Andere reisvehalen

Reisverhalen Annie


 

Dag 8 donderdag 2 oktober 2008.

 

Vanmorgen kwam de regen nog steeds met bakken uit de hemel, de keus voor vandaag was dan ook snel gemaakt, jammer van Acadia NP maar we gaan het binnenland in, op zoek naar beter weer.

Eerst vlak bij het kantoor geparkeerd en vanuit de camper de site en weblog bijgewerkt, de verbinding was zo snel dat ook de drie dagen achterstand in de foto’s van de weblog er zo opstonden.

Vervolgens T-T het adres van een Wal*mart gegeven en op weg in de stromende regen die niet minder leek te worden, het online bekeken weerbericht voorspelde ook niet veel goeds.

Vlak voor Bangor ME de boodschappen gedaan en toen we buiten kwamen was het droog en scheen er een waterig zonnetje, nu al? we zijn nog maar een anderhalf uur van de kust weg, het bleek dan ook maar van korte duur.

Ondanks de vele regen blijft het genieten van de herfstkleuren onderweg alleen ben ik bang dat het van korte duur zal zijn als het weer zo blijft, op sommige stukken reden we behalve door veel regen ook door veel vallende bladeren, er stond dan ook behoorlijk wat wind.

Iets wat mij de laatste dagen is opgevallen in deze hoek van Amerika is dat je op heel veel (ook particuliere) opritten een pick-uptruck ziet staan met een sneeuwschuif er aan.

Als je dan bedenkt dat in Nederland sommige gemeenten nog niet eens een eigen sneeuwschuif hebben doet dat raar aan. Waarschijnlijk liggen de prijzen voor zo’n schuif iets anders dan in Nederland maar ook de (vaak oude) pick-uptruck moet toch omgebouwd worden met een A-frame voor de schuif en een systeem om de schuif te bedienen. Meestal zijn het de soort schuiven die bij ons voor de fietspaden gebruikt worden.

In de loop van de middag werd het droog en wat verder in de middag hadden we het idee door een gebied te rijden waar het een hele dag nog niet geregend had, ook de zon laat zich zien dus hopelijk hebben we het slechte weer nu gehad.

In de buurt van Gorhan NH draaien we een restarea op om even in het camperboek te zoeken naar een campground die nog voor Mt. Washington ligt en dan kijken we vanaf die restarea zo op de ingang van een GoodSam campground, even in het boek gekeken voor de beoordeling en ook die is goed dus 200 yard doorgereden en een plekje voor de nacht geboekt.

Tijdens het inschrijven zegt de eigenaresse tegen andere gasten dat als ze meer dan één nacht willen blijven ze dit wel vlug moeten laten weten want het wordt druk dit weekend.

Voor mij een reden om de campground voor morgen even te bellen en een plek vast te leggen voor twee nachten, omdat er zoveel te doen en zien is in deze omgeving blijven we de dag die voor Acadia NP bestemd was hier en dus kunnen we het wat rustiger aan doen.

Vandaag gereden: 196,8 mile.

Campground: Timberland Camping Area, kosten $ 27,00 met GoodSam korting, full hook-up en wifi in de recreatiekamer.

 

Dag 9 vrijdag 3 oktober 2008.

 

Bij het wakker worden hoorde ik weer getik op het dak van de camper, deze keer gelukkig geen regen maar de naalden die uit de dennenbomen, waar we onder staan, vallen.

Als we de gordijnen open doen zien we een (nog wat waterig) zonnetje boven de bergtoppen uitkomen, een heel wat beter zicht dan die regen van de voorgaande dagen.

Van de campground eerst het stadje Gorham ingereden om de tank te vullen en daarna de NH-19 zuid op om de rest van de dag door White Mountian National Forest te toeren.

De eerst stop is Mt. Washington, hier zijn we niet verder dan het parkeerterrein gekomen omdat de top volledig in de wolken zat had het weinig zin om een tour naar boven te boeken, met de camper mag niet omdat de weg te smal is.

