bij United heel wat vlugger en ging ruim een kwartier voor de tijd de deur al dicht.

Onbewolkt dus mogelijk zien we ons dorp liggen vanuit de lucht, jammer maar helaas want zodra we boven het kanaal van Gent naar Terneuzen vlogen trok de lucht helemaal dicht dus niets meer te zien buiten.

Een hele rustige vlucht gehad die grotendeels bewolkt was dus maar wat van de verloren slaap ingehaald, eenmaal boven het oosten van Canada kwamen er wat gaten in de bewolking, zodat we weer grond konden zien, die was gedeeltelijk al met sneeuw bedekt dus niet al te warm daar beneden.

Ruim 40 minuten voor de geplande aankomst tijd raakten de wielen Amerikaanse bodem, waarschijnlijk, omdat we zo vroeg waren was de immigrationhal helemaal leeg en stonden we binnen 15 minuten al bij de bagageband waar ook de koffers gelijk al tevoorschijn kwamen.

Bij customs het formulier afgeven en na een kleine 200 meter de koffers weer afgeven voor de volgende vlucht.

Tijd genoeg dus even naar buiten voor een nicotineshot, vervolgens met de airtrain naar de C terminal en daar eerst op de monitors gekeken of er een gate wijziging was voor onze vlucht en jawel C-97 was C-133 geworden helemaal aan de andere kant van de terminal.

Bij de securitycheck kreeg ik een oranje papier dus na de bodyscan gevraagd wat dat inhield, “dan mag je de schoenen aanhouden” zou gemakkelijk zijn als men dat dan voor het checkpoint zou zeggen want nu had ik ze gewoon met de rest van de spullen op de band gezet.

Op weg naar gate C-133 helemaal aan het eind van de terminal dus een flinke wandeling, bij de gate is een foodcourt daar even wat te eten gehaald, want op de tweede vlucht krijgen we alleen maar wat te drinken.

Als we net bij de gate zitten komt ons toestel aanrijden, passagiers van boord en de schoonmaak ploeg staat al te wachten, maar mag niet aan boord dat wordt niet om 02:13pm beginnen met boarden, even later komt de melding dat de onderhoudsploeg bezig is met een cabinedruk probleem hoe lang het gaat duren kan met nog niet zeggen.

Afgelopen voorjaar hadden we hier op Newark hetzelfde probleem wat toen in een flinke vertraging en twee gatewijzigingen uitmande dus we wachten het maar af.

Iets na 04:00 mogen we aan boord alles gaat heel vlot maar een file voor de startbaan zorgt weer voor vertraging dus is het tegen 05:00 voor we de lucht ingaan, de piloot heeft waarschijnlijk een extra gashandel gevonden, want de vlucht van drie uur wordt in iets meer dan twee uur volbracht.

Eenmaal van boord krijgen we eerst nog twee flinke avond wandelingen eerst naar de bagagebanden en daarna naar de MIA zeg maar de tram nog de autoverhuur.

In de rij bij Alamo en eenmaal aan de beurt het advies om een groter type te nemen, omdat volgens de dame onze koffers niet in ons type passen afgewezen, naar de garage en daar in de ons aangewezen rij gekeken wat er allemaal stond, voornamelijk Jeep die we niet zo fijn vinden rijden en erg kleine ramen heeft en een Nissan Rogue de laatste meegenomen en onderweg richting hotel.

Tom-tom heeft de eerste keer als hij van kaart is gewisseld altijd wat moeite om satellieten te vinden dus rijden we op gevoel weg, als t-t eenmaal verbinding heeft geeft hij aan dat we op de goede weg zitten rond 09:00pm zijn we bij het hotel waar we gelukkig een kamer op de begane grond krijgen, waar de auto voor de deur kan dus kunnen de koffers zo naar binnen.

Spullen op de kamer en wat lichtere kleren aangedaan want de temperaturen zijn hier iets anders dan thuis vervolgens naar de Walmart die is maar 2 mijl verder aan dezelfde weg, boodschappen gedaan en terug naar het hotel en de koffers opnieuw organiseren.

Rond 00:30am (het is inmiddels dus al donderdag) gaan de luikjes dicht het is mooi geweest, morgen gaan we naar Key West.

 

Dag 2 donderdag 21 november Homestead > Key West

 

Vanmorgen een beetje voor 07:00am gingen mijn luikjes weer open, Annie was al vroeger wakker volgens haar omdat ik lawaai maakte maar ik weet van niets, eerst wat spullen opgeruimd en daarna eens gaan kijken wat het ontbijt te bieden had, dat viel helemaal niet tegen dus de buikje goed gevuld.

Om 08:15am uitgecheckt en op route, die is gemakkelijk vandaag want we hoeven alleen de US-1 zuid maar te volgen, eerste stop is het visitorcenter op Key Largo daar worden we zeer vriendelijk ontvangen en de heer van dienst heeft echt een enorme kennis van zaken en geeft ons heel veel tips mee voor de verschillende eilanden.

