Dag 1 maandag 15 april Brussel > Las Vegas

Gisterenmorgen online ingecheckt op de site van United, deze was weer erg traag maar uiteindelijk is het toch gelukt.

Voor Annie kon ik gelijk de boardingtickets uitprinten maar bij mij kwam er te staan dan met mijn documenten na wil kijken en dus moet ik mezelf melden bij de incheckbalie, dat moet men op Brussels Airport toch om de koffers af te geven dus dat is geen probleem.

Waarschijnlijk heeft het te maken met mijn nieuwe paspoort, want dat herkennen ze nog niet terwijl al Annie haar gegevens gelijk op het scherm verschenen bij het inloggen.

Voor de middag was alles al aan kant en hingen de laatste twee machines was aan de lijn, ’s middags nog naar Middelburg om de verjaardag van onze jongste te vieren.

Bij thuiskomst de koffers ingeladen en de laatste dingen opgeruimd.

Om 06:20pm zijn we weggereden en om 07:45pm stond de auto op het parkeerterrein van The Logde in Vilvoorde.

Inchecken en gelijk de taxivouchers voor de ritten naar en van het vliegveld gekregen, de jongedame die ons incheckte heeft ook gelijk de taxi voor vanmorgen besteld.

Na een goede nachtrust om 07:00am naar beneden voor het ontbijt, om 07:25 stond de taxibus voor de deur dus onderweg naar het vliegveld.

Zoals gebruikelijk op BRU het securitygesprek weer voordat men naar de incheckbalie mag,krijg steeds meer het idee dat ze zichzelf bezig willen/moeten houden want nu wilde de dame een bewijs zien van het hotel waar we de nacht voor vertrek geslapen hadden en ging daar ook nog mee naar haar meerdere wat dat met een reis naar Amerika te maken heeft is mij een raadsel maar als ze daar blij mee zijn mogen ze.

Het inchecken zelf was zo voor elkaar, waarom ik mezelf moest melden werd niet duidelijk maar heeft waarschijnlijk te maken met computerproblemen bij United, volgens de dame aan de balie zitten er nog steeds kleine bugjes in het systeem sinds het samengaan met Continental.

De security was zo gedaan geen lange rijen deze keer.

Om 09:10am werd en begonnen met boarden en dat ging nu best vlot men heeft het systeem wat aangepast en dat gaat een stuk vlugger.

Even na 10:00am werd het vliegtuig van de gate weggeduwd en om 10:15am kwamen de wielen los voor een rustige en grotendeels behoorlijk bewolkte vlucht.

Onderweg kregen we nog wel een stuk van Groenland te zien en eenmaal boven Canada kregen we meer zicht op de nog witte wereld, ook het noorden van de USA was nog behoorlijk wit, zelfs in New York State zagen we op de hogere delen van onder andere de Catskill nog sneeuw liggen.

Keurig op tijd raakte om 12:15pm de wielen Amerikaanse bodem, toen volgde een flinke wandeling naar immigration omdat we helemaal op de kop van de terminal aan de gate stonden, daar was een behoorlijke rij zodat we een klein uurtje verder waren voor wij aan de beurt waren.

Geen idee waar het gesprek met zijn collega over ging, maar onze immigrationbeambte heeft aan ons letterlijk niet een vraag gesteld wel wilde hij van alle vingers een afdruk en konden we doorlopen naar de bagagebanden daar draaide onze koffers al rondjes dus op naar customs, deze heer bekeek warempel het formulier ‘meestal pakken ze het alleen maar aan’ maar we konden zo doorlopen, koffers afgeven en naar de C-terminal voor de tweede vlucht.

Daar een lange rij voor het securitycheckpoint maar dat ging vrij vlot.

Eerst gekeken naar welke gate we moesten C-70 volgens het ticket maar de monitor gaf C-132 aan wat weer helemaal aan de ander kant is, tijd genoeg dus eerst wat eten te scoren.

Het vliegtuig stond er al en een half uur voor het boarden zou beginnen was ook de crew aanwezig en ging aan boord.

