Dag 1, zondag 30 maart: AMS > IAH > LAS
Na een korte nacht mede doordat de klok een uur vooruit ging liep om 04:30am de wekker af, ontbijten, kat eten geven en de laatste spullen in de auto en we kunnen op weg naar schiphol.
Een voordeel van het reizen op zondagmorgen is dat er erg weinig verkeer op de weg is dus de reis gaat erg vlot, om 06:55am draaien we dan ook P3 op, de camera bij de slagboom herkend het kenteken van onze auto dus komt er een bonnetje uit de automaat en kunnen we het terrein op.
Koffers uitladen bij de ingang en dan een plekje zoeken voor de auto, dat heeft even nodig want het is druk dus moet ik een aantal banen doorrijden voordat ik een lege plek vind.
Terug lopen naar de ingang en daar kunnen we gelijk in de shuttlebus stappen, op schiphol naar balierij 29 waar we de koffers inleveren deze zijn precies aan hun gewicht, Annie krijgt haar boardingtickects en dan door de paspoortcontrole, geen rij dus dat gaat vlot.
Nog even een sanitaire stop en shag kopen en dan op weg naar gate G-9 heelmaal aan het eind van de terminal dus de eerste kilometer hebben we al te pakken.
We zijn vroeg dus nog niemand aanwezig bij de gate, op een gegeven moment komt er een hele ploeg security personeel aanlopen en die gaan eerst het hele gategebied nakijken of er toch niemand een bom heeft geplaatst.
En dat gebeurt heel erg nauwkeurig, op de knieën onder alle banken kijken alle kozijn randen afvoelen of daar niets zit en het podium waar het United personeel altijd zit helemaal overhoop halen want er mocht eens wat onder de printer zitten.
Hierna krijgen ze nog een toolbox vergadering en kunnen ze eindelijk beginnen met de veiligheids praatjes.
Het boarden begint op tijd en met een vertraging van drie minuten worden we van de gate weggeduwd daarna nog een rondje schiphol en dan de lucht in.
Na het eten (chicken of vega kerrieschotel) gaan de ogen dicht en slapen we tot we bijna boven Canada vliegen, daar is alles nog wit de grote meren zijn nog (bijna) volledig dichtgevroren ook in het noorden van de USA ligt nog sneeuw maar hoe meer naar het zuiden hoe meer bruin/groen we zien.
Onderweg verschillende keren redelijk zware turbulentie gehad meer dan ander jaren wat waarschijnlijk wel aan de rare winter zal liggen.
Door dat rare weer hebben we ook een andere luchtstroom waardoor we bijna vijf kwartier vroegen op IAH landen dan gepland.
Ook hier mogen we eerst weer een flinke wandeling maken voordat we bij immigration komen, daar is het niet erg druk dus zijn we daar binnen een kwartier al doorheen, naar de bagage banden waar we nog even op de koffers moeten wachten en dan op naar customs.
Daar stond dus wel een flinke rij en die schoot ook nog niet op, als je een korte overstaptijd hebt zou je hier dus je aansluiting verspelen, voor ons geen probleem want we hebben een hele middag de tijd voor de volgende vlucht.
Behalve het customsformulier wat men af moet geven willen ze ook je paspoort zien bij customs dat heb ik nog niet eerder meegemaakt.
Daarna eerst op de monitors kijken welke gate we moeten hebben C-40 weer een flinke wandeling en waar men de terminaltrain kan vinden die de verschillende terminals met elkaar verbind wordt ons niet duidelijk.
Er staat nog een vlucht naar Denver aan de gate die is al vertraagt en al vlug wordt duidelijk dat die pas na onze tijd zal vertrekken dus zoeken we opnieuw de monitors op en daar staat nu C-29 voor onze vlucht, een gatewijziging omroepen vindt men schijnbaar niet nodig.
Na weer een lange wandeling gaan we weer mensen kijken tot we mogen boarden, dat gaat ondanks een volle vlucht er vlot dus mooi op tijd de lucht in.
Naar mijn idee heeft de ontwerper van IAH te veel naar de naamgever van dit vliegveld (GWB) gekeken toen hij zijn ontwerp maakte want net als de oud president is dit een erg lelijk en saai vliegveld.
Ook de tweede vlucht gaat vlotter dan gepland met onderweg nu en dan wat bewolking maar toch ook mooi zicht op de grond waarbij we de omgeving van Sedona kunnen zien naderen we over Hoover Dam Las Vegas bijna drie kwartier vroeger.
Ook hier mogen we weer twee flinke wandelingen maken eerst van de gate (D-55) naar de trein en daarna van de trein naar de bagageband.
