Dag 8, zondag 6 april: Borrego Springs eo
We blijven in de van Borrego Springs dus kunnen we op het gemak starten het is dan ook al 09:00am als we van de campground wegrijden.
We gaan vandaag een heleboel oud ijzer bekijken maar dan wel oud ijzer waar de kunstenaar Ricardo Breceda uit Temecule CA werkelijk schitterende creaties van gemaakt heeft.
Het is de visie van groot Dennis Avery een grondbezitter en weldoener van Borrego Springs deze veel te vroeg overleden persoon had in de omgeving nog al wat land waar hij een bestemming voor zocht.
De percelen zijn bekend onder de naar Galleta Meadows Estate en liggen langs de Borrego Springs Road aan de noord en zuid zijde van het stadje.
Al deze percelen zijn vrij toegankelijk voor het publiek.
Veel van de beelden groepen zijn zo vanaf de weg bereikbaar voor sommige moet men een stukje dirtroad op maar ook die zijn goed begaanbaar.
Het eerste beeld werd in 2008 geplaatst eerst waren het allemaal prehistorische dieren maar vanaf 2010 zijn er ook voor de streek belangrijke personen geplaatst zoals de Spanjaard Juan Batista de Anza.
Inmiddels staan er op 28 locaties beelden, soms maar 1 beeld maar vaak ook een groep van 3 tot 5 beelden.
Ze zijn zeer gedetailleerd en lijken soms zo tot leven te kunnen komen.
In 2011 is het grootste beeld geplaatst een slangachtige draak die regelmatig onder de grond verdwijnt totale lengte rond de tweehonderd meter waarbij het achterste deel aan de ene kant van de weg zit en heel grootste met een schitterende kop aan de andere kant.
Wij doen eerst de negen groepen aan de zuidkant van het stadje om daarna aan de rest aan de noordkant te beginnen.
Hier slaat iets na 03:00pm het noodlot toe na een dip in de weg horen we een rotklap en daarna een metaalachtig lawaai, de uitlaat is los geschoten en sleept over de weg.
Plat op de rug onder de camper lukt het om de uitlaat weer op zijn plaats te duwen maar na een paar meter rijden schiet hij alweer los, we hebben geen gereedschap en helaas ook geen stuk ijzerdraad om de uitlaat vrij van de weg te binden dus zit er niets anders op dan de roadside assistance, die gaat, nadat hij het probleem en de locatie waar we zitten heeft opgenomen bellen om hulp te vinden en belt rond 03:30pm belt hij terug.
Hij heeft iemand gevonden maar die zit op 44 mijl dus met de smalle bergwegen moeten we op 1 á 1,5 uur rekenen voordat hij er is.
De beste man had het denkelijk niet goed begrepen, want we waren drie uur verder voor de hulp kwam opdagen die was dus helemaal uit San Diego gekomen een kleine 120 mijl.
Hij gaat aan de slag, de uitlaat heeft een flinke klap gehad en is aan de achterkant verbogen waardoor en spanning op het middenstuk blijft staan vandaag dat hij weer los kwam, hij zaagt een stuk van de achterkant af waarna het de rest kan vastzetten.
Na vijf kwartier sleutelen kunnen we weer rijden, het is inmiddels al helemaal donker.
Hij geeft aan dat we onder normale omstandigheden geen problemen moeten hebben, hij geeft morgen aan El Monte door wat zijn bevindingen door en wat hij gedaan heeft, als er nog een vervolg actie moet plaatsvinden zal El Monte wel contact met ons opnemen maar naar zijn idee zouden we de trip met deze reparatie gewoon af moeten kunnen maken.
Het plan om in de desert te overnachten laten we dan ook maar varen, we rijden naar de campground van afgelopen nacht, daar is het kantoor al dicht, dus zoeken we een plek uit en gaan morgen wel betalen.
Gereden: 26 mijl.
Getankt: niet.
Campground: Palm Canyon Resort RV Park, kosten $ 45,68 met 10% AAA korting, full hookup (50amp) met kabeltv, wifi en zwembad.
Dag 9, maandag 7 april: Borrego Springs > Quartzsite
We starten weer op de normale tijd en doen de ochtend dingen, om 08:00am loop ik even naar het kantoor om de afgelopen nacht te betalen, was zoals gewoonlijk geen enkel probleem.
