Dag 15 maandag 24 september Milton ON > Port Huron MI
Voor vanmorgen waren we door een bekende Belgische uitgenodigd voor het ontbijt, we rijden dus eerst naar Oakville een klein half uurtje van de campground onderweg wat roadwork maar geen oponthoud.
Iets na 80:00am parkeer ik de camper op de oprit, past net niet, neus tegen de garagedeur en de kont nog net een half metertje over het voetpad.
Na een hartelijk ontvangst schuiven we aan voor een heerlijk ontbijt, wat door het vele bijpraten lekker lang duurt het is dan ook al 10:00am geweest als we afscheid nemen van Elke en onze weg vervolgen.
Elke nogmaals dank voor de gezellige morgen en voedzame maaltijd en niet alle dropjes gelijk op eten.
Ondanks dat T-T ons naar de Hwy-407 wil hebben houden wij de route naar Hwy-401 aan, de 407 is een tolweg en naar we van Elke begrepen ook nog een behoorlijk dure tolweg, eenmaal op Hwy-401 zetten we een westelijke koers in.
We maken nog een zijstap naar Kitchener maar kunnen daar jammer genoeg de door Elke genoemde winkel niet vinden dus maken we rechtsomkeer, wel stoppen we nog even om te tanken zodat we in ieder geval genoeg brandstof hebben om Amerika te bereiken we waren CA$ 1,254 per liter kwijt wat op zo’n $ 4,856 per gallon komt.
Hwy-401 west blijven we volgen tot vlak bij London, daar pakken we Hwy-402 op die naar de Canadees/Amerikaanse grens gaat.
Net voorbij London gaan we van de hyway af voor de lunch we stoppen bij een Tim Hortons waar we al veel goede berichten over gehoord hebben, de lunch was prima maar de ijskoffie heeft niet onze voorkeur, naar ik via een Canadese camperblogger gelezen heb is de normale koffie wel goed en een stuk goedkoper dan de Starbuck.
Omdat we wat problemen hebben met het vinden van een (betaalbare) campground in de buurt van the Pinery Provincial Park (ruim CA$ 60,00 voor een nacht vinden we te gortig) hebben we besloten om vandaar al terug te gaan naar Amerika.
We maken nog een zijstap om bij Oil Springs het museum over de eerste Canadese oliebron te bezoeken, T-T heeft weer een kortere route gevonden maar jammer genoeg is er weer een detour door roadwork zodat we uiteindelijk toch ongeveer de normale route rijden.
Dit is het eerste stuk van Canada wat vlak is, er is dan ook veel landbouw en veeteelt, de gewassen zijn grasland, maïs en een gewas wat ik niet ken, men laat het volledig afsterven voordat met het gaat oosten met een combine, ik denk dat het sojabonen (voor veevoer) zijn maar ben daar nog niet achter kunnen komen.
Via Petrolia en Oil City rijden we naar Oil Springs (wat zouden ze hier onder de grond vinden) het museum is vlot gevonden, we parkeren op het (kleine) parkeerterrein, als je naar de grote van dat terrein kijkt komen er niet veel bezoekers, en lopen wat op het buiten terrein rond niet echt mooi erg vervallen spullen en de informatie borden zo dichtbij de objecten gezet dat ze altijd in de weg staan voor een foto, na een half uurtje hebben we het wel gezien en zetten koers naar Sarnia.
T-T heeft weer een kortere route gevonden maar dat is voor een groot gedeelte dirt/gravelroad wel korter maar niet sneller, na een klein stukje zoeken we dan ook weer het asfalt op dat gaat wat vlotter.
Bij Sarnia gaan we Hwy-402 west weer op en komen zo bij de Blue Water Bridge die ons na het betalen van $ 3,25 tol weer in Amerika brengt en wel in Port Huron.
Na de brug wacht de Amerikaanse grenspost en sluiten we aan in de rij waar ook RV’s door kunnen/mogen met vier auto’s voor ons zijn we vlot aan de beurt, de auto voor ons moet de koffer open maken dus zijn we benieuwd wat ze bij ons willen.
Eerste vraag: is de camper van jezelf? nee is een rental, waar heb je hem opgehaald? Linden NJ, met hoeveel personen zitten je in de camper? Twee hoe lang waren je in Canada? vanaf zaterdag wanneer kwam je Amerika binnen? september tien, wanneer gaan je weer weg? oktober negen, hebben je vlees,fruit of groenten in de camper? Nee, wat hebben je aan drinken bij jullie? Water en limonade, oké fijne reis verder, en dat was het alles bij elkaar nog geen vijf minuten en WE ARE BACK IN THE USA.
Hwy-402 west wordt in Amerika de I-94 west die we na 1,6 mijl al weer verlaten want daar ligt onze campground voor vannacht.
Gemakkelijk te vinden want onderaan de afrit rijdt men er zo bovenop, een plekje gevraagd en konden kiezen dicht bij de restroom of wat meer naar achteren, voor de laatste gekozen omdat die plekken verder van de interstate afliggen en dus stiller zijn, naar onze plek gereden en daar zag ik dat de aansluitingen gedeeld worden door twee campers, niet erg maar onze plek was net aan de verkeerde kant waardoor de kabels te kort zijn om aan te sluiten, even terug naar het kantoor en om de naast gelegen plek gevraagd, was geen enkel probleem.
We hebben vandaag de hele rit een harde wind gehad die schuin op de kop zat het was daardoor ondanks dat het voor 95% interstate was een vermoeiende rit, dat zowel op Hwy-401 als 402 heel veel vrachtverkeer zit speelt daar ook bij mee, want ook van die passerende grote jongens krijgt de camper flinke klappen.
