Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 22 maandag 28 april 2008 Sedona en omgeving

 

Vanmorgen op het gemak gestart, we moeten niet zo ver rijden vandaag dus doen we het rustig aan het is al lekker buiten dus zit Annie een poosje te lezen terwijl ik een praatje maak met onze overbuurman en daarbij nog wat tips krijg voor de komende dagen, het voordeel van kamperen is toch dat je veel gemakkelijker contact maakt met andere mensen.

We vertrekken richting Sedona en brengen eerst een bezoek aan Red Rock SP, dit is een dagrecreatie park met picknick mogelijkheden en een aantal met elkaar verbonden korte trails waar we er een paar van willen doen.

We zijn er twee en een half uur mee zoet en genieten van de schitterende omgeving.

Ook vinden we enorm veel cactussen, de Prickly Pear en Hedshog cactussen staan vol in de knoppen en waarschijnlijk staan de Hedshog volgend weekend volop in bloei, nu vinden we er een paar met 1 of 2 bloemen open maar er staan er duizenden met 5 tot 20 knoppen per plant.

De Prickly Pear heeft ook veel knoppen maar die zijn nog niet zo ver ontwikkeld, er is nog geen kleur zichtbaar dus kan dat nog wel 14 dagen duren voor ze open komen, de mensen hier gaan dus een paar mooie weken tegemoet.

Aan wildlive zien we behalve wat hummingbirds bij een suikerwaterbakje een aantal redelijk grote lizzerds waarvan er een paar staan te seinen (een op en neer gaande beweging maken zodat de gekleurde borst zichtbaar wordt) daarmee proberen ze een vrouwtje te lokken maar stellen ze zich ook zichtbaar op voor roofdieren een risicovolle onderneming dus.

 

Na de wandeling in het park de lunch gebruikt en daarna naar Sedona gereden, na enig zoeken een plekje gevonden waar we de camper kwijt konden , wat wonder wel dichtbij lukte en via een van de voetgangers paden naar Mainstreet (US-89A) gelopen waar we op het gemak de winkels bekeken hebben.

Zoals in veel toeristenplaatsen veel van hetzelfde maar schijnbaar allemaal genoeg omzet om te bestaan.

Er staan in het winkelgebied een aantal erg mooie beelden waaraan men kan zien dat het een welvarende stad is, het was op de maandag trouwens lekker rustig.

Als ik het vergelijk met het volk wat hier gister allemaal liep denk ik dat we nooit een parkeerplek gevonden hadden.

Moe en de voeten zeer van het wandelen maar vooral van het slenteren zijn we op het gemakje terug gereden naar de campground, al bij al een mooie en toch ook lekker rustige dag.

De campground is een onderdeel van Dead Horse Ranch SP , een State Park met de mogelijkheid om te vissen in drie grote Lagoons, verder zijn er een aantal trails om een hike te doen en kan men er paard rijden, er is een speciale campground met 23 plekken voor de paarden liefhebbers met stalling, de andere campgrounds hebben 45 stroom en water plekken en 82 plekken zonder voorzieningen, ook 8 cabins zijn er te huur en er is volop ruimte voor dagrecreatie.

Vandaag gereden: 54 mile.

Campground: Dead Horse Ranch SP, kosten $ 19,00 met stroom en water, dumpstation is aanwezig, plaats zonder stroom en water kost $ 12,00

 

Dag 23 dinsdag 29 april 2008 Cottonwood / Montezuma Well+Castle NM /Prescott

 

We gaan vandaag eerst naar drie kleine NM’s bezoeken, we beginnen bij Montezuma Well hier kan men een meertje bekijken wat gevoed wordt door ondergrondse bronnen die 78 graden warm water naar boven brengen, het meertje heeft 1 ondergrondse uitgang die 60 meter verder weer boven de grond komt en vandaar uit door de indianen van de Sinagua stam via met klei dicht gesmeerde irrigatie kanalen naar hun akkers gebracht werdt.

Van deze indianen zijn verschillende cliff dwellings in de wanden van het meer te zien, een paar i kamer dwellings zijn van dichtbij te bekijken als men afdaalt in de krater van het meer, deze krater is ontstaan door het instorten van een vroeger ondergrondse grot.

Ook het uitstroompunt en het irrigatie kanaal kan men van dichtbij bekijken.

Vlak bij de ingang is een tegen de weersinvloeden overdekte Pithouse ruïne van de Hohokam stam die hier eerst woonden maar nog geen irrigatie techniek kenden.

Gratis park met goed verzorgde betonpaden en een paar trappen, de trail is 0,3 mile lang.

Volgende stop Motezuma Castle een grote cliff dwelling hoog in de bergwand en alleen vanaf de vallei vloer te bekijken deze vijf verdiepingen en 20 kamers tellende dwelling is waarschijnlijk door maximaal zo’n 100 personen bewoond geweest, de door de vallei stromende Beaver Creek was een vaste watervoorziening voor deze mensen.

