Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 8 woensdag 14 juni 2006 Forks- Cape Flattery- Sekiu

 

Gisteravond nog even via skype contact gehad met Marjan (Hekkie) van het AA-forum zij reist met haar man voor het eerst met een camper door Amerika en zitten nu in Moab waar het bloedheet is boven de 100 F.

Vanmorgen weer om 7:00 uur uit bed, om 8:00 uit nog even contact gehad met Pascal die rond deze tijd (17:00 NL) thuis komt van zijn werk daar heeft het heel de dag geregend.

Om 8:30 gaan rijden, een stukje US-101 noord en dan de WA-110 west en dan Mora Road west we gaan op aanraden van de campground eigenaar eerst naar Rialto Beach.

Onderweg hadden we regen maar eenmaal bij het strand was het droog, dit zullen we vandaag nog verschillende keren hebben, de weergoden zijn ons dus gunstig gezind.

Rialto Beach ligt aan de noordkant van de monding van de Quillayute Rivier wat weer een samenvoeging is van de Bogachiel rivier, de Calawah rivier en de Sol Duc Rivier.

Het is een vrij steil strand zonder getijde poelen wel ligt er veel driftwood waarvan sommige stammen wel 6 feet ( 1,80 meter) in doorsnee zijn, voor het strand liggen verschillende eilandjes die voor een deel met laag water te voet bereikbaar zijn.

Een mooi stuk kust ook weer onderdeel van Olympic NP.

Terug naar de junction met de WA-110 en deze weer west op naar La Push een dorpje aan de zuidkant van de rivier, dit is een reservaat van de Quilente Indians en is omringd door Olympic NP, van hieruit kan men de eilanden van de andere kant bekijken.

Terug naar de US-101 noord dan de WA-113 noord en de WA-112 west naar Neah Bay, het meer noordwestelijke deel van de USA.

Hier willen we de trail naar Cape Flattery lopen, ook dit deel is weer Indian Reservaat en wel van de Makah Indian.

Als men dit gebied wil bezoeken moet men een Makah Recreational Permit hebben deze kost $ 7,00 en is op verschillende plekken in Neah Bay te koop.

Het is even opletten voor de verwijsborden naar de Cape, het laatste stuk van 4 mile is een gravelroad maar goed berijdbaar.

Aan het begin van de trail is een klein parkeerterrein met een pit-toilet de trail zelf is 0,5 mile one-way en gaat gedeeltelijk over een plankier,even opletten bij nat weer kan het glad zijn.

De heen weg gaat naar beneden, terug moet men dus omhoog maar echt moeilijk is dat niet, wij zijn in 1 keer zonder rusten terug omhoog gelopen.

Aan het eind zijn 4 viewpoints met schitterende uitzichten op de Ocean, verschillende getijde grotten en Tatoosh Island waar een heel mooie vuurtoren opstaat.

We zagen een paar zeeotters in het kelp drijven en er zwommen ook een paar zeeleeuwen langs, walvissen hebben we helaas niet gezien maar dat is van hieruit wel mogelijk waarschijnlijk bij helder weer, nu was het bewolkt en nevelig.

Weer terug over de WA-112 oost, een smalle bochtige weg waar de snelheid niet veel boven de 30 M/U komt, men heeft vanaf deze weg prachtige uitzichten op de Strait of Juan de Fuca (de zeearm tussen Amerika en Vancouver Island)

Ook Vancouver Island is goed zichtbaar, vandaag helaas alleen de onderkant vanwege de laag hangende bewolking.

Op verschillende stukken van de weg rijdt men zo’n beetje op zeeniveau, er zijn verschillende turn-outs vanwaar men zo het strand op kan lopen, hier zijn dat voornamelijk grote keien die ook nog spekglad zijn van het zeewier en de kelp die er op groeit.

De Hoko-Ozette Road genomen naar Lake Ozette ook weer een onderdeel van Olympic NP.

Hier starten verschillende langere trails die weer op het strand uitkomen, wij wilden alleen het meer maar bekijken dat veel een beetje tegen.