Op het gedeelte wat wel zichtbaar was zagen we al verschillende stukken met verse sneeuw dus de winter is hier niet ver meer weg.

De volgende stop was Glen Ellis Falls scenic area een mooi waterval in de Ellis River die vanaf het parkeerterrein middels een voetgangerstunnel onderdoor de weg binnen 15 minuten is te bereiken.

Al de scenic areas in dit gebied vallen onder de National Forest Service en daar kan men een dagkaart voor kopen, kosten $ 3,00 per voertuig goed voor een dag en voor alle scenic areas, als men zoals wij een AtB pas heeft kan men die zichtbaar in de auto leggen en moet men geen intree betalen.

De volgende stop is het plaatsje Jackson waar men een covered bridge over de Ellis River kan bekijken, we hadden eerst de verkeerde brug want op de golfbaan (die aan beide zijde van de weg ligt) lag er ook een, zodat men met de golfcar over de rivier kan.

De andere brug is nog in gebruik voor personen auto’s.

De planning was om via de US-302 het noordelijke deel van het scenic rondje te doen maar omdat we een winkel moesten hebben waar ze een oplader verkochten zijn we andersom gereden.

Via de NH-16 zuid naar Conway gereden voor de oplader en daar gelijk weer twee cavered bridges bekeken.

Deze liggen vlak bij elkaar, de eerst over de Saco River is nog toegankelijk voor personen auto’s de tweede over de Swift River, is afgesloten voor verkeer en alleen toegankelijk voor voetgangers.

Vervolgens zijn we de Kancamagus Highway (NH-112) opgereden, dit is een American Byway en is in het najaar werkelijk schitterend om te rijden, ’s zomers lijkt het mij wat minder, want dat zijn alle bomen groen, maar nu was het een prachtig kleurenpalet waar we dan ook de nodige stops gemaakt hebben.

Ook hier komen we nog een covered bridge tegen, de Albany covered bridge over de Swift River, deze is ook weer voor personen auto’s toegankelijk en gaat onder andere naar een campground van de National Forest waar men dus alleen met een tent kan staan.

Op het gemak verder gereden richting Lincoln waar we gisteravond een campground besproken hebben voor twee nachten, na even zoeken de campground gevonden T-T zocht aan de verkeerde kant van de I-93 en ons gemeld op het kantoor om de betaling verder te regelen en te vragen of men toevallig ook wifi had (stond niet in het camperboek) dat hadden ze maar werkte niet op de plek maar bij het kantoor zei de dame, we kunnen echter vanuit de slaapkamer wel inloggen (werkt hier met een code) en is daar net zo snel (langzaam) als bij het kantoor.

Vandaag nog verschillende keren een regenbuitje gehad maar daar tijdens de uitstapjes weinig last van gehad.

Vandaag gereden: 93,4 mile waar we de hele dag over gedaan hebben.

Getankt: Gorham, 35,724 gallon á $ 3,499

Campground: Country Bumpkins Campground, kosten $ 23,00 met water en electra en wifi.

 

Dag 10 zaterdag 4 oktober 2008.

 

Vannacht hebben we er een extra deken (slaapzak van R-B) bijgelegd, de nachttemperaturen liggen erg laag op dit moment dus is een extra deken wel aangenaam.

Rond half negen van de campground weggereden, eerst in noordelijke richting over de I-93 even bij the Flume Gorge gekeken maar daar is de lichtinval niet zo gunstig omdat dit deel van het Franconia Notch SP dicht bij de campground ligt besluiten we het op het einde van de dag te doen.

Via de US-3 naar de US-302 gereden deze doen we van west naar oost, het begin van deze route is niet zo mooi maar vanaf Twin Mountian wordt het beter.

We draaien een parkeerterrein van een viewpoint op en lopen naar de andere kant van de weg om een paar foto’s te maken.

