Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 22 donderdag 14-10-1999 Saguaro East NP/Tombstone

 

Nog maar 1 week te gaan, het gaat veel te snel, maar ik denk dat iedereen dat zo zal ervaren.

Om 08.00 uur stappen we weer samen met Vernon en Diane in de grote Cadi, je zou er aan kunnen wennen, om eerst Saguaro East NP te gaan bekijken, omdat het nu nog niet zo warm is kunnen we hier wel verschillende korte hikes maken.

Saguaro East ziet er heel anders uit dan West, dit park is dan ook een stuk ouder, wat ook aan de natuur te zien is, men vindt er erg weinig jonge Saguaro’s, wel vind je hier veel meer verschillende soorten cactussen, ook de andere begroeiing kent meer soorten dan het westelijke park, ook hier weer veel foto’s gemaakt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tegen de middag zijn we doorgereden naar Tombstone, om ook nog wat van de oude western cultuur op te snuiven.

Na eerst in een kleine bar de lunch te hebben gebruikt hebben we het stadje bekeken en wat in verschillende winkeltjes rondgeneusd, hier vonden we o.a. een leuk muurornament gemaakt van ijzer, met de voorstelling van een oud wagenwiel met daarnaast een roadrunner en een Saguarocactus, deze cactus was dan weer gemaakt van prikkeldraad, de afmeting was zodanig dat hij precies plat op de bodem van een koffer paste, dus kan men hem nu aan de muur van ons huis bewonderen.

De Mainstreet is mooi om te bekijken met al zijn oude gebouwen en houten walkway, alleen jammer dat je er gewoon mag parkeren, het valt niet mee om een foto te maken zonder modern blik er op.

Het voordeel van een paar dagen bij een Amerikaanse familie logeren is niet alleen dat je zelf niet hoeft te rijden, maar ze weten ook verschillende plaatsen waar je waarschijnlijk zo aan voorbij zou gaan.

In Tombstone kan je de grootste rozenstruik ter wereld vinden, deze is 8.000 square feet en in 1885 geplant door een schotse dame, die in Tombstone kwam wonen na een huwelijk met een mijningenieur, zij kreeg na dit huwelijk door haar familie in Schotland een kist met struiken uit haar thuisland toegestuurd, met o.a. Rosa ’Lady Banksia’, de hele struik wordt over een trelliswerk van stalen pijpen geleid en zit in april vol met miljoenen witte bloemen, de stam van deze struik heeft nu een doorsnee van zo’n 1.5 meter, het bij behorende huis is ingericht als museum met de originele meubels en inrichting uit dezelfde tijd als de roos is geplant.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Een leuke ervaring maar eigenlijk moet men dit in april, mei zien als de roos in bloei staat.

’s Avonds als afscheid bij de Mexicaan wezen eten.

Kosten campground $ 0.00.

Vandaag gereden 0 mile.

 

 

23 vrijdag 15-10-1999 Green Valley/Organ Pipe Cactus NM/ Yuma

 

Na een paar heerlijke dagen bij Vernon en Diane Kliewer gaan we vandaag weer verder, het wordt ook tijd want we beginnen nu ook al tegen elkaar in het engels te praten.

Omdat we het een aantal dagen rustig aan hebben kunnen doen vandaag maar weer eens een flink aantal mile maken, geintje, dat was zo gepland.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

de I-19 noord tot exit 99, hier nemen we de S-86 west tot Why, waar we afslaan naar de S-85 zuid richting Organ Pipe Cactus NM.

Let wel op dat men de tank voldoet voor men Tucson verlaat, want de eerst volgende pomp is pas bij Why en dat is een heel lang stuk, in 2001 was er een nieuwe pomp geplaatst in Sells, dat is ongeveer half in tussen Tucson en Why.

In het park eerst weer naar het Visitor Center, hier weer informatie over het park gekregen, de S-85 is een doorgaande weg richting Mexico er is dus geen Entrance waar je de informatie krijgt.

Op de kaart van het park gekeken wat de mogelijkheden zijn, 2 routes allebei over gravel wegen, de Ajo Mountian Drive en de Puerto Blanco Drive, vanuit deze routes zijn er weer verschillende trails uitgezet om te hicken.