Hier draaien verschillende koffers rond maar geen bekende dus mak ik een rondje rond de bagageband en zie onze koffers aan de andere kant naast de band staan die zijn mogelijk met een vroegere vlucht meegekomen.
Naar de taxistandplaats en dan naar het hotel waar we inchecken, als ik op de vraag “how are you today” antwoord “tired from travel” krijgen we een gratis upgate naar een kamer in tower II prijsverschil $20,00.
Om 08:00pm zijn we op de kamer waar we eerst even bijkomen om vervolgens nog even wat te eten bij de dubbele gele arch.
Ondertussen is het 10:00pm en gaat na ruim vierentwintig uur toch echt het licht uit.
Dag 2, maandag 31 maart: camper ophalen, boodschappen doen > Sam’s Town
Vannacht goed geslapen en om 05:30am allebei wakker, Annie begint alvast aan haar verslag en om 06:00am zijn we een ontbijt gaan halen bij de dubbele gele arch.
Om 08:00am gebeld naar El Monte, daar is met de nieuwe manager ook een nieuw beleid ingesteld wat inhoud dat men pas om 12:30pm begint met het ophalen van de klanten die geen PAD-transfer hebben, wel mogen we op eigen gelegenheid komen rond 11:00am maar men geeft geen garantie dat de camper dan ook al startklaar is we nemen die gok en spreken af dat we rond 11:00am aanwezig zijn.
Ik maak het verslag van gisteren maar krijg het met geen mogelijkheid online One.com opent het programma niet dus proberen we het later nog wel een keer.
Om 10:15am gaan we naar beneden checken uit en nemen een taxi naar El Monte waar we net iets voor 11:00am aankomen.
We beginnen met de gebruikelijke papierwinkel en ondertussen wordt ook onze camper voorgereden dus kunnen we die nakijken hij is van 2008 met 70.000 mijl op de teller maar ziet er op wat kleine schades rondom goed uit, op mijn vraag waarom er oude sporen van ducktape aan de zijkant van het voorraam zitten weet men geen antwoord.
Spullen inladen en onderweg het is inmiddels 11:45am, camper rijdt lekker totdat we de I-215 opdraaien en de wind op de kop krijgen dan begint hij een lawaai te maken of er een vliegtuig opstijgt we kunnen elkaar en T-T niet eens verstaan, daar gaan we dus geen 30 dagen mee rondrijden.
Terug naar El Monte en uitgelegd wat er aan de hand is, de camper gaat naar achter en daar ziet men dat de afdichting van het raam niet goed is dus gaan ze dat afkitten.
Wij gaan even terug naar de wachtruimte in het kantoor, we hebben er allebei niet echt veel vertrouwen in dus vraag ik om de manager, daar geef ik aan niet echt b tevreden te zijn met de gang van zaken ook gezien de belofte van de vorige manager (die met pensioen blijkt te zijn), ze vindt het enorm vervelend en geeft aan dat we de jongste van dit type meekrijgen alle andere zijn 1 á 2 jaar ouder, als ik aangeef dat de oude manager een upgrade had belooft als hij geen jonge AS-32 had gaat ze kijken wat ze kan doen.
Na het raadplegen van de verhuurschema’s van alle aanwezige campers vindt ze een AS-34 van 2011 deze staat wel op de oude locatie in Henderson dus moeten ze die ophalen en dan nog gereed maken wat 2 tot 3 uur kan duren.
Toch kiezen we voor die optie, ze regelt vervoer naar Boulder Station zodat we kunnen lunchen, als we klaar zijn moeten we bellen dan komen ze ons weer ophalen.
Als we terug komen is de camper bijna klaar, we krijgen een nieuw contract en kijken de camper na het is een Four Winds Hurricane met een Ford V10 motor, drie slideouts en ik denk 36feet lang met 37.000 mijl op de teller.
Ondertussen is het al wel 03:30pm en moeten we nog alle boodschappen doen.
Eerst naar de Dollar Tree dat gaat vlot, volgende stop T-Mobil om de hotspot weer tot leven te roepen vervolgend Las Vegas Outlet South want Annie haar sandalen zijn stuk en daar doet ze veel gemakkelijk wandelingen op ook dit lukt vlot.
Hierna rijden we eerst langs Sam’s Town Boulder RV Park voor een plekje, het enige wat nog vrij is is een 30ft plek dat gaat niet lukken, wel heeft ze nog een plek op Nellis dat is een 35ft 50amp plek maar voor een nacht moet dat lukken volgens de dame dus doen we dat, de 50amp is geen probleem want deze camper heeft ook een 50amp aansluiting.