Heb het idee dat als we zo weggereden waren er geen haan naar gekraaid had maar dat ligt niet in onze stijl.
We rijden Borrego Springs door en verlaten het plaatsje via de S-3 om via Borrego Springs Road de CA-78 oost p te zoeken, bij Occotillo Wells komen we weer door een heel groot ATV terrein.
Bij de Salton See komt de weg samen met de CA-86 zuid, we rijden weer een heel stuk door landbouw gebied wat volop beregend en bevloeid wordt met water uit het meer.
In Barwley doen we een paar boodschappen, de van El Monte gekregen koffiefilters zijn op dus moeten we even nieuwe kopen, een paar velletjes toiletpapier als filter trekt ons niet zo.
Na nog een stuk landbouw gebied waarbij we nog een boerderij passeren waar vele duizenden koeien staan komen we weer in de woestijn uit.
De weg wordt enorm golvend, wie vroeger van de kermis “de Rups” nog kent begrijpt wat we bedoelen.
We komen door de Imperal Sand Dunes een Recreation Area waar ook weer volop met buggy’s enz door de duinen gescheurd mag worden, we stoppen even op een viewpoint voor wat foto’s van de volledig kale duinen.
Onderweg komen we nog door een checkpoint van de Border Patrol maar hier worden we zo door gewuifd, dat dit door mijn betrouwbare gezicht komt wil mijn betere helft maar niet geloven.
De weg blijft golven tot dicht bij het plaatsje Palo Verde, daar komen we weer in landbouw gebied deze keer met water uit de Colorado River, ook weer deels door beregening en deels door bevloeiing waarbij met dus gewoon een perceel volledig onder water zet om het daarna weer te laten wegvloeien.
We nadere de I-10 welke we oost nemen, het huisje begint dorst te krijgen maar zal nog even moeten wachten tot we in Arizona (onze derde staat deze reis) aankomen.
In Blythe in California kost een gallon $ 4,059 aan de andere kant van de Colorado River kost diezelfde hoeveelheid maar $ 3,499 als je dan 50 gallon moet tanken is de keus niet zo moeilijk.
Als we Arizona nog maar een goede mijl binnen zijn zien we de eerste Saguaro’s al op de hellingen staan.
We rijden door naar Quartzsite de bestemming van vandaag, een plaatsje met 2.000 vaste bewoners, in de wintermaanden komen daar rond de 1.000.000 bewoners bij het is namelijk een van de grootste snowbird populaties van Amerika.
Er zijn dan ook veel campgrounds hier van heel luxe tot trailertress achtige dingen, de meeste camperaars vind men overigens in de woestijn, er zijn een paar hele grote long term terreinen waar men voor een kleine $ 100,00 de hele winter kan staan er zijn geen hookups maar wel mogelijkheid om vers water in te nemen en vuil water te dumpen.
De rest staat gratis op de vele BLM terreinen in de omgeving.
Zo veel mensen trekt natuurlijk ook de handelaren aan, zelfs verschillende Motorhome verkopers hebben hier in deze maanden een verkooppunt.
Half maart als de temperaturen oplopen loopt het plaatsje weer langzaam leeg.
Er was vandaag dan ook niet zo veel meer te vinden maar net genoeg om een paar uur door te brengen.
De eerste stop was trouwens de laundromat waar we twee machines was draaien, deze is echt gebouwd op de snowbirds want ik telde er 67 wasmachines en 35 drogers.
Na de was bekijken we wat van de winkeltjes en trakteren onszelf op een Frappé bij de Mc.D.
We rijden een stukje de US-95 zuid op richting Yuma en vinden daar na de long term terreinen BLM grond waar we een mooi plekje voor de nacht vinden.
Mooie vlakke plek met een 10 meter hoge dubbele Saguaro aan de ene en een 3,5 meter hoge met twee bloemknoppen aan de andere kant van de camper en heerlijk rustig de eerst volgende camper staat op ruim tweehonderd meter.
Gereden: 209 mijl.
Getankt: Ehrenberg AZ, 50,003 gallon á $ 3,499
Campground: BLM grond, kosten $ 0,00 helemaal geen voorzieningen, wifi via eigen hotspot.
Dag 10, dinsdag 8 april: Quartzsite > Organ Pipe Cactus NM > Why
Na weer een heerlijk rustige nacht, de buren hebben we niet gehoord, op tijd uit bed en na het ontbijt vertrokken.