Opvallend hierbij is dat hij in plaats van de commerciële bedrijven juist die zaken aanprijst die erg met de Keys en de dieren die daar leven begaan zijn zoals een centrum wat zich toelegt op het opvangen van gewonde dolfijnen en een ander waar zeeschildpadden worden verpleegt en weer losgelaten.

We maken verschillende stops onderweg om de omgeving en wildlife te fotograferen, bij veel bruggen ligt er naast de verkeersbrug nog een wandel en visbrug met aan beide zijde een parkeerplaats, jammer is wel dat een aantal van de parkeerplaatsen tijdelijk gebruikt worden als opslag voor materialen voor wegwerken.

De US-1 wordt op veel plaatsen opgeknapt gelukkig zijn alle werken op dit moment in de bermen bezig dus hebben we er geen last van alleen op Key West zijn ze aan de weg zelf bezig maar ook daar weinig problemen.

Hoe dat de komende dagen is zullen we af moeten wachten, het wordt weekend en dan zal het een stuk drukker worden.

Onderweg stoppen we nog bij een K-mart en weten daar een waterkoker te scoren, de vorige was na bijna 10 jaar de overtocht te hebben meegemaakt dit voorjaar kapot gegaan dus moesten we vervanging zoeken en laten ze nu nog precies dezelfde hebben, alleen een paar $ duurder dan in 2004 maar niet eens zo heel veel duurder.

De magen beginnen te knorren maar jammer genoeg zit er op dit deel van de Keys heel weinig eetgelegenheden, we zitten al op Key West voordat we wat tegen komen we halen een heerlijke sub bij Quiznoz Subs.

Verder richting hotel of eigenlijk Bed & Breakfest, die is vlug gevonden dus inchecken als blijkt dat we een kamer op de eerste verdieping hebben en er geen lift aanwezig is pakken we wat spullen over in de carry-on en laten de grote koffers in de auto zitten, parkeren op straat is hier gratis, er zijn heel weinig plekken en daarom maken we gebruik van een gemeentelijke parkeergarage op tweehonderd meter van het hotel, hiervoor krijgen we een pasje waardoor het maar op $ 10 per dag komt.

Spullen naar de kamer en dan eerst de auto wegzetten, de rest van de middag brengen we in de tuin door naast het zwembad, in de schaduw is het daar goed vol te houden, in de zon is het veel te heet zeker omdat de luchtvochtigheid ook nog tegen de 80% zit.

Tegen de avond gaan we richting Mallory Square, voor de sunset zijn we mede omdat het toch wat verder lopen was dan we dachten net te laat, nog wel een mooi gekleurde lucht dus zeker geen verloren wandeling, morgen wel wat vroeger op stap.

Als we om Mallory Square komen vertrekt er net een van de cruiseschepen van de Royal Caribbean vloot een van de oudere (kleinere) schepen.

Na een rondje langs de kraampjes op Mallony Square waar vandaag weinig artiesten waren lopen we Duvalstreet in en kijken daar wat rond en zoeken ook een eetgelegenheid.

Aan het begin van Duvalstreet is het of erg druk met harde live muziek of de zaak is helemaal leeg wat ook niet aantrekkelijk is dus lopen we voorbij Eatonstreet waar onze B&B zit en vinden daar een leuke tent Willie T’S, heerlijk gegeten met ook nog eens voor ons aangename muziek, de dame bracht nummers van o.a. Janis Joplin en Tina Turner.

De hele zaak is behangen met dollarbiljetten waar de klanten een boodschap op hebben geschreven, we hebben dit al meer gezien maar zoveel nog nergens, ze hangen letterlijk overal zelfs op plaatsen in de buiten lucht terwijl het hier toch flink kan stormen.

Op de terugweg komen we nog een Pandorashop tegen dus ziet Annie weer kans om haar vakantie bead te scoren een met een Rooster (haan) wat het symbool van Key West is.

Terug bij het hotel zetten we koffie en nemen die in een thermoskan mee naar de tuin, ook de laptop gaat mee zodat we bij het zwembad aan de verslagen kunnen werken, de temperatuur is hier om 09:00pm nog een aangename 26 graden.

Morgenochtend wordt het ontbijt trouwens ook in de tuin bij het zwembad geserveerd.

 

Dag 3 vrijdag 22 november Key West

 

Lekker geslapen wel was het bed aan de zachte kant maar dat is het voor ons meestal, rond 07:00 uit bed waren we allebei uit bed eerst even de laptop op starten om naar de reacties te kijken, altijd leuk als je weet dat je gevolgd wordt en dat men de verhalen leuk vindt.

Tegen 07:30 naar beneden voor het ontbijt, eerst een beker koffie en een nicotineshot en daarna een heerlijk ontbijt in de buitenlucht aan de rand van het zwembad, lekker op het gemak want de dingen die we willen bekijken gaan pas vanaf 09:00 open.

Eerst het postkantoor opgezocht om de nodige postzegels aan te schaffen en daarna naar het Hemingway House dat was gemakkelijk te vinden want het ligt aan dezelfde straat als het postkantoor.