Er is nog een tweede dwelling op valleivloer hoogte maar daar is behalve een paar stukje muur niets meer van over. Aan de rommel (dood blad en takken) die in de struiken hing kon men zien dat de nu rustig kabbelende Beaver Creek ook erg wild en vol met water kan staan.

Ook hier loopt weer een keurig betonpad van 0,3 mile langs alle interessante punten, de intree is $ 5,00 per persoon van 16 jaar en ouder als men geen ATBpas heeft, let even op als men ook Tuzigoot NM wil bezoeken op dezelfde dag is een combiepas mogelijk voor $ 8,00 per persoon.

Ons laatste park voor vandaag is Tuzigoot NM, dit ligt tussen Cottonwood en Clarkdale, hier vindt met de overblijfselen van een oude Pueblo die tussen 1125 en 1400 gebouwd is op een bergkam in de Verde Valley ook weer door de Sinagua stam.

Deze pueblo was twee verdiepingen hoog en telde op de begane grond 77 kamers ondanks dat waren er bijna geen deuren omdat de ingangen veelal in het dak gemaakt werden.

Toen we vanuit het visitorcenter naar het begin van de trail liepen schoot er een dunne bijna twee meter lange slang dwars over het pad, mogelijk heb ik nog een stuk(je) staart op de foto want het die was echt watervlug en zo verdwenen, welke soort het was weet ik niet geen ratelslang in ieder geval.

Ook hier licht weer een mooi betonpad van alweer 0,3 mile lang.

Men loopt om de pueblo heen en kan er op 1 plaats in waarbij er 1 kamer volledig herbouwd is en men ook op het dak kan komen via een normale trap overigens er staan geen houten ladders zoals de indianen gebruikte.

Aan de ander kant van het visitorcenter is nog een 0,3 mile lang betonpad ( ik verzin het niet de afstanden staan op de borden aan het begin van elk pad) dit pad loopt naar de oude loop van de Verde River waar de indianen hun water haalden, de rivierloop is nu anders en wat over is gebleven zijn een paar kleine meertjes en daartussen een soort moerasland wat weer allerlei vogels aantrekt, op deze trail komen we een mooi gekleurde hagedissoort tegen die ook nog bereid is om even te poseren voor de foto.

 

Hierna de US-89A weer opgezocht en via Clarkdale naar Jerome gereden redelijke weg die wel behoorlijk klimt het leuke stuk begint net voor Jerome waar het weer switchbacks worden die in het stadje soms wel erg smal zijn maar goed te doen, door het stadje heen blijft de weg met scherpe switchbacks naar boven gaan waarbij er helaas erg weinig stopplaatsen zijn om foto’s te maken en dat terwijl we volop in bloei staande Hedshog en Clarett Cup cactussen zien.

Ook de afdaling bestaat voor een flink stuk uit scherpe switchbacks dus wordt voor de zekerheid een tandje terug geschakeld zodat de motor het meeste remwerk doet.

Eenmaal in Prescott Valley wordt de weg vlakker en kan/mag de snelheid weer omhoog.

Van de US-89A gaan we naar de US-89 en komen ineens tussen schitterende rotsen te rijden het begin van de Granite Dells.

De campground is vlug gevonden al denk T-T dat hij ergens anders ligt.

De campground bestaat uit twee gedeeltes en we krijgen een plaatsje in het Upper Park waarbij we tussen die schitterende rotsen komen te staan.

Na de camper op de voorzieningen te hebben aangesloten even wat drinken en dan met het fototoestel even de omgeving verkennen, een korte wandeling tussen en over de rotsen gemaakt en daarbij behalve mooie rotsen ook nog de eerder genoemde Clarett Cup cactus in bloei gevonden.

Vandaag gereden: 103 mile.

Getankt: Cottonwood, 37,03 gallon á $ 3,359 in Cottonwood kon men ook voor $ 3,609 tanken even opletten loont dus nog.

Campground: Point of Rocks Campground, $ 23,92 met 10% Good-Sam korting en full hook-up geen Wifi.

 

Dag 24 woensdag 30 april 2008 Prescott / Seligman / Oatman / Needles

 

Koninginnedag, maar daar is hier niets van te merken.

We zijn vanmorgen eerst naar Watson Lake gereden, daar kan men die mooie rotsen ook in het water bewonderen.

Er was op dit tijdstip nog niemand ik het park zodat het heel rustig was we hebben er ongeveer een half uur doorgebracht om foto’s te maken daarna nog geprobeerd om hetzelfde te doen bij Willow Creek Reservior maar daar konden we, op de plaats waar de rotsen waren, niet bij het meer komen wel aan de andere kant maar dat was alleen maar moerasland.

De US-89 weer opgezocht en op het gemak richting I-40 gereden en die vervolgens west genomen om er bij Seligman af te gaan.

Daar was het erg druk doordat er net drie busladingen toeristen gelost waren, na een half uurtje moesten die weer instappen en krijgen we wat meer ruimte om foto’s te maken zonder hele horden Japanners voor de lens.

Vervolgens een boodschappenstop in Kingman daar ook gelijk de benzinetank vol gedaan, zodat we hopelijk in California niet hoeven te tanken.