We kiezen voor de eerste route deze is 21 mile lang en kan in 2.5 uur gedaan worden, gezien mijn belangstelling voor cactussen kan je daar minimaal 1.5 uur bijtellen, dus duurt de tweede route van 50 mile zeker driekwart dag en die hebben we helaas niet.

Normaal moet men alles in de camper al goed vastzetten, als men zo’n route gaat rijden is een extra inspectie zeker nodig als je alles heel wil houden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Er was zoveel te zien onderweg dat we er 5 uur over gedaan hebben en zeker 2 rolletjes van 36 opname aan dia’s volgeschoten hebben.

Van alle cactusparken die we op deze reis bezocht hebben vonden we hier de meeste en mooiste soorten, dus dit park staat voor 2001 zeker weer op het programma en dan in het voorjaar met alles in bloei, dat gaat zeker 5 diarolletjes kosten.

Terug over de S-85 noord tot Why, hier de S-86 west tot Gila Bent, hier de I-8 west op naar Yuma.

Daar een campground gezocht dat werd Winterhaven RV Park, een trailerpark met wat trekkerplaatsen, mooi verzorgde campground, we kwamen er vrij laat aan en dus was het kantoor al gesloten maar dan kon je net als in de NPs d.m.v. een envelopje met het sitenummer en de centen er in 1 nacht blijven staan.

Kosten campground $ 24.00.

Vandaag gereden 373 mile.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

24 zaterdag 16-10-1999 Yuma/Joshua Tree NP

 

Volgens Annie was er vannacht een aardbeving geweest, heel de camper stond te schudden en te beven, ik heb geslapen als een roos dus je zal het wel gedroomd hebben zei ik tegen haar, maar bij aankomst in Joshua Tree NP bleek daar een beving van 7.0 op de Richterschaal te zijn geweest, zonder schade overigens, zo maak je nog eens wat mee, als je niet slaapt tenminste.

Om 08.00 uur waren we weer onderweg, via de US-95 noord, een lange saaie weg, naar Quarzsite hier de I-10 west genomen en bij Blythe de staatsgrens met California weer over, dat gaat trouwens niet zomaar men moet zich melden en de agent vraagt dan waar je vandaan komt, zeg niet Nederland, want ze hebben niet allemaal gevoel voor humor, wat de reden hiervoor is weet ik niet, misschien i.v.m. de strenge eisen aan voedselproducten, want met een boterham of appel uit het vliegtuig ben je ook niet welkom.

Maar goed, voor ons geen problemen hier, dus verder over de I-10 tot Desert Center, hier gaan we de S-177 noord op, maar eerst nog even tanken want het is een heel lang stuk naar Twentynine Palms en men vindt er niets anders dan Creosotebush, die branden wel maar de motor van de camper loopt er niet op.

Tip! Tank in Blythe, want de pomp in Desert Center is volgens mij de duurste in de USA.

De S-177 komt uit op de S-62 deze nemen we west naar 29-palms.

Hier waren we al voor 12.00 uur, dus eerst een campground gezocht, vrij vlug gevonden dankzij het boekje van El-Monte,

29 Palms RV & Golf Resort een heel mooie campground met een 18 hole golfbaan.

Eerst maar even wat eten, tijdens het eten zagen we een (miep-miep) Roadrunner over de campground rennen, maar die was zo vlug dat een foto maken niet lukte.

Na het eten het noordelijke gedeelte van Joshua Tree NP bekeken, en een paar korte hikes gedaan, hierbij kwamen we verschillende keren een coyote tegen, deze waren zo gemakkelijk dat ze wel tam leken, ik denk dat ze door veel mensen gevoerd werden en daarom zo gemakkelijk waren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook de gevolgen van de grote branden in mei 1999 waren goed te zien, hoewel de ondergroei zich al weer volop aan het hestellen was, de Joshua Tree’s zijn indrukwekkend, maar ook de andere planten waren plaatselijk ruim aanwezig dus ook hier weer een rolletje vol geschoten.

