Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 22 Island in the Sky – LSML

 

Vanmorgen wat later gestart we hadden gisteravond allebei wat moeite om de slaap te vatten dus iets later uit bed.

Eerst de tank gevuld en toen op weg naar Canyonlands NP Island in the Sky district, voor ons de vierde keer dat we hier komen dus niet geheel onbekend, wat ons wel opvalt is dat men steeds verbeteringen aanbrengt zo is er vlak voor Grand View Overlook een picknick area waar ze een aantal mooie ramada’s hebben gemaakt, zodat met de picknick een beetje is de schaduw kan nuttigen.

Een van de punten die nooit gaan vervelen is Mesa Arch, dus die wordt weer bezocht wel nemen we de korte route, rechtsom terwijl de trail eigenlijk linksom gaat en je de arch pas tegen het einde van de route tegenkomt.

Mensen in de arch zijn we inmiddels wel gewend kwestie van even wachten tot ze weg gaan, en hopen dat er niet gelijk andere in gaan zitten, maar de capriolen die sommige uithalen om op de foto te gaan zijn soms echt beangstigend, dat er daar nooit een naar beneden dondert is een wonder.

De temperatuur is inmiddels al flink opgelopen dus bekijken we de uitzichten bij Grand View Overlook ook alleen vanaf de overlook om de trail naar het eind van de Mesa, in de volle zon, te doen gaat ons wat te ver.

Na nog wat uitzichten waarbij het niet meevalt om een mooie foto te maken door de blauwe waas, volgens mij is het in het voorjaar helderder, maken we de laatste stop in het park bij de Shafer Trail Overlook en kijken daar een poos naar de auto’s en mountianbikers die de trail op en af rijden altijd een mooi gezicht, er zitten zo te zijn nogal wat onervaren automobilisten tussen met een gehuurde 4X4 want zo af en toe worden de fietsers bijna van de berg gereden, ook zie je sommige de hele weg links, tegen de berg aan, rijden waarschijnlijk bang om rechts aan de dal/afgrondkant te rijden.

De lunch gebruiken we net buiten het park bij in informatiebord van Cowboy Campground, een BLM-campground met zeven plaatsen geen voorzieningen ook geen water á $ 8,00 per nacht, veertien dagen maximum verblijf daarna een BLM-campground om minimaal 30 mile afstand zoeken.

Hierna rijden we Moab door om voor de tweede keer aan de LSML te beginnen, volgens Annie geen probleem maar vandaag wel op het asfalt blijven.

Omdat we later op de dag zijn dan gisteren komen de achterliggende berghellingen nu beter uit, geen blauwe gloed door de zon, maar de herfstkleuren zijn naar mijn gevoel wel iets fletser door een andere lichtinval.

Weer geen beer gespot, wel veel meer koeien dan gisteren, waarvan één van heel dichtbij, zat bijna onder de wielen omdat ze ineens de weg overkwam, gelukkig was de snelheid op dat moment maar 2 m/u omdat we net gestopt waren omdat haar zus midden op de weg stond, dus koe en camper zijn allebei ongeschonden.

Van het laatste stuk, een deel van de afdaling naar Castle Valley is een deel door een bosbrand helemaal verbrand, waarschijnlijk vorig jaar want er is al weer wat onderbegroeiing.

In 2007 waren we hier met Jan en Marjan en toen was het nog groen, voor de beeldvorming van J&M bergop vanaf het viewpoint waar we gestaan hebben in 2007.

We rijden door Castle Valley naar de UT-128 en volgen deze weer richting Moab, de nieuwe brug is voor fietsers en er ligt aansluitend een fietspad naar Arches NP, ook is men een nieuwe, veel hogere, brug voor het autoverkeer aan het maken, de betonen pilaren staan er al en zijn zeker vijf meter hoger dan de oude brug.

Bij de Starbucks in de Citymarket nog even een frappo gekocht (is nog maar de tweede deze reis), op de campground de lpg tank laten vullen, die stond nog maar op ¼ en we hebben nog een aantal nachten zonder hook-up die ook nog koud beloven te worden dus redden we dat niet tot het eind van de reis.

Vandaag netjes op het asfalt gebleven, nou bijna dan, voor de lunchlocatie moesten we over 50 meter gravel en de wegen op de campground zijn grind.

Vandaag gereden 155 mile.

Getankt, Moab 22,988 gallon á $ 2,679.

Campground, Canyonlands Campground, kosten $ 37,50 met 10% Good-Sam korting full hookup en wifi.

 

Dag 23 Arches NP

 

Voor vandaag staat een bezoek aan Arches NP op het programma, we hebben dit voor vandaag bewaard omdat de weersvooruitzichten wat koeler weer voorspelden, jammer genoeg kwam die voorspelling niet uit het was dus heet.

Als we het park inkomen vraagt de rangerdame aan het loket of we ook willen overnachten in het park hierop antwoorden wij ontkennend, geen idee of het wel gelukt was want toen we bij de campground kwamen zat het “Full”bord er aan of dat moet nog van gisteren geweest zijn.

We gaan als we in het park zijn gelijk door naar het eind van de weg bij Devils Garden omdat de ervaring leert dat de parkeerplaatsen daar vrij vlug vol zijn, we hebben goed gegokt want er is nog volop plaats, als we twee uur later terug komen van de trail rijden er verschillende autos, rondjes in de hoop een plaatsje te vinden.