Eerst terug naar Quartzsite en daar de I-10 oost weer op een lekker rustig morgen met niet veel verkeer, bij exit 112 draaien we zuid de AZ-85 op richting Gila Bend daar steken we de I-8 over.
We stoppen even bij het postkantoor om de kaarten te posten, brievenbussen vindt je overal maar meestal net te laat of aan de verkeerde kant van de weg bij een postkantoor weet je zeker dat je een bus vindt om je post in te doen.
Tussen Gila Bend en Ajo passeren we een post van de Border Patrol maar die controleren alleen verkeer wat van de grens weg gaat.
Het stadje Ajo is iedere keer weer een verassing ook nu was er weer veel opgeknapt het stadje gaat er steeds mooier uitzien ook zien we hier erg veel kantoortjes waar je een speciale Mexico verzekering kan afsluiten als je met je eigen auto de grens over gaat.
Bij Why buigen we af naar het zuiden richting Lukeville en de Mexicaanse grens ook hier weer een post van de Border Patrol daar mogen we later op de middag vast en zeker stoppen als we terug rijden.
Een paar honderd meter voorbij die controle post begint Organ Pipe Cactus National Monument.
Jammer genoeg mag men hier toch 65 mijl per uur rijden omdat het de doorgaande weg naar Mexico is, geen goede snelheid om bloeien planten te spotten dus rijden we met 45 mijl per uur verder eigenlijk nog te hard maar zachter is ook niet verantwoord.
Helaas zijn er weinig bloemen te vinden de wildflower is al helemaal weg maar ook de cactussen zijn al grotendeels uitgebloeid.
Een stop bij een viewpoint levert alleen wat panoramafoto’s van de Ajo Mountains op mooie cactussen staan hier niet.
We rijden door naar het visitorcenter en vragen wat de mogelijkheden zijn, eigenlijk heel weinig met een motorhome van 36ft, zeker sinds ze vorig jaar een motorhome weg hebben moeten slepen omdat de bestuurder niet verder kon of durfde wordt het beleid van max 25ft streng aangehouden.
Gelukkig kunnen we rond het visitorcenter heel veel van de in het park voorkomende planten terug vinden, ook hier helaas zonder bloemen en volgens de dame van dienst kan men alleen hoger in de bergen nog wat bloeiende cactussen vinden alles is 3 á 4 weken vroeger dan normaal.
Ze raad ons aan om even richting campground te rijden want daar staan een aantal mooie exemplaren van de naamgevende cactus “de Organ Pipe”, we kunnen daar dan ook een paar mooie foto’s maken.
Het is vandaag weer schroeiend heet, ruim dertig graden met een felle zon dus na een kleine drie uur hebben we het wel gehad en rijden op het gemak naar Why om daar te overnachten.
In het park zou ook kunnen maar met de generator uren tussen 08:00 en 10:00am en 04:00 en 06:00pm lijkt ons dat met deze temperaturen geen goed idee.
Op de terugweg mogen we inderdaad stoppen bij de controlepost als we de vraag of er alleen Amerikaanse burgers is de camper zitten negatief beantwoorden wil de beste man even de paspoorten zien en vraagt waar de reis naar toe gaat met een “veilige reis verder” mogen we weer doorrijden en zoeken we bij Why de campground op niet zo moeilijk want in 2010 hebben we hier ook al eens gestaan.
Ook nu mogen we weer gaan staan waar we willen alleen schrijft ze een aantal sitenummers op waar de stroom niet werkt.
Hoe de plekken precies in elkaar zitten zijn we nog niet uit het lijken back to back plekken te zijn maar dan zitten de voorzieningen helemaal aan de achterkant van de camper terwijl bij de meeste campers alles ongeveer in het midden zit.
Er is plekzat dus parkeren we zodanig dat we gemakkelijk aan kunnen sluiten, zodra de stroom er opzit gaat de airco op vol vermogen, want het is redelijk warm in huis.
Luifel uit en de stoelen in de schaduw met een koel drankje is het best vol te houden.
Gereden: 238 mijl.
Getankt: niet.
Campground: Hickiwan Trails R.V. Park, kosten $ 19,00 met full hookup (50amp) en wifi.
Dag 11, woensdag 9 april: Why > Tucson > Catalina SP
Na een rustige nacht de gebruikelijke ochtend karweitjes waarna we om 08:30am van de campground afrijden.