Het meer is maar op een paar plaatsen bereikbaar en het zicht wordt ontnomen door hoog riet of dicht bos, ook de bewolking en de nevel boven het meer maakte het er niet mooier op dus als men niet voor de trails naar het strand gaat kan men zich deze rit besparen.

Terug naar de WA-112 en weer een paar mile oost tot het plaatsje Sekiu waar we willen slapen, Coho Resort heet het hier, erg Resort achtig ziet het er niet uit, de campground is een groot grasveld met hook-ups maar het uitzicht is schitterend.

We staan tegenaan de Strait of Juan de Fuca op de eerste rij en hebben de camper zo neergezet dat we vol zicht hebben op Vancouver Island.

Aan de overkant van de weg ligt een klein sportvissers haventje wat beschermd wordt met een strekdam en vanavond landen daar recht tegenover ons plekje op 200 meter afstand 2 Bald Eagle’s die daar wel een uur gezeten hebben, voor foto’s was het nog redelijk ver weg maar ik heb er toch een aantal gemaakt.

Hopelijk is het morgenochtend helder zodat we Vancouver Island eens goed kunnen zien, het is hier trouwens best druk met in en uitgaand scheepsverkeer.

Campground: Coho Resort, kosten $ 19,49 met water en stroom hook-up.

Vandaag gereden, 167 mile.

 

 

Dag 9 donderdag 15 juni 2006 Sekiu- Olympic NP – Port Angeles

 

Vanmorgen was het helaas net zo nevelig als gister dus was er van Vancouver Island niet zo veel te zien.

Na het ontbijt zijn we vertrokken richting de Sol Duc Falls, ook weer een onderdeel van Olympic NP.

We rijden dus de WA-112 oost weer verder daarna de WA-113 zuid en op de junction met de US-101 gaan we noord richting Port Angeles, de afslag naar Sol Duc staat van te voren aangegeven maar licht precies in een bocht dat is toch nog even remmen en mennen om daarin te rijden, gelukkig ligt op dit stuk van de US-101 de maximum snelhied maar op 30 mile.

Vanaf de US-101 naar Sol Duc Falls is 12,5 mile, vlak voor de waterval heb je ook nog Sol Duc Hotspring met 2 warmwater en 1 gewoon zwembad als men hier gebruik van wil maken kost dat $ 7,00 p/p er naast ligt een resort met voor de liefhebbers kamerprijzen tot $ 139 p/n.

De trail naar de waterval is 0,8 mile one-way en gaat een klein beetje op en neer, hoewel bedekt met gravel is het plaatselijk behoorlijk vochtig en men moet uitkijken voor plotseling overstekende boomwortels.

Op een gegeven moment ziet men aan de linkerkant een stoom(pje) naar beneden zou dat de waterval zijn als men niet beter weet zou men daar vanuit kunnen gaan met de gedachte dat hij misschien wat weinig water geeft op dit moment.

Gelukkig had ik al foto’s gezien en wist dus zeker dat dit het niet kon zijn, nog een stuk doorlopen dus maar en dan hoor je op een gegeven moment dat er ergens veel water naar beneden komt, zien doe je het niet want je loopt constant in het bos.

Je ziet de waterval pas als je op de brug er vlak voor komt, erg hoog is hij niet ik denk een meter of 10 maar er komt wel een hele plens water naar beneden.

Aan de bovenloop zit er eerst een cascade en dan komt de waterval zelf met vier vallen naast elkaar naar beneden 1 grote en 3 kleinere er naast.

Vanaf de brug was hij vandaag goed te fotograferen zonder nat te worden, de wind iets anders en men krijgt een douche.

Jammer dat een grote boomstam het zicht voor een deel wegneemt maar dat is de natuur en die wil men in een NP zo laten.

Vanaf het eerste viewpoint ging het dus eigenlijk niet door de enorme hoeveelheid stuifwater, toch vlug een paar foto’s gemaakt en daarna de lens goed droog gemaakt.

Vanaf de ander twee viewpoints kon men weer goed naar de waterval kijken.