We doen de hike naar Landscape Arch die we van verschillende kanten fotograferen, om ook een gedeelte blauwe lucht door de arch te krijgen is er een kort padje naar een viewpoint als je daar de hele arch op de foto wil hebben moet je wel een groothoek van 18 gebruiken anders lukt dat niet.

We maken een begin met de hike naar Double O Arch maar omdat die over slickrock gaat wat vrij steil is besluiten we geen risico te nemen en gaan terug.

Onderweg naar het beginpunt nemen we nog wel het zijpad die naar Tunnel Arch en Pine Tree Arch gaat en bekijken deze beide arches, de volgende stop is Skyline Arch, die kan met zelfs vanaf de weg fotograferen maar wij lopen er naar toe om hem van wat dichterbij te zien.

Na een paar overlooks nemen we de zijweg naar Wolfe Ranch, niet om de hike naar Delicate Arch te doen daar is twaalf uur ’s middags niet echt de goede tijd voor, we willen de Petroglyphs fotograferen, het is inmiddels lunchtijd dus dat doen we daar ook gelijk even.

De volgende zijweg gaat naar de Window sectie, daar nog een korte zijweg leid naar de Garden of Eden wat ook een schitterend stukje van Arches is, het parkeerterrein bij de North and South Window staat helemaal vol dus rijden we een klein stukje door naar Double Arch om daar wat foto’s te maken.

Via de viewpoints van Courthouse owers en La Sal mountians verlaten we het park om even later rechtsaf te slaan de Potachroad op te gaan om ook daar de Petroglyphs te fotograferen.

Terug naar Moab en alvast de brandstoftank gevuld zodat we morgenochtend gelijk op route kunnen.

Naar de campground om daar eerst te douchen, door de harde wind in Arches NP zit het rode zand op plaatsen waar je het niet verwacht en ook eigenlijk niet wil hebben, daarna nog twee machines was gedraaid, want telling van het schone ondergoed leerde dat we vrijdag het laatste zouden hebben en om nou zaterdag met Bart en Evy op stap te gaan met binnenste buiten gedraaid ondergoed willen we hen niet aandoen.

Na het eten kunnen we in tegenstelling tot andere avonden nog heel lang buiten zitten omdat het lekker zacht blijft.

Vandaag gereden 77 mile.

Getankt, Moab 29,038 gallon á $ 2,679.

Campground, Canyonlands Campground, kosten $ 37,50 met 10% Good-Sam korting full hookup en wifi.

 

Dag 24 Moab – Capitol Reef NP

 

Vannacht werd ik wakker van de regen, vlug even uit bed en de stoelen binnen gehaald, bij het opstaan regende het nog af en toe, na het ontbijt vertrokken uit Moab, hier komen we vast nog wel eens terug.

De US-191 noord op waar we verwelkomt werden door een zeer harde zijwind, zat wel op een windkracht acht á negen dat was dus flink aan het stuur hangen om op de weg te blijven en de snelheid wat naar beneden, de I-70 west op nu met de wind op kop dus de motor moest er goed aan werken.

Vervolgens de UT-24 zuid/west richting Hanksville, een grotendeels erg saai stuk om te rijden, de weg naar Goblin State Park is under Construction of te wel is een puinbaan, gelukkig staat dit park deze keer niet op de planning, want met zo’n harde wind stuif je daar blind vermoed ik.

Na Hanksville wordt de UT-24 mooier om te rijden zeker als je Capitol Reef NP nadert daar kom je door een schitterend stukje Badlands met prachtige kleuren.

Vlak voordat het park begint komen we nog door Caineville en Notom twee plaatsje die de naam plaats nauwelijks verdienen er zouden volgens de borden ook nog een paar campgrounds zijn maar of die nog open zijn wens ik, gezien de staat waarin ze verkeren, te betwijfelen.

We rijden in een keer door naar Fruita campground om daar een plekje vast te leggen, deze campground staat er om bekend dat hij nog al eens vol wil zijn, later op de dag blijkt dat ook nu weer het geval.

Na ons plekje voor de nacht te hebben geboekt rijden we terug de UT-24 op nu oost en bekijken eerst de Petroglyphs daar lopen ook een paar Mule Deer met nog een jong er bij wat nog vaag de bambi tekening heeft.

Na de lunch rijden we nog een stukje door om te parkeren bij het startpunt van de trail naar de Hickman Bridge, een mooie trail die naar een natuurlijk brug gaat, we zijn met deze trail een kleine twee uur zoet en genieten van de schitterende omgeving.

Vervolgens rijden we richting Torrey om net buiten de parkgrens om te draaien en zo de viewpoints langs de weg mee te nemen, de zijweg naar Panorama Overlook wordt ook gedaan daar waait het erg hard en is het fris zodat we na een paar foto’s weer doorrijden, de één mile lange zijstap naar Gooseneck Overlook kunnen we natuurlijk niet laten liggen, de dirtroad is goed onderhouden en kent alleen in de bochten een beetje wasbord.

Hier waait het nog harder als we op het uiterste puntje staan, wordt je de adem afgesneden door de wind ook de camera is nauwelijks stil te houden.