Parkeren is dan weer een heel ander verhaal want het is erg druk in de stad, na een rondje rijden zonder vrije plekken een betaald parkeren terrein op gezocht, een privé terrein en de beste man vraagt of ik er probleem mee heb om achteruit te parkeren hij zal wel aanwijzingen geven hoe het moet, ja, ja dat gaat hem vast wel worden, onze auto is uitgerust met een achteruit rij camera en de beste man is niet meer zo goed te been dus eerdat hij ter plaatsen is staan de auto al bijna op zijn plaats.

We lopen naar het Hemingway House en betalen de intree, $ 13,00 per persoon, we krijgen twee tickets die we 10 meter verder weer in mogen leveren, de man wil graag van iedereen weten waar men vandaan komt en vraagt tevens of je met een tour meewil of dat je zelf rond wil kijken, wij kiezen voor het laatste want gidsen en grote groepen mensen zijn we niet zo wild van.

Het is een mooi huis met een flinke tuin en een mooi stukje geschiedenis, helaas is er maar een originele meubelstuk in het huis (een kroonluchter) de rest is er later in geplaatst.

Wat verder nog aan Hemingway herinnerd zijn de katten die er rond lopen dat zijn namelijk afstammelingen van de katten die hij had, bijzondere katten want ze hebben allemaal 1 of 2 extra tenen aan hun pootjes, van een van de gidsen hoorde ik dat er momenteel nog 50 rondlopen.

Deze beestjes leven als god in Frankrijk, werkelijk overal staan er bakken met eten en drinken en ze mogen overal komen en op zitten of liggen, de bezoekers worden verzocht om nergens aan te zitten of op de meubels te gaan zitten maar de katten zie je overal op liggen.

Ze zien er zeer verzorgd uit met mooi glanzende vachtjes, ze blijven zelfs na hun dood op het terrein want ze hebben een eigen begraafplaats.

Na een ruim uur hebben we het allemaal bekeken en gaan we naar ons volgende doel, de Key West Butterfly & Nature Conservatory of de Vlindertuin, met een kortingbon van $ 2,00 p/p zijn we $ 10,00 kwijt maar deze tuin is zijn geld zeker waard.

We hebben al verschillende vlindertuinen bezocht maar deze is wel de mooiste en dichts bevolkte tuin waar we ooit geweest zijn, schitterend aangelegd en onderhouden en duizenden vlinders in de meest schitterende kleuren verder struikel je bijna constant over kleine patrijsachtige vogeltjes die overal rond lopen.

We lopen een paar keer heen en weer om zoveel mogelijk verschillende vlinders te fotografen wat nog niet meevalt want als ze al gaan zitten vouwen ze de vleugels in waardoor je de mooie kleuren niet meer ziet we zijn dan ook ruim anderhalf uur verder voor we weer buiten staan.

Deze tuin ligt aan Duval Street en maar een kleine honderd meter van South Beach dus lopen we even naar het strand aan de Atlantic ocean, een openbaar klein strandje wat zeker aan de waterlijn niet al te schoon is, er drijft erg veel plantmateriaal in het water wat niet echt uitnodigt om een duik te nemen.

We denken hierna even naar de wereld beroemde boei te lopen die het meest zuidwestelijkste punt van de USA aangeeft, hiervandaan is het 90 mijl naar Cuba, zodra we de hoek omgaan richting deze boei zien we al een hele rij mensen staan wachten om op de foto te gaan met die boei dus slaan we die voor vandaag maar over, als we morgen wegrijden stoppen we er wel even dan zal het hopelijk niet zo druk zijn.

We lopen Duval Street af en kijken ondertussen uit naar een eetgelegenheid want is inmiddels al weer na 01:00pm, we zien een Panini-Panini en eten daar een heerlijk broodje.

Volgende stop Historic Key West Cemetery, hier kan men een aantal bijzondere graven sommige met een minder fraaie reden zoals een echtpaar wat door moord en zelfmoord op dezelfde dag om het leven kwam maar ook een memorial voor de opvarende van de USS Maine die in 1898 tijdens een explosie van het schip in Havana Harbor om het leven kwamen.

Deze begraafplaats heeft ook een katholiek en een joods gedeelte ieder met hun eigen poort.

Bij de hoofdingang kan men een folder meenemen waar de belangrijkste graven (58 stuks) op zijn aangegeven.

Er is ook volop leven te vinden op deze begraafplaats er zitten namelijk honderden Leguanen, jammer genoeg zijn ze erg schuw dus zodra je wat dichterbij komt gaan ze aan de wandel en ze kunnen heel hard rennen.

Het is hier midden op de dag zonder schaduw bloedheet dus na een klein rondje houden we het voor gezien, we rijden terug en zetten de auto weer in de parkeergarage en lopen naar het hotel waar we weer lekker bij het zwembad gaan zitten.

Rond 05:00 gaan we weer naar Mallory Square nu met de auto want de wandeling gisteren was toch langer dan gedacht en we hebben al het nodige gelopen vandaar.

De zonsondergang is mooi maar door de bewolking niet echt spectaculair, als de zon onder is klikt er applaus, voor een natuurlijk verschijnsel wat iedere dag weer komt klappen komt op ons wat vreemd over maar het zal de sfeer wel zijn die dit teweeg brengt.