We steken de weg over naar de Walmart daar gaan we eerst nog de pedicure die is tot 07:00pm open maar heeft er geen probleem mee op een kwartier voor sluitingstijd nog twee klanten en bij te doen die toch wel drie kwartier vragen voordat ze klaar zijn.
Daarna lopen we op wolkjes en Annie met een nieuw kleurtje op haar teennagels de winkel in voor de rest van de boodschappen.
Een bbq nemen we deze keer niet die was nogal aan de prijs dus kijken we van de week even in Lancaster of ze daar goedkopere hebben en anders zal het vlees in de pan moeten.
Om 09:45 zetten we de camper op zijn plek dan is het iin het donker even zoeken om de aansluiten te vinden maar om 10:00pm is alles rond en kunnen we beginnen met alles een plekje te geven.
Om 11:45pm zijn we daar mee klaar en gaan douchen en daarna gelijk naar bed we zijn allebei punt af.
Gereden: 27 mijl.
Getankt: niet.
Campground: Sam’s Town Nellis RV Park, kosten $ 35,28 met full hookup 50amp
Dag 3, dinsdag 1 april: Sam’s Town > Death Valley
Vanmorgen om 07:00 werd ik wakker zonder tussendoor een keer wakker te zijn geweest, Annie komt er vlak na mij uit maar met een geweldige koppijn na een slokje thee en een paar pillen duikt ze terug in bed.
Ik maak ondertussen het verslag van gisteren en probeer daarna weer of ik de boel online kan krijgen maar ook nu loopt hij weer op hetzelfde punt vast, uiteindelijk blijkt het naar alle waarschijnlijkheid aan de snelheid van de notebook te liggen.
Als Annie zich een stuk beter voelt komt ze weer uit bed en installeert op de laptop een oudere versie van internet explorer en dan lukt het wel om mijn verslag online te krijgen, dat wordt dus de komende tijd iedere keer via de laptop het verslag online zetten.
Om 10:55am verlaten we de campground en gaan onderweg naar Death Valley.
Na even zoeken komen we op de goede weg uit, verschillende wegen in Las Vegas hebben gescheiden rijbanen dus kan je niet linksaf als T-T dat aangeeft dus moet je dan op de UPS manier gaan rijden, rechts, rechts, rechts brengt je ook op de goede weg.
Met een luxe auto kan je tussendoor nog wel eens een U-turn maken maar dat is met een 36ft even iets anders.
Na een stuk I-15 zuid slaan we af naar de NV-160 (Blue Diamond Road) richting Pahrump hier pakken we de NV-372 zuidwest, deze gaat als we California binnen rijden over in de CA-178 en die zullen we blijven volgen.
Na Shoshone buigen we af richting Death Valley National Park, eerst een stukje klimmen naar Salsberry Pass deze is 3315ft hoog (1010m) voor de summit maken we al een fotostop voor wildflower die in dit deel van het park mooi in bloei staat.
Hierna is het dalen naar de valley met nog een kleine klim naar Jubilee Pass deze is maar 1290ft (390m) hoog als we deze over zijn is het gedaan met de wildflower de rest van de valley is beendroog en bruin wat de bloemen aangaat
De rotsen/bergen hebben wel schitterende kleuren dus nog een paar fotomomenten waaronder een voor een coyote deze komen we hier altijd tegen en altijd op ongeveer hetzelfde punt en altijd dichtbij of zelfs op de weg, die vindt waarschijnlijk zijn kostje wel gemakkelijk bij de toeristen die hier langskomen.
Op de junction met de CA-190 gaan we linksaf naar het visitorcenter, daar kopen we een nieuwe parkenpas zodat we weer en jaar plus een maand toegang hebben tot alle Nationale parken monumenten enzovoort.
Volgende stop de NPS campground bij Furnace Creek volgens de rangerdame bij de ingang zijn ze vol dus moeten we uitwijken naar Stovepipe Wells of Sunset die hebben beide nog plaats volgens haar.
Het wordt dus Sunset want die zit maar een klein stukje terug, daar is inderdaad meer dan genoeg plaats, betalen via de selfpay automaat bij de ingang en een plekje uitgezocht.
Camper op zijn plaats en de stoelen naar buiten want de temperatuur is hier zeer aangenaam zo aangenaam dat we eerst een poosje aan de ander kant van de camper gaan zitten in de schaduw, de luifel gaf namelijk geen schaduw.
Jammer genoeg trekt de wind weer flink aan dus moeten we naar binnen om niet gezandstraald te worden.
Als de wind zo rond de camper blijft huilen zullen we waarschijnlijk als we gaan slapen de slideout’s naar binnen doen, niet alleen vanwege het lawaai maar ook om te voorkomen dan de luifels die boven die slide’s stuk waaien.