Vervolgens gaan we de Scenic Road op, deze begint net na de campground, tegenwoordig staat er een selfpaystation waar je $ 5,00 in een enveloppe moet doen en een stukje van die enveloppe achter het raam van de auto moet leggen, als je een geldige pass hebt hoeft dat niet en kan je zo doorrijden.

Deze weg hebben we al een paar keer gereden maar hij blijft mooi, na vorige keren niet verder dan het asfalt gedeelte gedaan te hebben gaan we nu door het dirtroad deel op de Capitol Gorge in, ook deze twee mile lange weg is goed onderhouden wel wat smal op een paar plaatsen maar nergens zo dat je elkaar niet kan passeren, hoewel dat met twee campers mogelijk wel moeilijker wordt, het probleem kan hem op het eind zitten, als het daar druk is kan je waarschijnlijk niet draaien met een camper langer dat 21 ft, nu geen probleem.

Het is een schitterend stukje canyon met torenhoge zijwanden, op het eind van de weg kan je verschillende trails lopen, gezien de voetproblemen van Annie, blaren, lopen we maar een paar honderd meter tot waar de canyon nog smaller wordt.

Op het gemak terug naar de campground waar de bbq vandaag niet tevoorschijn komt omdat het veel te hard waait om een stukje vlees te braden.

Ook op de campground lopen weer verschillende Mule Deer rond en dat zijn er op een gegeven moment twaalf bij elkaar waarvan vier jonge dieren.

Vandaag gereden 188 mile.

Campground, Fruita campground (NPS), kosten $ 10,00 geen hookup.

 

Dag 25 Capitol Reef NP – Bryce Canyon NP

 

De temperatuur is vannacht best meegevallen de kachel kwam pas tegen de morgen een paar keer bij, om acht uur de generator gestart om ontbijt te maken, na het ontbijt vertrokken wat nog wat manoeuvreren nodig had omdat een aantal Duitsers die met vier campers onderweg zijn het nodig vonden om de rijbaan maar vol te zetten omdat ze moeten dumpen en schoon water innemen.

Na nog een klein stukje UT-24 west bij Torrey de UT-12 west opgedraaid, bij de campground op de hoek van de UT-24 en de UT-12 staat de sproei installatie aan en daar zien we gelijk hoe koud het is, het water uit de sproeier bevriest gelijk, wat een mooi effect geeft op de omgeving, wat verder op de UT-12 zien we op verschillende weilanden dit zelfde effect in het groot omdat ze daar ook aan het beregenen zijn.

De UT-12 hebben we al verschillende keren gereden maar zo mooi als nu hebben we hem nog niet gehad, de Aspen staan in volle herfsttooi en zijn schitterend goudgeel van kleur, er worden voordat we in Boulder zijn dan ook heel wat fotostops gemaakt.

Op dit stuk lopen deze keer ook erg veel koeien, zodat het opletten geblazen is, want die steken over zonder eerst links/rechts/links te kijken, in Boulder gaan we de Burr Trail op en nee we gaan geen dirt road rijden, in Photographing the Southwest Volume 1 Southern Utah had ik gelezen dat deze weg tot aan de parkgrens van Capitol Reef geasfalteerd is dus dat is een buitenkansje.

Het eerste stuk laat schitterende Navajo sandstone zien waar een prachtige tekening opzit, daarna komen we bij Long Canyon, het uitzicht van boven af is heel mooi maar de rit door de canyon is nog veel mooier, eenmaal de canyon uit wordt het landschap wat minder mooi dus besluiten we na een paar mile om te draaien en weer terug te rijden naar Boulder.

Een kleine mile voordat we weer op de UT-12 komen wordt de weg verspert door een grote groep schapen die over de volle breedte van de weg voor de camper uitlopen, pas als er een tegenligger komt gaan ze helemaal de kant in, zodat we er langs kunnen.

De UT-12 wordt weer opgepakt en met de nodige stops onder andere voor de lunch, rijden we door tot een paar mile voorbij de ingang naar Bryce Canyon NP om eerst een plekje voor de nacht vast te leggen.

De geplande overnachting in Red Canyon State Park gaat niet door omdat die campground al gesloten is, iets wat met heel veel campgrounds van State Parks, National Forest en BLM al het geval is, voor mensen die dus een reis willen maken met veel van deze campgrounds is dit geen geschikte periode.

We rijden terug naar Bryce Canyon en gaan daar gelijk naar het eind van de weg, zodat we alle viewpoints aan de rechterkant van de weg hebben, we bezoeken er een aantal van en genieten weer van de schitterende uitzichten, dit is een park wat nooit gaat vervelen en ons laatste bezoek was in 2001 er is dan ook veel verbeterd zeker op de viewpoints, wel is het ook in dit park weer ontzettend druk.

Wat ons ook opvalt is dat er erg veel huur campers onderweg zijn, zeker in de bekende gebieden: Yellowstone, Moab, Bryce zien we er veel vooral de drie bekende E-M, R-B en C-A een enkele Camperworld/Moturis en ook de nieuwkomer in de markt Apollo zijn we al verschillende keren tegen gekomen, die rijden voor de geïnteresseerde trouwens met mooi materiaal rond zo is de 31 ft die we zagen ook een Fleetwood Jamboree zoals wij nu mee rijden, vandaag zagen we ook een B-classe van deze firma rijden.