Vijf minuten voor boardingtime begon de ellende, er werd omgeroepen dat er een probleem was en dat er een onderhoudsploeg mee bezig was dus waarschijnlijk een half uur later boarden, mooi niet er kwam weer een half uur bij, na dat half uur kwam de mededeling dat men het niet kon maken en dat men een ander vliegtuig moest gaan zoeken, wanneer ze dat hadden en hoe laat we konden vliegen wist men niet.

Op een gegeven moment kwam de melding dat men een vliegtuig had maar wel aan een andere gate en wel C-96 wat dus weer letterlijk helemaal aan de andere kant van de terminal is.

Het vliegtuig waar we mee moesten vliegen moest nog binnen komen uit Chicago maar was zelfs een paar minuten te vroeg dus dat zag er goed uit maar voordat alle passagiers van boord waren kregen we al te horen dat het toch een ander vliegtuig werd gelukkig aan gate C-98 dus die lag er naast.

Het vliegtuig wat aan die gate stond vertrok en gelijk kwam ons vliegtuig aan uit Orlando, passagiers er uit twintig minuten om schoon te maken en we konden aan boord, iets na 06:00pm van de gate weg maar dan is het spitsuur op de startbaan dus was het 07:00pm voor we in de lucht waren.

Jammer genoeg het grootse deel van deze vlucht in het donker dus weinig te zien en ook geen monitor waar je op kan zien waar je ongeveer zit, gelukkig wel kanaal negen waarop men de gesprekken tussen cockpit en vluchtleiding kan volgen dus had ik nog enig idee waar we zaten.

Om 09:15 raakte de wielen de grond, dat koste wel enige moeite want door de harde wind was het een moeilijke landing net als het laatste stuk van de vlucht veel turbulentie kende.

We moesten voor onze bagage naar terminal drie ‘deze is volgens onze taxichauffeur nu twee maanden in gebruik en daar zal in de toekomt alle bagage afgehandeld worden, terminal één wordt gesloten’ ondanks alle problemen op Newark kwamen beide koffers keurig op de band dus naar buiten en met een taxi naar Excalbur hotel waar we rond 10:00pm in de rij konden om in te checken, daar waren we ook nog bijna drie kwartier aan kwijt.

Alle spullen op de kamer gebracht en even gekeken hoe we gemakkelijk bij de rotunda kunnen komen voor de shuttlebus morgen vroeg.

Daarna douchen en licht uit het is dat toch weer tegen 12:00 uur.

Gereden: 0 mijl

Getankt: niet

Campground: geen hotel overnachting.

Dag 2 dinsdag 16 april Las Vegas

Vannacht best goed geslapen maar om 05:30am waren we allebei klaar wakker en dus maar uit bed gegaan.

Even twee ontbijtjes wezen halen bij de Mc. D en op het gemak op de kamer opgegeten, tegen 07:00am naar beneden om op de shuttlebus van El Monte te wachten maar op 08:00am was die er nog niet dus even bellen.

Er was schijnbaar iets mis gegaan tussen het hoofdkantoor ‘in LA’ en het kantoor in Las Vegas want we stonden niet op het lijstje maar de shuttle werd gelijk op pad gestuurd en om 08:30am stond hij voor onze neus.

Via een klein blokje om, omdat de chauffeur ons graag even het huis waar Liberace heeft gewoond toen hij in Las Vegas werkte waren we iets voor 09:00am op het nieuwe verhuurstation van El Monte aan Boulder Hyway.

De papierwinkel in orde gemaakt wat iets langer duurde omdat een deel van de computers niet werkte ‘ook hier opstart problemen op een nieuwe locatie’ als compensatie kregen we koffiemachine en broodrooster voor niets.

Naar buiten om camper te controleren, zoals verwacht staat er een Fleedwood model Flair van 34 ft voor ons klaar, geen nieuwe dus nogal wat schades aan lakwerk en kleine sterretjes in het voorraam, de dame heeft zoveel kruisjes en streepjes op het formulier gezet dat men bij inleveren nooit kan zien of een schade oud of nieuw is.

Even een monteur er bij geroepen om een tafelpoot vaster te zetten en een rubber van de woonkamer slideout te herstellen zodat het niet kan tochten of inregenen.

De generator draaide al voor we kwamen zodat de koelkast en vriezer al goed koud waren, altijd een goed idee voor zo’n eerste dag, want dan hebben beide apparaten het best moeilijk om heel die berg spullen die er niet gekoeld ingaan op de juiste temperatuur te krijgen.