Heb na aankomst op de campground dan ook een half uurtje op bed gelegen om even te ontspannen.
Gereden: 222,3 mile
Getankt: Kitchener ON 21,066 gallon á $ 4,856 omgerekend van liters naar gallon en CA$ naar $ de pompprijs was CA$ 1,254 per liter en er is 79,745 liter getankt
Campground: Port Huron Township Park, kosten $ 23,00 met water en stroom en zeer slecht werkende wifi.
Dag 16 dinsdag 25 september Port Huron MI > Hampton MI
We waren vandaag wat vroeger uit bed dan gewoonlijk, waarschijnlijk door de koude nacht, de kachel gaat dan ook gelijk aan.
Het weer staat in ieder geval al beter aan dan gisterenavond, de wind is er uit en even later komt ook de zon tevoorschijn.
Na het ontbijt breken we op en maken ons klaar voor een dagje cruisen langs Lake Huron en het platteland van Michigan maar eerst moeten de voorraden aangevuld worden, er zit een Walmart supercenter op de route dus dat gaat zeker lukken.
Van de campground draaien we de I-94 oost op om er gelijk bij de volgende exit weer af te gaan, dat is even opletten want ze zijn volop aan de weg bezig ik denk dat deze grensovergang steeds drukker wordt en dat men de infrastructuur daarop aan het aanpassen is.
We zitten na de exit gelijk op de M-25 noord en deze zullen we de hele dag volgen, eerst krijgt ons huisje wat te drinken zodat we de hele dag door kunnen, op een gegeven moment zegt T-T dat we onze bestemming bereikt hebben maar geen Walmart te zien die ligt nog twee mijl verder wel zien we een Hobby Lobby dus die wordt even onthouden voor later.
Eenmaal de Walmart gevonden eerst de boodschappen doen, er zit een wireless center in deze Walmart maar die is nog gesloten, als we klaar zijn met de boodschappen is het inmiddels 09:00am geweest en ook het wireless center open.
We lopen naar binnen en leggen ons probleem voor, de medewerker is zeer gewillig maar heeft er naar ons idee net zoveel verstand van als wijzelf, wat hij ook probeert hij komt niet verder als dat Annie ook al kwam, na uurtje bedanken we hem voor zijn tijd en moeite om ons te helpen en geven aan dat we het in een T-Mobile store gaan proberen, dat lijkt hem ook de beste optie.
Even terug naar de Hobby Lobby winkel hier vinden we al vlug het scrapboekalbum waar Annie naar op zoek was ook enkele ander scapboekspullen verdwijnen in het karretje en ook in de kerstafdeling die hier al bijna volledig ingericht was vinden we nog wat leuke ornamentjes voor in de boom.
Nu kunnen we dan daadwerkelijk aan de rit van vandaag beginnen, de M-25 loopt over grote delen vlak langs Lake Huron uiteraard staan er tussen de weg en het meer ook hier een heleboel huizen maar er zijn ook verschillende “Roadsite Parkings” die aan de goede kant van de weg liggen en ook een trap hebben die toegang geeft tot het meer/strand.
Op de eerste plek waar we stoppen zien we al gelijk een groot schip varen die we ook thuis voorbij zien komen als we naar de boulevard in Vlissingen gaan, er varen op de grote meren schepen die net zo groot zijn als de grote oceaanreuzen die op de Maasvlakte hun lading komen halen/brengen.
We bollen rustig naar een volgende parking, hier gebruiken we ook gelijk even de lunch want het is inmiddels al weer 01:00pm geweest, we zien onderweg wel af en toe wat herfstkleur in de bomen komen maar veel is het nog niet.
We verruilen lange broek en fleecevest voor korte broek en t-shirt het is hier namelijk de omgekeerde wereld, hoe meer we naar het noorden rijden hoe warmer het wordt.
De M-25 is een erg rustige weg we komen bijna geen verkeer tegen ondanks dat zien we heel veel roadkill liggen, negenennegentig procent is Racoon (wasbeer) we hebben ze niet geteld maar ik denk dat we er vandaag toch een kleine vijftig hebben zien leggen , opruimen doen ze die dieren hier trouwens niet want we zagen ook een karkas van een deer liggen en dat was alleen nog maar beenderen en wat huid en dat terwijl we toch constant tussen woningen aan beide zijde van de weg reden, als er bij ons in de polder een kat wordt doodgereden hebben we binnen een dag wel tien meldingen en verzoeken om het dier op te ruimen.
De planning was om tot Harbor Beach te rijden maar omdat we gisteren al tot Port Huron waren gekomen rijden we een stuk verder, dat geeft bij Harbor Beach gelijk weer een detour omdat er een brug uit de M-25 ligt zo wordt vijf mijl kustweg ineens vijfentwintig mijl door de polder, hier zien we naast de gebruikelijke gewassen ook ineens suikerbieten staan en later op de dag rijden we in Sebewaing langs de suikerfabriek die was net aan het opstarten, denk ik, want er lag al een voorraad bieten op het terrein.
In datzelfde Sebewaing komen we ook de eerste en enige grote gele dubbele arch tegen van de hele dag we maken daar dan ook een stop om een Frappé te halen en gelijk de verslagen online te zetten, want dat ging gisterenavond niet op de campground
Het wifi signaal te zwak was en er daarom ook steeds uitvloog en de campground voor vandaag heeft helemaal geen wifi.
Wat we onderweg heel veel zagen bij de woningen waren bakken van gaas die aan de weg stonden kreeg eerst niet mee waar dat voor was, totdat ik in een van die bakken een vuilniszak zag, men doet daar zijn vuilniszakken in zodat de Racoons en andere dieren er niet bij kunnen om het eetbare spul er van tussen te halen.