We lopen nog even rond maar hebben het al vlug gezien, er zijn wel meer artiesten dan gisteren maar ook hier veel van hetzelfde, vier of vijf personen die op een paar meter van elkaar hetzelfde kunstje vertonen met fakkels en hoge fietsen is niet echt veel variatie te noemen zet daar nog een paar zotten tussen die beweren het juiste woord te verkondigen en je zou bijna gillend weglopen.

Waar gaan we eten is het volgende probleem, omdat het vrijdag is kiezen we voor TGI Fryday”s waar we heerlijk gegeten hebben, de grote garnalen leken mij wel wat maar als de jonge dame op mijn vraag of het van de gril of uit het (friet)vet komt het laatste aangeeft kies ik voor de zalm ik hou niet van vlees of vis in een jasje.

Terug naar het hotel en dan eerst douchen zodat ik de haren kan wassen en die kunnen drogen, als we met een kan koffie weer naar buiten gaan om weer bij het zwembad te zitten regent het volop dus eerst onder de veranda voor het hotel maar daar komt de regen net onder, dus richting zwembad het lijkt droog te worden dus een paar stoelen drooggemaakt maar het blijft lekken, het afdak waar het ontbijt staat opgesteld bied uitkomst dus daar een poos heerlijk gezeten en koffie gedronken daarna nogmaals een poging gewaagt om het verslag te maken maar druppels uit de bomen op de laptop doen ons besluiten naar biien te gaan, nog maar net binnen begint het te stortregenen dus hebben we geluk.

Morgen verlaten we de Keys en gaan naar het Everglades NP.

 

Dag 4 zaterdag 23 november Key West > Homestead

 

We starten vanmorgen met alle spullen verzamelen en inpakken daarna weer een ontbijt bij het zwembad, na het eten gaat Annie koffie zetten zodat we onderweg ook nog iets warms te drinken hebben bij de lunch/picknick ik haal ondertussen de auto uit de garage en parkeer die voor de deur van het hotel waar een speciale laad en loszone is voor de hotelgasten, spullen inladen uitchecken en we kunnen onderweg.

Het bezoek aan de boei loopt ook nu op niets uit, een uur in de rij voor een foto hoeft voor ons niet, we volgen de Atlantische kustlijn via South Street, White Street, Atlantic Blvd en Bertha Street naar South Roosevelt Blvd dit is een mooie detour om de wegwerken op North Roosevelt Blvd (US-1) te ontwijken.

Aan het eind van White Street maken we een stop bij Fishing Pier niet om te vissen maar vanaf het eind van de pier heb je een mooi zicht op een deel van de stranden, aan het begin van de pier is het Key West Aids Memorial waar een heleboel namen in zwarte steen zijn gegraveerd geen idee of dat alleen maar bewoners van Key West zijn de aan aids zijn overleden of dat er ook ander namen tussenstaan, Key West heeft wel een grote homo gemeenschap maar dit zijn toch wel erg veel namen.

We bollen over de 42 bruggen terug richting het vaste land, het blijft zeker als Zeeuw die gewend is aan hoge dijken en duinen die het land beschermen een vreemde gewaarwording dat men het op 0,50 tot 2 meter boven de hoogwaterlijn rijdt en ook woont zonder enige bescherming, de bruggen waar we over rijden liggen allemaal hoger dat de eilanden die ze verbinden.

Op Key Largo kijken we gelijk even waar we ons morgen moeten melden voor de glassbottomboat daar heb ik gisteren telefonisch een reservering gemaakt met de Grouponbon die we via internet gekocht hebben, ook maken we een stop bij de Subway voor een footlong als lunch.

Onderweg hebben we regelmatig een kleine bui, niet veel regen maar iedere keer net de weg nat, als we richting Everglades kijken ziet het er daar erg dreigend uit.

Terug op de vaste wal slaan we bij Florida City af richting Everglades National Park, na het betalen van de intree ($ 10,00 goed voor zeven dagen) rijden we het park in, we willen eerst naar het eind rijden en dan langzaam terug komen eerst maken we echter een stop bij Lone Pine Key waar een picknickarea is.

De picknick moeten we helaas in de auto doen want het regent behoorlijk, na het eten is het iets droger en lopen we even naar het meer waar Annie een boomstam zag drijven die ineens omdraaide dus spotten we onze eerst Alligator.

We rijden door richting Flamingo onderweg hebben we nog een paar flinke buien en tegen dat we bij Flamingo komen valt het met bakken uit de lucht, in een moment van bijna droog even rond gekeken maar als het weer harden gaat regenen besluiten we terug te rijden, hopelijk wordt het wat droger.

Onderweg kijken we goed rond want op de heenweg had Annie in een dode boom een Barred Owl gezien jammer genoeg vinden we hem niet meer terug hij zal wel gevlucht zijn voor de regen.

Het wordt droger en richting de uitgang klaart de lucht op dus hopelijk kunnen we bij Royal Palm de Anhinga Trail doen, deze trail is eigenlijk een garantie om wildlife te spotten.

Het is inderdaad droog als we daar komen dus parkeren we de auto en gaan op weg, voor de zekerheid steken we wel een regencape in de broekzak.