Helaas zijn er vanmorgen geen ezeltjes te vinden dus zal het bij die enen foto van gisterenmiddag blijven.
Gelijk van de campground draaien we de AZ-86 oost op en zullen die volgen tot aan Tucson.
We hebben alle tijd dus doen we het rustig aan zeker het eerste stuk ook wel nodig want dat is niet zo gek breed zonder echte sholder en ook nog een slecht wegdek.
Er wordt aan de weg gewerkt en dus komen we in een roadwork met vlaggenisten en een pilotcar dat gaat allemaal redelijk vlot.
Zo te zien worden de sholders verbreed en geasfalteerd en krijgt ook het wegdek een nieuwe laag asfalt alle duikers moeten verlengd worden dus het is best een ingrijpende reconstructie waar men deze zomer rekening mee moet houden als men deze route wil rijden.
We komen natuurlijk weer in een Border Patrol fuik terecht maar deze meneer was al tevreden met het bevestigende antwoord op zijn vraag of er maar twee personen in het voertuig zaten.
We rollen de westkant van Tucson binnen en draaien de I-10 noord op richting Phoenix om daar een paar mijl verder weer af te gaan en via lokale wegen naar Catalina State Park te rijden.
Deze kant van Tucson is redelijk tot splinternieuw, er wordt nog volop gebouwd, en ziet er zeer verzorgd uit.
Het is net 12:00pm als we de ingang van het park doorrijden, inschrijven bij het kantoor voor twee nachten in eerst instantie gaan we voor campground A maar dan zie ik op het papier van de dame dat campground B ook 50amp aansluiting heeft dus gaan we daar voor verschil in kosten is er niet dus dan liever een 50amp aansluiting.
We rijden naar onze plaats en gebruiken de lunch zonder de hookups aan te sluiten.
Na de lunch rijden we het park uit en steken de weg over naar zit een groot winkelcentrum met onder andere een Walmart supercenter en aangezien de koelkast leeg is moet en nodig een en ander ingekocht worden.
Water en frisdrank gaat er met deze temperaturen trouwens ook in hoog tempo doorheen dus ook daar moet flink van ingeslagen worden.
Rond 02:00pm zijn we klaar en rijden naar de campground, camper op zijn plaats, water en stroom aansluiten en de airco aan waarna alle boodschappen een plekje krijgen.
Daarna gaat de luifel uit en genieten we van het mooie weer, het is vandaag licht bewolkt en rond de dertig graden met een licht windje in de schaduw goed uit te houden.
We vermaken ons met de vele grondeekhoorntjes die hier rond lopen, de achterburen hebben een vogelvoedselstation in de boom hangen en dat trek ook genoeg wildlife aan waaronder een paar Gila Woodpeckers, naast onze picknicktafel landen nog een paar kleine duifjes en zo is er genoeg te zien.
Het wildlife tot op heden is trouwens niet erg veel, 1 coyote, een paar eekhoorns en een paar hagedisjes en dat is het wel.
We gaan even naar binnen om wat af te koelen, Annie ligt te lezen en ik kijk vanaf de bank naar een paar spelende grondeekhoorns als ik ineens iets richting die eekhoorns zie glijden, pak mijn camera en roep naar Annie “slang”en ga naar buiten>
Het is een ongeveer anderhalve meter lange gopherslang met een schitterende tekening, er zit geen ratel aan het eind want anders zou je heb met een ratelslang verwisselen.
Hij/zij glijd een paar holen van de eekhoorns in maar vindt niemand thuis waarna hij zich en een groter ondiep hol onder een boom opkrult.
De eekhoorntjes houden hem trouwens scherp in de gaten en zijn daar zo op gefocust dat ze vergeten dat er ook nog twee mensen met een fototoestel naast hen staan terwijl ze anders bij de minste beweging in een van hun holletjes schieten.
Toch weer een paar mooie foto’s op deze manier.
Na het eten worden we nog op een mooie zonsondergang getrakteerd waarna we buiten zitten tot het te ver afkoelt want ondanks de hoge dag temperaturen zijn de avonden en nachten nog fris tot koel te noemen.
Gereden: 143 mijl.
Getankt: Tucson 30,497 gallon á $ 3,279
Campground: Catalina State Park, kosten $ 25,00 met water en stroom (50amp) hookup, restrooms met douches zo groot als balzalen, en twee dumpstations, wifi via eigen hotspot.