Een verzoek van mij voor een extra waterslang wordt zonder meer aangenomen zodat we in ieder geval altijd bij de waterleiding kunnen komen, dit wil op sommige campgrounds door de soms vreemde locatie van de kraan wel eens moeilijk zijn.

Rond 10:15am denken we klaar te zijn en willen op pad maar dan blijkt Annie een draaistoel te hebben, heb ik ook want zo kan je draaien en gemakkelijk naar achter gaan en de stoel gebruiken als je op een campground sta, die van Annie valt dus niet in zijn slot en dat is gevaarlijk als je een bocht neemt.

Even de monteur er bij, er bleek een pin verschoven te zijn dus dat was vlug opgelost.

Om 10:30 onderweg eerst naar de Dollar Tree voor, servies en keuken gerei, dan naar de T-Mobile winkel om de hotspot opnieuw te actieveren en er voor dertig dagen tegoed op te zetten, zo zijn we minder afhankelijk van campground wifi en kunnen ook gewoon onderweg online, dit klusje was zo gepiept en voor $ 35,00 kunnen we een maand vooruit met 3,5 GB.

Deze beide winkels zitten aan Flamingo Road een kleine twee mijl van elkaar dus erg gemakkelijk.

Volgende stop is de Walmart, daar eerst alle non food boodschappen gedaan wat een winkelwagen vol is en vervolgens een tweede winkelwagen gevuld met alle food artikelen.

In de camper alle bederfelijke spullen in koelkast en vriezer gedaan en alle andere spullen zo op geborgen dat ze niet in je nek eindigen als je moet remmen of een bocht nemen.

Van het parkeerterrein van de Walmart drie keer links en een keer rechts en binnen drie minuten staan we voor het kantoor van Sam’s Town Boulder RV Park, waar we een plek voor één nacht boeken.

Camper op zijn plaats, pootjes hydraulisch uitzetten om de camper vlak te zetten en de beide slideouts naar buiten en dan eerst eten het is inmiddels 2:30pm dus de magen gaan knorren.

Na de lunch alles uitpakken en een plekje geven en de bbq in elkaar zetten, Annie wast ondertussen de nieuwe badhanddoeken, zodat die ook water opnemen als je jezelf af wil drogen, ook wordt er tussendoor aan de reisverslagen gewerkt ook het verslag van gisteren moet nog gemaakt worden want daar hadden we gisterenavond geen puf meer voor.

Als avondeten gaan er zoals meestal de eerste dag een paar pizza’s in de magnetron, na het eten lopen we nog even Sam’s Town casino binnen om naar de vernieuwde watershow te kijken, er zitten nu wat nieuwe en moderne stukjes tussen het is al bij al een stuk vlotter geworden.

We vonden het gisteren in het hotel al drukker dan ander jaren, maar ook de campground staat een heel eind vol, ik heb het idee dat er nog behoorlijk wat snowbirds zitten die nog niet terug zijn naar het noorden omdat het daar nog te koud is

Gereden: 13 mijl

Getankt: niet

Campground: Sam’s Town Boulder RV Park, kosten $ 28,00 met full hookup, wifi eventueel tegen betaling.

Dag 3 woensdag 17 april Las Vegas > Death Valley NP

Na een goede eerste nacht in de camper zitten we gelijk in het goede ritme, rond 07:00am uit bed en op het gemak ontbijten en dan alle spullen opruimen voor de rit van vandaag.

Via een stukje Boulder Hyway (NV-582) pakken we de US-95 west op die we blijven volgen tot aan Beatty, onderweg nog even een korte stop bij een Walmart omdat we wat verbandmiddelen missen en voor de zekerheid aan willen vullen.

Er staat ook vandaag weer een zeer harde wind die we de hele dag schuin op de kop hebben, dat is niet gunstig voor het brandstof gebruik en vraagt ook constant corrigeren om op de eigen weghelft te blijven

Langs US-95 is niet veel te zien, op het eerste stuk zien we nog wat Beavertail cactussen in bloei staan maar voor de rest is het alleen maar laag struikgewas, we zien onderweg een benzinepomp die $ 3,91 vraagt terwijl de prijs in Las Vegas rond de $ 3,60 zit in Beatty staat $3,85 op de pomp.