We staan nauwelijks aan de andere kant van de weg of we horen een auto met piepende banden de bocht om komen, als ik mezelf omdraai zie ik nog net een auto de stoeprand tussen de weg en het parkeerterrein raken en het parkeerterrein opschieten daar vliegt hij de berm in raakt een houten trapleuning en komt vlak naast de camper op de helling tot stilstand.

De camper heeft hij net niet geraakt en nu staat hij op een helling van 45 graden naast de camper, eerst de camper een paar meter naar voren gereden, zodat de auto daar niet tegenaan kan vallen mocht hij omkiepen.

De chauffeur stapt uit de auto en wil een paal waar hij tegenaan hangt weghalen, op mijn advies laat hij dan toch maar eerst de drie zeer geschrokken dames uitstappen, gelukkig zijn er geen gewonden op wat spierpijnklachten na dan.

Eerst iedereen gerust gesteld viel ook nog niet mee het was een Hindoestaanse familie die gebrekkig Engels sprak.

De chauffeur wilde vooruit van de berg af rijden maar zag na enig overleg toch in dat de auto dan waarschijnlijk om zou vallen, nadat ik eerst de paal waar de auto tegenaan leunde uit de grond had getrokken is hij voorzichtig achteruit van de helling gereden.

Op een deuk in de rechter voorwielkast van de trapleuning en een deuk is linkerachterportier van de paal had de auto geen schade, gezien de snelheid waarmee hij aankwam een wonder. Hij wilde dus ook stoppen voor het viewpoint maar zag de parking veel te laat en zag de camper pas toen hij al instuurde voor de parking.

Een geluk voor ons was dat ik bijna tot het eind van de parking gereden was, een paar meter vroeger gestopt en hij was vol in de achterkant gevlogen.

Na dit avontuur weer verder gereden en onderweg langs de US-302 verschillende stops gemaakt, het was nog steenkoud wat goed te zien was aan de honderden mensen die deze dag hadden uitgekozen om een hike te gaan maken, dik aangekleed en met een wollen muts en handschoenen aan gingen ze op pad.

Hoe later op de morgen hoe voller de parkings langs de weg stonden.

Onder andere twee mooie cascades bekeken de Flume cascade en de Silver cascade beide vlak langs de weg dus ver lopen moesten we niet.

De planning was om de Bear Notch Road te rijden maar er was nog een covered bridge bij Lower Bartlett dus eerst even doorgereden naar deze brug dat was verloren moeite, de omgeving was een grote bouwput omdat men een nieuwe brug aan het maken was en de covered bridge is privé bezit en omgebouwd tot souvenirwinkel.

Terug gereden naar Barlett en daar de Bear Notch Road genomen die de US/302 binnendoor verbind met de NH-112, een schitterende weg met prachtige herfstkleuren.

Na nog een schoenenshopstop in North Conway de NH-112 naar Lincoln gereden en daar via de US-3 terug naar de Flume Gorge waar we een wandeling van twee mile gedaan hebben waarbij we een paar mooie watervallen en nog twee covered bridges konden bewonderen.

Vandaag weer heel wat foto’s gemaakt waarbij we met wat bewolking begonnen maar de rest van de dag veel zon gehad hebben dus eindelijk een dag met mooi weer hopelijk houden we dat voor de rest van de reis vast.

Vandaag gereden: 122,5 mile

Campground: Country Bumpkins Campground, kosten $ 23,00 met water en electra en wifi.

 

Dag 11 zondag 5 oktober 2008.

 

Vandaag hadden we een reisdag die we voor een deel ook nog als shopdag ingevuld hebben.