’s Avonds na het eten nog een poosje in de spa gezeten en een rondje sauna gedaan, het zwembad werd helaas net verbouwd.

Kosten campground $ 21.20 inclusief 10% korting met de AAA-pass.

Vandaag gereden 295 mile.

 

Dag 25 zondag 17-10-1999 Joshua Tree NP/San Diego

 

Om 08.00 uur zijn we weer op weg, via de S-62 west naar White Water hier de I-10 west tot Beaumont, S-60 west tot Riverside en hier de I-215 zuid, deze gaat over in de I-15 zuid naar San Diego, hier nog een stukje I-5 zuid naar Chula Vista daar om 11.30 al een campground gevonden La Pacifica RV Park.

’s Middags zijn we naar de Mexicaanse grens gereden, maar hier was het zo druk dat we maar weer vlug weggereden zijn, toen het Coronado (schier)eiland bezocht en daar een paar uur op het strand gezeten, ook nog wezen pootjebaden in de pacific het water was echter zo koud dat we maar niet zijn wezen zwemmen.

Er was een groepje pelikanen aan het vissen, mooi gezicht als die zich van een paar meter hoogte in het water laten vallen en dan met een snavel vol water weer boven komen.

’s Avond nog lekker wezen zwemmen in het zwembad van de campground, dat was heel was lekkerder water als in de pacific, ook nog een laatste was gedraaid.

Kosten campground $ 21.89 incl. tax en $ 2.00 voor de elektra aansluiting, dit was de eerste campground waar dat apart berekend werd.

Vandaag gereden 235 mile

 

Dag 26 maandag 18-10-1999 San Diego/Newport Beach

 

We komen steeds dichter bij huis, vandaag zijn we naar onze laatste tussenstop voor Los Angeles gereden.

Vanaf de campground eerst op het gemak een deel van San Diego bekeken, en daarna zoveel mogelijk de oude hyway 1 noord gevolgd, doordat men soms door militairgebied komt kan men niet overal langs de kust blijven rijden, via o.a. Encinitas, Carlsbad en Oceanside naar Newport Beach gereden.

Onderweg in een Outlet nog de laatste souvenirs voor de thuisblijvers gekocht en toen in Newport Beach een campground gezocht.

Omdat we een bord gemist hadden reden we eerst te ver, zodat we op een smal weggetje langs de baai uitkwamen, gelukkig eenrichtings verkeer want een tegenligger had er nooit langs gekund.

In de herkansing de campground wel gevonden, Newport Dunes RV Resort, zag er vreselijk duur uit, maar dat viel toch nog mee, alleen de plaatsen aan de baai waren erg duur maar die waren voor heel grote campers.

Gelegen aan een mooie baai, met zwemstrand, de baai staat in open verbinding met de pacific dus de watertemperatuur laat zich raden, geen probleem want er is ook een groot zwembad met spa (bubbelbad).

Voor deze laatste dagen staat er eigenlijk niets meer op het programma, dus zien we ter plaatsen wel hoe we dat invullen en kunnen we nog wat ontspannen voor we weer terug naar huis gaan.

Vandaag ook voor de laatste keer naar huis gebeld, het telefoon verkeer in Amerika begrijp ik nog steeds niet, in het Outletcenter voor de eerste keer geprobeerd, telefoons vind je om de 100 meter, kon daar niet collect maar ook niet met de creditcard, dan niet goedendag, 2 straten verder andere telefoon andere compagnie, collect call to the Netherlands please, oke sir no problem what number please, snappen jullie het, ik niet.

Na de lunch zijn we naar Balboa Island gelopen, en hebben we daar wat rondgekeken, een heel leuk eilandje, iedere vierkante meter is bebouwd, maar met hele leuke huisjes alleen is het geen optie op er te gaan wonen na ons pensioen, nog even gekeken bij de raam bij de plaatselijke makelaar, maar de prijzen begonnen pas bij $ 1.500.000, net boven ons budget dus. Dat kon je ook al zijn aan het soort boten die aan de steigers lagen.

Daarna lekker wezen zwemmen in de pool en ontspannen in de spa.

Kosten campground $ 75.90 voor 3 nachten is $ 25.30 per nacht.