We gaan naar onze overnachtingsplaats de campground is vlug gevonden hij zit helemaal aan het eind van een doodlopende weg, er naast ligt nog een parkeerterrein voor dagrecreatie maar verder is er niets in de omgeving.
Net als gisteren een campground die onder de gemeente valt, deze is wel een stuk mooier, alle wegen in asfalt en de plekken voor de campers in beton dus zeker vlak, net als gisteren zitten de aansluitpunt bij elkaar voor vier plekken dus even opletten welk plek we nemen zodat onze kabel en waterslang lang genoeg zijn om aan te sluiten, de restrooms zien er zeer goed uit.
Na het betalen van het wereldse bedrag van $ 17,00 mogen we zelf een plek uitzoeken, camper op zijn plek en stoeltjes naar buiten het is hier keurig weer.
De campgrounds die onder de townships vallen zijn zeker de moeite waard om te overnachten, mooie campgrounds voor een zeer schappelijke prijs het enige wat ze missen is een laundry en wifi.
Gereden: 163,8 mile
Getankt: Port Huron MI 25,069 gallon á $ 3,989
Campground: Hampton Township Park, kosten $ 17,00 met full hookup
Dag 17 woensdag 26 september Hampton MI > Zeeland MI
De temperatuur was afgelopen nacht een stuk aangenamer dan de nacht er voor, een kachel was vanmorgen dan ook niet nodig, na het ontbijt vertrekken we richting Grand Rapids MI.
T-T brengt ons het eerste stuk weer dwars door het boerenland wel blijft hij deze keer alleen maar asfaltwegen volgen, uiteindelijk draaien we de I-75 zuid op, bij Flint gaan we de I-69 west op.
Tussen Flint en Lansing gaan we van de interstate af om te tanken daar vinden we een pomp die $0,10 korting geeft als men cash betaalt een ander pomp geeft ook korting maar dan moet men eerste een wasbeurt voor de auto kopen dus daar hebben we niets aan, terug de interstate op gaat hier niet, de oprit ligt er uit dus worden we over een parallelweg naar de volgende gebracht.
Bij Lansing ruilen we de I-69 in voor de I-96 west “en nee het bord hing niet ineens op zijn kop”.
We zien onderweg de herfstkleuren gelukkig niet alleen terug komen maar ook feller worden dit blijft hopelijk zo de komende weken.
Bij Grand Rapids gaan we de M-11 west op, dit kan je wel de winkelstraat van Grand Rapids noemen een en al winkelcentra en Malls, we gaan eerst naar de Centerpointe Mall, hier vinden we een en ander bij Jo-Ann’s de ander winkels laten we zitten omdat men hier volop aan het verbouwen is, de winkels zijn wel open maar het is er een bende, volgende stop zou het Woodland Shopping Center zijn maar een rondje over de verschillende parkeerterreinen laten geen interessante winkels zien dus gaan we de M-11 een stukje terug want aan de andere kant van de weg hadden we wel een paar leuke winkels gezien.
Eerst naar Dollar Tree en Michael’s, die laatste heeft niets voor ons en mede omdat ik een hongerklop krijg zijn we hier zo weer buiten, even de straat over om bij de Subway een footlong te halen zodat ik weer opknap.
De laatste hier is de Hobby Lobby en daar wordt ook weer een en ander ingeslagen, T-T krijgt het adres van de campground maar dan wel via Rivertown Crossings een hele mooie mall in Grandville een van de voorstadjes van Grand Rapids.
Deze mall heeft Annie gisteren uitgezocht opdat daar een T-Mobile shop in zit, het bleek zo’n standje te zijn die je overal in de malls vindt maar wel met heel kundig personeel, we leggen ons probleem voor en binnen vijf minuten lopen we naar buiten met een werkende hotspot we kunnen nu dus ook onderweg op internet.
Er scheen een of ander vinkje niet goed te staan waardoor het niet werkte, geen idee hoe en wat, want ik heb helemaal geen verstand van dat soort dingen en laat dat wijselijk aan Annie over.
Dit probleem de wereld uit moeten we aan het volgende gaan werken, er liggen bijna geen schone kleren meer in de kast dus er moet hoog nodig gewassen worden, hiervoor gaan we even naar huis ( mocht je willen) we gaan naar het plaatsje Zeeland MI voor de overnachting op Dutch Treat Camping, daar aangekomen vraag ik of naar aanleiding van de naam we ook Dutch kunnen praten maar dat gaat niet lukken volgens de dame, haar grootouders komen wel uit Nederland, maar zij heeft nooit Nederlands leren spreken.
Als we aangeven dat er zeer nodig gewassen moet worden mogen we een plekje uitzoeken dicht bij de laundry, we kiezen een plek waar de camper met de voorkant richting het gebouw, waar restrooms en laundry in zitten staat zo schijnen de lampen van dat gebouw niet op de achterkant waar de slaapkamer zit.
De camper op zijn plek aansluiten en vuilwatertanks legen en dan met twee zeer volle waszakken naar het gebouw waar de wasmachines staan, het blijken drie volle machines te zijn.
Een uurtje later is alles weer schoon en droog en dat voor het totaal bedrag van $ 7,75, we kunnen er weer ruim een week tegen.
Terwijl de was draait zitten we lekker in de zon, want ook hier zijn de temperaturen aangenaam tot de zon achter de bomen verdwijnt dan koelt het redelijk vlug af.
Gereden: 196,9 mile
Getankt: Perry MI 25,648 gallon á $ 3,899
Campground: Dutch Treat Camping, kosten $ 28,00 met full hookup en wifi.