Tegen 18:00 uur waren we weer op de campground waar de buurman mij tijdens het bereiden van de maaltijd wist te melden, dat het afgelopen nacht 18F was geweest = -7.7C, dus heb ik na de afwas de waterslang afgekoppeld en opgeborgen, zie het niet zitten om die morgenvroeg van een bevroren kraan te moeten halen, en een bevroren slang rolt ook wat moeilijk op.

Vandaag gereden, 226 mile.

Getankt, Boulder 17,312 gallon á $ 2,899 en Bryce 10,002 gallon á $ 2,899

Campground, Bryce Canyon Pines, kosten $ 25,03 met 10% Good-Sam korting full hookup en tot onze verrassing wifi.

 

Dag 26 Bryce Canyon NP – Leeds

 

Dit wordt een dag van wijzigingen, de eerste dienen zich gelijk al aan het was vannacht weer behoorlijk afgekoeld, de thermometer aan de schutting bij de mensroom gaf om iets na 08:00 uur 17F aan = -8,3C niet echt een temperatuur om een ochtendwandeling in Red Canyon te maken dus.

We beperken ons dan ook toen de scenic viewpoints langs de UT-12 west en dat is als je een poosje buiten staat om wat foto’s te maken al genoeg om koude vingers te krijgen.

Men is langs de UT-12 trouwens bezig het fietspad wat al door het Red Canyon deel ligt door te trekken ik denk tot aan Bryce Canyon NP.

We draaien aan het eind van de UT-12 de US-89 zuid op,ook op deze junction is sinds 2001 flink gebouwd toen was er alleen een benzinepomp nu staan er verschillende motels en een campground, die er trouwens niet uitnodigend uitziet.

We volgen de US-89 tot de afslag naar de UT-14 west om zo naar Cedar City te rijden, de UT-14 is een verrassend mooie route, we komen langs Duck Creek Village wat zo te zien in de zomer een prachtig gebied is voor ATB rijders en in de winter voor skiërs en snowmobiel fanaten, het er bij gelegen Duck Lake is gedeeltelijk dicht gevroren maar ondanks de kou staan er toch een aantal mensen te vissen in het open liggende stuk van het meer.

Verder zien we ook hier de herfstkleuren steeds mooier worden, op een gegeven moment rijden we langs grote stukken berghelling waar letterlijk niets op groeit het ligt vol met lavabrokken van oude lavastromen die hier in een heel ver verleden gelopen hebben, jammer genoeg is er op dit stuk nergens de mogelijkheid om aan de kant te stoppen.

Wel maken we een stop bij het viewpoint van Navajo Lake, dit is veel groter dan Duck Lake en dan is er nog een dam in gelegd om het te verkleinen zodat er voldoende water blijft staan voor watersport en vissers, zou men die dam weghalen dan wordt het meer bijna twee maal zo groot maar erg ondiep.

Na een paar hele grote bergweide, waar zelfs geen konijn te zien is, passeren we de Ut-148 die naar Cedar Breaks NM gaat en beginnen we aan de steile afdaling naar Cedar City.

Gelukkig hebben we deze afdaling al een paar keer gedaan dus weten we wat we kunnen verwachten, het gaat lekker vlot tot we achter een vrachtauto uitkomen die met een snelheid van 20 m/u naar beneden gaat, wat gezien zijn gewicht goed te begrijpen is, zodra er wat ruimte is geeft hij een teken dat ik er langs kan en duiken we Cedar City in.

Hier worden nog wat boodschappen gedaan en vinden we een ons onbekende Arts & Craft winkel die we natuurlijk bezoeken.

Na de tank en ons buikjes gevuld te hebben gaan we de I-15 zuid op om die bij exit 16 te verlaten.

De planning was om bij Sand Hollow State Park te overnachten, dit is een vrij nieuw State Park en mede daarom is ook de campground nieuw en dus erg kaal en om nu boven op een kale heuvel te gaan staan voor de nacht leek ons niet zo aantrekkelijk, het is een watersport park en dat was te zien de ene na de andere auto met een grote boot er achter ging het park in.

Langs de nieuwe weg die naar dit park ligt zijn ook twee nieuwe buurten in ontwikkeling er stonden al enkele huizen en zo te zien was dat niet voor “Jan met de pet”.

We overleggen even en raadplegen het grote boek, ik had op de interstate al borden gezien die een Good-Sam campground bij Leeds aangaven dus even gekeken wat de beoordeling was en die was goed dus zijn we een kleine zes mile terug gereden en hebben daar een plekje voor de nacht geboekt, ook deze campground staat inmiddels vol je kan merken dat het weekend is.

Vandaag gereden 144 mile.

Getankt, Cedar City 34,453 gallon á $ 2,659.

Campground, Cottam’s Leeds RV Park & Motel, kosten $ 32,73 met 10% Good-Sam korting, full hookup en wifi.

 

Dag 27 Leeds – Little Finland – Las Vegas

 

Na het ontbijt zijn we iets na 08:30 uur gaan rijden, gemakkelijk stukje want we hebben alleen maar de I-15 zuid te volgen, net na St. George rijden we Arizona binnen, dit stuk de Arizona strip is berucht om zijn soms hevige rukwinden gelukkig is het vanmorgen rustig.