We vinden redelijk wat wildlife, gelijk al een Alligator en verderop nog een stuk of drie, verder Ibissen, Great White Heron (reiger)en zijn blauwe broer maar ook de kleinere zilverreiger, verslillende soorten vis, een Loggerhead Turtle, een kleine (40cm lange) waterslang, ook de vogel waar de trail naar vernoemd is de Anhinga (familie van de Aalscholver) is ruim aanwezig en we vinden zelfs twee nesten waarbij op een er van de jonge al onder moeders (of vaders) vleugels uitkijken.

Ook de vervelende Black Vulture is volop aanwezig, deze keer niet op het parkeerterrein maar op het pad naar de trail, op het parkeerterrein zijn ze een ware plaag niet alleen laten ze de nodige uitwerpselen achter op de auto maar ze slopen ook de rubbers uit de deuren en van de ruitenwissers, de plaag is schijnbaar zo erg geworden dat er nu een grote bak staan met zeilen en spanbanden om over de auto’s te doen om schade te voorkomen, na gebruik wel graag terug leggen voor de volgende gasten.

We verlaten het park en rijden naar ons hotel, gemakkelijk te vinden want daar hebben we de eerste nacht ook geslapen, gevraagd om een kamer op de begane grond want de koffers moeten nodig opnieuw ingeruimd worden.

Na deze huishoudelijke taak is het tijd voor een hapje eten deze keer bij de Cracker Barrel na het eten nog een stop bij de Walmart voor wat boodschappen en terug naar het hotel.

Morgen gaan we met een glazenboot varen en daarna rijden we naar Naples aan de Gulf of Mexico.

Het internet in dit hotel is Kwalitatief Uitermate Teleurstellend, je kan wel van alles bekijken maar zodra je iets wil uploaden geeft hij niet thuis, zelfs een simpel mailtje heeft meer dan een half uur nodig om verzonden te worden een dagverslag publiceren gaat dus helemaal niet lukken, dat zal tot mogen moeten wachten.

 

Dag 5 zondag 24 november Homestead > Naples

 

Vanmorgen eerst de auto ingeladen en daarna aan het ontbijt, lekker rustig dus geen rij voor de broodrooster en zo , Annie contact nog even via skype (op haar telefoon) met het thuisfront daarna uitchecken en we kunnen onderweg.

Terug naar Key Largo via de US-1 zuid tot milemarker 100 daar vandaan vertrekt de glassbottomboat, eerst even naar de giftshop in het naastgelegen hotel om de tickets op te halen, om 09:50 mogen we aan boord en stipt om 10:00 is het trossen los en het zeegat in, eerst rustig aan want we moeten door een manmade kanaal wat niet zo breed is met aan beide zijde $ 1.000.000 huizen met voor sommige boten die net zo duur zijn.

Eenmaal op open water gaat het gas er op voor een tocht van 45 minuten naar het reef, je kan al van ver zien waar we moeten zijn want er staat een toren in het water met daar omheen een heleboel grote en kleine boten met snorkelaars en duikers.

Ter plaatsen vaart de boot langzaam tussen al die boten door en worden de aanwezige verzocht naar beneden te gaan, daar hebben we een schitterend zicht op het koraal en alle vissen die daar tussendoor zwemmen.

Ondertussen krijgen we uitleg van een van de dames en wijst zijn vissen aan en kan die ook allemaal benoemen, het is een schitterend gezicht maar erg moeilijk te fotografen.

De vissen blijven niet op een plek zitten maar ook de boot vaart langzaam door en beweegt dan nog heen en weer op de golven.

Na een half uur krijgt de dame door dat we terug moeten dus sluit ze haar praatje af men mag blijven kijken maar er valt eenmaal buiten het reef weinig te zien en door de snelheid van de boot zou men goed (zee)ziek kunnen worden, als je aan het eind gaat staan en met de vaarrichting meekijkt is het goed te doen maar als je dwars op de vaarrichting kijkt gaat het al vlugt draaien voor je ogen.

We gaan weer naar naar het bovendek en genieten in het zonnetje van de heerlijke temperaturen en de omgeving, klokslag 12:00 legt de boot weer aan en kunnen we van boord, het is dus anderhalf uur varen (vijfenveertig minuten enkele reis) voor een half uur boven het reef maar het is het zeker waard.

Terug bij de auto deze eerst gestart en de airco op vol vermogen om het interieur te koelen, ondertussen lepelen we een bakje yoghurt naar binnen en een candybar en drinken een beker jus de orange waarna we koers zetten richting Napels, nog op Key Largo zie ik een restaurant wat ook met Key Lime Pie adverteert dus even stoppen en vragen of ze die ook “To Go”hebben en dat lukt dus nemen we twee stukken mee om die op een parking bij de jachthaven te nuttigen.

Bij Florida City breng T-T ons naar Krome Avenue (FL-997) noord en vervolgens naar de Tamiami Trail (US-41) west deze kunnen we volgen tot aan het hotel voor vannacht maar we willen nog een zijstap maken.