Dag 18 donderdag 27 september Zeeland MI > Sleeping Bear Dunes NL
Vanmorgen zijn we eerst naar Holland MI gereden voor wat boodschappen, als we wegrijden bij de Walmart zien we aan de overkant van de US-31 Holland Village liggen we besluiten er even een bliksembezoek af te leggen.
We weten dat het een toeristtrap is maar datgene wat we gezien hebben slaat alles.
De parking is wel heel erg leeg alleen bij de winkels staan wat auto’s, we lopen naar de ingang daar staat een bordje dat het themapark gesloten is en om 10:00am open gaat, omdat het net 10:00am geslagen heeft op de klokkentoren waar ook de ingang is wachten we even, ondertussen lezen we een formuliertje wat de kinderen meekrijgen als ze het park ingaan en daar een aantal vragen moeten beantwoorden.
De eerste vraag roept gelijk al vraagtekens op “Hoe heet de persoon die Holland redde van een watersnood door zijn vinger in het gat te steken”er waren vier antwoorden mogelijk: 1. Koningin Beatrix. 2. Pieter. 3. Mr.T en de vierde ben ik kwijt maar Hansje Brinker stond er in ieder geval niet tussen dus de geschiedenis wordt hier opnieuw geschreven.
Er komt niemand dus voelen we eens aan de deur die is open dus lopen we naar binnen gelijk komt er een dame naar ons toe die zegt dat ze gesloten zijn, klopt tot 10:00am volgens het bordje bij de kassa, nee we zijn helemaal gesloten er komt alleen een bus met bezoekers, ook goed dan gaan we verder.
We kijken nog wat aan de buitenkant rond en dan valt het mij op dat bijna alles winkeltje die bij het themapark horen de Nederlandse driekleur boven de deur hebben, mooi zou je denken maar niet als daar dan in het witte stuk “OPEN” in staat zo ga je niet om met de vlag van het land waar je park aan gewijd is zeker niet als je er zelf een heel vlaggenprotocol op nahoud voor je nationale vlag, wil de reacties wel eens zien als wij de Stars & Stripes gebruiken om aan te geven dat de winkel open is door dat er in grote letters op de zetten.
We zetten maar vlug koers naar het noorden want dit is een aanfluiting.
De US-31 noord op die we zullen volgen tot Manistee, bij Ludington tanken we nog even en eenmaal voorbij Mantistee zoeken we de M-22 noord op, de US-31 is gewoon een freeway maar omdat er al behoorlijk wat herfstkleur te zien is niet echt saai om te rijden.
De M-22 loopt dichter langs de kust van Michigan Lake en bied ook weer de mogelijkheid om op verschillende Roadsite Parkings een blik op het meer te werpen, we maken nog een zijstapje naar Point Betsie waar een vuurtoren staat daar zijn ze bezig met het bouwen van een nieuw huis dus kunnen we er niet dichtbij komen, via het strand lukt het nog wel om een paar foto’s te maken.
Op dat strand staan verschillende wanden van damwandplaten waarschijnlijk om verdere afkalving van het strand te voorkomen want de vuurtoren komt wel heel dicht bij het water te staan.
We gaan weer verder en komen in het eerste deel van Sleeping Bear Dunes National Lakeshore met onder andere de Platte River we maken weer en zijstap om bij Platte Lake te komen dat valt niet mee maar lukt uiteindelijk bij een plek waar men zijn boot te water kan laten, na wat foto’s rijden we terug nar de M-22 en komen uit in Empire daar stuurt T-T ons naar rechts en zegt dat we onze bestemming hebben bereikt blijkt dat het adres wat men voor de campground krijgt het adres van het visitorcenter is gelukkig kunnen ze ons daar prima verder helpen en krijgen we ook een kaart van het park.
We gaan nog een klein stukje verder over de M-22 en gaan dan de M-109 noord op deze weg gaat weer door het park, omdat de dienstdoende ranger bij het visitorcenter aangaf dat er genoeg vrije plekken waren op de campground besluiten we om eerst een deel van het park te bekijken, we draaien de Pierce Stocking Scenic Drive op en betalen daar de $ 10,00 intreegeld goed voor zeven dagen parkbezoek.
Een prachtige oneway rit met mooie uitzichtpunten waar we Little en Big Glen Lake, de duinen en Lake Michigan vanuit verschillende hoeken te zien krijgen, nu zijn wij behoorlijk hoge duinen gewent, want waar wij wonen vindt je de hoogste duinen van Nederland maar die vallen toch in het niet bij de duinen die we hier zien.
Ook hier heeft men last van afkalvende duinen door wind en water, er is dan wel geen getijde zoals bij ons maar als het stormt komen ook hier meters hoge golven voor die voor de nodige duinafslag zorgen, de duinen aan de meerkant zijn zo stijl dat er door de onderspoeling van de golven regelmatig hele stukken naar beneden schuiven.
We rijden op het gemak naar de campground, als we daar aankomen is het kantoor gesloten (04:00PM) normaal gesproken vindt je dan envelopjes waar je het campground geld in kan doen maar er is niets te vinden, er hangt wel een box waar ze in horen te zitten maar die is leeg en de paal waar je de envelopje in moet doen is middels een houten kolom afgesloten.
We besluiten om dan maar de campground op te rijden en een vrije plek te zoeken mogelijk komt er in de loop van de avond dan een camphost langs dat hebben we al vaker meegemaakt.
De hele campground ligt in het bos dus een open plek zoeken heeft geen zin, we vinden een mooie vlakke plek en parkeren ons huisje en schuiven de slide’s naar buiten, het is redelijk koel hier dus buiten zitten komt niets van.