Vandaag de camper wat beter kunnen verkennen bekijken die blijkt redelijk luxe te zijn.
Aan de voorkant hangt aan beide zijde een mooie roestvrij stalen ventilator schuin boven de stoelen zodat men tijdens het rijden verkoeling kan krijgen zonder gelijk de airco aan te zetten.
In het woongedeelte hangt een grote flatscreen TV aan de wand en in de slaapkamer zit een kleinere in de kast verwerkt.
Achteruitrij camera en hydrolic levelers zijn redelijk standaard op de A-class campers.
Aan de chauffeurskant zitten twee slideout’s, in de woonkamer gaan bank en dinette naar buiten en aan de achterkant gaat het bed naar buiten, aan de andere kant zit en slide die de stapelbedden en de kastenwand van de slaapkamer naar buiten brengt.
Twee dakairco units om de boel koel te houden.
Aan de rechterkant van de camper zit vanaf net achter de passagiersstoel tot de slideout een luifel die elektrisch in en uit kan dus druk op de knop en men heeft schaduw.
Als alles blijft werken zoals het hoort gaan we hier een viertal weken erg van genieten.
Gereden: 174 mijl.
Getankt: niet.
Campground: Sunset (NPS), kosten $ 12,00 geen hookup, restroom alleen (flush) toilet. Geen wifi en ook geen verbinding met de hotspot.
Dag 4, woensdag 2 april: Death Valley > Alabama Hills > Fossil Falls
De dag begint weer om 07:00am deze keer wel met de wekker we zitten dus al in het goede ritme meestal zijn we de eerste dagen vroeg wakker door de jetlag.
Na het ontbijt vertrekken we om 08:15am van de campground en trekken verder Death Valley in.
Het is bewolkt met een graad of 17, koel dus voor deze omgeving.
We volgen op het gemak de CA-190 west en stoppen bij de Mesquite Flat Sand Dunes, met deze temperatuur en ook nog eens bijna windstil is het keurig weer om een stukje de duinen in te gaan, andere keren was het of zo heet dat het zand door de schoenen heen de voeten verbrande of waaide het zo hard dat met gezandstraald werd zand is trouwens ook niet goed voor de fotocamera.
We lopen een stuk door de duinen en proberen sporen van dieren te vinden in het zand maar de enige sporen die we tegenkomen zijn van tweevoeters die schoenen dragen.
Je zal het niet geloven maar terwijl we door de duinen lopen begint het te regenen niet veel maar wel regen in Death Valley.
Na de nodige foto’s zoeken we de camper weer op en vervolgen onze weg.
Na Stovepipe Wells zien we weer wat wildflower verschijnen en dat wordt steeds meer we maken bij de picknickarea van Emigrant dan ook een stop om een en ander te fotograferen.
Hierna beginnen we aan de klim naar de Towne Pass en dan wordt de regen ineens sneeuw nu ligt de summit van deze pas op 4956ft (1511m) maar dan nog verwacht je hier toch geen sneeuw.
We dalen af de Panamint Valley in om daarna weer te klimmen richting het Father Crowley Viewpoint wat weer op 4000ft ligt ook hier hebben we weer wat lichte sneeuwval onderweg.
We overleggen even wat we gaan doen want het is nog best vroeg pp de dag en als we weer zonder hookup willen staan moeten we ook nog tanken want de generator werkt niet als de tank minder dan ¼ gevuld is.
We besluiten om via Lone Pine te rijden en dan nog een stukje van de Alabama Hills mee te pakken.
We stoppen net als vorig jaar weer bij het Visitorcenter bij Lone Pine, deze keer hebben we wel een ranger die aandacht voor zijn klanten in plaats van zijn collega heeft dus krijgen we nu wel de nodige informatie.
Eerst even tanken en dan de Whitney Portal Road op, in eerst instantie missen we de afslag naar Movie Flat Road hier stond een hele groep auto’s en trailers die het zicht wegnamen.
We rijden terug en vinden hem nu wel alleen moeten we van de politieagent die midden op de weg staat even wachten want het die groep mensen is bezig met filmopname voor een commercial.
Als we verder mogen rijden we naar de parking van de Mobius Arch Trail, hier gebruiken we eerst de lunch en beginnen dan aan de hike, geen lange maar wel veel klimmen en dalen.
Zoals de ranger ook al aangegeven had vinden we ook veel wildflower waarvan sommige soorten maar 1,5 centimeter hoog zijn met een doorsnee van 2 centimeter echt spul waar je voor op de knieën moet ook vinden we een flink aantal cactussen helaas zonder bloemen maar wel mooie grote groepen.
