Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 1 donderdag 25 september 2008

 

Gisteren tegen de avond richting Zaventem gereden, op de ring van Brussel kwamen we in een file terecht, gelukkig moesten we er 2 kilometer verder al van de snelweg dus was het oponthoud maar een kleine 10 minuten.

Het hotel was vlot gevonden, het Axis hotel is een goed alternatief om te overnachten, men kan er de auto op de parking laten staan gedurende de vakantie, het is een eigen terrein wel vrij toegankelijk maar het lijkt ons een veilige plek.

De kamers zijn ruim en schoon, wel wat gehorig maar niet zo dat het hinderlijk is.

Het ontbijt is eigenlijk vanaf zeven uur maar toen wij aangaven dan al weg te zijn werd er gezegd dat men meestal rond zes uur al terecht kan wij hebben dan ook heerlijk en ruim voldoende kunnen ontbijten.

Tegen half zeven kwam men ons vertellen dat ons vervoer voor de deur stond dus de koffers van de kamer gehaald en onderweg naar het vliegveld waar we om zeven uur werden afgeleverd. Door allerlei bouwwerken voor het terminalgebouw moet men een klein stukje lopen.

Binnen uitgezocht op welke rij de incheck zat en daar aangekomen kregen we al, voordat we konden inchecken het security gesprek.

Het was er niet druk zodat we binnen een kwartier onze boardingtickets hadden.

Nog even naar buiten voor een nicotineshot en toen door de paspoortcontrole ook dat was vlug gedaan dus konden we op het gemak in de taxfree zone nog een voorraad tabak inslaan.

Het boarden begon keurig op tijd ( 1uur voor vertrek) het leek er eerst op dat we met een bijna leeg vliegtuig zouden reizen maar er kwam een kwartier voor vertrek nog een hele groep binnen van een vlucht uit Israel, dit waren allemaal van die pijpekrul bakkebaarden en schijnbaar voor het eerst in de grote wereld losgelaten.

Ik begrijp nu waarom bijna de halve wereld problemen heeft met deze bevolkings groep, regels gelden schijnbaar alleen voor de rest van de wereld ze gaan gewoon zitten waar ze willen (op een vlucht die niet vol is kan men van stoel veranderen als de deuren dicht zijn maar nier er voor, toen er nog ander mensen binnen kwamen en die op hun eigen plek wilden zitten werd daar moeilijk over gedaan.

Stoel rechtop bij vertrek, ja zolang er iemand van het cabinepersoneel in de buurt is maar daar na gelijk stoel weer plat.

Rekening houden met anderen die willen eten waarom zou je, gewoon stoel naar achter gooien resultaat mijn eten op mijn schoot in plaats van op de tafel, als je er wat van zegt spreken ze ineens geen Engels meer, een paar flinke stoten tegen de rugleuning worden wel begrepen.

Mijn standpunt ten opzichte van deze bevolkings groep is flink veranderd.

Het vliegen met Jetairways India is een genot we hadden een Boeing 777-300 met in economie drie keer drie stoelen, de stoelbreedte zou iets ruimer mogen maar de been ruimte was meer dan voldoende, het eten was heel lekker, met drinken komen ze niet zo vaak rond maar je kan zo naar de keuken lopen daar staat genoeg klaar en als je het koud wil hebben pakken ze het zo voor je.

De vlucht vertrok 10 minuten te laat door drukte op de startbaan, waarschijnlijk was de tijd tussen de startende vliegtuigen wat ruimer gemaakt van wegen de mist. Het was een rustige vlucht die grotendeels boven een wolkendek gemaakt werd, een half uur voor we boven Canada kwamen brak de bewolking open en kregen we zicht op de oceaan, ook de verder vlucht hadden we mooi zicht op het land onder ons.

Boston waar we over vier dagen komen konden we goed zien liggen.

Tijdens de landing hadden we zicht op de skyline van New York City en ook konden we vlak voor de landing ons hotel en de Jersey Garden Mall zo goed zien dat zelfs de reclame borden te lezen waren.

Eenmaal uit het vliegtuig was het maar een klein stukje lopen naar immigration, en daar waren een heleboel hokjes open, zodat we er binnen tien minuten doorheen waren ook de koffers kwamen al vlug op de band zodat we binnen twintig minuten al buiten de terminal stonden.