In Beatty maken we een korte fotostop om een paar oude gebouwen en een prachtige muurschildering, daarna gaan we linksaf de NV-374 zuidwest op.

Deze weg brengt ons naar Death Valley National Park, op de parkgrens veranderd de wegnaam in Daylight Pass Road daarna via de North Hyway naar de CA-190 die we oost nemen richting Furnace Creek.

We zien onderweg wel een paar mooie stukken badland in schitterende kleuren, maar wildflower is er helemaal niet te vinden.

Na de lunchstop rijden we naar het nieuwe visitorcenter daarbij passeren we Furnace Creek Campground waar we willen overnachten maar die is dus gesloten wegens werkzaamheden.

In het visitorcenter betalen we en entrance fee en informeren naar de campground mogelijkheden, behalve Furnace Creek is ook het tegenover gelegen Sunset gesloten.

Het iets verder gelegen Texas Spring is wel open maar de dame weet niet of men daar met een 34 ft terecht kan dus gaat ze even bellen en komt terug met de mededeling dat er een paar plekken zijn waar zo’n grote camper inpast, dus gaan we maar eens kijken.

In het park krantje lezen we dat men op Texas Spring geen generator mag gebruiken dus na enig overleg besluiten we om naar de NPS campground bij Stovepipe Wells te gaan voor de overnachting.

In het visitorcenter ook nog een pluchebeest gekocht, deze keer een Kangaroo Rat, al sinds onze eerste reis in 1999 kopen we in ons eerste park een pluchebeest die dan de hele reis met ons meekijkt door het voorraam, inmiddels hebben we een hele verzameling van de knuffels thuis liggen.

We rijden eerst de CA-190 verder oost tot aan de afslag naar Dantes View in de hoop daar nog wat wildflower te vinden maar ook daar geen geluk deze reis.

Omdraaien en dezelfde weg nu west volgen naar Stovepipe Wells onderweg nog een fotostop bij Mesquite Flat Sand Dunes, allen wat foto’s gemaakt vanaf het parkeerterrein je voelde daar het zand al tussen de tanden knarsen/waaien dus een wandeling de duinen in hebben we maar niet geprobeerd.

Vervolgens naar de campground gereden hier staat een selfpaystation bij de ingang waar je trouwens ook de parkfee kan betalen kan met credit kaart of contantgeld, na betaling krijg je een betalingsbewijs wat je na invullen van het kenteken van de auto/camper en het sitenummer aan een paaltje bij je site vast moet maken.

Omdat we nu al een stuk westelijker zitten dan gepland en het feit dat er totaal geen wildflower te vinden is zullen we waarschijnlijk korter in het park zijn.

Hopelijk vinden we morgen in het hogere deel van het park nog wel wat bloemetjes, we willen morgenochtend eerst de trail in Mosaic Canyon lopen en zullen waarschijnlijk Panamint Springs overslaan en al naar Lone Pine rijden.

Door de stormachtige wind blijft de bbq onderin de camper staan en wordt het vlees in de koekenpan gebakken.

Gereden: 245 mijl

Getankt: niet

Campground: Stovepipe Wells Campground (NPS), kosten $ 12,00 geen hookup, alleen een toiletgebouw.

Dag 4 donderdag 18 april Death Valley NP > Lone Pine

Om 07:00am waren we uit bed en werden verwelkomt door een strak blauwe lucht en geen wind nou een heel licht briesje dan, de temperatuur was al aangenaam.

Na het ontbijt reden we een paar minuten na 08:00am van de campground af om nog geen honderd meter verder al weer van de CA-190 af te slaan naar Mosaic Canyon daar kan men komen via een 2,4 mijl lange gravelroad, deze was zeker voor een camper niet echt lekker om te rijden het was namelijk een groot wasbord.

Na alle vullingen weer terug in de kiezen te hebben gestopt de wandelschoenen aangedaan en op weg, men loopt eerst een stukje door een wash, als ik zo naar de zijkanten keek wil je hier tijdens of na een flinke regenbui echt niet wezen zo te zien komt het water dan met groot geweld naar beneden.

Mosaic Canyon is een prachtige canyon die zeker in het eerste stuk wel wat van een slotcanyon weg heeft.