De arch waar deze trail zijn naam aan dankt is niet groot maar wel heel erg mooi en van alle kanten te fotograferen.
Na een goed uur zijn we weer terug bij de camper en rijden terug naar Lone Pine waar we net als vorig jaar met dank aan de Mc.D de verslagen online kunnen zetten.
Met een lekkere Frappé in de bekerhouder vervolgen we onze wegvia de US-395 zuid naar Cinder Road naar Fossil Falls waar we dezelfde plek als vorig jaar nemen om te overnachten dit is een van de twee plekken die zo’n grote camper kan hebben de ander was al bezet.
Weer een mooie dag met veel bloemen.
De benzineprijzen zijn ook weer een bron van verbazing, rond Las Vegas zaten die tussen de 3,509 en 3,599, in Shoshone vragen ze 5,079, bij Furnace Creek 5,539, bij Stovepipe Wells 4,709 en bij Paramint Springs durven ze er zelfs 5,989 voor te vragen wij waren vandaag in Lone Pine $ 4,159 kwijt wel cash betalen want met CC is et $0,10 duurder.
Gereden: 168 mijl.
Getankt: Lone Pine 16,831 gallon á $ 4,159
Campground: Fossil Falls (BLM), kosten $ 6,00 geen hookup en alleen een pittoilet.
Dag 5, donderdag 3 april: Fossil Falls, > Saddleback Butte SP > Poppy Reserve
Vannacht was het erg koud, we hadden op voorhand de extra fleecedekens al op bed gelegd ook de kachel is verschillende keren aan gesprongen.
Vanmorgen dan ook iets later gestart, want als het zo kou is zet Annie de kachel altijd even wat hoger en duikt terug onder de wol tot het wat aangenamer is.
Om 08:20am waren we weer onderweg, eerst een stuk US-395 zuid en vervolgens de CA-14 zuid waar een heleboel windmolens staan, deze stonden stil omdat er geen wind was, de grote velden met zonnepanelen leverden waarschijnlijk wel veel energie want we hebben een strak blauwe lucht.
Bij Mojave nog getankt, met de CC ging weer niet omdat hij de postcode niet kende dus met de debetkaart getankt.
Bij Lancaster verlaten we de CA-14 om via Avenue K oost, 110th Street noord en Avenue J oost naar Saddleback Butte State Park te rijden.
Een leuk park met de dagrecreatiegebied met allemaal picknicktafels onder ramada’s kosten $ 6,00 per dag inclusief parkeren, helaas geen plek voor en 36ft dus hebben we die net buiten de ingang in de berm gezet, er zijn een aantal mooie trails in het park onder andere naar de top van de Butte voor een 360 graden uitzicht.
aan de andere kant van het parkje zit ook een campground maar daar zullen we geen gebruik van maken $ 30,00 voor een plek zonder hookup is ons te gortig zeker als je weet dat de campground waar we willen overnachten maar $ 25,00 is met full hookup (50amp) wifi en restroom met douche.
Dit State Park kwam ik toevallig tegen in de wildflowerpagina van DesertUSA omdat er nogal wat wildflower in bloei stond.
We hebben een wandeling van een uurtje gemaakt waarbij we heel wat bloemen konden fotograferen veel waren inmiddels al over de hoofdbloei heen maar er stond nog genoeg in bloei wel bijna allemaal gele bloemen.
T-T krijgt opdracht om ons naar Antelope Valley Poppy Reserve te brengen, dit park ligt aan de andere kant van Lancaster, hier kwam hij niet helemaal uit maar omdat we nogal wat poppy’s zagen hadden we het idee dat we toch in de goede richting zaten dus zijn we Lancaster Road nog wat verder afgereden en toen zagen we ineens het bord van de ingang voor de rest op de route nergens een verwijzing gezien.
De kiosk bij de ingang was niet bezet en er hing een briefje aan dat met via een envelopje van het selfpaystation kon betalen, zal wel maar de box voor de envelopjes was leeg.
Op het parkeerterrein even rond gekeken en gezien dat er in geen enkele auto een betalingsbewijs lag dus dat zal wel goed zitten, kosten normaal gesproken $ 10,00 per dag.
We gebruiken eerst de lunch voordat we dit park gaan verkennen, het is geen zee van oranje heuvels deze keer maar er staan toch een flink aantal poppy’s in bloei solitaire planten maar ook grotere groepen wat een schitterend zicht is, de planten/bloemen solitair fotograferen valt door de wind niet mee maar we proberen er het beste van te maken.
Naast de poppy’s staan er ook verschillende ander soorten in bloei, dit zijn allemaal planten die na de weinige regen van december ontkiemt zijn.