Dag 12, donderdag 10 april: Catalina SP >Sabino Canyon
Vanmorgen doen we alles op het gemak, de temperatuur is aangenaam met wat hele lichte sluierbewolking.
Omdat we de trail in Catalina State Park vorig jaar nog gedaan hebben besluiten we om naar Sabino Canyon Recreation Area te rijden, dat ligt maar 18 mijl weg.
Het is 08:40am als we van de campground rijden, het eerste stuk is het best druk op de weg dus rustig aan.
T-T is door al de veranderingen in deze omgeving geregeld de weg kwijt maar gelukkig weten wij wel welke kant we heen moeten waarna hij het ook weer oppikt.
Net als vorig jaar wil hij ons weer een woonwijk insturen maar daar trappen we geen twee keer in.
Als we bij Sabino Canyon komen staat het parkeerterrein bijna vol en camperplekken kennen ze hier niet dus even zoeken waar we hem kwijt kunnen.
Dit park wordt door de locale bevolking heel veel gebruikt om te joggen en als ontspanningsmogelijkheid.
Een dagkaart kost $ 5,00 per voertuig er zijn ook jaarkaarten maar daar kon ik zo vlug geen prijs van vinden.
Vorige keer hebben we hier de Phoneline Trail gedaan, een mooie maar zware trail en gezien de temperatuur al flink oploopt gaan we daar niet aan beginnen is ook helemaal zonder enige schaduw.
We lopen het visitorcenter binnen en vinden daar een trailmap met alle mogelijkheden binnen en buiten het park.
Na overleg besluiten we een paar korte trails te doen die vanaf het visitorcenter starten zo zijn we ook niet afhankelijk van het treintje wat door de canyon rijdt.
Eenmaal op de trail komen we al vlug meerdere bloeiende cactussen tegen dus het tempo gaat gelijk omlaag doordat we van links naar rechts slingeren.
Wat in Organ Pipe Cactus NM al uitgebloeid was vinden we nu met nog behoorlijk wat bloemen ook enkele Saguaro’s laten hun eerste bloemen al zien.
Bij Sabino Dam een manmade dam in Sabino Creek rusten we even bij een picknicktafel onder een ramada die gemaakt is van Occotillo takken, eten een snackje en kijken even wat te doen.
De watervoorraad is op de helft dus is het tijd om terug te gaan, nu is de terug weg wel bergaf en zal dus wat vlugger gaan dan de heenweg maar zonder water komen te zitten is in deze omgeving niet echt verstandig dus draaien we om.
De terug weg gaat inderdaad vlugger maar door het hogere tempo en de oplopende temperatuur zijn de flesjes bij aankomst op de parking toch zo goed als leeg.
De parking is trouwens ook al veel leger dan bij aankomst je kan goed zien dat de locals hier vroeg naar toe komen voordat het warm wordt.
Waar ik gisteren schreef dat we nog weinig wildlife gezien hadden renden de hagedisjes hier trouwens weer van alle kanten over je voeten.
We rijden terug naar Catalina State Park maar maken nog een stop in de buurt van de Mc.D.
Annie heeft problemen om via de hotspot haar site bij te werken volgens haar provider komt dat doordat de hotspot te traag is wel vreemd want in de eerste dagen ging het wel.
Niet via de site van de Mc.D maar via een andere ‘sterkere’ gratis site lukte het nu wel.
Terug op de campground alles aansluiten en de airco aan, zelf gaan we na de lunch lekker buiten zitten want dat is in de schaduw met een licht windje goed te doen.
Natuurlijk wel de camera mee want je weet nooit wat er langs komt, de grond eekhoorns blijven leuk om te volgen, vandaag zijn er twee bezig op de boom naast onze plek kaal te vreten ze doen zich tegoed aan de jonge blaadjes en klimmen tot het uiterste puntje van de takken.
Op een gegeven moment zie ik een “miep-miep” Roadrunner lopen, Annie gaat kijken of ze hem kan fotograferen maar dan is hij al zoek.
Een poosje later ziet ze hem weer lopen en nu waag ik een poging, ik blijf hem in het oog houden maar net als ik dicht genoeg genaderd ben voor wat foto’s gaat die stomme kip een boom in, tussen alle takken door toch nog een paar foto’s kunnen maken.
Deze vogels die men meestal zien lopen kunnen overigens wel vliegen, ze broeden ook meestal in een boom.