Bij exit 44 van de I-409 af om onze kicks te gaan zoeken op Route 66.

Een schitterend stuk weg naar Oatman waarbij onderweg nog een aantal mooie cactussen gefotografeerd zijn.

Op I-40 hadden we al verschillende Beaver-tail cactussen vol in bloei zien staan maar die kwamen we nu helaas niet tegen ’s avonds bij de campground waren ze al uitgebloeid dus hopelijk lukt dat morgen in Mojave National Preserve, dat ligt wat hoger.

In Oatman een stop gemaakt waarbij er jammer genoeg geen ezels in de straat liepen, voor Oatman hadden we er al wel negen langs de weg gezien.

Een plaatsje met mooie oude gevels waar helaas weer veel modern blik voor geparkeerd stond.

Omdat de goudprijzen zo gestegen zijn is een van de mijnen die toegankelijk waren voor het publiek nu gesloten en is men weer begonnen met het delven van goud.

Net buiten Oatman stond een ezelin met haar jong langs de kant van de weg, mamma had erge jeuk, want ze duwde een paal bijna uit de grond zo stond ze er tegenaan te schurken zelfs voor het jong had ze geen tijd die werd gelijk weggeduwd toen het wou drinken.

Doorgereden richting Needles en via de US-95 de Colorado River overgestoken om in California uit te komen dat zagen we niet alleen door de rivier over te steken maar ook aan de benzine prijzen, was ik in Kingman nog $ 3,449 kwijt hier staat gelijk $ 4,299 op de pomp.

Het was even zoeken naar de campground T-T was de weg weer kwijt gelukkig R.W. niet, deze campground mag zich met recht Resort noemen het ziet er zeer verzorgt uit alle plekken zijn van elkaar gescheiden door hoge vol in bloei staande oleander struiken zodat men echt vrij zit, bij aankomst hoeft men de camper niet uit er komt gelijk een golfkarretje voor rijden die je naar je plek brengt en er voor zogrt dat je gelijk goed staat, daarna wordt er pas betaald wel cash of cheque, creditcard wordt niet geaccepteerd.

Vandaag gereden: 218,8 mile.

Getankt, Kingman AZ, 24,107 gallon á $ 3,449.

Campground: Desert View RV Resort, kosten $ 30,25 met full hook-up en een supersnelle Wifi verbinding.

 

Dag 25 donderdag 1 mei 2008 Needles / Mojave NP / Las Vegas

 

Vannacht was het ineens weer flink gaan waaien, ben er nog even uit geweest om de dakramen dicht te draaien daar stond de wind precies in en ze zouden door de kracht van de wind af kunnen breken.

Ook nu staat een harde wind dus dat wordt net als gister weer flink mennen om op de weg te blijven, de snelheid wordt ook wat aangepast en we gaan op pad.

De eerste stop voor vandaag is het Hole in the Rock gedeelte van Mojave National Preserve, daar staat dus ook een harde wind en het is een steenkoud we blijven dan ook niet lang hangen hier, na een paar foto’s zoeken we de camper weer op en rijden verder wel jammer van de 40 mile die dit zijspoor koste maar dat is nu eenmaal het risico.

Terug op de I-40 de afslag naar de Kelbakerroad genomen met de bedoeling op de Kelso Sanddunes te bezoeken, hiervoor moeten we over een 4 mile lange dirtroad maar die licht er zo slecht bij dat we die maar overslaan.

Onderweg nog een paar foto stops gemaakt en langs Cimaroad de lunch gebruikt.

Aan het eind van Cimaroad even een rondje over het terrein van de benzinepomp gemaakt, niet om te tanken maar omdat we nieuwsgierig waren naar de prijs en die stond niet meer op het grote bord.

Het viel eigenlijk nog niet helemaal tegen $ 4,719 we hadden verwacht dat hij bij deze pomp we boven de $5,00 zou zitten.

De I-15 noord op en dan begint de lange klim en daarna afdaling naar Nevada, onze 15de en laatste staat van deze reis. Net voorbij Primm zien we de eerste veranderring alweer, het casino in de vorm van een radarboot is gesloopt het is nu een grote zandvlakte of er iets nieuws voor komt konden we nergens vinden.

Voor Las Vegas al van de I-15 afgegaan en even een stop gemaakt bij Campingworld en daar een nieuw kapje voor het kapotte zijlicht gekocht, zodat we de camper heel in kunnen leveren op een aantal mankementen na maar daarover later meer. Campingworld ligt (naast El-Monte RV) aan South Las Vegas BLVD dus aan het verlengde van ”De Strip” dus besluiten we gelijk maar een stukje mee te pakken tot aan Flamingo, dan kunnen we over Flamingo rechtstreeks naar Sam’s rijden, fout natuurlijk het was weer superdruk en meer stilstaan dan rijden.

Toen we bij New York, New York redden kwamen ere en sms van Marjan dat zij al op Sam’s stonden en twee plekken hadden vastgelegd, even gebeld en gezegd waar wij zaten en dat het door de drukte nog even zou duren.