Na 29 mile komen we Nevade binnen en iets voor 10:00 uur zetten we de camper op een parkeerplek onderaan exit 112 neer om op Bart en Evy te wachten, even later belt Bart dat ze er aan komen maar nog even de lunch moeten kopen.

In St. George bleken alle Subways pas om 10:00 uur open te gaan dus waren ze doorgereden naar Mesquite om daar de lunch te kopen, wat later kwam er een auto van de snelweg af, de eerste zolang als we er stonden, en stopte onze lift naar Little Finland achter de camper.

Na een korte kennismaking, we hadden elkaar nog nooit in levende lijve ontmoet, zijn we met de camper voorop de NV-170 oost/zuid op gegaan om na de brug over de Virgin River af te slaan naar de Gold Butte Scenic Byway.

Hoewel de meeste gaten gevuld zijn met asfalt gaat de weg in zijn totaliteit toch wel hard achteruit, de toplaag is er bijna helemaal afgesleten zodat het erg grof is.

Bij Whitney Pocket houd het asfalt op en draai ik van de weg af om op een vlak stuk te parkeren, de auto van Bart en Evy wordt opnieuw ingericht en een deel van hun koffers gaan in de camper om ruimte te maken.

We vervolgen de nu onverharde Gold Butte Road, die trouwens in veel slechtere conditie is dan de afgelopen twee jaar, tot de afslag naar Devils Throat, dit gat wordt eerst bezocht, eigenlijk is hij niet goed te fotograferen omdat je er geen goed overzicht op hebt, wel zien we dat hij buiten vorig jaar een stuk groter is geworden.

De wash vervolgd en dan komt de berg die wij Droopy gedoopt hebben in zicht en vervolgens de rode rotswand waar nog een paar Petroglyphs op te zien zijn, het eerste stuk wash/weg is ook in veel slechtere conditie dan vorige jaren, we passeren de corral en een paar mile verder buigen we rechtsaf om vervolgens op vier dikke palen met een staaldraad er aan te stranden, verder kunnen we niet met de auto dus rugtassen om en om 12:00 uur beginnen we aan de wandeling naar Little Finland, dat is overigens maar een klein kwartiertje.

We zien al vlug waarom men en afzetting geplaatst heeft, er is schijnbaar een grote flood geweest en die heeft de wash over de hele breedte weggespoeld zodat er nu een muur van een halve meter staat en daar kan je met een auto niet tegenop, de wash ter plaatse aanvullen heeft geen zin omdat dat losse materiaal bij de volgende flood gelijk weer weg is.

Om de bocht komt Little Finland in beeld en even denk ik dat we verkeerd zitten maar de palmboom zegt dat we goed zitten, ook Annie kijkt even vreemd, wat is hier gebeurt, het middenstuk van de overhangende fins is helemaal verdwenen.

Als we dichterbij komen zien we dat er een stuk van twee tot vijf meter dik over een lengte van zeker vijftig meter naar beneden is gekomen, het moet hier sinds ons vorige bezoek (mei 2008) een geweldig noodweer zijn geweest.

We slaan linksaf en lopen de heuvel op om over de prikkeldraad het gebied te betreden, ook bovenop is er heel veel verdwenen door het noodweer, waar het vorige keren constant kraakte onder de schoenen van alle losse stukjes liep we nu over kale schone rotsen, ook veel van de fins waren verdwenen.

Gelukkig blijft er genoeg te zien maar het zag er toch heel anders uit, voor Bart en Evy is dit het eerste bezoek aan Little Finland dus kijken ze de ogen uit van alle vreemde vormen die we tegen komen en net als wij bij ons eerste bezoek stapt Bart van de ene naar de andere rotsformatie met het fototoestel in de aanslag en maakt weer heel wat foto’s.

Na een korte lunchpauze bekijken we nog een deel.

Rond 14:30 gaan we richting auto waar we iets voor 15:00 aankomen, we zijn dus een kleine drie uur in het gebied geweest, heel wat langer dan voorgaande keren maar het was er nu ook een stuk aangenamer van temperatuur met een lichte bewolking en een redelijk windje wat later op de middag wel wat meer toenam.

Met auto terug naar de camper en daar nog even na staan praten en rond 16:30 ieder met het eigen vervoermiddel terug gereden naar de I-15, daar verdwenen Bart en Evy al vlug uit beeld, omdat er een enorm harde tegenwind stond lag de snelheid van de camper een stuk lager, het was het hele stuk naar Las Vegas weer aan het stuur hangen om op de goede baan te blijven, rond Las Vegas werd het een stuk drukker op de weg dus was het met al die op en afritten even opletten waar we naar toe moesten.

Om 18:15 stapten we het kantoor van de campground binnen om een plaatsje voor de komende drie nachten vast te leggen.

Wij vonden het een geslaagde en zeer gezellige middag met onze zuiderburen.

Vandaag gereden, 192 mile.

Campground, Sam’s Town RV Park (Boulder), kosten, $ 25,14 met 10% Good-Sam korting, full hookup en (betaalde) wifi.