De zonsondergang ging door de volledig dichttrekkende lucht vandaag niet door.
Gereden: 38 mijl.
getankt: niet.
Campground: Catalina State Park, kosten $ 25,00 met water en stroom (50amp) hookup, restrooms met douches zo groot als balzalen, en twee dumpstations, wifi via eigen hotspot.
Dag 13, vrijdag 11 april: Catalina SP >Kartchner Caverns
We starten weer op onze normale tijd en om 08:20am rijden we van de campground af en steken even de weg over om een paar vergeten boodschappen te doen.
De koelkast zit echt nokvol dus als het goed is kunnen we er weer even tegen>
We rijden de route van eergisteren terug naar de I-10 die we nu zuid/oost nemen.
In het begin wat drukte maar zodra we de afslagen naar de I-19 (naar Mexico) en het vliegveld van Tucson voorbij zijn wordt het al vlug rustiger op de weg.
We rollen op het gemak over de interstate want het is niet zo ver en onze tourtijd is 01:15pm.
Bij exit 302 gaan we de AZ-90 zuid op en dan is het nog negen mijl naar de park ingang waar we rond 10:30am aankomen.
Omdat we een tourreservering hebben moeten we geen intree betalen ( $ 6,00) we vragen aan de dame bij de ingang naar de kampeermogelijkheden en ze geeft aan dat we dat in het visitorcenter kunnen regelen als we onze tourtickets ophalen.
Dat gaan we dus eerst doen en de rangerdame aan de balie kan ons ook gelijk inschrijven voor een plek op de campground, ook hier is weer 50 amp beschikbaar.
Ze vraagt of we een vroegere tour willen maar dat geeft ons te weinig tijd dus houden we de oude tijd aan.
Om het visitorcenter heen is een schitterende tuin aangelegd met veel cactussen maar ook voor planten die hummingbirds aantrekken, helaas zien we er maar eentje en die zat ook nog eens hoog in een uitgebloeide Agave bloemstengel.
Na de nodige foto’s gaan we terug naar de camper voor de lunch, omdat er voor de tour aangeraden wordt om stevige dichte schoenen te dragen vervangen we na de lunch de slippers voor de wandelschoenen.
Het waarom is ons nog steeds niet duidelijk want men wordt met een treintje naar de ingang gebracht en de hel tour is rolstoel toegankelijk.
Onze gids zal de beste bedoelingen hebben maar jammer genoeg praat hij erg binnensmond en is dus slecht te volgen.
Voordat je in de Big Room komt moet men door de nodige luchtdichte deuren en nog een soort nevelscherm om alle stoffen van je af te halen of het helpt weer ik niet want van de vernevelaars in Las Vagas Outlet North wordt je natter als van deze.
Ook worden iedere avond alle paden met water helemaal schoon gespoten, dit alles om de grotten zo veel mogelijk in originele staat te houden, iets wat mij onmogelijk lijkt aangezien met voordat de grotten open gingen voor het publiek zeven jaar nodig heeft gehad om alle rolstoelpaden van beton aan te leggen denk toch dat er toen heel wat meer grotvreemde materialen binnengekomen zijn dan dat de bezoekers nu mee zouden brengen.
De grotten zelf zijn wat ons betreft eigenlijk een tegenvaller mogelijk zijn we al te veel verwend met mooie grotten maar hier was niet veel nieuws te zien er was maar heel af en toe een nog actieve stalagmiet/tiet te zien of dat door de heersende droogte komt werd niet duidelijk ook was het geheel slecht uitgelicht waardoor men lang niet alles goed kon zien, geen idee hoe de ander tour is maar de Big Room tour is zeker geen aanrader.
Deze tour is trouwens alleen maar toegankelijk tussen 15 oktober en 15 april de andere maanden in het gesloten vanwege de vleermuizen die hier in de zomermaanden hun jonge te wereld brengen en op laten groeien.
Waarom er geen foto’s gemaakt mogen worden werd ook niet duidelijk.
Om 03:30pm stonden we weer buiten en werden met het treintje terug gebracht naar het visitorcenter.
Naar de camper en door naar de campground waar we ons huisje op zijn plek zetten en aansluiten op water en stroom.
Er staat hier een redelijk briesje dus is het buiten goed vol te houden denk wel dat het vannacht wat koeler zal zien dan de afgelopen nacht want we zijn vandaag ongemerkt toch weer een stukje geklommen.