Eenmaal aangekomen eerst de plaats definitief gemaakt bij de receptie en de camper op zijn plaats gezet. Daarna eerst bijpraten over de laatste dagen en eten, ’s avonds nog even naar het casino gelopen en daar rondgekeken.

Vandaag gereden: 230,5 mile.

Campground: Sam’s Town RV Park, kosten $ 23,38 met 10% Good-Sam korting, full hook-up en (betaalde) Wifi.

 

Dag 26 vrijdag 2 mei 2008 Red Rock Canyon NCA

 

Vanmorgen kunnen we rustig starten, we kunnen om 10:00 uur de auto ophalen. Met de camper van Jan en Marjan naar het verhuurstation gereden daar waren we rond 9:20, er is weinig parkeergelegenheid daar dus de camper maar even op de parking voor het personeel gezet.

Binnen stond er een flinke rij voor de Hertzbalie maar gelukkig waren er behoorlijk wat medewerkers om te helpen dus waren we binnen 20 minuten klaar.

De vriendelijk dame vroeg of we er bezwaar tegen hadden dat we een Chevrolet Trailblazer meekregen in plaats van de bestelde Ford Taurus dus wij met een effen gezicht “ach, als u niet anders heeft kan dat wel”.

Mooi gratis upgrade die gelijk het eventuele koffer vervoer probleem op de laatste dag oplost, hier passen we wel allemaal in dus geen taxi naar het vliegveld meer nodig.

De camper van Jan en Marjan weer op zijn plaats en even langs de tegenover Sam’s gelegen Wal*mart om een koelbox voor de komende dagen.

Daarna doorgereden naar Red Rock Canyon NCA, dit park kennen we alle vier wij hebben er al een paar hikes gedaan, Jan en Marjan kennen alleen de 13 mile lange scenicroad die er door loopt.

Eerst naar het vissitorcenter voor wat achtergrond informatie en daar even bij de deserttortoise habitat bekeken maar die beesten waren of nog in winterslaap of bij de buren om de koffie, wij hebben ze in ieder geval niet gezien.

Op het gemak een aantal viewpoints bekeken en bij één daarvan de lunch gebruikt, we vinden flink wat cactussen en bloei maar ook nog genoeg die nog moeten beginnen ook de wildflower staat op verschillende plaatsen zeer uitbundig te bloeien.

Een paar stukken park zijn wat minder mooi door een aantal wildfires die hier gewoed hebben, werkelijk alles is weg gebrand, Yucca’s, struiken, cactussen, de wildflower begint al wat terug te komen en hier en daar komt aarzelend een stuikje en een enkele cactus te voorschijn maar het zal nog een flink aantal jaren duren voor deze sporen zijn uitgewist.

De verbrande stukken zijn trouwens helemaal afgezet met draadwerk om het publiek er uit te houden, betreding betekend dat de korst die op de grond ziet vertrapt wordt waardoor er een (versnelde) erosie kan plaats vinden waardoor er geen plantengroei meer mogelijk is.

Bij de Sandstone Quarry overlook hebben we een flink gedeelte van de Calico Tanks Trail gedaan waarbij ik Marjan wat plantkunde lessen op het gebied van cactussen en ander woestijn begroeiing heb kunnen geven, na de eerste driehonderd meter lopen kom je bijna geen mens meer tegen terwijl het toch erg druk was in het park (met de camper hadden we waarschijnlijk niet overal een parkeerplekje kunnen vinden).

Een paar uur in heerlijke temperaturen gewandeld en daarna de andere viewpoints bekeken waarbij we hier en daar nog een klein stukje gelopen hebben.

Helaas geen ezels gezien vandaag dus moeten we het doen met die enkele lizzard en wat vogels.

Weer terug gereden naar de campground en daar eerst een verfrissende douche genomen voordat we aan het Seafood-buffet konden aanschuiven, daar heerlijk en natuurlijk te veel gegeten.

Vandaag gereden: 82 mile met de trailblazer de camper is niet van zijn plaats geweest.

Campground: Sam’s Town RV Park, kosten $ 23,38 met 10% Good-Sam korting, full hook-up en (betaalde) Wifi.

 

Dag 27 zaterdag 3 mei 2008 shopdag in Las Vegas.

 

Vandaag staat de dag in het teken van geld uitgeven, shoppen dus.

We zijn pas om 8:00 uur uit bed gekomen en hebben daarna op het gemakje van het ontbijt genoten, de winkels zijn toch pas om 10:00 uur open dus haasten heeft geen zin.

Marjan had donderdagmiddag van de dame aan de incheckbalie nog een tip voor een mooie grote mall gekregen dus daar zijn we eerst naar toe gereden.

Daarna in een andere mall lekker gegeten en een bezoekje aan Fry’s Electronics gebracht en wat spullen gekocht daarna nogmaals naar de eerste mall gereden, omdat een aantal spullen daar goedkoper waren dan bij Fry’s.

Naast de winkel waar we de spullen wilden halen zat een Starbucks dus hebben we daar nog even een Frappo gescoord. Vervolgens terug naar de campground om te eten en een paar wassen te draaien, de kasten raken leeg en we hebben nog een aantal dagen dus moet er een en ander gewassen worden.