 

Dag 28 Las Vegas (shoppen)

 

Vandaag stond in het teken van shoppen dus is er door mij weinig te melden, het shopverhaal is op de weblog van Annie te lezen.

Vandaag gereden, 41 mile.

Campground, Sam’s Town RV Park (Boulder), kosten, $ 25,14 met 10% Good-Sam korting, full hookup en (betaalde) wifi.

 

Dag 29 Las Vegas (Shoppen deel 2)

 

Ook vandaag stond weer in het teken van de zoektocht naar Ugg voor ons nichtje, weer verschillende malls en winkel afgeweest, Ugg genoeg maar niet het gezochte model, dus proberen we het morgen nog een keer op de strip daar zijn ook nog twee winkels die Ugg hebben.

Wel zijn we geslaagd voor schoenen voor Annie en kleertjes voor onze kleinzoon.

In de loop van de middag terug gereden naar de campground want er moeten koffers gepakt worden en een camper schoongemaakt, gelijk de brandstoftank afgevuld zodat we daar morgenochtend geen omkijken naar hebben.

Vandaag was het een heel stuk aangenamer in Las Vegas dan de afgelopen dagen, de wind is gaan liggen en dan gaat de temperatuur gelijk naar boven maar 30 graden halen we nog niet.

Om te pakken en schoon te maken wel een lekkere temperatuur zo, andere keren was het meestal flink zweten geblazen maar nu is het goed te doen.

Al een deel van de overschotten die niet overdraagbaar zijn weggegooid, de rest zetten we morgen naast de vuilcontainer, vanmorgen was dat ook gedaan en binnen vijf minuten was alles weg.

Dit wordt waarschijnlijk het laatste verslag uit Amerika, want we verwachten morgen geen (betaalbaar) internet te hebben dus zal het laatste deel van deze vakantie thuis aangevuld worden.

Vandaag gereden, 38 mile.

Getankt, Las Vegas, 38,476 gallon á $ 2,599

Campground, Sam’s Town RV Park (Boulder), kosten, $ 25,14 met 10% Good-Sam korting, full hookup en (betaalde) wifi.

 

Dag 30 Las Vegas (Strip)

 

Na het ontbijt de laatste tas ingepakt en de camper verder schoongemaakt, alle dingen die niet mee gaan maar nog wel bruikbaar naast de vuilcontainer gezet en die waren binnen de vijf minuten al verdwenen.

De vuilwatertanks geleegd en schoongespoeld dat gaat bij dit type camper heel gemakkelijk, je schroeft de waterslang van de citywater aansluiting af en op de naastgelegen zwartwater spoelaansluiting en zet de kraan weer open.

Behalve de vulopening voor de schoonwatertank zitten alle aansluitingen bij deze camper bij elkaar in een groot goed bereikbaar vak waar je de waterslang en elektrakabel ook nog eens gemakkelijk neet kan leggen/oprollen, als je bij sommige campers de kleine gaatjes waar de, soms koude en enorm stugge, elektrakabel in moet vind ik dit een hele verbetering.

Alle landaansluitingen afgekoppeld, slides ingeschoven en we kunnen op weg naar het verhuurstation van El Monte, daar draaien we rond 09:30 uur het erf op, het is er behoorlijk druk met vertrekkers en een paar terugkomers.

Een van de dames loopt mee om de camper te inspecteren, dat heeft ze al heel vlug gezien nog even de meterstanden noteren en terug naar kantoor voor de verdere papierwinkel.

Dat er een andere spiegel opzit heeft ze niet eens gezien, de kosten voor de nieuwe doucheslang worden zonder verdere vragen terug betaald en we zijn klaar om de shuttlebus naar het hotel te nemen.

Die brengt ons na een paar man bij Circus-Circus te hebben afgezet naar de hoofdingang van het Wynn waar we om 10:30 uur aankomen, alle koffers worden gelijk op een kar geladen en ik een bonnetje krijg om ze later naar de kamer te laten brengen.

Bij de receptie wordt ons medegedeeld dat we een kamer in het naastgelegen Encore krijgen, hebben we niets op tegen, en dat de kamer al beschikbaar is, hieraan kan je toch merken dat het niet goed gaat in Las Vegas normaal gesproken zijn de kamers pas in de loop van de middag beschikbaar.

Eenmaal op de kamer, wat nog en flinke wandeling is, de belldesk gebeld voor de koffers, daar word ik zonder iets gezegd te hebben met mijn naam aangesproken.

Later zie ik in de display van de telefoon mijn naam staan vandaar dat ze dat weten, na het nummer van het kaartje te hebben gegeven krijg ik te horen dat de koffers er aan komen maar dat het wel een kwartiertje kan duren, lijkt mij normaal aangezien die bij de hoofdingang van het Wynn gelost zijn, als wij een kwartiertje moeten lopen naar de kamer moet de bellboy dat ook.

De kamer # 2937 is heel mooi jammer dat hij aan de verkeerde kant van het hotel ligt, we kijken op het noordelijk deel van de strip met het C-C hotel en verder een grote bouwput, als we de televisie aanzetten verschijnt ook daar mijn naam in beeld het moet niet gekker worden.

We besluiten de strip op te gaan en eerst de Fashion Show Mall te bezoeken op zoek naar de inmiddels beruchte Ugg, in de mall zit een Dillard maar helaas een heleboel Ugg maar niet de goeie.