Bij de afslag naar het Shark Valley Visitor Center staat een bord dat het parkeerterrein vol is en staan er tientallen auto’s in de berm geparkeerd, gelukkig stond die niet op onze planning, wij slaan een paar mijl verder pas linksaf en draaien de Loop Trail op een Scenic Drive die na 24 mijl weer op de US-41 uitkomt.

Deze weg hebben we in 2011 ook gereden en toen raakten we de tel kwijt van het aantal Alligators die we zagen, vandaag zijn het er maar 8 op deze weg.

Je kan merken dat het zondag is, want het is druk op deze gedeeltelijk gravelroad, veel auto’s maar ook veel mensen die staan te vissen dus hebben de Gators een ander plek gezocht om te zonnen.

In 2011 waren we er door de week en was de weg eigenlijk gesloten behalve voor lokale bevolking (waar we ons toen ook maar tot gerekend hebben)

Het gebeid is volop in ontwikkeling met verschillende nieuwe parkeerterreinen en trail voor zowel wandelaar als kanovaarders, het valt allemaal onder het Big Cypress National Preserve en verschillende van de trails zijn permitafhankelijk.

Weer terug op de US-41 spotten we de ene na de andere Gator maar dit is een 45 tot 60 M/U weg zonder stop mogelijkheid en op deze zondagmiddag zo druk daat men ook niet langzaam kan rijden, we stoppen nog even bij het H.P. Williams Roadside Park waar we ook nog 4 Gators spotten.

De laatste stop voor vandaag is het postkantoor van Ochopee dit is het kleinste postkantoor van Amerika en is nog geen 3 X 3 meter, het was eerst de behuizing van een waterpompstation en werd na een brand die het oude postkantoor verwoeste als tijdelijk postkantoor gebruikt maar het is altijd zo gebleven en tot op heden nog steeds in gebruik gewoon volgens de officiële uren zes dagen in de week, hopelijk heeft de beambte een sterke blaas want ik heb in de omgeving of het gebouwtje zelf geen wc gezien.

Ondertussen gaat het al schemeren en we moeten nog een uur, het is dan ook al ruim donker voor we bij de Gulfcoast Inn aankomen, na inchecken en spullen op de kamer brengen gaan we eerst wat eten want het inmiddels al weer 07:00pm geweest, de Red Lobster zit op een kleine tweehonderd meter dus dat kan te voet, met een halve lobsterstaart, een spies gegrilde schrips en een spies gegrilde scallops kunnen we de maag weer goed gevuld krijgen.

Wat we morgen gaan doen zijn we nog niet helemaal uit dat wordt dus een verrassing.

 

Dag 6 maandag 25 november Naples

 

Vandaag eerst een beetje uitgeslapen het was al 08:00 geweest voor ik uit bed was, even de reacties op de verslagen en de mail doornemen en daarna is het tijd voor het ontbijt.

Dat is hier mager te noemen, wat droge bagels en een paar donuts verder niets, geen cereals, geen yogurt, geen fruit, gelukkig kan men wel zelf waffels maken dus krijgen we nog wat binnen met wat jus de orange en iets wat voor koffie door moet gaan, het is bruin (net niet doorzichtig), warm en er zit cafeïne in kunnen we er weer even tegen.

We rommelen nog wat op de kamer en gaan dan op weg naar de Walmart, er zitten twee supercenters in Napels dus we nemen een gok zit er niet wat we zoeken dan proberen we de volgende, maar de eerste is gelijk de goede er zit een nagelsalon in, daar willen we een pedicuurbehandeling nemen er is plaats dus kunnen we gelijk gaan zitten en worden de voeten verwend.

Een uurtje later stappen we met mooi bijgewerkte voeten weer naar buiten.

In de winkel zelf doen we nog een boodschap op bestelling en weet Annie ook nog wat kleren te scoren, hier werkt de bankpas gelukkig wel zodat we ook weer wat handgeld hebben.

We geven het adres van Pure Naples in dat is het bedrijf waar we morgen een Dolphin Watch tour willen doen, ik had vanmorgen al geprobeerd te bellen maar er werd niet opgenomen dus gaan we eerst ven naar de ticketbalie om te reserveren ook voor deze tour hebben we weer tickets via Groupon gekocht wat meer dan de helft goedkoper is dan ter plaatse.

Was geen probleem en morgen worden we om 09:45 in de haven verwacht voor een tocht van 90 minuten met hopelijk veel dolfijnen.

Wat gaan we verder doen, het is al ruim in de middag en we willen nog wat van de stad zien vlakbij de haven is ook het opstappunt van de Naples Trolley Tour.

In Washington DC hadden we een goede ervaring met deze tour dus waarom niet, nou voor de mensen die naar Naples Florida gaan deze kan je echt veel beter overslaan het is een waardeloze tour.

Hij duurt zonder afstappen wat op verschillende plaatsen mogelijk is twee uur, de route is voor die twee uur volgens ons veel te lang want men rijdt vreselijk hard en onze chauffeur ook nog erg schroef, stoepranden meepakkend en hard remmen voor stoplichten en bochten.