Vandaag gereden 131 mile.

 

Dag 27 dinsdag 19-10-1999 Newport Beach en omgeving

 

Vanmorgen uitgeslapen tot 08.15, een mens zou lui worden, omdat er niet veel op het programma staat gaat ook het ontbijt op het gemak.

Daarna zijn we naar Costa Mesa en Santa Ana gereden, daar zouden volgens de folders die we bij de receptie van de campground verzameld hadden 3 grote Malls moeten zijn, we hebben er maar 1 kunnen vinden en die was dan ook nog gesloten.

Doorgereden naar Huntington Beach en daar een stuk langs de oceaan gelopen, ook nog even over Balboa-schiereiland gereden, hier niet gestopt want daar willen we vanmiddag nog te voet naar toe.

Onderweg de laatste boodschappen gedaan en terug gereden naar de campground.

Na de lunch eerst nog een poosje naar het zwembad geweest.

Om 16.00 uur te voet naar Balboa Island gegaan daar wat Halloween spullen gekocht, natuurlijk ook Tric or Treet Candy in een speciaal winkeltje, daar hadden ze zelfs echte Hollandse drop (katjes en kokindjes) smaakte best lekker na bijna 4 weken.

Het eiland verder over gelopen naar het pontje wat naar Balboa schiereiland gaat, hier kunnen 3 of 4 auto’s op en 40 personen kosten $ 0.50 p.p.

Op het schiereiland staan een aantal prachtige oude gebouwen en aan de oceanzijde is een wandelpier, op deze pier stonden een heleboel mensen te vissen, voornamelijk Vietnamezen , er werd redelijk wat gevangen, alleen moest men dan wel snel ophalen, onder de pier zwom een zeeleeuw rond en die leek er wel op getraind om de vis vak de haak te vreten, leuk om te zien, wat de vissers dan zeiden weet ik niet, ik spreek geen Vietnamees maar netjes was het niet volgens mij.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het pontje weer terug genomen en weer over Balboa Island gelopen, daarbij de tuinen bewonderd, ze waren bijna allemaal versierd i.v.m. Halloween en sommige waren echt schitterend.

Bij de chinees wezen eten, daar kwamen we precies op tijd binnen, ze hebben daar een soort happy-uurtje waarbij men voor $ 8.90 een voor, hoofd en nagerecht heeft, kom je wat later dan ben je voor hetzelfde menu $ 22.50 kwijt met als enig verschil dat er dan een tafelkleedje op de tafel ligt.

Telling ’s avonds leerde dat we nog $ 0.41 aan cashgeld over hebben.

Kosten campground $ 25.30.

Vandaag gereden 41 mile.

 

Dag 28 woensdag 20-10-1999 Campground

 

Vandaag wordt dus echt de laatste volle dag in Amerika.

Vanmorgen weer uitgeslapen tot 08.25, we worden steeds luier, na het ontbijt de campground eens goed bekeken en een rondje rond de baai gelopen, onderweg nog wat schelpen geraapt.

Na de lunch nog een paar uur naar het zwembad geweest en toen toch maar met frisse tegenzin begonnen om de koffers in te pakken en ons mobile huisje van de laatste 4 weken schoon te maken.

Gelukkig hoef je bij El-Monte de buitenkant niet schoon te maken, want in 4 weken verzamelt zo’n camper toch een flinke hoeveelheid aan insectenlijken.

’s Avond onze laatste magnetron maaltijd gebruikt met een grote troostijs er achteraan, een mens moet toch wat op de laatste dag.

Kosten campground $ 25.30.

Vandaag gereden 0 mile.

 

Dag 29/30 donderdag 21 en vrijdag 22-10-1999

 

Het is echt over, om 07.00 uur opgestaan en ontbeten, daarna de laatste hoekjes van de camper schoongemaakt, je maakt nu eenmaal geen keuken schoon als je hem nog moet gebruiken, ook de laatste restjes jam, boter en afwasmiddel weggedaan.