Het is hier helemaal back to basic, je hebt een plek en dat is het er staan hier en daar wat pittoilets en een paar kranen waar je water kan tappen, wat er wel staat is een aanhanger die dienst doet als automatische 24/7 kampvuurhout verkooppunt, je stopt aan de achterkant een $ 5,00 of 5 $1,00 biljetten in een sleuf en er komt een bundel hout uit een klep dit is de eerste keer dat we zo’n ding tegenkomen.
Men is hier trouwens als de dood voor allerlei vreemde insecten die de bomen kunnen bedreigen want behalve het hout uit die kar of hout gekocht bij een paar plekken langs de weg die de goedkeuring van het park hebben mag men geen ander hout meebrengen om een kampvuur te maken.
Gereden: 194,3 mile
Getankt: Ludington MI 25,516 gallon á $ 3,919
Campground: D.H. Day campground (National Forest), kosten $ 12,00 geen hookup.
Dag 19 vrijdag 28 september Sleeping Bear Dunes NL > St. Ignace MI
We waren om 07:30 uit bed en om 07:40 kwam de camper al in beweging, de generator mag hier pas na 09:00 gebruikt worden dus zoeken we een parkeerplek buiten het park om het ontbijt te maken, we zijn nu eenmaal luxedieren die graag een geroosterde boterham en verse koffie voor het ontbijt willen.
Dit was trouwens onze goedkoopste overnachting, was het toch al geweest met die $ 12,00 maar er is geen camphost meer langs geweest en het kantoor was nog gesloten toen we wegreden.
Zo vroeg rijden geeft ook meer kans op wildlife, we zien verschillende keren Deer langs de kant van de weg staan één keer zelfs midden op de weg maar door de lage snelheid die ik (meestal) aanhoud kan die op haar gemak de kant in voor ze aangereden wordt.
We maken weer verschillende zijstapjes om naar een meer(tje) te rijden, zo vroeg op de morgen zien we bij de eerste meren een nevel over het water trekken of uit het water opstijgen, zodra de zon op het water schijnt is die nevel niet meer zichtbaar.
Ook voor de fall foliage maken we weer meerdere stops.
We volgen de M-22 noord tot Northport, daar maken we een omweg om er helemaal op de punt van het vaste land een vuurtoren te bezoeken, vergeefse moeite dat hij in een State Park staat is niet zo erg maar hij is alleen toegankelijk tussen 12:00 en 04:00pm, dit stond op het bord bij de parkingang misschien handig als men dat ook op de wegwijzer in Northport zou zetten.
Meer naar het noorden kan hier niet dus de M-22 noord wordt hier M-22 zuid, reden we langs Lake Michigan naar boven in zuidelijke richting rijden we langs Grand Traverse Bay.
Je kan zien dat het vrijdag is, want in vele tuinen heeft men weer een yardsale of te wel je schuur leegruimen en zien dat aan de passanten te verkopen in plaats van op een aanhangwagen laden en naar de milieustraat te brengen, bij de meeste zou je geld toe moeten krijgen, als je wat meeneemt pure troep in 99% van de gevallen.
In Traverse City komen we de US-31 weer tegen alleen is het hier geen freeway meer maar een gewone tweebaansweg, Traverse City is en van de grootste plaatsen in deze regio je kan dat zien aan het winkel aanbod maar ook aan de brandstofprijzen, die ligt al vlug tien tot vijftien dollarcent lager dan in de kleine plaatsjes waar we doorkwamen, de tank wordt hier dan ook afgevuld.
We volgen de US-31 en gaan nu weer noord langs de andere kant van Grand Traverse Bay en komen door een heleboel leuke en ook en paar hele dure plaatsen, Bay Shore is zo’n plaats met grote jachthaven, verschillende golfbanen en campgrounds waar men minimaal $ 85,00 per nacht moet aftikken voor een plekje (heb dit even nagezocht op de RV Park Review Site).
Er zijn langs deze weg jammer genoeg maar een paar Roadsite Parks en op een daarvan gebruiken we de lunch.
We naderen langzaam maar zeker de Straits of Mackinac die Lake Michigan en Lake Huron met elkaar verbind, er gaat maar één brug over dit stuk water de Mackinac Bridge of Migthy Mac zoals de locals zeggen, een tolbrug ( $10,00 voor de camper) die Lower en Upper Michigan middels de I-75 met elkaar verbind.
Lake Michigan is trouwens het enige meer van de grote meren wat volledig in Amerika ligt de andere worden allemaal door zowel Amerika als Canada begrenst.
Er wordt volop aan de brug gewerkt waardoor er in beide richtingen maar één rijstrook beschikbaar is, gelukkig is het niet druk dus kunnen we met de normale snelheid “45 m/u voor de brug” doorrijden betalen aan de noordkant (Upper Peninsula) en gelijk de eerste afrit naar St. Ignace waar onze overnachtingsplek is.
De campground is vlug gevonden en de eigenaar voorziet ons naast een plek voor twee nachten ook van de nodige informatie over het stadje en de ferry mogelijkheden naar Mackinac Island wat voor morgen op de planning staat.
Over de roadworks gesproken dat ze hier niet kinderachtig met straffen wisten we al, dubbele boetes bij snelheidsovertredingen zijn er al jaren, maar als je een ongeluk veroorzaakt waar een wegwerker bij betrokken is die men verwond of dood is een boete van $ 7.500 en 15 jaar cel een normale straf in ieder geval in Michigan zie je dat overal op de borden aan het begin van de wegwerkzaamheden staan.