Gereden: 75 mijl.
Getankt: niet
Campground: Kartchner Caverns State Park, kosten $ 25,00 met water en stroom (50amp) hookup, restrooms met douches, dumpstation, wifi via eigen hotspot.
Dag 14, zaterdag 12 april: Kartchner Caverns > Holbrook
De herrie van het feest bij het visitorcenter stopte om precies 10:00pm was ook mooi genoeg want vier uur naar een basdreun op de achtergrond luisteren is niet prettig, door de harde wind konden we niet buiten zitten anders had je op den duur naar binnen moeten vluchten.
Vind dit soort activiteiten niet thuishoren in een natuurpark maar het za wel geld opbrengen.
Vanmorgen ging alles zeer vlot en op 08:10 reden we al van de campground af en via de AZ-90 noord terug naar de I-10.
Bij de exit nog even gekeken of we de verslagen konden opladen maar dat wilde niet lukken, de tank afvullen want we hebben een lange rit, de langste van deze reis.
We gaan de I-10 oost op bij Texas Canyon maken we een korte stop op de restarea om wat foto’s van de mooie rotsformaties we vervolgen tot de exit naar de US-191 noord welke we dan weer volgen tot Safford, hier gaan we deze keer naar links om de US-70 west te volgen.
In de vallei vindt men weer een groot landbouw gebied, waar ze het water vandaan halen kom ik niet achter maar er wordt ook hier volop water gegeven middels bevloeiing, dat doet men overigens door stukken slang in de kanaaltjes te hangen en dan loopt het water via het hevelsysteem de welden op.
Alles wordt op ruggen geteeld en de greppels tussen die ruggen lopen dan helemaal vol, als alles vochtig genoeg is trekken ze een aantal schuiven open waardoor het overtollige water weer in een lager gelegen kanaaltje loopt.
We komen door verschillende dorpen die tot verschillende Apache reservaten behoren, sommige heel netjes en andere weer een grote bende.
Bij Globe gaan we de US-60 oost/ AZ-77 noord op richting Show Low en dan gaan we naar boven en flink ook, we komen achter een vrachtwagen (18 Wheeler) die met een snelheid van 12 mijl per uur naar boven kruipt harder kan hij gewoon niet, geluukig komt er een halve mijl verder een passeerbaan en kunnen we er voorbij.
Het is trouwens wel een schitterende route die ons tot bijna bovenop de berg brengt waarna er een afdaling volgt naar de Salt River, maar ja dan zit je in een dal/canyon en daar moet je ook weer uit dus mogen we weer een flink stuk klimmen.
Bij de Salt River maken we nog een fotostop bij een gesloten restarea als we de rivier over zijn zien we nog een viewpoint wat nog wel open is dus een mooie plek voor een lunchpauze.
Na de lunch rijden we verder naar Show Low waar de US-60 verder oostwaarts gaat blijven wij de AZ-77 noord volgen we komen door Taylor en Snowflake twee mooie en zo te zien welvarende plaatsen waar we ook een paar stoeterijen zien.
Over de Little Colorado River waar zelfs nog een kleine stroompje water doorgaat komen we in Holbrook, we rijden de stad door naar de ander kant van de I-40 waar de campground voor de komende nacht zit.
Het is inmiddels 03:15 als we ons melden bij het kantoor, je kan merken dat het weekend is want het is druk op de campground er staan twee campers voor ons om in te schrijven en in de loop van de middag wordt het steeds drukker .
Het is een echte doortrek campground met zeer lange plekken zodat men de tow niet af moet koppelen de plekken zijn niet zo heel breed en dicht bij elkaar.
We zetten de camper op zijn plek stuiten alle voorzieningen aan en gaan dan eerst twee machines was draaien, ook weer mooi op tijd want we zien veel van de nieuwe aankomers ook met een zak was richting laundry lopen.
Het kan toeval zijn maar wat mij vanmiddag opviel is dat veel Amerikanen als eerste de kabel voor de tv aansluiten vaak zelfs voordat men de camper vlak gezet heeft en de slideout naar buiten heeft gebracht.
Gereden: 304 mijl.
Getankt: Benson, 35,637 gallon á $ 3,459
Campground:OK RV Park, kosten $ 28,37 met 10% AAAkorting, full hookup (30amp) en free wifi