’s Avonds konden we de Hummer ophalen dus samen met Jan in de Trailblazer weer naar Hertz gereden en daar een spierwitte Hummer met een Texas plaat meegekregen.

Deze auto is een van de paradepaardjes van de verhuurder dus staat hij op een A-1 lokatie in de garage, zodra men de garage inloopt staat hij al te blinken, letterlijk want zelfs de banden zijn bewerkt om ze te laten glimmen.

Daarna nog een stuk van de strip gedaan met de Hummer en een paar shows van de fonteinen bij Bellagio bekeken, daarvoor hadden we de Hummer in de parkeergarage van Bill’s Gambling club gezet, dat paste precies de antenne raakte de hoogtebalk meer de auto had drie centimeter over.

Daarna terug naar de campground en nog vlug even onder de douche en naar bed, morgen moeten we vroeg op.

Voor de mensen die binnenkort naar Las Vegas gaan de strip ten noorden van Fasion World kan je overslaan het is een grote bouwput waar niet te beleven is The Frontier en Stardust liggen plat en daar wordt nu nieuw gebouwd ook de vulkaan bij de Mirage wordt verbouwd en is buiten werking.

Vandaag gereden: Trailblazer 70 mile, Hummer 37 mile.

Campground: Sam’s Town RV Park, kosten $ 23,38 met 10% Good-Sam korting, full hook-up en (betaalde) Wifi.

 

Dag 28 zondag 4 mei 2008 Little Finland

 

Vanmorgen vroeg opgestaan want we hebben een flinke rit te doen.

Om 7:40 rijden we van de campground weg en gaan op weg naar Little Finland.

Het eerste stuk neem ik voor mijn rekening, bij een fotostop net als het asfaltstuk overgaat in gravelroad zeg ik tegen Annie rij jij maar een stuk, die vind het na een paar honderd meter zo leuk dat ze in een ruk doorrijdt tot aan de eenzame palmboon die Little Finland markeert.

We zagen een stuk voordat we daar aankwamen een auto staan en zien op het laatste stuk voetsporen, er blijken twee mensen in L.F. te lopen (fotograven) die het laatste stuk niet aandurfden.

Om 11:30 staan we bij de palmboom, schoenen aan rugtas om en het gebied in, we lopen naar het midden deel en zo langzaam aan naar het achterste gedeelte.

We vallen net als vorig jaar van de ene verbazing in de andere, wat is het toch een prachtig en mysterieus gebied.

De lunch hebben we in de rugzakken dus wordt er een schaduw plekje opgezocht om te eten waarna we weer verder op pad gaan naar de volgende mooie formaties.

Rond 15:15 waren we weer bij de auto dus hebben we bijna vier uur rondgelopen foto’s gemaakt en ons verbaast, de fotograven (man en vrouw) zijn we maar één keer tegen gekomen dus last van elkaar hebben we niet gehad.

De terugweg werd aanvaard met Marjan achter het stuur die het eerst eng vond maar al heel vlug de smaak te pakken had en de paar meter die ze wilde doen werden al vlug een paar mile waarna Jan het stuur overnam en ons terug naar de campground heeft gebracht.

 

Na het eten was het tijd om afscheid te nemen van de Hummer en hebben Jan en ik hem terug gebracht na eerst nog even de tank te hebben gevuld, de dame die de auto in ontvangst nam vroeg of er behalve dat hij erg vuil was nog iets mankeerde aan de auto, nee dus.

Dat hij zo vuil was kwam voor een deel door het spul wat ze op de banden spuiten om ze te laten blinken, dit wordt ook op de reserveband aan de achtekant gespoten maar wel zo ruim dat de achterruit er ook flink onder zit, omdat dat spul nogal plakkerig is blijft er veel stof in zitten.

Bij terugkomst op de campground was het koffietijd en daarna onder de douche om al het stof kwijt te raken.

Vandaag gereden: Trailblazer 12 mile, Hummer 248 mile.

Getankt: Hummer 22,68 gallon á $ 3,599, de Hummer heeft 12,56 mile op 1 gallon gereden.

Campground: Sam’s Town RV Park, kosten $ 23,38 met 10% Good-Sam korting, full hook-up en (betaalde) Wifi.

 

Dag 26 maandag 5 mei 2008 Mount Charleston & Shoppen

 

Bijna aan het eind van deze vakantie staat voor vandaag staat een bezoek aan Mount Charleston op het programma, het wordt ook de laatste trip met de camper, voor de inwoners van Las Vegas is Mount Charleston ’s winters het dichtbij gelegen skigebied en ’s zomers is het een schitterend hike en kampeer gebied wat nog wat verkoeling kan bieden tijdens de hete zomerdagen.

Wij zitten er dus een beetje tussen in, hoewel er nog behoorlijk wat sneeuw ligt op verschillende plaatsen zijn de skipistes al wel sneeuwvrij, voor het kampeerseizoen is het nog aan de vroege kant maar ondanks dat zien we toch al verschillende campers op de campgrounds staan, in chalets die men kan huren zijn ze volop bezig om ze seizoenklaar te maken, verder is de berg tijdens ons bezoek redelijk uitgestorven.