Even gebeld met het hotel om te vragen hoe het zat met de shuttlebus, daarvoor moesten we met de airtrain naar P-4 waar alle hotel shuttles hun pick-up doen. Zo waren we voor 13:00 uur al in het hotel.

Na het inchecken de koffers op de kamer gebracht en daarna op het gemak naar Jersey Gardens Mall gelopen en daar wat rond gekeken en bij Starbucks van onze eerste frappucino van deze vakantie genoten.

Even terug naar het hotel gelopen omdat ik het telefoonnummer van Road-Bear niet bij mij had en even gebeld om te vragen hoe laat ze ons op halen, dat word rond 13:00 uur wat we erg laat vinden, op de vraag of we op eigen gelegenheid vroeger kunnen komen krijgen we 10:30 uur te horen dat lijkt er al meer op dus spreken we dat af.

Weer richting de Mall gelopen en daar een aantal winkels bezocht en bij Bed, Bath & Beyond een mooie comforter gekocht met 20% korting die we kregen met een license to shop couponboek die men (gratis) kan halen op vertoon van een ID die aangeeft dat men minimaal 40 mile weg woont.

Daarna in de foodcourt gegeten en op het gemak terug naar het hotel waar we de website en weblog bijwerken om de tijd voor het slapen gaan wat te rekken.

 

Dag 2 vrijdag 26 september 2008.

 

Vannacht goed geslapen om 22:00 naar bed en om 05:30 en aan een stuk kunnen slapen.

Om 06:00 konden we aan het ontbijt, ruim voldoende maar al het bestek is plastic dus zo in de afvalbak ook nog even een (gratis) krant meegepakt bij de receptie en daarna nog een beetje op internet bezig geweest.

Even naar de receptie gelopen en daar voor 09:30 een taxi besteld die ons naar Middletown kan brengen, om 09:20 naar beneden om uit te checken en toen stond de taxi er al, in de stromende regen naar Middletown gereden waar we om 10:15 bij Road-Bear waren.

Eerst met Diane de papierwinkel afgewerkt en daarna naar buiten om de camper in ontvangst ten nemen, er staat tussen al de Freelanders van Coachman een Outlook van Winnebago en die is voor ons, het mailtje dat we dit voorjaar niet echt tevreden waren over de Freelander heeft dus geholpen.

De camper van binnen en buiten nakijken op eventuele schade, wat kleine puntjes genoteerd en daarna alle spullen in laden.

Om 11:15 reden we van het terrein af en konden we aan onze trip beginnen.

Omdat we gisteravond op tv de floodwarning voor Long Island al gezien hadden de route aangepast, we gaan nu gelijk naar de campground voor de dag er op dus lopen we bij de start van onze vakantie gelijk al een dag voor op ons schema, deze dag zullen we onderweg wel ergens doorbrengen.

Dat is afhankelijk van het misschien komen er nog een paar dagen bij, er is weer een hurricane op de oceaan (Kyle) en die heeft zijn koers uitgezet om mogelijk in Maine aan land te komen, mocht dat zo zijn dan leggen wij onze koers vroeger het binnenland in en laten Maine dan zitten wat dus weer twee of drie dagen kan verschillen.

Via een aantal tolwegen en bruggen waarbij we voor een stuk maar liefst $ 16,00 kwijt waren zijn we via Staten Island, Brooklyn en de Bronxs richting de I-95 noord gereden om zo Connecticut in te rijden.

Onderweg nog even een lunchstop bij de Subway en daarna in New Haven CT de boodschappen gedaan, op wat kleine dingen na alles in kunnen slaan dus kunnen we de komende dagen weer vooruit.

Daarna naar de campground van Hammonasset Beach SP gereden waar we om 17:15 op onze plaats voor de nacht stonden, ondanks de vele regen van de laatste dagen zijn de (gras)plaatsen goed begaanbaar.

Eerst even wat drinken en daarna de koffers uitpakken, alles een plekje geven en het bed opmaken.

Tijdens het inrichten bleek dat de camper van binnen alleen op het zicht schoon was en dat er van de inventaris weinig klopte, 13 koffiebekers en glazen, borden en klein bestek te weinig, groot bestek zat er dan weer dubbel in.