Op het gemak terug naar de camper en terug gereden naar de US-101 deze weer noord op naar de volgende waterval.

De route loopt langs Lake Crescent, dat is een hele plas water waar men vanaf de weg ook goed zicht op heeft, jammer dat het zo nevelig is echt mooie foto’s kunnen we hier niet maken.

Bij het Storm King Information Station is een boat launch mogelijkheid als men het meer opwilt hier begint ook de trail naar de Marymere Falls.

We komen rond 12:00 uur aan en kijken even hoe ver het is 1,5 mile waar 1,5 uur voor gerekend wordt, eerst maar even eten dan anders wordt dat weer laat.

Daarna de trail gaan lopen, deze is vlak op de laatste paar honderd meter na dan gaat het flink naar boven.

Voordat men naar boven gaat moet men eerst over twee bruggentjes die bestaan uit niets meer dan een flinke boomstam, deze is wel vlak gemaakt en op de eerste liggen rubber matten op uitglijden te voorkomen ook zitten er aan beide bruggen twee leuningen omdat het brugdek dus een boomstam is zit er wel wat vering in als men er overheen loopt.

Na de bruggen gaat het dus naar boven redelijk steil en gedeeltelijk traptreden naar het viewpoint van de waterval.

Een enkele val waar niet zo'n enorme hoeveelheid water van komt, maar wel hoog waarbij het water op ¾ van zijn val nog een keer de bergwand raakt waardoor het mooi uitwaaiert.

Na verschillende foto’s en een korte rustpauze voor de klim zijn we op het gemak terug gelopen, alles bij elkaar waren we voor de trail 1 uur kwijt.

Hierna zijn we een campground op gaan zoeken want er moet nodig gewassen worden rond 3:00 pm stonden we op onze plek voor de nacht en draaide de eerste twee machines was.

Campground: Elwha Dam RV Park, kosten 23,80 met goodsam korting en full hook-up en WIFI.

Vandaag gereden 85 mile.

 

 

Dag 10 vrijdag 16 juni 2006 Port Angeles – Olympic NP - Shelton

 

Het geplande bezoek aan Victoria op Vancouver Island hebben we laten schieten, de weervooruitzichten waren zo slecht dat dit een verloren dag zou zijn.

Na het ontbijt eerst naar Port Angeles gereden om de koelkast en vriezer te vullen, ook ons huisje lust wel een slokje door de boodschappen kregen we nu $ 0.10 korting per gallon maar ook deze pomp stopte weer na $ 75,00 de tank zit hiermee ¾ vol dus we kunnen weer even.

Hierna zijn we naar Hurricane Ridge gereden het bezoek aan het Visitor Center vooraan het park ging niet door die ding pas om 10:00 uur open.

Doorgereden naar het Hurricane Ridge Visitor Center boven in het park, een afstand van 17 mile vanuit Port Angeles.

Onderweg weer een klein beetje regen en wat mistflarden het dal naast de weg was niet zichtbaar door de laag hangende bewolking, eenmaal boven was er nog redelijk zicht op de omliggende bergen, naast het visitor center stonden nog twee sneeuwblazers en de weg naar de Ridge was nog aan beide kanten bedekt met sneeuw.

Even in het center gekeken en toen naar de parking van de trailhead gereden, mag niet met een camper waarom is mij niet duidelijk de weg is goed te berijden alleen de parkeerplekken zijn te klein.

Een gedeelte van de Hurricane Ridge trail gelopen maar halverwege terug gedraaid, het was er koud en erg winderig en de lucht ging vlug achteruit.

Op deze korte wandeling veel bloemen kunnen fotograferen, voor deze planten is het voorjaar net begonnen nu de sneeuw (gedeeltelijk) weg is.

Terug gereden naar het visitor center om nog wat kaarten voor het thuisfront te kopen, toen we weer buiten kwamen begin het net te regenen.

Heel de weg naar beneden regen gehad en dikke mist dat rijdt niet echt prettig op zo’n bochtige afdaling de snelheid zat dan ook niet veel boven de 20 M/U.