Als je goed kijkt zie je een heleboel jonge plantjes staan die na de regen van begin maart ontkiemt zijn, mochten die het weer mee hebben dan kan het eind deze maand of begin mei toch nog wel een heel erg oranje worden op de heuvels.
Na een goed uur vinden we het wel mooi en zoeken de camper weer op, we zoeken een Walmart supercenter in de nuttige plaatsen van T-T en rijden daar heen voor de boodschappen.
We zoeken een bbq voor niet al te veel $$ en vinden die ook alleen staat er alleen maar een showmodel, we vragen aan een medewerker of ze nog op voorraad zijn en die geeft aan dat ze op zijn maar dat we het showmodel wel mee kunnen nemen (scheelt ook weer een paar uur in elkaar zetten) helaas blijkt hij niet compleet te zijn dus dat feest gaat niet door.
Ook een paar rubberen beschermdoppen voor de ijzeren punt van de hikesticks kunnen we niet vinden, deze willen we graag hebben om schade aan kwetsbare rotsformaties te voorkomen wordt dus even verder zoeken misschien in een outdoor winkel.
We gaan op wel naar de campground, dat is weer even zoeken want het adres blijkt het administratie kantoor van de fairgrounds te zijn gelukkig staat ter plaatsen de weg naar de campground wel goed aangeven, we zoeken een plekje uit en sluiten water en stroom aan.
Betalen kan via een envelopje of in de avonduren als de beheerster weer aanwezig is via CC, wij kiezen voor het laatste, want er staan de komende dagen nog wat National Park en BLM campgrounds op de planning en dan is cash meestal wel handig.
Morgen zullen we de ochtenduren gebruiken voor de Premium Outlet.
Gereden: 180 mijl.
Getankt: Mojave, 23,290 gallon á $ 4,079
Campground: AVFA RV Park, kosten $ 25,00 met full hookup (50amp) en wifi.
Dag 6, vrijdag 4 april: Lancaster > Joshua Tree NP
Vanmorgen op het gemak gestart het is fris maar lang niet zo koud als gisterenmorgen, wel is het volledig bewolkt de zon doet wel een poging om er door te komen maar heeft daar veel moeite mee.
Om 08:30am rijden we van de campground af en zoeken de CA-14 zuid weer op om vervolgens de CA-138 oost te nemen onderweg stoppen we bij een postkantoor en gaan de eerste kaarten op de post, nieuwe postzegels kopen lukt niet want dit postkantoor gaat pas om 09:30am open en het is nog maar 09:15am, vier mijl verder het volgende postkantoor en die is wel open dus voor de rest van de reis postzegels gekocht.
We draaien de I-15 zuid op daar is het gelijk een heel stuk drukker na nog een stukje I-215 komen we op de I-10 oost en die volgen we tot Cabazon.
Hier gaan we van de weg af naar de Desert Hills Premium Outlets waar we een plek voor de camper zoeken, schijnbaar komen hier niet veel campers want er zijn geen plekken voor grote voertuigen.
We zetten hem dus maar aan de buitenkant van een van de parkeerterreinen en nemen dan een stuk of vijf autoplekken in bezit, wel zo parkeren dat er geen auto meer voor kan gaan staan anders heb je kans dat ze je insluiten, nu staat hij zo dat ik altijd uit kan draaien.
We gaan via de parkeergarage de East Village in hier zijn ze volop aan het renoveren, alleen de winkels aan de buitenkant zijn open alle andere zijn leeg.
Ze zijn zowel het straatwerk als de panden zelf aan het opknappen dus is het een grote bouwput waar alleen een pad van twee meter vrij is voor het winkelende publiek.
Aan de West Village zijn ze zo’n beetje klaar lijkt het want daar zijn ze alleen nog wat middenvakken met bestrating en plantvakken aan het opknappen.
Ook hier ziet men net als bij andere bouwwerken dat de bouwvakkers alleen maar naar hun eigen werk kijken want op verschillende plekken liggen de mooi opnieuw aangeplante perken vol met bouwmateriaal.
We kijken wat rond en vinden nog wat kleren voor de kleinkinderen.
Na anderhalf uur verlaten we de bouwput, erg jammer van die verbouwing want het lijkt ons een prachtige outlet waar men onder normale omstandigheden gemakkelijk een halve dag kan doorbrengen,
We zoeken de I-10 oost weer op en volgen die tot de exit nar de CA-62 noordoost.
Het huis heeft dorst maar de brandstofprijzen langs de interstate nodigen niet uit om te tanken, in Morongo Valley zien we bij een van de pompen $ 3,889 staan terwijl de rest allemaal boven de $ 4,00 zit dus word daar de tank gevuld hier werkt de CC zonder problemen, alleen stopt de pomp na $ 100,00 dus dat wordt twee keer tanken.