We kunnen op weg voor het laatste stukje naar Los Angeles, om 08.10 uur weggereden van de campground, via Jamboree Road naar de S-73 noord en dan de S-55 oost naar de I-5 noord richting Norwalk, midden in de ochtendspits, maar dat ging toch erg vlot, om 09.30 uur waren we al op het verhuurstation van El-Monte.

Camper ingeleverd en de laatste formaliteiten afgehandeld.

Toen begon het lange wachten, om 11.00 uur werden we door de shuttlebus van El-Monte naar LAX gebracht, waar men keurig bij de goede vertrekhal wordt afgeleverd, daar waren we dus al om 12.00 uur, de vlucht was echter pas om 18.15 uur, dat werd dus rondhangen, om 15.00 uur konden we inchecken, dan ben je in ieder geval je koffers kwijt, daarbij kregen we te horen dat de vlucht was geannuleerd en er een nieuwe vlucht was met een tussen stop op Oakland, dus nieuwe vlucht vertrek LAX 17.10 uur, landing Oakland 18.25 uur, vertrek Oakland 19.45 uur en aankomst Schiphol 22-10-1999 om 16-45 dus een zeer lange en vermoeiende vlucht.

We hadden weer stoelen bij het raam, alleen waren er nu maar twee, omdat er van 2 vluchten 1 gemaakt waren zat het toestel ook nog vol, zodat men niet ergens anders kon gaat zitten, ook de beenruimte was minder maar dat was misschien verbeelding.

Al bij al veel tijd doorgebracht in het gangpad beetje lopen en een praatje maken met de andere passagiers, daarbij ervaringen uitgewisseld en verschillende goede tips gekregen voor een volgende reis.

Mede omdat je in het donker vliegt lijkt het extra lang te duren, op de heenreis kon je nog een beetje naar buiten kijken.

En dan zakt het toestel door de bewolking en wat denk je gelijk worden de ramen nat, ja hoor we zijn weer thuis het regent.

Om 19.00 uur waren we weer thuis in Biggekerke, maar dan belt natuurlijk heel de familie om te vragen hoe het geweest was dus vielen we om 23.30 uur eindelijk als een blok in bed.

Geen campground meer.

Vandaag gereden 31-mile.

 

EPILOOG

 

Dit was onze eerste trip naar Amerika.

 

Het vliegen viel in zo verre tegen dat men erg weinig beweging ruimte heeft, althans in de toestellen van Martinair, de verzorging aan boord was goed.

 

We hadden na de terugreis meer last van een jetlag dan op de heenreis.

 

Hoewel we deze trip 4685 mile dat is 7538 kilometer gereden hebben kan ik niet zeggen dat het een belasting was.

Het rijden met een camper is heel eenvoudig, brede wegen, op de meeste plaatsen is er ook voor het parkeren rekening gehouden met campers, automaat en cruisecontrol, zodat het alleen maar een dagje wennen is aan de lengte en breedte van de camper.

Hoewel je soms in reisverslagen slechte ervaringen leest over camperhuur zijn onze ervaringen zeer positief, maar dat kan natuurlijk per verhuurstation en zeker per verhuurmaatschappij verschillen.

 

Plan je route van te voren, als je daar een goede atlas voor gebruikt moet dat geen probleem zijn, zorg in de route voor een paar opties om de route te verkorten, zodat je een tegenvaller in het rijden op kan vangen of ergens wat langer kan blijven.

Het rijden in de USA is een verademing in vergelijking met Nederland, met is veel toleranter, bij het invoegen krijg je voldoende ruimte, ook ritsen hebben ze daar goed geleerd, niet zoals in Nederland racen tot het eind van je baan en hem er dan maak tussen knallen, maar ruim op tijd en rustig tussen voegen.

 

Verplaatsen van park naar park liefst in de morgenuren, na de middag zijn de campgrounds binnen de parken vrij vlug vol, omdat we buiten het seizoen gaan zaten hebben we nergens onze neus gestoten maar het was wel een paar keer kantje boord.

 

Ook de hulp en informatie die met in National en State Parks en op particuliere campgrounds krijgt is goed en uitgebreid.

 

Voor ons was het een schitterende vakantie, waar we veel gezien en in geleerd hebben.