De rit gaat alleen maar langs dure winkelcentra en hotels waar door de chauffeur volop reclame voor gemaakt wordt en verder door en aantal dure wijken met woningen vanaf $ 600.000 maar verder geeft hij weinig informatie.

Hij kan het dan nog opbrengen om twee keer te stoppen omdat er een Gator in een meertje bij een golfbaan en een op het gras bij een duur hotel.

Strand of Golf van Mexico zien we nergens dit ligt overigens niet aan de tour want alles is ook hier tot aan het strand volgebouwd, wel is het strand overal toegankelijk voor het publiek waarbij men dan wel een vermogen kwijt is om op een van de weinige parkeerplekken te kunnen staan.

02:30 aan de tour begonnen en om 04:30 weer terug bij het startpunt, het is zeer zeker niet onze gewoonte maar deze keer hebben we (heel bewust) geen tip gegeven omdat deze man totaal geen nuttige informatie verschafte, het leek meer op een rijdend verkooppraatje dan op een sightseeing tour.

We gaan terug naar het hotel en zetten daar, een lekkere bak koffie, tegen 07:00 gaan we op zoek naar een eetgelegenheid die vinden we bij het winkelcentrum op een halve mijl van het hotel, in eerste instantie leek het niet veel, erg donker en je zag niemand zitten maar dat kwam door de donkere ramen, er zat flink wat volk binnen veel locals zo te zien en dat is altijd een goed teken.

We hebben dan ook heerlijk gegeten bij Empire China en ook nog eens aan een zeer schappelijke prijs.

De gelukskoekje na de maaltijd waren ook nog eens heel toepasselijk, op die van Annie stond “You are a bundle of energy, always on the go”en op de mijne “You will travel to many places” we zijn dus schijnbaar nog niet klaar met reizen.

Morgen op dolfijnen jacht en daarna naar Fort Myers Beach waar we ook weer twee nachten blijven.

 

Dag 7 dinsdag 26 november Naples > Fort Myers Beach

 

Als we uit bed komen zien we dat het wat geregend heeft een ook als we naar het ontbijt lopen vallen er nog een paar spetters gelukkig klaar het al vlug op en de boottoer geeft een kleurtje op de armen.

Vanmorgen eerst alles weer ingepakt, daarna was het tijd voor het ontbijt wat we op het gemakje doen we moeten pas om 09:45 bij de boot zijn en dat is maar 5 minuten rijden.

Na het ontbijt alle spullen in de auto en richting “Tin City” een verzameling oude gebouwen waar vroeger de vissers hun vangst aan land brachten en deze daar werd verwerkt, na een aantal jaren in verval te zijn geweest is het nu opgeknapt en zitten er verschillende winkeltjes, restaurants en bedrijven die boot en vis tochten aanbieden.

Als we aan boord mogen gaan we gelijk naar het bovendek, dat is gedeeltelijk overdekt voor de nodige schaduw nadeel is dat je dan last hebt van verschillende roestvrijstalen pakken die de overkapping ondersteunen dus kiezen we voor het achterste deel met vrij zicht rondom.

Klokslag 10:00 vertrekt de boot voor een anderhalf uur durende tocht welke voornamelijk door Naples Bay gaat, we komen langs verschillende jachthavens waar soms hele grote “lees dure” boten liggen, de ene jachthaven is voor iedereen betaalbaar en toegankelijk terwijl de andere voor de upper-upper klasse is die kent ook nog een wachttijd van 5 jaar om lid te worden maar alleen als je door minimaal drie huidige leden wordt voor gedragen kosten $ 40.000 per jaar en dan ben je alleen nog maar lid als je ook nog een dock voor je boot wil ben je nog 3 jaar verder en de kosten werden niet genoemd zal ook wel naar de grote van je boot gaan.

De gemeentelijke en goedkoopste jachthaven was bijna leeg.

Ook de huizen waar we langs varen zijn van de hogere klasse en het is hier schijnbaar heel normaal om een huis te kopen voor vele miljoenen om het nog in de week van aankoop met de grond gelijk te maken om er een nieuw ook weer miljoenen kostend huis op neer te zetten, het gaat puur om de locatie, het is voor de verkoper in de meeste gevallen winstgevender om eerst het huis te slopen en dan het lege perceel te verkopen.

Sommige mensen weten echt niet wat ze met hun geld moeten doen, de meeste verhalen nemen we voor kennisgeving aan dus namen zijn niet echt blijven hangen maar er is en persoon die een gigantisch groot huis heeft staan met een gasten verblijf zo groot als een hotel en die beste man heeft aan de andere kant van de baai een hele grote blok moeras gekocht waar hij 13 huizen voor zijn kinderen op gaat laten bouwen het is alleen per boot bereikbaar dus ook al het materiaal, personeel en machines voor de bouw moeten per boot overgezet worden.

De rijken der aarde hebben klaarblijkelijk geen last van de recessie als we zien wat er hier nog volop gebouwd wordt, het is ook allemaal steen en/of beton bouw want het moet natuurlijk ook nog hurricane bestendig zijn.