We gaan verder over de CA-62 tot het plaatsje Joshua Tree hier gaan we de Park Boulevard op die ons in het park al brengen.
Bij de ingang hangt een papier wat aangeeft dat alle campgrounds vol zijn, dat hadden we omdat het weekend begint ook al verwacht.
De rangerdame in het hokje vraagt of wel alleen maar doorrijden of ook willen kamperen, was wel de bedoeling maar alles is vol zeg ik dus willen we uitwijken naar de BLM grond net ten zuid van het park, heel goed zegt ze en geeft naast de parkmap en het krantje een A4tje waar op aangegeven staat waar deze plekken zitten.
Eenmaal in het park zoeken we eerst een parkeerplek want het is inmiddels al tegen 02:00pm en we hebben nog niet gegeten.
Na de lunch kruimelen we op het gemak verder, aan deze kant van het park staat nog redelijk wat wildflower te bloeien en als we stoppen voor wat foto’s vinden we ook verschillende cactussen met bloemen en dat herhaalt zich een paar keer dus het reistempo laat zich raden.
Eenmaal voorbij Hidden Valley is het gedaan met de bloemen dus worden er minder stops gemaakt.
We slaan af naar het zuiden om via de Pinto Basin Road (letterlijk) te zakken naar de zuidingang.
Je kan goed merken dat we steeds lager komen want hier is alles al bruin verkleurt, zelfs de Ocotillo’s zijn al bijna uitgebloeid terwijl die vorig jaar nog volop bloeide ondanks dat we toen bijna drie weken later waren.
Net als vorig jaar een waarschuwing voor mensen die Joshua Tree National Park willen bezoeken, de Pinto Basin Road wordt over een lengte van 11 mijl gereconstrueerd ruwweg van het Cottonwood Visitorcenter naar het noorden (tot het stuk wat vorig jaar gedaan is) op dit moment is men de bermen aan het afgraven wat geen problemen geeft maar binnenkort zullen de asfaltfrezen wel in het werk verschijnen en is er weer kans op vertragingen tot 30 minuten.
We verlaten het park om gelijk rechtsaf de Water District Road (gravelroad) op te draaien, langs deze weg zijn dus verschillende plekken waar men kan kamperen, we rijden er en stuk in en vinden een plek die ruim genoeg is voor ons huisje.
Men kan de plekken die gebruikt worden goed herkennen aan de bandensporen en de fire ring van stenen die vorige gebruikers gemaakt hebben, het is dus niet de bedoeling dat je weer een nieuwe plek gaat maken.
We zetten de camper neer en nu komen de hydrolic levelers dus echt goed van pas want zo vlak als op een regulieren campground is het hier zeker niet.
Het zal een donker nachtje worden want met de bewolking zijn er ook nog geen sterren te zien.
Gereden: 221 mijl.
Getankt: Morongo Valley, 51,426 gallon á $ 3,889
Campground: BLM grond, kosten $ 0,00 geen enkele voorziening ook geen toilet.
Dag 7, zaterdag 5 april: Joshua Tree NP > Borrego Springs
Na een heerlijke rustige nacht om 07:15 opgestaan de kachel nog even aan om de kou uit de camper te jagen, de zon die al op het voorraam staat helpt daar ook aan mee.
Als we de gordijnen open doen zien we dat er gisterenavond toch nog een aantal mensen zijn bij gekomen voornamelijk tenters, die hebben het niet zo warm zo te zien, als we er wat later langs rijden staan ze allemaal in elkaar gedoken achter hun auto’s.
Het lijkt mij ook geen plek voor tentkamperen je heb hier namelijk helemaal niets, geen toilet, geen water, geen picknicktafel, niets behalve een ring van stenen waar je een vuurtje in kan maken.
Wij steken de I-10 over en komen dan op de Box Canyon Road uit, ook hier zien we verschillende mensen die overnacht hebben op de BLM grond.
Heerlijk rustig dus bollen we met lage snelheid door dit mooie gebied met nog een paar fotostops, we komen bij de afslag naar Painted Canyon Road en weten dan gelijk al dat Ladder Canyon niet gaat lukken.
Er staan aan het begin van de weg een groot geel bord wat aangeeft dat de komende vijf mijl alleen met een 4X4 berijdbaar is dus gaan we geen risico nemen om dat met een camper te proberen.
We rijden dus verder en vinden Mecca aan onze voeten, van een been droge bruine woestijn in een oase van groene landbouwpercelen (Voornamelijk ‘wijn’druiven en sinasappelen) binnen 1 meter, het blijft een rare gewaarwording.