De wanden zijn door het watergeweld schitterend gepolijst waardoor de verschillende kleuren prachtig uitkomen.

De slotcanyons die we al kennen zoals Peek á Boo en Spooky hebben hele ruwe wanden maar hier zijn we spiegelglad.

We zien ook nog een oude trap die gemaakt is van een ijzeren leuning en als trede heeft men halfrond gebogen betonijzer in de rotsen vast gemaakt, die trap is nu niet meer nodig want de bedding van de wash heeft een andere koers genomen en ligt nu ook al een heel stuk lager, de trapresten zitten gedeeltelijk boven je hoofd als je er langs loopt.

Aan het eind van het smalle deel is het even flink klimmen om in het volgende deel te komen dit is een stuk breder en minder mooi, we lopen nog een stuk verder tot we in een soort van valley komen en besluiten dan om te draaien.

De hele trail is twee mijl lang en wij hebben denk ik ongeveer de helft gedaan.

We bobberen weer terug naar de CA-190 en gaan eerst een stukje oost om nog een stukje bobberweg te doen namelijk de gravelroad naar Salt Creek, deze is een heel stuk korter en ook iets beter.

Bij Salt Creek zijn we wezen vissen maar de zeldzame Pupfish, die men hier kan vinden, zijn nog geen drie centimeter lang dus niet geschikt voor consumptie.

Dit is een wandeling over een houten boardwalk welke ook rolstoel toegankelijk is dus niet moeilijk, gelukkig was er behoorlijk wat water waardoor er heel wat van de Pupfish te zien was, een heel bijzonder visje als je bedenkt dat het water hier tien keer zouter is dan het oceaanwater.

We gaan weer terug naar de CA-190 en gaan nu west richting Lone Pine, als eerste moeten we Towne Pass bedwingen deze is4956 ft hoog (1511 m)via een steile afdaling komen we in Panamint valley.

Was ik gisteren al geschrokken van de $ 5,419 die men bij Furnace Creek voor een gallon wil hebben, bij Panamint Springs is het helemaal een roversbende men vraagt $ 5,939 voor een gallon.

We moeten de volgende pass op een naam hebben we niet kunnen vinden maar de weg is een flink stuk smaller dan Towne Pass met ook nog eens vangrail erg dicht tegen het wegdek aan.

Eenmaal boven is er een heel mooi viewpoint de Father Crowley Vista met een schitterend zicht op onder andere Rainbow Canyon.

We rijden verder naar Lone Pine en krijgen de Sierra Mountians in beeld daar ligt nog flink wat sneeuw op de toppen.

We stoppen op de aansluiting met de US-395 even bij het visitorcenter, waar we helaas weinig informatie kunnen vinden, en het personeel praat liever met elkaar als met bezoekers er kon zelfs nog geen goede dag vanaf.

In Lone Pine even getankt en vervolgens de Whitney Portal Road opgezocht, deze hebben we gereden tot waar het asfalt ophoud een flinke klim welk grotendeels in de tweede versnelling gereden moet worden, als we niet meer verder kunnen staan we in de sneeuw dus we zijn flink geklommen.

Na wat foto’s rijden we terug en slaan af naar de Horseshoe Meadows Road waar we via de Granite View Drive naar de campground rijden.

Hier gaan de stoelen naar buiten en genieten we van de zon tot het te veel afkoelt.

Gereden: 131 mijl

Getankt: Lone Pine CA, 24,160 gallon á $ 4,239

Campground: Tuttle Creek Campground, dit is een BLM campground, kosten $ 5,00 zonder hookup, alleen pittoilets aanwezig.

Dag 5 vrijdag 19 april Lone Pine > Fossil Fall

Vanmorgen na een frisse nacht iets na 07:00am eerst van de campground weg gereden om op een uitvoerstrook langs de Granite View Drive ons ontbijt te maken, de campground rules waren niet duidelijk over het generator gebruik dus het zekere voor het onzekere genomen.

Na het ontbijt de Horseshoe Meadows Road noord genomen en na een klein stukje Whitney Portal Road oost de Movie Road op gedraaid, het eerste stukje is asfalt was overgaat in gravel/dirt.