Er zijn verschillende bedrijven die een ferrydienst onderhouden naar Mackinac Island zowel vanuit St. Ignace als vanuit Mackinaw City aan de ander kant van de brug ze bieden ook allemaal een gratis shuttlebus aan van en naar de verschillende hotels en campgrounds dus de camper blijft morgen mooi op zijn plek staan, in de loop van de middag even gebeld met een van de bedrijven om de shuttle te regelen.
We hebben een bedrijf gekozen wat ook nog een kleine omweg maakt en tot onder de Migthy Mac vaart in deze tijd van het jaar maar één keer per dag dus die afvaart geboekt.
Wat we vandaag maar ook gisteren veel gezien hebben zijn enorm veel boomgaarden voornamelijk kersen en appels en dan voornamelijk om te verwerken in conservenfabrieken.
Waar men in Nederland tegenwoordig een boomgaard al na een jaar of tien vijftien rooit en opnieuw plant vaak met nieuwe rassen zien we hier boomgaarden die aan de grote van de bomen te zien al vele tientallen jaren oud zijn, geen idee of men machinaal oogst maar als het handwerk is zal het door de grote en vorm van de bomen veel arbeidskracht vragen met het nodige klim/ladderwerk.
Ook druiven worden hier veel gekweekt we hebben al heel wat winery’s gezien vele met proeflokalen.
We hebben nu een werkende hotspot en dan zitten we ineens in een gebied waar T-Mobile geen dekking heeft zowel gisteren in Sleeping Bear Dunes als vandaag in St. Ignace geeft de hotspot niet thuis.
Gereden: 189,6 mile
Getankt: Traverse City MI 34,548 gallon á $ 3,899
Campground: Tiki RV Park & Campground, kosten $ 28,00 met stroom en water hookup en wifi.
Dag 20 zaterdag 29 september St. Ignace MI > Mackinac Island
We kunnen rustig starten, de shuttle voor de ferry komt pas om 09:00am en de camper blijft staan dus hoeven we ook niets op te ruimen.
Keurig op tijd stop de shuttlebus bij het kantoor en worden we naar de kade gebracht waar Shepler’s ferry van vertrekt, we kijken even naar de verschillende mogelijkheden en besluiten een combiticket te nemen van ferry en Carriage tour (rondrit met paard en wagen dus) kosten $ 44,00 p/p los ben je $ 24,00 voor de ferry en $ 24,50 voor de rondrit kwijt voordeel $ 4,50 p/p
De ferry vertrekt om 09:30am en het is behoorlijk druk aan boord onder andere een hele groep bruiloftsgasten die een trouwerij op het eiland hebben iets wat heel populair is in deze regio.
We varen eerst naar de Mighty Mac omdat dit een omweg is en men waarschijnlijk toch het dagschema aan wil houden gaat het gas er flink op, we zitten op het open bovendek en waaien bijna uit onze jas na een paar foto’s van het kleiner wordende stadje gaan de handen dan ook een poosje in de zakken, want hoewel de zon weer volop schijnt, is het nog koud op deze tijd van de dag.
We komen bij de brug en maken een rondje rond een van de twee pijlers waar deze brug aanhangt, wie de Golden Gate in San Francisco kent weet wat hier bedoeld wordt, daarna is het vol gas naar Mackinac Island waar we redelijk verkleumt aan land gaan.
Op advies van de dame van de kaartverkoop lopen we eerst naar ticket office van de rondrit om daar een tijd te horen waarop wij mee kunnen dat wordt 11:00am dus hebben we nog een kleine vijfenveertig minuten om wat rond te kijken in Mainstreet, daar ziet men om de andere winkel, een winkel waar ze Fudge maken en verkopen dat is hier schijnbaar uitgevonden.
We komen een visitorcenter tegen en zoeken daar wat informatie en kaart van het eiland.
Mackinac Island is trouwens een autoloos eiland het is bij wet verboden om zich met motor aangedreven voertuigen op de wegen te begeven, de enige voertuigen die op het eiland te vinden zijn is één ambulance, één 4X4 van de politie en twee brandweervoertuigen.
In de winter bewegen de eilanders, die hier het hele jaar verblijven (ongeveer 500 personen), zich wel voort middels snowscooters ze zeggen dan dat men zich niet over de grond voortbeweegt maar over de sneeuw en daar wordt in de wet niet over gesproken.
Het eiland leeft van en voor het toerisme en dat gedurende zes maanden van het jaar de andere zes maanden is het dus bijna uitgestorven van alle winkels blijft er maar een restaurant en een grocerystore open, de rest is dicht ook de hotels waaronder het prachtige en grote Grand Hotel wat ondanks zijn prijs van $ 500,00 tot $ 3.600 per persoon (dus niet per kamer) bijna altijd volgeboekt is.
Dit hotel is indertijd en een tijdsbestek van 94 dagen gebouwd er waren ruim 600 werkers 24/7 aan bezig.
Ondanks het verbod voor auto’s is er wel een State Hyway op het eiland M-185 is acht mijl lang en loopt langs de hele kust lijn en is helemaal vlak maximum snelheid 25 m/u en dat geld dus ook voor fietsers, als men geen eigen fiets mee brengt van het vaste land kan men die hier volop huren.
Alles gebeurt dus met paardenkracht ook het rondbrengen van bevoorrading, hotelgasten en hun bagage maar ook voor de vuilophaal zagen we een kar met twee paarden, in de straten waar de veel paardenkoetsen rijden zie je constant strontkruiers bezig met het opvegen en in fietskarretjes scheppen van de paardenvijgen.
De verzamelde mest wordt dan weer gebruikt door onder andere het Grand Hotel om er zijn bloemen perken en golfbanen mee te bemesten.