Omdat het steeds een beetje blijft miezeren hebben we nog niets van het park gezien, hopelijk lukt dat morgenochtend voor we verder rijden.

Vandaag geregeld wat lichte regen gehad maar gelukkig niet de hoeveelheden die men afgegeven had. Het was zeker op het eerste stuk van de reis in New Jersey, Brooklyn en de Bronxs erg druk op de weg maar ook in CT hadden we op de I-95 geregeld langzaam rijdend verkeer. Onderweg ook al de eerste verkleurende bomen gezien.

Vandaag gereden: 155 mile

Campground: Hammonasset Beach SP, kosten $ 18,00 geen hook-ups.

 

Dag 3 zaterdag 27 september 2008.

 

Vanmorgen bij het opstaan was het droog, eerst ontbeten en toen het park ingereden, bij de eerste stop ( een mooi groot paviljoen speciaal voor rolstoelers) stond het halve parkeerterrein onder water.

Even naar het (smalle) strand gelopen, helaas was er weinig te zien, bij helder weer kan men aan de overkant Long Island zien liggen.

Op de terug weg naar de camper begon het te spetteren, ondanks dat toch nog een paar punten bezocht maar ook daar was weinig te zien door de laaghangende bewolking en de nevel.

Hoewel Hammonasset Beach SP een beach en salt water swamp park is stikt het er van de muggen en die vonden mijn bloed schijnbaar erg lekker, zelfs op het strand zaten er muggen, niet echt een park om te zonnebaden volgens mij.

Vervolgens op weg naar onze volgende bestemming, eerst nog een stukje via plaatselijke wegen gereden en toen de I-95 weer opgezocht volgens T-T moesten we naar links maar het bord “Clearens11”10’ “ en een briefje in de camper dat hij 12” nodig heeft om de airco op het dak te houden was een reden om een andere route te kiezen.

De I-95 na een aantal mile weer verlaten om via de scenic route 1 te rijden en zo via Newport richting Fall River MA te rijden om dan via de I-195 en I-495 naar de US-6 te gaan en die gaat door tot hij bij Provincetown op het strand ophoud.

De hele reis regen gehad soms licht maar soms ook zo zwaar dat het zicht ernstig beperkt werd.

Toen we op de campground kwamen werd het droog maar dat was maar voor een half uurtje, ondertussen komt het weer met bakken naar beneden.

Morgen hopen we een deel van de Cape Cod National Seashore te bekijken en als het weer het toestaat willen we ook het Pilgrim Memorial State Park bezoeken waar onder andere een replica van de Mayflower ligt waar de eerste Engelse emigranten mee naar Amerika kwamen.

Vandaag gereden: 208,5 mile.

Campground: Coastel Acres Camping Court, kosten $ 43,00 met electra en water hook-up en sewer servise wat betekend dat ze je vuilwater op verzoek komen legen met een speciale auto.

 

Dag 4 zondag 28 september 2008.

 

Vannacht heeft het constant geregend, ook bij het opstaan regent het nog volop zodat na het ontbijt de regenjas aanmoet om de watertank te vullen en de camper af te koppelen.

Het is jammer van Cape Cod maar in deze regen heeft het geen zin om wat te ondernemen, ondanks dat datgene wat we er van gezien hebben er mooi uitziet heeft het geen zin om hier nog langer te blijven.

In Provincetown nog even 10 gallon getankt om onderweg niet droog te vallen, aftanken doen we later wel, de prijs op de cape ligt zo’n $ 0,20 per gallon hoger dan in Plymouth.

Omdat het heel de weg blijft regenen hebben we het adres van de Independece Mall bij Plymouth maar ingegeven zo kunnen we een paar uur uit de regen en misschien komen we nog leuke dingen tegen.

Een speciale Halloweenwinkel heeft hele leuke spullen staan, jammer dat dit feest in Nederland niet echt leeft want hier zouden we wel goed kunnen slagen.

Als we buiten komen is het (bijna) droog dus besluiten we om naar het Pilgrim Memorial State Park te rijden, vlak bij het park nog even de tank vol gedaan en gelijk gevraagd waar we kunnen parkeren met de camper, er ligt een bussenparkeerterrein vlak bij en daar mogen ook campers staan.

Omdat het toch ligt blijft regenen de regenjassen maar aangedaan zo kan je in ieder geval de camera droog houden.