We proberen het bij Nordstrom en hebben beet zelfs de gewenste kleur en maar zijn aanwezig, hoera weer een missie geslaagd alleen jammer dat de gezochte S&T 2010 nog nergens te koop is.

Ugg naar de kamer gebracht want met zo’n grote doos over de strip lopen trekt ons geen van beide, weer terug de strip op en verschillende hotels van binnen bekeken om rond 15:00 uur bij Bellagio de eerste fonteinenshow mee te pakken, daarna een vette hap bij de grote gele M en naar de Venetian om de 17:00 uur show op het plein te bekijken, omdat dit maar een kleine show was en we graag de show met de hele groep wilde zien blijven hangen en de 18:00 uur show mee gepakt.

Daarna weer de strip op en overgestoken naar Treasure Island om daar nu hopelijk eindelijk eens de show van Sirens of Ti te kunnen zien, er staat bijna geen wind dus mogelijk gaat het nu wel door, en ja na jaren proberen maar iedere keer uitstel door te veel wind mogen we deze show nu eens bewonderen, we stonden aan de linkse kant op de hoge boardwalk dus voor namelijk de Sirens (dames) boot gezien volgende keer gaan we voor het midden of de rechterkant zodat we ook de piraten (mannen) boot in aktie kunnen zien.

Hierna naar The Migare gelopen om de vernieuwde vulkaanuitbarsting te zien, deze was vorig jaar “under constuction” dus we zijn benieuwd wat ze hier van gemaakt hebben, hij is een stuk spectaculairder geworden met veel meer vuur ook op het water er voor, wel kan je als je vooraan staat de hitte van dit vuur goed voelen.

We beginnen onze voeten en rug te voelen van al dat lopen plus het feit dat we rond 05:00 uit bed moeten doet ons besluiten het hotel op te zoeken, nog even een verfrissende douche te nemen en het bed in te duiken.

Vandaag gereden 24 mile.

Campground, geen maar een kamer in het Encore.

 

Dag 31 Las Vegas – Washington – Brussel - Biggekerke

 

Om 05:00 uur stonden we naast ons bed, wat een vreselijk tijdstip om op te staan, de tas die we voor de laatste dag hebben ingericht gesloten en naar beneden, het uitchecken was in tien tellen gedaan dus naar buiten voor een taxi.

De man die de taxi’s laat voorrijden heeft al vlug door dat we flink wat bagage mee te nemen hadden en laat een stationauto voor ons voorrijden daar past alles met gemak in de koffer, we hebben wel eens met een deel van de bagage op schoot gezeten als we naar het vliegveld reden.

OP de luchthaven is het enorm druk met taxi’s die mensen afleveren voor hun vlucht dus vrezen we weer in de voor LAS beruchte lange rijen te komen maar dat valt, in ieder geval bij United, erg mee.

Inchecken had ik gisterenmorgen nog gedaan vanaf de campground maar aan onze laptop hangt geen printer dus kon ik geen boardingtickets uitprinten, naar zo’n elektronische incheckmachine gestapt, paspoort er in gelegd en de machine wist gelijk wie ik was, wie er met mij mee reisde en waar we naar toe moesten, alleen was hij door zijn papierrol heen dus hadden we nog geen tickets, de dame waar we de bagage bij af moesten geven bracht, zuchtend, uitkomst, of het mijn schuld is dat dat stuk mechanica zonder papier zit, de koffers zaten keuring onder het gewicht maar dat wisten we al want in de badkamer van onze kamer in het Encore stond een weegschaal.

Ook de security kende geen lange rijen en was deze keer vlot, een jonge dame voor ons maakte nog wel stampei omdat ze een pot pindakaas moest inleveren, als je die mee wil nemen stop je die toch in je ruimbagage, doen wij ook met vloeibare dingen die we mee willen nemen.

Naam de D-terminal vanwaar onze vlucht vertrekt om daar te ontdekken dat de Burger King waar we altijd een ontbijtje scoren er niet meer zit, dus maar een beker koffie en een broodje rosbief bij de Starbuck gekocht zoals het op en vliegveld betaamd flink aan de prijs $ 22,50 voor twee koffie en twee broodjes.

Terwijl we aan de koffie zitten komen Bart en Evy aanlopen, en even later zien Annie ook Carine lopen als we ons naar de gate begeven zien we ook Cis aankomen, gezellig met zijn zessen zitten kletsen over onze verschillende reizen en dan gaat de tijd ook nog lekker snel.

Het boarden begon keurig op tijd en we bleken ook nog alle zes in economy plus te zitten dus op de eerste vlucht hadden we lekker de ruimte, de piloot wist bij vertrek al te melden dat we door een flinke rugwind ruim voor de geplande tijd in Washington zouden zijn maar dat we daar mogelijk in de wachtrij moesten in verband met veel verkeer en mogelijk slecht weer (harde wind).

We hebben uiteindelijk ongeveer een half uur gewonnen en we konden vlot landen, later spraken we in het rookhol nog een dame waarvan de vlucht was afgelast vanwege de harde wind, dit bleek een korte binnenlandse vlucht met een klein toestel te zijn, moet je maar een uur vliegen en dan gaat je vlucht niet door en moet je een nacht in een hotel ook lekker.