Eenmaal beneden de plaatselijke middenstand van Port Angeles nog blij gemaakt met wat inkopen, voor Annie nog wat nieuwe varkens gevonden en scrapboek spullen en ik heb mij op een partij verschillende kikkers en schildpadden gestort om thuis de cactustuin wat mee op te leuken.

Op het gemak een stuk verder gereden over de US-101 oost wat overgaat in zuid maar dan wel aan de oostkant van Olympic NP.

In Shelton WA een campground opgezocht en daar nog een stukje over het (strand) gelopen dit bestaat hier uit kiezels en oesterschelpen (van wat in Nederland Japanse oesters noemen)

We zitten hier aan het Hood Canal wat in verbinding staat met de Pacific Ocean via de Strait of Juan de Fuca, hier is dus ook nog eb en vloed.

Men mag als gast van de campground mits in bezit van de goede permit op het strand vissen, garnalen en krabben vangen, ook mag met per site per dag een bepaalde hoeveelheid oesters rapen deze moet men echter wel op het strand open maken en leeg eten, de schelpen moet men laten liggen.

Getankt: Port Angeles, 24,679 á $ 3,039 met $ 0.10 korting met de Saveway pas.

Campground: Minerva Beach Resort, kosten $ 24,82 met Goodsam korting en full hook-up.

Vandaag gereden, 154 mile.

 

Dag 11 zaterdag 17 juni 2006 Shelton – Mount Rainier NP

 

Vanmorgen weer op de normale tijd gaan rijden, eerst nog een stuk over de US-101 zuid maar bij Olympic gaan we de I-5 zuid op zodat we na dagen weer eens een ander wegnummer krijgen om te volgen.

Onderweg bij Chehalis nog even van de weg af daar is een superstore van de Wal*mart en ik wil een extra SD-kaart voor mijn camera ook nog we extra drinken gekocht.

Aan de andere kant van de weg was een kleine mall dus daar ook nog even gekeken en zo loop je nog eens ergens tegenaan, er zat een winkel van Michael's en dat is een Art and Grafts Store dus heeft Annie weer een flinke hoeveelheid scrapboek spullen kunnen kopen voor weinig, want veel spullen waren voor de helft van de prijs.

De tank nog even gevuld en deze keer hield hij er na $ 100,00 mee op als ik naar de meter kijk had er niet veel meer bij gekund.

Doorgereden tot Exit 68 en daar de US-12 oost en deze gevolgd tot de junction met de WA-123 die Mount Rainier NP ingaat.

Onderweg hadden we al borden gezien dat de Cayuse Pass op de junction van de WA-123 en de WA-410 en de Chinook Pass op de WA-410 CLOSED waren dus eerst even naar het Ohanapecosh Visitor Center om wat meer informatie want ik wil morgen die kant uit.

Volgens de Ranger van dienst was er een grote modder en rock slide geweest en ging het een dag of 10 duren eer de beide passen weer open waren daar kunnen wij dus niet op wachten dus wordt de route omgezet en gaan we morgen verder over de US-12 oost.

Die komt verderop samen met de WA-410 dus dat is niet erg, het is ook nog korter maar we missen zo wel een deel van Mount Rainier NP en een mooie scenicroute.

Op de naastgelegen campground eerst een plekje vastgelegd, het is weekend dus kunnen we beter niet wachten tot vanavond want zoveel plekken waar onze RV inpast zijn er niet, hier werkt het weer met het bekende envelopje om je plek vast te leggen.

Even een vlugge lunch en dan op naar die grote witte bult in het landschap, mocht je willen hij speelde verstoppertje met een heel wolken pakket, maar hopelijk speelt hij kiekeboe.

Via de Stevens Canyon Entrance de weg richting Paradise opgereden, na een klein stukje rijden komen we de eerst waterval al tegen dus even een korte stop.

We pikken er een paar mooie uit op te stoppen want als men voor iedere waterval in dit park stopt moet men een week uittrekken.