Een brede weg die goed te rijden was, hier en daar wat lichte wasbordvorming voornamelijk in de bochten.

De hele route tot het volgende Alabama Hills bord gereden en daarna omgedraaid en nogmaals dezelfde route gereden, doordat je de andere kant oprijdt zie je weer heel andere dingen.

Jammer genoeg hadden we geen kaart van dit gebied, waardoor je waarschijnlijk veel dingen mist.

Ook hebben we ons beperkt tot de hoofdroute met één zijstap, verschillende zijwegen zagen er aan het begin goed uit maar men weet niet hoe ze verder op zijn en of er toevallig geen scherpe dip inzit waar de camper met zijn kont op de grond slaat.

Ondanks dit alles hebben we een paar uur genoten van die schitterende gebied waar in het verleden veel films zijn opgenomen.

Die filmlocaties kan men ook allemaal bezoeken maar dan zal een kaart toch wel uitkomst bieden, die kaart is misschien wel in het filmmuseum wat in Lone Pine zit te koop maar daar zijn we niet geweest.

Met de nodige stops onderweg weer heel was foto’s gemaakt waarbij de besneeuwde toppen van de Sierra Mountians vaak voor een prachtige achtergrond.

Men mag in dit gebied trouwens ook kamperen of daar kosten aan verbonden zijn konden we nergens vinden wel dat men er maximaal veertien dagen mag verblijven maar dat geld ook voor de campgrounds van de BLM waar dit gebied ook toebehoord.

Via de Whitney Portal Road komen we op de US-395 die we zuid nemen, een paar blokken verder zien we een Mc D. dus even op een grote parking daar vlakbij geparkeerd.

Ondanks dat we ruim vijfenzeventig meter van de Mac stonden konden we toch online, meestal lukt dat alleen binnen een meter of tien van het gebouw.

De verslagen online gezet en even de mail nagekeken en daarna als dank voor het internet gebruik een paar heerlijke Frappé’s gehaald.

Weer terug de US-395 zuid op voor een mijl of vijfenzestig daar draaien we de Cinder Road op om gelijk af te slaan naar de Fossil Fall road en die volgen we tot het einde.

De wandelschoenen gaan aan en we gaan op pad voor een korte wandeling naar de Fossil Fall eigenlijk Falls, want er zijn er twee, het is geen moeilijke wandeling alleen moet men wel stevige schoenen aandoen want men loopt gedeeltelijk over lavastenen die erg scherp kunnen zijn.

Toen we boven aan de fall stonden zagen we beneden een dirtroad lopen die tot vlakbij de onderste fall gaat dus kan men de fall ook van onderaf benaderen.

Een zeker voor fotografen schitterend klein gebiedje waar men afhankelijk van tijd en interesse één tot meerder uren door kan brengen.

Het is BLM gebied en net als de Alabama Hills vrij toegankelijk.

Weer terug bij de camper rijden we naar de er naast gelegen campground en zoeken een plekje voor de nacht, er zijn hier elf plekken waarvan vier geschikt voor campers hiervan zoeken we een mooie uit en zetten de camper op zijn plek.

Niet echt een vlakke plek maar dat is met de hydraulische leveling die op een A-Class zit geen probleem.

Tijd voor de lunch en daarna houden we vakantie, met andere woorden doen we de hele middag niets behalve in het zonnetje zitten, bij zo’n dertig graden en een licht briesje is dat best vol te houden.

Op deze locatie hebben we via onze hotspot internet verbinding dus ook de verslagen worden bijgewerkt en online gezet.

Gereden: 62 mijl

Getankt: niet

Campground: Fossil Fall (BLM), kosten $ 6,00 zonder hookup, alleen één pittoilet aanwezig.

Dag 6 zaterdag 20 april Fossil Fall > Rainbow Basin (Barstow CA)

Vannacht even uit bed geweest om de beide dakramen te sluiten, het was een stuk harder gaan waaien en daardoor gingen ze klapperen.

Vanmorgen iets later uit bed en na het ontbijt rond 08:30am van de campground weggereden, er staat een stevige wind die we schuin achter hebben wat redelijk goed te doen is wel opletten voor rukwinden want daar is dit gebied berucht op er staan dan ook om de zoveel mijl waarschuwingsborden.