Een leuke wandeling door het park cq de boulevard van Plymouth gemaakt en nog een stukje door de stad gelopen.

Plymouth is een mooie plaats met veel mooi oude gebouwen die een Europese uitstraling hebben waaraan met kan zien dat hier de eerste bewoners kolonisten uit de oude wereld waren.

Jammer van het weer anders hadden we vast wel meer van deze stad gezien.

Rond half twee hebben we het wel gehad met de regen en besluiten de campground maar op te zoeken, onderweg nog even een milkshake gehaald bij de Mc.D en T-T de weg naar de campground laten zoeken, die was de pad toch weer een beetje kwijt, want we kwamen op een dirtroad uit.

Waar we door de vele regen van de laatste dagen niet konden zien hou diep de gaten waren die er in zaten, uit tegenover gestelde richting kwam een luxe wagen dus dan moet het voor ons ook mogelijk zijn, een beetje om de grootste plassen heen gereden en zonder problemen op de campground gekomen.

Toen we daar aankwamen was het zowaar droog en hebben we (vijf minuten) het eerste zonnetje gezien, na een klein uurtje begon het opnieuw te regenen en dat doet het nu (19:05) nog steeds, volgens de dame bij de touristinformation zou het na vandaag op moeten opnkappen dus we houden hoop.

Vandaag gereden: 107,2 mile.

Getankt: Provincetown 10 gallon á $ 3,717, Plymouth 38,01 gallon á $ 3,499

Campground: Sandy Pond Campround, kosten $ 32,00 met hook-up en wifi.

 

Dag 5 maandag 29 september 2008.

 

Na een droge avond was het vannacht opnieuw gaan regenen, ook bij het opstaan regende het nog licht maar eenmaal onderweg zagen we in de verte blauwe lucht en even later ook een regenboog.

Het werd droog en een half uurtje later reden we in het zonnetje.

Over de US-3 noord ging vlot tot hij overging in de I-93 vlak voor Boston, daar kwamen we in een vier rijen dikke file en liep de snelheid terug tot 10 m/u, gelijk na de tunnel de US-1 noord opgezocht om zo het meeste verkeer kwijt te raken toen we eenmaal de afslag richting vliegveld voorbij waren werd het weer een stuk rustiger op de weg, via de 128 naar Cape Ann gereden.

Daar kwamen we als eerste stop Gloucester tegen waar we eerst het Stage Fort Park bezocht hebben.

Dit park is gewijd aan de eerste bewoners van dit gebied die hier in 1623 vestigden.

Daarna door het havengebied gereden en vervolgens naar Eastern Point waar een mooie vuurtoren staat, de weg er naar toe is gedeeltelijk private propertie maar daar moesten we ons niets van aan trekken volgens de dame in het visitorcenter.

Op het eind word de weg wel erg smal en is het hopen dat je geen tegenliggers hebt want dat past niet.

Bij de vuurtoren is een klein parkeerterrein waar het gelukkig niet zo druk was zodat de camper er ook op paste.

De vuurtoren en het direct omliggende terrein zijn niet te bezoeken omdat het bewoond is maar foto’s maken is goed mogelijk. Nog een stuk de Dog Bar Breakwater opgelopen, dit is een kunstmatige havendam die de achterliggende haven moet beschermen tegen een mogelijk woeste Atlantic oceaan, deze havendam word door de locale bevolking gebruikt om vanaf te vissen.

Hierna via de kustweg naar Rockport op de punt van Cape Ann gereden, een mooie weg met schitterend zicht op de oceaan maar helaas geen parkeermogelijkheid langs deze weg.

In Rockport doorgereden naar het Halibut Point State Park.

Dit park is gratis toegankelijk, alleen wordt er tussen Memorial Day en Labor Day een parking fee gevraagd, het park is dan open van 8:00am tot 8:00pm buiten het seizoen van sunrise tot sunset.

Het park is gewijd aan een oude graniet groeve waar tot 1929 graniet werd gewonnen voor diverse doeleinden.

Er zijn verschillende wandelroutes uitgezet die rond de groeve lopen en op een paar plaatsen toegang geven tot de oceaan, de groeve zelf is niet toegankelijk.