We moesten weer bijna heel de D en C terminal aflopen naar onze volgende gate maar met drie uur hadden we ruim voldoende tijd ook nog voor een laatste Frappucino en de broodnodige nicotine, het boarden begon een kleine tien minuten later omdat de schoonmaakploeg schijnbaar veel werk had.

Het toestel werd wel op tijd van de gate weg geduwd maar er wilden meer vliegtuigen de lucht in dus was er een kleine file van vertrekkende vliegtuigen, ook nu krijgen we de mededeling dat we ruim voor de aangegeven tijd zouden landen.

De vlucht begon wat onrustig door turbulentie en ook onderweg gingen verschillende keren de stoelriem vast lampen aan en natuurlijk altijd als je net eten en/of drinken op je tafeltje hebt staan, op beide vluchten niet kunnen slapen dus een beetje naar mijn eigen muziek geluisterd en naar kanaal 9 waar de cockpit met verkeersleiding op te volgen is.

Rond 06:50 uur landen we op Zaventem, de paspoortcontrole duurde wat langer omdat we in een alle paspoorten rij stonden en die bekijken ook de EU paspoorten wat uitgebreider, als we bij de bagageband komen rollen ook de koffers op de band dus stonden we vlot bij de douane maar die had vandaag geen zin in moeilijke dingen dus konden we zo doorlopen.

Afscheid genomen van Bart en Evy en buiten met Carine en Cis even de nicotine op peil gebracht, vervolgens naar de busterminal gelopen waar ook de hotelbussen stoppen, daar waren we net na 07:30 uur dus even wachten op de bus van 08:00 uur en om 08:20 uur zaten we al in de eigen auto, even zoeken naar de route om op de E-19 te komen want Bram ligt door in de koffer en Tim kent Europa niet, is nog nooit buiten Amerika geweest, eenmaal op de snelweg gaat alles heel vlot, terwijl wij richting Antwerpen zoeven met 110/120 k/u staat het richting Brussel helemaal vast en dat bijna het hele stuk vanaf Antwerpen.

Even bij de ouders van Annie langs voor een bakje koffie, en om te bewijzen dat ik hun dochter weer heel hebt thuisgebracht, en dan op naar Biggekerke waar we om 11:00 uur begroet worden door drie katten die ook blij zijn dat baas en bazin weer thuis zijn.

Auto uitladen, koffer gelijk naar boven, en in de kas even wat water geven om daarna een paar uur de ogen te sluiten, het zit er jammer genoeg weer op maar in de kast liggen de tickets en camper reservering voor de volgende reis al klaar, 16 april 2010 mogen we weer.

 

Epiloog

 

Het was weer een mooie reis, we hadden een 31ft Fleetwood Jamboree met twee slide outs model 2008 die in mei 2007 voor het eerst op pad was gegaan, er stonden bij aanvang 54.131 mile op de teller en bij inleveren 58.821 mile zodat we 4,690 mile gereden hebben deze trip.

Hiervoor hadden we 577,281 gallon brandstof nodig wat een gemiddelde geeft van 8,12 mile per gallon, de brandstof kosten tussen de $ 2,419 en $ 3,50 en gemiddeld waren we $ 2,79 per gallon kwijt.

De camper heeft zich ondanks de miles die er al op stonden goed gedragen, mogelijk door de leeftijd een iets minder goed gemiddelde, normaal zit ik rond de 8,5 mile per gallon.

Wel was hij ondanks de leeftijd een stuk stiller dan de campers van vorig jaar die door de slechte rubbers onder de kookplaat altijd rammelde zelfs op goede wegen, waar deze ook op dirtroads geen lawaai maakte, ook de kastjes bleven dicht en er liepen geen ramen spontaan open.

Wat we dit jaar in de camper voor het eerst hadden waren hele goede jaloezieën die het lekker donker maakte in de camper zelfs als we zo’n beetje onder een lantaarnpaal stonden, ook het aantal dakramen was teruggebracht naar twee stuks, één in de badkamer en één in de keuken ook dan helpt bij het donkerder zijn ‘s nachts.

We hebben kunnen doen wat we wilden doen alleen een paar overnachtingplaatsen zijn wat aangepast in verband met kou en het al gesloten zijn van campgrounds.

Dat laatste was iets wat al op veel plaatsen het geval was in Glacier NP en Yellowstone NP waren al veel campgrounds gesloten en onderweg zagen we dat ook veel campgrounds die beheerd worden door de NFS en BLM en verschillende SP campgrounds al gesloten waren, dus als men deze route wil doen moet men dat niet te laat in het seizoen doen om niet voor gesloten deuren te staan.

Wat ons verder is opgevallen was het toch wel weinige wildlife wat we gezien hebben maar dat kan ook gewoon pech of verkeerde plaats verkeerde tijd zijn natuurlijk.

De (door de natuur) aangebrachte verwoesting van een deel van Little Finland was een schok, als er daar nog een paar van deze stormen razen is er weinig meer over vrees ik.

De ontmoeting met forumlid Bart “Dude” en zijn wederhelft Evy was een prettige, we hebben een hele leuke dag met hen gehad in LF, onze dank hiervoor.

 

 

 

 

 

 

home