De US-395 zuid weer opgedraaid en bij de junction met de CA-14 deze laatste aangehouden om tegen 10:00am bij Red Rock Canyon State Park aan te komen.

Het park ingereden en een rondje over de campground gereden, veel van de plekken liggen tegen de rotswand en dus was het moeilijk een fatsoenlijke foto te maken zonder tent of camper er op.

Omdat het enorm druk is in het park besluiten we geen hike te doen, het gedeelte wat we wel gezien hebben viel eigenlijk tegen zeker omdat we Badland NP in South Dakota en Bisti Badland bij Farmington New Mexico al kennen.

We gaan dus het park weer uit en rijden verder richting het zuiden.

Ondanks dat we niet naar Antelope Valley gaan rijden we wel even door naar Lancaster CA omdat we daar zeker zijn van een supercenter, want we hebben vers producten zoals groenten, fruit en brood nodig, in Barstow is wel een Walmart maar dat is geen supercenter.

Onderweg zien we verschillende grote windmolenparken tegen de bergen staan.

Bij Mojave zien we ook een flink aantal vliegtuigen geparkeerd staan waaronder veel 747 bultruggen, ik herkende minstens één Lufthansa toestel en een paar toestellen met het oude Continental logo, de andere kon in niet thuisbrengen, kreeg het idee dat het puur om parkeren gaat want ik zag nergens een sloopafdeling.

Na de boodschappen weer terug over de CA-14 om bij Mojave de CA-58 oost te nemen, in Mojave nog even brandstof ingenomen, want we zitten onder een kwart tank en dan werkt de generator niet.

De vandaag gereden wegen zijn op dit moment erg saai, de omgeving is helemaal bruin door gebrek aan water/regen er is dan ook nergens een bloemetje te vinden.

Net voor Barstow gaan we de Old CA-58 oost op om vervolgens de Irwin Road noord op te gaan, en hier gaat T-T de pad kwijt raakte, we passeerde Fossil Bed Road die naar Rainbow Basin gaat terwijl we volgens T-T nog vijfentwintig mijl moeten rijden voor we af moesten slaan.

De snelheid lag iets te hoog om ineens een dirtroad op te draaien dus een stukje doorgereden om te keren, vanaf die kant stond de weg niet aangegeven dus was het even opletten.

De Fossil Bed Road lag er heel wat slechter bij dan de dirt en gravel wegen die we tot op heden gereden hebben enorm veel wasbordvorming die ook nog behoorlijk diep was.

Naar rechts de Rainbow Basin Road op en na een paar honderd meter komt een tegenslag, de one way loop met het mooiste stuk van de weg is nu verboden voor trailers en campers waar het in het verleden niet geadviseerd werd om die weg te rijden.

We buigen dus nogmaals rechtsaf om naar de campground te rijden, een mooie campground met op iedere plek een ramada met picknickbank en nog een extra picknickbank in de zon, twee firerings per site en over de campground verspreid verschillende speeltoestellen.

Er is water aanwezig maar dat is geen zekerheid omdat dat uit een hoger gelegen tank moet komen en de leidingen wel eens buitengebruik zijn door lekkage, advies is dan ook om voor eigen water te zorgen als men hier naar toe gaat.

Net als op alle andere BLM camgrounds is ook hier het maximum verblijf veertien dagen.

De omgeving van de campground is ook heel mooi en geeft al een idee van hoe Rainbow Basin er uit ziet alleen vind men daar veel meer kleur in de rotsen en badlands.

Het is weekend en dat is te merken het is erg druk met veel grote groepen jongeren die met wel vijf tot zes tenten op een plek staan hopelijk blijft het rustig vanavond en vannacht.

Gereden: 206 mijl.

Getankt: Mojave CA, 36,468 gallon á $ 3,839 cash betalen met credit kaart is het $ 0,10 duurder

Campground: Owl Canyon (BLM), kosten $ 6,00 zonder hookup alleen pittoilets aanwezig.

Dag 7 zondag 21 april Rainbow Basin > Twentynine Palms

Weer op de normale tijd uit bed en ontbijt maken er zijn geen restricties voor generator gebruik behalve dat het tussen 11:00pm en 06:00am stil moet zijn op de campground dus hier geen problemen.