De volgende stop is Nickel Creek waar Couger Falls die moeite waard is, daarna rijden we door naar Box Canyon waar de Muddy Fork Cowlitz River een paar meter brede maar ruim 50 meter diepe kloof heeft uitgesleten.

En hier gebeurde het, onze eerste BEER helaas op zeker 400 meter afstand en hij was net onderweg om het bos in te wandelen dus voor ik de telelens te pakken had was hij al weg jammer geen foto dus.

Doorgereden naar Paradise, bij het visitor center daar was het zo vreselijk druk dat men bijna een kilometer verderop moest parkeren, dat vonden wij voor alleen het visitor center te bekijken wat veel Mount Rainier zat dik in de wolken dus daar op wachten had geen zin.

Langzaam doorgereden over het stuk one-way weg wat een rondje maakt om weer op de doorgaande weg uit te komen en een paar honderd meter voorbij het visitor center stond een echtpaar aan de kant van de wegelkaar iets aan te wijze.

Nu hebben we al geleerd dat er dan meestal wel iets te zien is dus stoppen, nou mooier kon niet naar de camper was een vos aan het jagen op waarschijnlijk een grondeekhoorn, dus vlug er uit en foto’s maken.

De vos had het zo druk dat we op een paar meter afstand konden blijven staan zonder dat hij er vandoor ging,naar mijn idee wou hij meer dan1 hapje want toen hij het opgaf om de eekhoorn uit te graven pakte hij een meter verder een al eerder gevangen eekhoorn op en liep daar mee weg.

Na ongeveer een halve mile rijden zag ik weer wat bewegen op de grens van rotsen en sneeuw dus weer gestopt, er zat een grote marmot in de berm toen ik er naar toe liep besloot het dier verstoppertje te gaan spelen ik zag hem ineens nergens meer hij bleek dus onder de als een soort tunnel gesmolten sneeuw een paar meter door gelopen te zijn en kwam toen weer tevoorschijn.

Nu blijf hij keurig zitten zodat ik een paar foto’s kon maken.

Op het gemak terug gereden en nog verschillende stops gemaakt om watervallen te fotograferen.

Ook bij Reflection Lakes nog even gestopt maar daar viel weinig te reflecteren, het meer lag nog vol sneeuw en ijs en het te reflecteren object (Mount Rainier) was ook zoek.

Langs Stevens Creek nog een stop gemaakt voor een mooie waterval en toen het statief uit de camper gepakt en de telelens gemonteerd want de bewolking begon nu toch wel erg licht te worden.

En voor de zoveelste keer deze vakantie zijn de weergoden ons gunstig gezind ( ben toch wel heel braaf geweest het afgelopen jaar).

Mount Rainier kwam stukje bij beetje tevoorschijn, helemaal was natuurlijk te veel gevraagd, er bleef een band bewolking aan de voet van de berg zitten maar het bovenste stuk kwam op de duur toch helemaal tussen de wolken vandaan.

Een hele serie foto’s gemaakt (weggooien kan altijd terug om ze opnieuw te maken ook maar dat kan even duren) en daarna weer verder gereden.

Nog even bij Box Canyon gekeken maar onze beer was al naar huis denk ik.

Terug gereden naar de campground.

Getankt: Chehalis, 32,061 gallon á $ 3,119 pomp stopt na $ 100,00

Campground: Ohanapecosh, kosten $ 12,00 geen hook-upVandaag gereden 193 mile.

 

Dag 12 zondag 18 juni 2006 Mount Rainier NP - Post Falls ID

 

Toen we vanmorgen opstonden was de rest van de campground nog in diepe rust dus zijn we eerst maar een paar mile weggereden voor we de generator aandeden voor het ontbijt.

Dit wordt echt een reisdag om van A naar B te komen.

We rijden de WA-123 zuid terug tot de US-12 deze volgen we oost totdat we bij de I-82 komen dan gaan we west (noord) tot deze ophoud en overgaat in de I-90 die we de rest van de dag oost zullen volgen.

Naarmate de ochtend vorderde werd het weer steeds beter.