Een bezoek aan het visitorcenter leert ons dat de meeste trails erg lang zijn (verschillende zijn voor meerdaagse hikes) en ook dat er door ijsvorming op de trails er nog veel gesloten zijn, de enige redelijk qua afstand voor ons is ook nog gesloten, de enige die open is blijkt een soort nature trail te zijn waar dus uitleg middels bordjes wordt gegeven over de omgeving en planten die er groeien.

We beperken ons dus tot de viewpoints en hun korte loopje om er te komen zo krijgen we toch een aardig beeld van deze omgeving.

Het is boven nog best fris zo in korte broek en t-shirt, voor een hike hadden we toch eerst wel om moeten kleden.

Jammer dat door het vele fijne stof/zand wat in de lucht zit de vergezichten richting de beneden gelegen desert vertroebelt wordt een flinke regenbui zou hier uitkomst bieden.

Op de terugweg kunnen we eenmaal een flink stuk gezakt nog een aantal mooie cactussen fotograferen ook een veld met schitterend bloeiende Indian Paintbrush komen we nog tegen, die bloeien dit jaar trouwens met veel rodere kleuren dan andere jaren toen ging het meer richting oranje.

Via de I-15 naar de zuidkant van Las Vegas gereden waar we nog een paar uur in het Las Vegas Outlet Center hebben doorgebracht, vervolgens naar de campground gereden en de camper nog afgetankt, ’s avonds was het poets en inpak tijd want morgenochtend moeten we de campers inleveren.

Vandaag gereden: 136 mile.

Getankt: Las Vegas, 27.817 gallon á $ 3.559 en 20.297 gallon á $ 3.579

Campground: Sam’s Town RV Park, kosten $ 23,38 met 10% Good-Sam korting, full hook-up en (betaalde) Wifi.

 

Dag 30 dinsdag 6 mei 2008 Las Vegas

 

Vandaag is onze laatste volle dag in Amerika, we beginnen op het gemak met een ontbijtje de koffers en tassen zijn gisteravond al grotendeels ingepakt dus dat is nu zo klaar, we stoppen gelijk alle bagage in de trailblazer wat met wat pas en meetwerk lukt. Daarna de laatste schoonmaakwerken aan de campers zoals de vuilwatertanks legen, waarbij wij ook altijd de gewoonte hebben om die nog even te spoelen zodat ook de laatste restjes er uit zijn.

Omdat we eigenvervoer hebben hoeven we de campers pas om 11:00 uur in te leveren, wil men met de shuttlebus van Road-Bear dan moet men voor 10:30 inleveren.

Tegen 10:30 rijden we naar het verhuurstation waar we dan ook de laatste zijn die nog een camper in komen leveren.

Op het gemak met een medewerker van de verhuurder de camper langs en doorgelopen, vooral aan de binnenkant waren we nog wel even bezig er waren nogal wat kleine gebreken en tekortkomingen en die moeste natuurlijk allemaal opgeschreven worden zodat die gemaakt konden worden voordat er weer iemand mee weg kon.

Na ook de financiële zaken te hebben afgehandeld, LP-gas generator uren en extra mijlen gingen we rond 11:30 op weg naar ons hotel voor de laatste nacht.

We hadden gisteravond via internet twee kamers geboekt bij Hooters Hotel en Casino, deze ligt aan Tropicana Ave. op loopafstand van de Strip, daar aangekomen waren de kamers al beschikbaar dus de spullen die we nog nodig hebben uit de auto gehaald en op de kamers gebracht en ons een beetje opgefrist.

Rond 13:00 zijn we naar de Strip gelopen waar we verschillende casino’s bekeken hebben en rond 20:00 waren we weer (met versleten voeten) terug in het hotel waar we eerst de voeten even verfrist hebben om nog een hapje te gaan eten.

Rond 23:00 ging het licht uit.

Vandaag gereden: 0.9 mile met de camper, trailblazer ???

Campground: geen Hooters Hotel&Casino

 

Dag 31 woensdag 7 mei 2008 Las Vegas / Chicago / Amsterdam

 

Rond 07:00 wordt er op de deur geklopt, Jan, of we al klaar zijn, niet dus we liggen nog in bed, waarschijnlijk de wekker niet gezet of in het onderbewustzijn uitgezet. Vlug uit bed, even een kattenwasje (voordeel van ’s avonds douchen) en naar beneden. Onderweg naar de auto nog vlug een beker koffie gescoord en op weg naar de autoverhuur terminal waar alle verhuurders onder 1 dak zitten met een gezamenlijke shuttlebus. Daar gaat alles zeer vlot, auto neerzetten (wel bij de goede verhuurder) bonnetje ontvangen, koffers uitladen en naar de wachtende shuttlebus waar een zeer kordate dame de koffers aanpakt en in de rekken zet, wel vraagt ze of we er soms een lijk in hebben zitten omdat ze zo zwaar zijn, nee alleen vuile was 

Bij de terminal worden de koffers weer door de dame uitgeladen en worden we zeer vriendelijk bedankt voor de ruime tip, iets wat we helaas veel mensen niet zien doen. In de terminal worden we door een medewerkster van United naar de elektronische incheck computers gestuurd waar we zelf onze boardingcard kunnen printen zodoende ontlopen we een hele lange rij met mensen die nog meteen papieren ticket moeten inchecken. Ook de security gaat heel vlot zodat we ruim de tijd hebben om nog een ontbijt te nemen wat ook wel nodig is want op de eerste vlucht krijgen we behalve een beker drinken niets.