Nadat de granietwinning was gestopt is de groeve (gedeeltelijk) volgelopen met regenwater wat op sommige plekken 60 feet diep is, er mag niet gezwommen worden.

De wandeling langs de groeve kan aan de hand van een beschrijving gelopen worden waarbij de werkwijze die toen ter tijd toegepast werd wordt uitgelegd.

Een klein maar leuk park waar men gemakkelijk een paar uur tot een halve dag kan doorbrengen.

Weer terug bij de camper op het gemak de campground opgezocht waar we rond 15:30 aankwamen, we mochten zelf een mooie plek uitzoeken en ons daarna terug melden bij het kantoor.

De wifi werkt helaas alleen in de directe omgeving van het kantoor dus een plek zoeken met een goede verbinding was niet mogelijk, een mooie, rustige plek in het bos uitgezocht op de bovenste loop waar we tot nu toen alleen staan.

Wat ons bij de campgrounds opvalt ten opzichten van het, zuiden, zuidwesten en noordwesten is dat de prijzen flink hoger liggen en dat je op 9 van de 10 campgrounds moet betalen voor de douche, ook de private campgrounds die we tot nu toe gehad hebben lijken meer op natuur campgrounds met (soms erg) ongelijke plekken en hook-up aansluiting op het eind van de plek zodat de waterslang al verschillende keren te kort was.

Ook zijn er veel minder sewer aansluitingen maar is er een dump of een sewerservice die op je plek komt om je tanks te legen.

Vandaag gereden: 114,2 mile

Campground: Cape Ann Camp Site, kosten, $ 40,00 met full hook-up (wifi bij het kantoor)

 

Dag 6 dinsdag 30 september 2008.

 

Vannacht heerlijk geslapen wat de nacht er voor niet zo goed lukte, mogelijk toch iets van jetlag?

Onze spook oven/magnatron deed het vanmorgen ineens wel dus even afwachten wat hij volgende keer doet.

Vandaag is een reisdag, de rit naar Acadia NP is in een dag te doen als je op de Interstate blijft maar dat willen we niet, dus hebben we onderweg nog een overnachting gepland.

Nu kunnen we via toeristische wegen rijden alleen snapt T-T dit niet altijd en wil die terug naar de Interstate.

We volgen onder andere de US-1 en 1A en de ME-9 waarbij we door schitterende kleine plaatsjes komen.

Onderweg worden nog wat boodschappen gedaan maar verder is het genieten van de in deze omgeving al schitterende Fall Foliage die hoe meer we naar het noorden rijden steeds intenser wordt.

Jammer dat er langs de wegen zo weinig stop of parkeerplaatsen zijn, ook zijn de pechstroken hier zo smal dat je er niet kan stoppen dus worden veel foto’s (door Annie) al rijdend gemaakt.

Hopelijk krijgen we verder in de route wat meer Kodakmomenten, in Acadia NP moet dat zeker wel lukken. In het welkomcentrum wat we vanmiddag bezochten toen we Maine in kwamen vond ik al wat informatie over het park en daar werd in aangegeven dat er ook verschillende routes met een shuttlebus te rijden zijn. Als die genoeg uitstap mogelijkheden hebben laten we de camper misschien wel op de campground staan.

In de buurt van Damariscotta naar de campground gereden die we gister hadden uitgezocht, omdat die een laundry had en we wat spullen willen wassen, daar aangekomen zit er een papier aan het raam van het kantoor “Gesloten voor het seizoen” een vriendelijke heer die bezig was zijn camper winterklaar te maken gevraagd of er nog andere mogelijkheden waren, die verwees ons naar Duck Puddle Campground.

Ja, die hadden we eerst al uitgezocht maar heeft geen laundry dus moet het wassen een dagje wachten.

T-T het adres ingegeven en dat was maar een kwartiertje rijden vanaf de andere campground dus waren we iets na 16:00 op de campground, deze gaat over 10 dagen ook dicht en druk is het niet meer we konden dan ook gaan staan waar we wilden dus een rondje over de campground gereden en een leuke plek gevonden maar die had alleen maar een 20 amp aansluiting en aangezien we geen verloopstekker hebben gekregen van R-B hebben we een ander plekje met 30 amp uitgezocht.

Vandaag gereden: 164,3 mile.