De huizen aan de rechterkant van de baai zijn trouwens een keer zo duur als de linkerkant en dat alleen omdat aan de rechterkant je te voet naar het stand kan en je aan de linkerkant de auto moet nemen om een stukje natuurgebied te omzeilen.

Vlak voor we aan de golf van Mexico zijn zien we 1 dolfijn maar heel kort dus geen foto’s kunnen maken.

We varen het zeegat uit maar niet verder dan net buiten de strekdam die de ingang beschermt tegen hoge golfslag waarna we gelijk weer omdraaien, denk dat het niet alleen van wegen de tijd is maar ook van wegen de zeewaardigheid van de toch niet kleine boot, zodra we buiten de strekdam komen begint hij namelijk flink op de golven te rijden hoewel die nauwelijks een meter hoog zijn.

eenmaal terug binnen de bescherming van de strekdam komt hij weer tot rust.

Even verder geven een paar vissers aan dat er net twee dolfijnen langs zijn gezwommen ze gingen landinwaarts net als wij, de kapitein geeft aan wat harder te gaan varen in de hoop dat de dolfijnen als spelletje met de boot mee zullen zwemmen en dat lukt wonderwel.

Een mama dolfijn met jong van toch ook al anderhalve meter zwemmen een poos met de boot mee waarbij ze regelmatig uit het water springen jammer genoeg niet allebei tegelijk maar we hebben toch een aantal mooie foto’s kunnen maken.

Terug bij het vertrekpunt staat er al een flinke groep te wachten voor de volgende toer, wij waren maar met 12 volwassenen en 2 kinderen dus ruimte genoeg om van links naar rechts en achter naar voor te gaan.

Al bij al een mooie trip waarbij de dolfijnen natuurlijk het hoogtepunt waren maar ook de rest van de trip was mooi en interessant.

Een maar aan wal zoeken we de auto op en zetten koers naar de Hobby-Lobby winkel die ook nog eens keurig op de route ligt, daar weten we weer een aantal leuke kerstornamenten te scoren en nog wat scrapboekspullen.

Ondertussen is het ook al weer etenstijd en door de ervaring van de laatste dagen dat je niet altijd een eettent tegenkomt als je trek hebt leggen we aan bij de grote gele arch om daar een vette hap te halen, niet onze eerste keus maar af en toe moet kunnen.

We rijden vervolgens via de FL-865 langs Bonito Beach naar Fort Myers Beach waar we het hotel al vlug gevonden hebben, op deze route zien we trouwens wel regelmatig het strand.

Bij het hotel in het kantoor gesloten, volgens het briefje aan deur wegens doktersbezoek, op het telefoonnummer wat er bij staat wordt niet opgenomen dus besluiten we te wachten ondertussen kan ik mijn telefoon even opladen want die is leeg, tegen 03:00 komt de zoon thuis uit school en hij brengt ons naar onze kamer, we brengen de spullen naar binnen en ontspannen wat op het terras.

Als ook de eigenaar en zijn vrouw thuis zijn informeren we naar de mogelijkheid om te wassen, dat is mooi geregeld hier er staan een wasser en een droger die men voor niets mag gebruiken zelfs waspoeder kan men zonder kosten pakken, vanavond dus maar een was draaien en morgen nog eentje.

Tegen 05:00 lopen we naar de (vis)pier die vlak bij het hotel is, een sunset zal er door de zware bewolking niet inzitten, er staat een stevige wind en het water is dan ook behoorlijk in beweging waardoor het troebel is, het zand is wel bountywit we lopen naar het eind van de pier waar wat mensen staan te vissen, veel vangen doen ze niet volgens mij want ik zie nergens leefnetten waar iets inzit.

Er zijn wel een aantal regels als men hier wil vissen, zeeschildpadden zijn beschermt en moeten indien ze aan de lijn zitten zo voorschichtig mogelijk losgemaakt worden, vissen op haaien is verboden en mocht er een aan de haak zitten dan moet de lijn onmiddellijk doorgesneden worden het landen van de haaien is streng verboden.

Op het strand staat een waarschuwing dat men tussen mei en oktober als men het water ingaan dit schuifelend moet doen om te voorkomen dat men op een stingray stapt.

Als we terug lopen richting de vaste wal zien we een roofvogel (het leek mij een havik te zijn) op het strand zitten die een net gevangen prooi (vogel) aan het plukken is voorzichtig dichterbij gegaan en wat foto’s gemaakt, als een kind te dichtbij komt vliegt de havik op wel neemt het zijn eten mee en dat was zo te zien een flinke duif.

Ook wij vinden het tijd om te gaan eten en dat doen we in een restaurant aan het strand naast de pier, bij Beach Pierside Grill heerlijk gegeten weer shrimps maar weer op een andere wijze bereid, voor een toetje stoppen we bij de buurman dat is de DQ waar we een heerlijk ijsje halen, hoewel “ijsje” een medium cone met chocodip kan je bijna als maaltijd op zich beschouwen.

Terug bij het hotel gaan we weer lekker op het terras zitten maar al vlug begint het te spetteren wat overgaat in een groeizaam buitje.

Voor morgen zijn de weerberichten gunstig met maar 20% kans op neerslag we willen dan Sanibel Island bezoeken.