Het vliegtuig wordt op tijd van de slurf weggeduwd mar moet dan nog even wachten om naar de startbaan te mogen, iets wat Marjan de kriebels geeft want zo begon het vorig jaar ook, deze keer mogen we wel weg en wordt door de piloot gelijk al aangegeven dat het een bumpy vlucht zal worden door het slechte weer wat hier en daar onderweg zit, ondanks dat slechte weer houden we toch heel de vlucht zicht op de grond wat de vlucht alleen maar mooier maakt. Aangekomen bij Chicago worden we in eerste instantie in een wachtrij gezet zodat we wat rond cirkelen voordat we mogen landen. Tijdens dit cirkelen hebben we wat meer turbulentie zodat je hier en daar wat oe en ah kreetjes hoort maar we maken toch een perfecte landing.

Even van terminal wisselen en drie kartier later konden we gaan boarden voor de vlucht naar Amsterdam, zo te horen zaten er voornamelijk Nederlanders op deze vlucht, ik heb tenminste weinig Engels horen praten behalve dan door het cabinepersoneel. Het eten op deze vlucht was slecht, verbrand, niet warm, en de boter volledig gesmolten, het ontbijt werd veel te laat uitgedeeld en dus kwamen ze al vlug alles weer ophalen omdat we gingen landen. Je kan merken dat de airlines het moeilijk hebben er wordt flink op het personeel bezuinigd, waar er vroeger een man/vrouw of 8 in economie liepen moeten ze het nu met 4 doen, dat heeft natuurlijk gevolgen voor de serves die geboden wordt.

Om 9:00 uur raakten de wielen Nederlandse bodem en om 9:15 kon het lange wachten aan de bagageband beginnen, de eerste koffer die op de band verscheen was er 1 van Jan en Marjan maar daarna ging het minder vlot, de laatste tas van Jan en Marjan was ook een van de laatste die op de band kwam zodat we ruim een uur kwijt waren voordat alles compleet was. Ook het feit dat ze op schiphol tegenwoordig 3 vluchten op 1 band gooien helpt hier niet aan want je staat al vlug met 4 á 5 honderd man/vrouw op je koffers te wachten. De douane was een makkie, er stond geen mens, we hadden al gezien dat de bagageband naast de onze waarschijnlijk een risicovlucht was want die was rondom afgezet met geel waarschuwingstape en daar wemelde het van de douane en politie waarbij er zelfs een aantal met geweer stonden.

Na afscheid te hebben genomen van Jan en Marjan zijn we naar de vertrek terminal 3 gelopen en daar naar buiten gegaan daar even met Paula gebeld die was inmiddels al bij terminal 2 dus stond ze even later voor onze neus, alle spullen ingeladen en naar Zaandam gereden waar onze auto bij Paula en Jos voor de deur heeft gestaan tijdens onze reis, koffers overgeladen in onze eigen auto en bij Paula nog een lekker bakje koffie gedaan en een deel van onze avonturen verteld.

Tegen 12:00 uur zijn we dan richting Zeeland vertrokken waar we rond 14:15 weer onze eigen oprit opdraaide en gelijk begroet werden door drie katten die wel eens lekker over de kop gekroeld wilden worden.

’s Middags de planten in en buiten de kas water gegeven, door het koele weer stonden veel cactussen net in bloei wat weer een mooi gezicht is. Om 22:00 ging het licht dan toch echt uit.

Epiloog.

Totaal gereden met de camper 5017 mile waarvoor we 561.467 gallon brandstof nodig hadden dat is dus 8.935521mile op 1 gallon, gemiddeld waren we $ 3,439 per gallon kwijt.

Alles bij elkaar met alle voertuigen komen we aan een kleine 5700 mile deze reis.

 

Epiloog

 

Dit was een camper van fabriek naar verhuurstation breng reis dus wil ik nog even wat puntjes hierover noteren.

Zoals verwacht gingen er een aantal dingen kapot (het is nieuw en nog niet op de weg geweest dus dat kan zeker gebeuren maar een aantal mankementen zouden toch niet moeten kunnen naar ons idee.

Campergedeelte:

Raam boven bank en in slaapkamer ging van slot en liep open tijdens het rijden.

De tafel in de dinette was erg wankel en veel te hoog, kleine kinderen kunnen er niet aan eten.

In de bank van de dinette zaten een aantal schroeven die niet weggewerkt cq vergenoeg ingedraaid waren, dat zou verwondingen kunnen geven.