Ook de vele jongeren zijn geen enkel probleem geweest en vele zijn al weg en de rest is aan het opbreken dus zeker geen lui weekend voor deze jongeren, ook wij breken op en rijden iets voor 08:30 van de campground af.

Eerst weer even een tiental mijl bobberen over de wasbordweg, hoewel deze kant wel beter rijdt dan de heenweg gisterenmiddag weer terug op Irwin Road denken we van het bobberen af te zijn voor vandaag maar dat blijkt later anders uit te pakken.

In Barstow zoeken we Mainstreet op en gaan oost, Mainstreet is onderdeel van de National Trails Hyway (aka Route 66) en die willen we zoveel mogelijk volgen tot Amboy, dat lukt trouwens op een stukje van twee mijl na helemaal, die twee mijl ligt binnen een armybasis dus daar mogen we niet komen.

Tussen Newberry Springs en Ludlow is de weg heel erg slecht, zo slecht dat de sholder (de naast gelegen puinberm)beter rijdt dan de weg zelf, jammer genoeg ligt die berm erg scheef zodat men er niet op kan rijden maar met een kant over die berm trilt minder dan volledig op de weg.

Ondanks dat het een asfaltweg is rijdt hij veel slechter dan de dirtraods die we tot vandaag gereden hebben, niet verwonderlijk dat we op dit stuk historie dan ook geen enkele motorrijder tegen komen.

Het stuk Route 66 tussen Barstow en Amboy is trouwens niet zo mooi men komt een paar oude gebouwen tegen en dat is het dan wel.

Bij Amboy gaan we rechtsaf de Amboy Road op die ons naar Twentynine Palms brengt, we rijden eerst naar de campground om een plek vast te leggen de was te doen en de vuilwatertanks te legen en schoonwater bij te vullen wat na vier dagen zonder hookup wel nodig is, terwijl de was in de droger zit gebruiken wij de lunch en heeft Annie via skype contact met het thuisfront.

Alle klusjes gedaan gaan we Twentynine Palms in, we hebben in het kantoor een kaart kunnen vinden waar alle Murals waar de stad om bekend staat opstaan, dat zijn er nu 24 maar er komen er ieder jaar een paar bij.

We rijden wat rond en kunnen er verschillende fotograferen, er zitten schitterende kunstwerken tussen.

Een voordeel van wat rondrijden is dat je ook gelijk naar de brandstof prijzen kan kijken wat met verschillen die tot $0,40 kunnen oplopen zeker de moeite waard is we vullen dus bij de goedkoopste de tank weer een stuk zodat we genoeg hebben tot we overmorgen in Kingman AZ komen want daar is de brandstof een stuk goedkoper dan in California.

Na genoeg murals gezien te hebben zetten we via de CA-62 west koers naar het plaatsje Joshua Tree om daar via de west ingang Joshua Tree National Park in te gaan, we betalen de $ 15,00 intree en ontvangen een parkmap en een parkkrant (van 2012)

Via de Park Boulevard rijden we op het gemak van west naar oost, onderweg wordt er verschillende keren gestopt om foto’s te maken.

Ook voor de dieren is het schijnbaar te warm want behalve één Antelope ground squirrel en twee Black-tailed jackrabbit komen we niets tegen.

De wildflower is ook hier niet te vinden alles is geel of bruin, het enige wat bloeit zijn een paar halfheesters zoals de rozerode chuparosa en de gele brittlebush.

De Yucca brevifolia (Joshua Tree) is al uitgebloeid en zit vol met zaadpullen, de Yucca palmerii (Mojave Yucca) staat wel in bloei of nog in knop ook vinden we een aantal Claret Cup cactussen (Echinocereus triglochidiatus) met bloemen.

Heel stiekem zijn we een flink stuk geklommen dus als we richting de noord ingang rijden krijgen we op een kort stukje een flinke afdaling om weer in Twentynine Palms uit te komen.

Rond 05:45pm waren we weer op de campground waar na het aansluiten van de stroom de airco op vol vermogen gaat om de camper een beetje af te koelen.

Gereden: 202 mijl.

Getankt: Twentynine Palms CA, 38,895 gallon á $ 3,859

Campground: TwentyNine Palms Resort, kosten $ 39,24 met full hookup en een snelle wifi