Van de 400 tot 600 paarden die ’s zomers op het eiland zijn blijven er ’s winters maar een kleine 40 achter de rest worden met speciale vaartuigen naar het vaste land gebracht en verblijven dan zes maanden op een grote ranch in de Upper Penincula waar ze vrij rondlopen en hooguit mensen zien om ze bij te voeren.
Tegen 11:00am melden wij ons bij het opstappunt voor de rondrit en kunnen in het tweede rijtuig instappen, we weten een plekje op de eerste rij te bemachtigen, er kunnen 20 personen in een rijtuig vijf rijen van vier personen, er staan twee Belgische trekpaarden voor de wagen.
We maken een rit door de stad en langs het Grand Hotel om dan bij Surrey Hill uit te stappen natuurlijk niet voordat er een paar foto’s gemaakt zijn van wagen met passagiers maar daar zit geen koopverplichting aan.
Op Surrey Hill is een gratis voertuigen museum of eigenlijk twee want ook de voertuigen van Grand Hotel zijn hier in een aparte schuur te bekijken, ook is er een vlindertuin/kas hiervoor moet wel intree betaald worden.
Is men uit gekeken dan stapt men in een andere wagen, deze kan 35 personen hebben en wordt door drie paarden getrokken.
Dit gedeelte van de rondrit gaat door het state park, langs onder andere het St. Anna’s kerkhof, dit kerkhof lag vroeger tussen Mainstreet en Marketstreet maar is verplaatst, omdat het daar onderwater kon komen maar de hoofdreden was dat met de opkomst van het toerisme men niet wilde dat het eerste wat men zag als men de haven binnen vaart een kerkhof zou zijn.
De beenderen en zerken zijn opgegraven en op aparte wagens naar de nieuwe plaats gebracht, daarbij schijnt niet alles even goed te zijn geregeld dus is het maar de vraag of de overblijfselen van Jantje ook daadwerkelijk onder de zerk van Jantje liggen.
We stoppen bij Arch Rock en krijgen daar een paar minuten de tijd om deze Arch te fotograferen, iets wat nog niet meevalt ten eerste is het er druk twee wagens geeft 70 mensen waaronder vier Japanners “mag je zelf raden waar men het meeste last van had” maar de Arch op zich is ook moeilijk te fotograferen door zijn grote en zijn locatie.
Vanaf het uitkijkpunt kijkt men ook op het strand van Lake Huron en hier is steenkunst te zien, verschillende liefdesbetuigingen en harten maar ook het peacesymbool zijn met stenen in het ondiepe water voor het strand uitgelegd.
We rijden weer verder en de volgende stop is de Avenue of Flags Entrance van Fort Mackinac hier kan men uitstappen en het fort bezoeken en dan met een latere wagen weer verder rijden, wij besluiten om dit niet te doen gezien de tijd, als we dit wel doen wordt het heel erg laat om te eten dus we rijden mee terug en gaan dan later vanuit Mainstreet via de andere ingang naar het fort.
Weer terug bij Surrey hill stappen we weer op een stadswagen met twee paarden die ons terug brengt naar het beginpunt.
We zoeken in Mainstreet een eetgelegenheid op waar men ook binnen kan zitten, want het laatste stukje paardenkoetsrit was wat fris doordat we in de schaduw reden met een tegenwind.
We vinden een gelegenheid waar nog plaats is en bestellen een Migthy Mac aka een hamburger en deze keer geen (koude) coke maar (hot) coffee, buikjes gevuld en lichaam opgewarmd gaan we weer op pad.
We kopen tickets voor Fort Mackinac en lopen naar boven om het fort te bezichtigen, een mooi fort waarvan de eerste gebouwen in 1780 door de Britten gebouwd zijn later uitgebreid door de Amerikanen nogmaals in Britse handen geweest en tot 1885 daadwerkelijk als fort dienstgedaan, schitterend gerenoveerd naar de situatie waarin het in 1885 was, er worden regelmatig demonstaties gegeven hoe het vroeger ging waarbij de geweer en kanon bediening het meest tot de verbeelding van vooral de vele kinderen spreekt, zij mogen dan ook helpen bij het laden van geweer (op het halve uur) of kanon (op het hele uur) ook hier zijn we weer een anderhalf uur bezig en dan is de pijp een heel eind leeg dus gaan we op zoek naar de kade waar onze ferry zal vertrekken.
We hebben de ferry van 04:00pm en staan om 04:25 weer op de kade van St. Ignace waar onze chauffeuse van vanmorgen ons herkend en naar de shuttlebus verwijst met de mededeling dat ze er zo aankomt, ze moet nog even helpen bij het losgooien van de trossen voor de volgende afvaart.
Om 04:35pm zijn we terug bij de camper en zetten de stoeltjes in de zon om nog even van het prachtige weer te genieten, zodra de zon achter een wolkje en vervolgens de bomen verdwijnt koelt het heel vlug af en gaan we naar binnen.
Een schitterende dag op een heel mooi eiland met een hele dag prachtig zonnig weer, enige minpuntje als je dat zo mag noemen is de aroma van de paardens*** die nog steeds in de neus hangt.
Gereden:0 mile
Getankt: niet
Campground: Tiki RV Park & Campground, kosten $ 28,00 met stroom en water hookup en wifi.
Dag 21 zondag 30 september St. Ignace MI > Munising MI
Het lukt weer om op onze normale tijd op weg te zijn, het grootste deel van St. Ignace is nog in diepe zondagrust, alleen bij de ferry’s staan al rijen mensen te wachten om naar Mackinac Island te gaan, wij gaan onder de I-75 door en pakken de M-2 west op.
We draaien als eerste de afslag naar een viewpoint voor de Migthy Mac op maar gaan gelijk de weg weer terug op de zon staat recht tegen en nog zeer laag dus zullen we niets zien.