In het plafond van de slaapkamer zat een scheur en in 1 van de wanden een beschadiging doordat er iets tegenaan gevallen was.

2 van de 3 nachtblinden in de slaapkamer vielen steeds dicht.

De aluminium jaloezie in de keuken was alleen met geweld omhoog te krijgen.

De hordeur moest met een grote klap in het slot getrokken worden.

Een van de kastdeuren boven de keuken ging in (bijna) elke bocht open.

De douchedeur viel er al na 200 mile uit, de schroeven waren gewoon afgebroken.

De rubbers van het gasstel waren gescheurd waardoor het erg rammelde.

Het bed was veel te zacht en veel te hoog.

De (schoon) waterslang lekte op iedere campground.

De airco was niet berekend op de grote van de camper, na 4 uur was het nog niet voldoende afgekoeld.

Aan de buitenkant zat het (schoon)water inlaatpunt recht boven het elektrische aansluitpunt, met een lekkende slang niet echt een veilige situatie.

Verder ontbraken een drukregelaar voor het water die men kan gebruiken als de campground een hoge waterdruk heeft waardoor de waterleidingen in de camper kunnen beschadigen, een 20 naar 30 amp verloopstekker die men soms op oudere campgrounds nodig heeft, een waterpasje om de camper een beetje vlak te kunnen zetten zodat men niet met het hoofd naar beneden slaapt en is ook beter voor de koelkast, een wc borste en een dweilstok zodat men niet op de knieën moet dweilen.

Het aantal stopcontacten is te weinig, zeker in het woongedeelte.

Voor twee personen was het genoeg maar als men met acht man is (dat kan volgens de verhuurder) is de kastruimte binnen veel te weinig.

Naar ons idee en de medewerker van Road-Bear bevestigde dit, dit was een camper die zeer slecht afgewerkt en nagekeken was.

 

Het auto gedeelte (Ford):

De cruise control werkte niet goed, men verloor 5 tot 7 mile aan snelheid voor hij bijsprong en tijdens het dalen remde hij onvoldoende op de motor.

De twee elektra aansluitingen (voor o.a Tom-Tom) zaten zodanig dat de chauffeur ze raakte als de versnelling werd ingeschakeld (stuurpook)

Het plastic om de vloerbedekking te beschermen laat gemakkelijk los en bleef dan onder de schoenen plakken wat voor de bestuurder gevaarlijk kan zijn.

De veiligheidsgordel aan de bestuurders kant rolde niet automatisch op omdat met de cabine te kort had afgesneden waardoor de gordel niet recht zat en bleef hangen.

De stoelen waren niet comfortabel, te zacht, slechte zit, kunstleer wat aan de benen plakt en er zat geen hoofdsteun op.

Het Ford gedeelte leek ons een oud model te zijn wat vanwege de (goedkopere) prijs gebruikt was.

Algemeen en inventaris:

De inventaris van de camper heeft borden, bekers en bestek voor een volledige bezetting (8 personen) dit is lekker ruim zodat men bezoek niet hoeft te vragen zijn/haar eigen spullen mee te brengen. Ook zitten er stenen bekers en glazen van glas in, de borden waren van een hele harde kunststof en zeer prettig om van te eten.

In de keukenkasten/laden lagen antislipmatjes wat schuiven van de spullen voorkomt.

Er zit standaard een gasaansteker, zaklamp, koffiezetapparaat en broodrooster bij de inventaris (een iets langer snoer zou wel fijn zijn).

Het beddengoed was voldoende maar handdoeken waren er te weinig en erg klein.

Het (schoon)waterinlaatpunt is een goede uitvinding, je hebt maar 1 punt meer waar je zowel je rechtstreekse landlijn als je tankvulpunt heb, men moet alleen een knopje omzetten, hierdoor heb je geen problemen meer met een te korte slang of de camper moeten draaien om de tank te vullen.

De luifel zal voor verschillende mensen een welkome aanvulling zijn maar voor ons had het weinig toegevoegde waarde, omdat we meestal redelijk laat in de middag op een campground komen is het niet meer de moeite om hem uit te vouwen (we hebben hem 3 X gebruikt). Zeker tijdens het achteruitrijden geeft de (ingeklapte) luifel een flinke zichtbeperking op de rechterachterkant van de camper.

De enorm grote opberg ruimte aan de achterkant van de camper (onder het bed) kan zijn voordelen hebben als men grote stukken kwijt wil maar vonden wij erg ongemakkelijk, het gaat ten kosten van een erg hoog bed binnen, en doordat het zo groot is kan men (kleinere) spullen niet vast zetten waardoor ze door heel het bagageruim slingeren, hierdoor hadden we twee keer een lekke 3 gallon drinkwatercontainer. Ook is deze ruimte alleen van buiten af te bereiken.

De algemene afwerking/uitstraling geeft een wat goedkope indruk doordat de wielen in een crème kleur gespoten zijn in plaats van de mooie verchroomde wielen die je onder andere campers ziet zitten.

 

home