Getankt: Salibury MA, 17,02 gallon á $ 3,359

Campground: Duck Pudle Campground, kosten $ 27,00 met full hook-up dit is wel een einde seizoenprijs normaal $ 35,00 voor full hook-up.

 

Dag 7 woensdag 1 oktober 2008.

 

Vannacht heeft het weer licht geregend maar bij het opstaan was het (net) droog.

Na het ontbijt via een paar schitterende lokale wegen naar de ME-32 gereden die we volgen tot het puntje van de landtong waar we in het plaatsje Pemaquid de vuurtoren bezoeken.

De vuurtoren zelf mag men niet in maar de omringende gebouwen, o.a. de oude vuurtorenwachterswoning zijn wel toegankelijk, er zijn een serie mooie oude foto’s en viswerktuigen te zien.

De vuurtoren zelf is nog in gebruik maar tegenwoordig geheel gaat dat geheel automatisch.

Over de ME-130 terug naar Damariscotta gereden en daar de US-1 weer opgepakt voor de rest van de route, onderweg weer door schitterende vissersplaatsjes gereden maar ook genoten van de steeds intenser wordende herfstkleuren.

Bij Belfast komt de ME-3 bij de US-1 om bij Ellsworth alleen verder te gaan richting Mount Desert Island waar Acadia NP op ligt.

Eerst de campground opgezocht en daar een mooie plek uitgezocht voor twee nachten, na een aantal dagen in het bos te hebben gestaan hebben ze nu gekozen voor een meer open plek zodat we hopelijk wat meer licht hebben.

In het bos wordt het vlug donker in de camper, mooie campground met meer dan genoeg plaatsen, we zijn omdat we willen wassen een beetje in de buurt van de laundry gaan staan.

De wifi werkt alleen vlak bij het kantoor aan het begin van de campground waar we bijna een mile vandaan staan dus zullen we een keer daar stoppen om de site en de weblog bij te werken.

Na de lunch zijn we naar Acadia NP gereden daar eerst het visitorcenter bezocht, omdat ik gelezen had dat er wat beperkingen zijn met een camper dus eerst even vragen hoe dat zit, er blijken een aantal oude viaducten te zijn waarvan de doorrijhoogte aan de lage kant is, er zit er een tussen die aan de rechterkant 11’8”is maar aan de linkerkant 12’0”dus dat zal net lukken maar 11’6”en 10’4”gaat echt niet.

Gelukkig kunnen we door een bypass te nemen een deel van de Park Loop Road toch rijden zodat we het grootste deel van de mooie punten aan deze route toch kunnen bekijken.

Eerst de AtB pass laten zien om een toegangsticket en kaarten te krijgen, deze pas wordt in deze omgeving niet veel gebruikt/gekocht want de dame gaf aan dat ze hem voor het eerst zag.

Na een paar viewpoints op de toegangsweg na de parkingang eerst Sand Beach bezocht,het enige zandstrand binnen een paar honderd mile kustlijn, niet groot en vrij steil aflopend in zee maar er mag gezwommen worden, wel voor de echte liefhebbers want een maximum watertemperatuur van 10 graden is voor de meeste mensen geen reden om gelijk het zwemgoed aan te trekken

Daarna Thunder Hole bezocht een smalle kloof in de rotsen waar bij het goede tij de golven naar binnen stormen en dan tegen een steile klif lopen en een meters hoge waterzuil geven.

Toen we hier stonden begon het te (mot)regenen wat al snel overging in gewone regen, de bewolking hing al zo laag dat de bergtoppen (die in dit deel van het park niet hoger dan zeshonderd meter zijn) al in de mist zaten.

Omdat het er niet naar uitzag dat er nog een weersverbetering kwam op het gemak terug naar de campgound gereden .

Aan die kant van de bergen was het (nog wel) droog dus eerst maar gaan wassen, onderweg naar de laundry hadden we zicht op Eastern Bay en zagen we het water langzaam uit zicht verdwijnen door een opkomende zeemist, ik weet niet of dit er mee te maken had maar op 18:00 was het al donker en op 18:30 begon het opnieuw te regenen.

Vandaag gereden: 162,6 mile.

Getankt: Prospect ME, 34,827 gallon á $ 3,449

Campground: Bar Harbor Campground, kosten $ 34,00 met electra en water hook-up, full hook-up kan ook.