Eenmaal op de I-82 rijdend zagen we Mount Rainier in de volle zon boven alle ander bergen uitsteken.

Op de I-90 nog een korte fotostop gemaakt op een viewpoint die naar het noorden een aantal scherpe bergen liet zien die ook nog gedeeltelijk onder de sneeuw zaten , welke bergen het waren konden we niet achterhalen want er stond deze keer geen informatiebord op het viewpoint.

Doorgereden naar Spokane en daar de Spokane Valley Mall bezocht behalve een Old Navy store zat er niet veel voor ons tussen maar een paar uur van de zondagmiddag waren weer doorgebracht.

Nog een klein stukje doorgereden naar Post Falls Idaho waar onze campground voor vannacht is, maar ons huisje had ook dorst, heb gewacht met tanken tot we in Idaho waren omdat de brandstofprijs daar een stuk lagen ligt.

Gister nog $ 3,119 per gallon nu $ 2,899 tel uit je winst want er ging 46 gallon in.

Getankt: Post Falls ID, 46,045 gallon á $ 2,899

Campground: Suntree RV Park, kosten $ 25,99 met Goodsam korting en full hook-up

Vandaag gereden: 293 mile.

 

Dag 13 maandag 19 juni 2006 Post Falls – Nat. Bizon Range – Elmo MT

 

Gisteravond en vanmorgen nog even contact gehad met diverse familieleden in Nederland via skype dat ging wat stotterend maar overschakelen naar msn audio bracht uitkomst.

De I-90 oost weer opgedraaid om er een paar mile verder nog even af te gaan voor wat noodzakelijke proviand.

Via de I-90 Montana ingereden onze vijfde staat deze reis en toen werd de dag ineens een uur korter, Montana hanteert Mountian-Time en tot op heden zaten wij in Pacific-Time.

Bij exit 33 naar de MT-135 noord gedraaid en op de junction met de MT-200 deze oost gepakt tot de junction van de MT-212 om deze noord te volgen tot de ingang van de National Bison Range.

Eerst naar het visitor center daar onze Golden Eagle Pass laten zien zo hoeven we geen intree te betalen ( een National Park Pass geld hier niet).

Van de dame achter de balie kregen we een kaart van het park waarop zij gelijk aangaf waar we vandaag welke dieren konden vinden.

Daarbij werd ook beren genoemd dat word leuk (hopelijk), door het park loopt een gravelweg van 19 mile lang dit is een one-way road dus men heeft geen last van tegenliggers.

Er zijn twee korte trails en in een deel van het park mag men uit de auto om foto’s te maken.

In het andere deel van het park mag men niet uit de auto, dit is het deel waar de bisons lopen, waarschijnlijk heeft men hier slechte ervaringen mee.

Er zit aan het begin van de weg nog een korte loop deze is wat slechter onderhouden maar de rest van de weg is heel goed onderhouden en berijdbaar.

De route begint in een stuk grasland en gaat dan langzaam naar boven, net aan de klim begonnen zagen we een paar Elk cows staan zonder jonge kalfjes.

Een stuk verder stond een auto stil en liepen drie mannen rond, er lagen een paar Elk bulls met halfwas geweien maar een stuk hoger en eigenlijk net te ver weg was een uitstekende rots met ddarop een Eagle zo te zien met een prooi maar dat viel moeilijk te zien ook door de mannen die een grote telescoop bij zich hadden.

Heel langzaam verder gereden ondertussen goed rondkijkend naar wildlive begon de weg steeds meer te klimmen totdat men zo hoog komt dat er weer een dennenbos groeit.

Aan de rand van het bos lagen 4 Bison bulls ieder met zijn eigen volledig kaal gemaakte plekje, wat verderop liepen er nog twee.

Bij de eerste korte trail (1/4 mile) is ook een restroom en wat meer parkeer ruimte hier hebben we een stop gemaakt voor de lunch.