T-T wil ons nog een keer af laten slaan maar dat was een smalle weg tussen al die druiven door leek ons geen goed idee dus de doorgaande weg blijven volgen die route pikte hij binnen vijftig meter al weer op dus gaat dat geen problemen geven.
We komen het plaatsje zelf binnen en zien daar voornamelijk Mexicaanse bewoners rondlopen heel weinig ‘blanken’ gezien.
We komen op de CA-86 zuid uit die we zullen volgen tot de afslag naar Borrego Springs.
Een zijstapje om wat dichter bij de Salton Sea te komen voor wat foto’s levert een ritje door een zeer vervallen soort trailer cq mobilhome gemeenschap op met een al even zeer vervallen Marina waar we ook niet dichter bij het meer kunnen komen zonder over private terrein te gaan wat ons gezien de vervallen staat niet echt een goed idee lijkt.
We slaan rechtsaf de CR-S22 west op en komen gelijk in een soort achtbaan terecht, het eerste stuk is zo slecht dat zelfs met een snelheid van rond de 15 mijl per uur de camper schommelt als een schip in een vliegende storm, gelukkig wordt het na een paar mijl een stuk beter.
Het eerste deel van deze weg valt onder het Occotillo Wells State Vehicular Recreation Area, een mond vol voor een gebied waar men met allerlei voertuigen door de woestijn mag crossen, ook mag men hier kamperen maar dat gaat hem voor ons niet worden overal grote stofwolken en herrie van ATV’s.
Na een tiental mijlen komen we in het deel wat onder het Anza Borrego State Park valt, wat een rust heerst hier dan zeg.
Als we in Borrego Springs aankomen rijden we eerst door naar de geplande campground, deze ligt trouwens aan de toegangsweg van het visitorcenter.
We vragen of er plaats is en dat is er maar we mogen pas na 01:00pm op die plek gaan staan maar kunnen al wel inschrijven.
Omdat de dame voor haar reserveringssysteem ons volledige adres nodig heeft moet er weer een en ander gespeld, Robert lukt nog wel maar daarna kan het net zo goed Chinees zijn voor de dame.
Als ze vraagt of ze verder nog iets voor ons kan betekenen vraag ik of ze informatie en mogelijk ook een map heeft waar al de metalen kunstwerken in de omgeving opstaan en die heeft ze dus dat wordt iets gemakkelijker zoeken morgen.
Volgende stop het visitorcenter van Anza Borrego Desert State Park, we lopen eerst de Nature Trail zeg maar de voortuin van het visitorcenter, wat mij opvalt is dat behalve de Amerikaanse benaming ook de Latijnse benaming op de bordjes bij de planten staat dat zie je bijna nooit.
Er staan verschillende cactussen in bloei of knop dus weer een beetje foto’s gemaakt, de wildflower is al volledig uitgebloeid alleen wat meerjarige struikjes hebben nog bloemen.
Je kan goed merken dat het weekend is want het is druk in het park, ook zijn er veel activiteiten voor zowel kinderen als volwassenen waar veel gebruik van wordt gemaakt.
Binnen bekijken we de tentoonstellingen over heden en verleden van deze omgeving om daarna bij de informatiebalie te vragen naar de mogelijkheden binnen het park we geven aan met een motorhome te reizen wat een aantal trails onmogelijk maakt om te bereiken.
De vrijwillige ranger kan een heleboel goede informatie geven en als we aangeven morgennacht in de desert te willen overnachten heeft hij ook daarvoor een paar mooie opties binnen het park en gratis, die horen we graag want de komen de nacht is een dure.
We maken nog een wandeling over het dak van het visitorcenter wat ook beplant is met planten uit de omgeving en rijden daarna naar “The Mall” het winkelcenter van Borrego Springs, hier vinden we een set nieuwe rubber beschermdoppen voor de hikesticks zodat we die kunnen gebruiken als we de tour naar Tuweep gaan doen.
Na even overleggen besluiten we om de rest van de dag vakantie te vieren dus rijden we naar de campground.
Camper op zijn plek, pootjes uit, slide’s uit, water en electra aansluiten, beide vuilwater legen en dan is het tijd voor de lunch.
Na de lunch gaat de luifel uit en de stoelen naar buiten en dan de rest van de middag ontspannen.
Gereden: 82 mijl.
Getankt: niet.
Campground: Palm Canyon Resort RV Park, kosten $ 45,68 met 10% AAA korting, full hookup (50amp) met kabeltv, wifi en zwembad, het State Park kost $ 35,00 en heeft geen 50amp, kabeltv, wifi en zwembad.