Op verschillende roadsiteparks stoppen we wel voor Lake Michigan en de steeds mooier wordende herfstkleuren.
Ondertussen rijden we door Hiawatha National Forest, die naam doet mij altijd aan een strip uit de Donald Duck denken, een wat langere stop maken we bij de brug over de Cut River hier kan je over de brug lopen er onderdoor en langs de andere kant terug een mooi staaltje vakmanschap volledig in staal maar ook de omgeving is prachtig en je kan de rivier in Lake Michigan zien stromen.
We dachten door de naam dat deze rivier misschien de Upper Penisula in tweeën zou delen en Lake Michigan met Lake Superior zou verbinden,maar daar heb ik toch niets over terug kunnen vinden.
De M-77 noord komt er aan en die gaan we op om zo naar Grand Marais te rijden deze weg is afwisselen mooi met herfstkleuren en saai met alleen maar naaldhout.
Grand Marais was eigenlijk ons einddoel voor vandaag maar zodra ik de bestemming in T-T zetten zag ik al dat we daar voor de middag al aan zouden komen dus hebben we besloten om van twee dagen er een te maken en Pictured Rocks National Lakeshore vanmiddag te doen en in Munising te overnachten.
Door de verschillende stops onderweg is het 12:30pm als we in Grand Marais aankomen we kijken wat rond maken wat foto’s van de haven, het havenhoofd en Lake Superior en zoeken dan de H-58 west op deze weg loopt helemaal door het park.
Eerste stop is natuurlijk het visitorcenter voor parkmap en informatie, de rangerdame van dienst weet ons keurig uit te leggen waar we zonder problemen kunnen komen ook raad ze aan om indien we tijd hebben een boottrip te maken vanuit Munising zo heb je het mooiste zicht op de rotsformaties langs de kust.
Onze eerste stop in het park is een overlook bij Grand Sable Lake hier zien we behalve het meer ook dat de herfstkleuren hier al bijna op hun hoogtepunt zitten, sommige berg/heuvelhellingen lijken in brand te staan door de felle kleuren.
Volgende stop Log Slide Overlook hier lieten ze in de hoogtij dagen van de houtkap de boomstammen naar beneden glijden om ze tot grote vlotten samen te binden en zo over Lake Superior naar de houtzagerijen te varen, we gebruiken hier eerst de lunch en lopen daarna naar de overlook.
Je hebt hier naar links zicht op Au Sable Light Station en als je goed kijkt zie je ook de plaats waar de bomen vroeger naar beneden gleden, naar recht heb je een prachtig zicht op Grand Sable Dunes, we vervolgen de H-58 en rijden soms door een tunnel van gekleurde bladeren.
Bij Hurricane River trailhead kunnen we de camper niet kwijt hier zijn alle plekken bezet dus rijden we verder naar het nieuwste viewpoint langs de H-58, Lake Superior Overlook is dit jaar maar open gegaan samen met het laatste stukje van de H-58 een foto bij deze overlook laat zien dat deze weg voorheen onmogelijk met een camper te rijden was het was een grote zandbaan met diepe sporen, het zicht op Lake Superior is hier schitterend.
Twelvemile Beach is bereikbaar over een gravelroad van 1 mijl lang die is goed te doen alleen niet zo veel parkeer mogelijkheden, mooi zicht op het meer en hier kan men zo het strand oplopen.
Little Beaver Lake en Chapel Falls slaan we op advies van de ranger dame over, de gravelwegen zijn goed te rijden maar er zitten nog al wat laag hangende takken op deze route’s.
Volgende en laatste stop in het park is Miners Castle waar men een mooi zicht heeft op een van de parks mooiste kliffen en op Grand Island, een groot eiland wat hier dicht aan de kust ligt, Het is even zoeken naar een parkeerplekje ruimte genoeg maar men is bezig om het hele parkeerterrein en de 6 mijl lange toegangsweg van een nieuwe dubbele slemlaag te voorzien (ja ook op zondag is met hier bezig met deze werken), ook hier weer mooie vergezichten dus de nodige foto’s
We rijden nu naar Munising, we hebben al besloten om te kijken of de boottocht van morgenochtend doorgaat dus rijden we even naar de haven om te informeren, de tocht gaat gewoon door dus kopen we gelijk tickets voor onze vierde boottocht deze reis.
Vlak bij Munising liggen nog twee punten van Pictured Rocks NL die we nog willen doen, Munising Falls en Sand Point beide aan dezelfde weg en op korte afstand van de haven dus die willen we morgen doen voor de boottocht die vertrekt pas om 10:00am dus dat moet kunnen.
Na de boottocht willen we dan de route naar Two Rivers Wisconsin rijden zodat we die dag winst blijven houden om deze in Indiana en Ohio in Amisch county te benutten.
We rijden naar de campground daar is het kantoor dicht en hangt er een briefje aan de deur dat men zelf en plek mag uitzoeken en de centen middels een enveloppe in de bus te doen, we zoeken een plekje wat op vijftig meter van Lake Superior ligt en zetten de camper op zijn plaats, je kan zo het strand oplopen hier.
Het is weer een campground van de stad, die hebben we hier in Michigan nu al drie gehad en het zijn uitstekende en goed betaalbare campgrounds, ook de campground in Grand Marais waar we eigenlijk zouden staan was zo’n campground en ook daar kon je zo het strand oplopen zagen we toen we daar wat foto’s aan het maken waren.
Gereden:182,9 mile
Getankt: niet
Campground: City of Munising Tourist Park Campground, kosten $ 25,00 met stroom en water hookup en wifi.