Na de lunch verder naar het hoogste punt van het park en in de tweede bocht zie ik rechts beneden in het dal een beer, eer dat de camper stil staat tel ik er al drie, ze zitten we ver weg maar met de telelens kan ik ze toch redelijk op de foto kregen.

Een verdwijnt er uit beeld en komt dat wat dichterbij over een heuvelrug maar dat vind hij jammer genoeg ver genoeg wat hij komt niet dichterbij.

 

Inmiddels zijn er achter ons al twee auto’s gestopt en worden overal statieven met fototoestellen opgezet.

De auto die twee minuten voor ons wegreed is nergens te zien en deze mensen hebben de beren waarschijnlijk helemaal niet opgemerkt.

Als na een uurtje de beren nog steeds niet dichterbij komen rijden we weer langzaam verder.

Eenmaal voorbij het hoogste punt gaat de weg flink steil naar beneden zelfs op de eerste versnelling moet ik nog flink bijremmen.

Beneden komt men weer in een groot stuk grasland waar volgens de rangerdame de Bisons moeten staan.

We hadden ze tijdens de afdaling al zien staan aan de verkeerde kant van een heuvel en ver van de weg af dus zullen we die in Yellowstone moeten fotograferen.

Wel zagen we niet zover weg een kleine kudde Pronghorns staan nadat we die hadden gefotografeerd en weer verder reden kwamen we over een heuveltje ineens nog een groepje tegen en die lopen op de weg.

Nadat ze aan de kant waren gegaan en wij er naast stopte kon ik ze van tien meter afstand fotograferen en dan kijken ze je aan alsof ze verwachten dat je ook nog wat te eten uit de auto wil gooien, nee dus.

Onderweg naar de uitgang nog een tweede kudde Bisons gezien maar ook die liepen ver van de weg af.

Het park uit de MT-212 noord weer op tot de US-93 ook deze volgen we noord tot we bij de campground voor vandaag komen waar we een mooi plekje aan de rand van Flathead Lake krijgen, vanuit de camper stappen we zo de aanlegsteiger van de bootjes op.

Campground, Arrowhead RV Park, kosten $ 23,54 met Goodsam korting en water en stroom Hook-up.Vandaag gereden 224 mile

 

Dag 14 dinsdag 20 juni 2006 Elmo – Glacier NP westkant

 

De mogelijkheid om vanuit de camper gelijk het meer in te duiken hebben we maar niet benut, het water was wel erg koud.

Na het ontbijt vertrokken en de rest van Flathead Lake aan de westkant bekeken wat een groot meer zeg van zuid naar noord is de kustlijn 50 mile.

De US-93 noord gevolgd tot de junction met de US-2 deze oost genomen.

Op weg naar Glacier NP eerst een plek vastgelegd voor de komende nacht bij North American RV Park, dit is echt een aanrader als men in de omgeving een campground zoekt zeer vriendelijke ontvangst met een rondleiding door het gebouw waar de laundry, restrooms en showers zitten maar ook een lounge met TV en een PC met internet mogelijkheid waar men gelijk het password voor krijgt, ’s mogens is er free koffie in de lounge.

Ook wordt gevraagd of men een level mogelijkheid heeft met de camper zoniet dan krijg je een vlakkere plek er is free WIFI waarvoor ook gelijk het password word gegeven.

Ook kregen we hier al informatie wat er op dit moment mogelijk is in Glacier NP.

Een mooie schone en natuurvriendelijk campground, terwijl ik dit verslag zit te maken heb ik zicht op een vogelechtpaar in de boom naast mij die ijverig bezig zijn met het opvoeden van hun jongen.

Doorgereden naar West Glacier om daar de weg naar Glacier NP op te draaien, net voor de ingang is er een uitgebreide winkelmogelijkheid voor souvenirs in alle soorten.

Na wat te hebben rondgekeken doorgereden naar het park, aan de ingang ( $ 25,00 voor 7 dagenpas) een map van het park en een paar krantjes gekregen en de mededeling dat men nog niet verder kon dan Avalance campground maar dat ik zo wie zo niet verder had gemogen met deze camper omdat hij te groot is voor de rest van de Going to the Sun Road.

Eerst naar het visitor center gereden, daar even moeten zoeken naar een parkeerplekje het is druk in het park.

Aan een ranger gevraagd wat voor hike mogelijkheden er waren, hierbij kregen we een krantje waar 68 hikes in staan met in totaal 700 mile aan voetpaden keus genoeg dus.

Hij gaf aan dat men ook tot de wegafzetting bij Avalance campground kon rijden en dan nog zo’n 10 mile over de Going to the Sun Road kon lopen.

We zijn langs Lake McDonald tot het eind gereden en konden een plekje vinden voor de camper in de picknick area langs de McDonald Creek.

We willen de trail naar Avalance Lake gaan doen deze is 2 mile one-way met eerst een stukje van 0.7 mile van de trail of the Cedars, een rolstoel toegankelijke trail langs twee kanten van de Avalance Creek met op het keerpunt een brug waarvan men een mooi zicht heeft op het onderste deel van een waterval.

Eerst maar even eten want er na word wel erg laat.

Om 1:00 Pm zijn we aan de hike begonnen, het eerste stukje is uiteraard gemakkelijk (rolstoelpad) maar bij het begin van de Avalance Lake trail houd ook de verharding op en gaat het naar boven nog niet veel maar weg gelijk steil.

Dat eerste stuk is ook heel mooi met watervallen, een stukje boxcanyon en stroomversnellingen, daarna volgt een lang saai stuk door een dicht dennenbos, dit is ook een erg lastig stuk.

Erg nat met op verschillende plekken het water wat over de trail loopt of het pad kruist, steile stukken en erg modderige stukken waar men soms in enkel diepe modderplassen stapt verder regent het ligt zodat de trail erg glad is zeker ook de stukjes waar men over rotsen moet lopen.

We hebben dan ook twee uur nodig om bij Avalance Lake te komen.

Aan het begin van het meer staan een paar mensen met verrekijkers naar boven te wijzen, er liepen een aantal Mountian Goats op een hoge richel aan de andere kant van de Creek als we goed geteld hebben drie grote en drie kleintje, als je een keer wist waar ze zaten kon je ze met het blote oog zien lopen, met de telelens een aantal foto’s gemaakt.

 

Onderweg naar boven had ik ook al een Deer wat vlak voor ons het pad overstak gefotografeerd.

 

Het meer zelf is niet zo gek groot maar de omgeving is echt adembenemend van de berg aan de overkant zagen we vijf verschillende watervallen van grote hoogte naar beneden komen, met donderend geweld want hoewel ver weg ( ik denk toch zeker 1 kilometer) konden we ze goed horen.

Op het strandje van het meer waren een aantal boomstammen tot banken verzaagt zodat men er kon zitten, hier rolden de eekhoorns over je schoenen en tas deze beestjes waren helemaal niet schuw er zat er zelfs een in mijn rugtas terwijl deze open stond om van lens te wisselen, die krijgen vast en zeker genoeg eten toegestopt.

Hoe graag sommige Amerikanen vissen bleek hier weer, er waren verschillende mensen die hun hengel mee naar boven genomen hadden om hier een visje te vangen en dat is dan puur voor de sport want alles wat gevangen word moet weer terug worden gezet.

Voor de terugweg hadden we 1,5 uur nodig.

Op de terugweg nog bij verschillende viewpoint langs McDonald Creek gestopt om de watervallen te fotograferen.

Rond half zes waren we weer op de campground, camper op zijn plek en aansluiten, laptop opstarten in inloggen op de WIFI van de campground en nog geen kwartier later hing onze dochter al aan de lijn via skype dat krijg je als je in de horeca werkt, dus heeft Annie nog een half uurtje zitten kletsen zo blijf je op de hoogte van alle nieuwtjes.

Na het eten het verslag bijgewerkt dus kunnen de laatste twee dagen nu ook weer on-line.

Campground: North American RV Park, kosten $ 23,60 met Goodsam korting, water en stroom hook-up en WIFI.

Vandaag gereden 140 mile.