De route hebben we omgebouwd om hem wat meer scenic te maken dus zijn we eerst via de NH-112, NH-118, NH-25A, NH-10 en US-5 naar de I-89 gereden om in Vermont de US-4 west te nemen een mooie route waar we weer veel prachtige herfstkleuren konden bewonderen ook kwamen we nog een paar covered bridges tegen waarvan we er bij een gestopt zijn de tweede was geen stop/parkeer mogelijkheid en de derde was in Woodstock VT en daar was een groot festival dus weinig parkeermogelijkheid en een brug vol met mensen.

De covered bridge waar we bij gestopt zijn wat in Taftville, deze is nog in gebruik voor personen auto’s.

Nog maar een paar mile op de US-4 kwamen we trouwens al een schitterende fotostop tegen namelijk de Quechee Gorge.

In Rutland VT kwamen we een mall tegen met onder andere een Michael’s en een Jo-Ann’s dus weer wat scrapbookspullen gekocht er was helaas niet zoveel keus.

Vervolgens de grens met New York overgestoken en via de NY-22 naar Ticonderoga gereden om de koelkast te vullen we waren namelijk een heel eind door ons eten heen.

Zodra we de grens met New York over gingen zaten we eigenlijk gelijk al in de Adirondack Mountians en ook hier is de Fall Foliage op zijn hoogtepunt.

Volgens de site waar we alle foliage rapporten op kunnen volgen zit deze hoek echt op of net tegen zijn hoogtepunt wat de kleuren aangaat.

Er werd ook gezegd dat de kleuring zoals ze dit jaar is in jaren al niet meer zo intens is geweest dus dat wordt genieten de komende dagen.

Net als gister in de White Mountians NH is het vandaag in Adirondack Mountians erg druk met mensen die er op uit zijn om van natuur te genieten.

Via de NY-74, US-9, NY-73, NY-86 en NY-3 rijden we verder dit zeer uitgestrekte gebied in.

Door Keene, Lake Placid waar we langs de Olympische skischans rijden en Saranac Lake rijden we naar de campground voor de komende nacht.

Omdat het mede door het shoppen al wat later was dan gepland dachten we onderweg al te stoppen als we een campground tegen kwamen maar dit zijn (zeer onbegrijpelijk in dit schittende gebied) zeldzaam en verschillende ook al gesloten voor het seizoen, zodoende toch maar doorgereden naar de geplande campground waar we om 18:30 aankwamen en nog net voor het donker werd de camper op zijn plek konden zetten.

Vandaag gereden 250,8 mile.

Getankt: Quechee VT, 38,580 gallon á $ 3,499

Campground: Fish Creek Pond Public Campground, geen hook-up kosten geen idee we moeten morgenochtend pas betalen.

Dag 12 maandag 6 oktober 2008.

 

De campground kosten waren $ 22,75 dat is voor een site zonder hook-up behoorlijk aan de prijs.

Toen ik mijn naam opgaf kwamen onze gegevens zo tevoorschijn in de computer, schijnbaar zijn alle State Park sites met elkaar verbonden want deze gegevens hadden we dit voorjaar op moeten geven toen we op Galveston Beach SP in Texas stonden.

Vannacht heeft het nog even geregend maar bij het opstaan is de zon er al en als we naar buiten over het meer kijken zien we een nevel van het water opstijgen met daarboven een mooie groep bomen, hopelijk komt dat op de foto’s ook naar voren.

Na alles te hebben opgeruimd zijn we eerst een stukje gaan rijden want de generator mag hier pas om negen uur aan.

Terug gereden naar de NY-3 en deze west op naar het plaatsje Tupper Lake waar we de NY-30 zuid nemen, in het plaatsje zien we bij een bank een thermometer staan die een (buiten)temperatuur van 4 graden aangeeft.

Net buiten het plaatsje op een parking aan het Tupper Lake het ontbijt gemaakt en gelijk weer wat foto’s gemaakt.

Op het informatiebord daar stond was te lezen dat hier de Snapping Turtle woont dus niet echt een meer om te zwemmen.

Omdat die beesten in het voorjaar een plekje zoeken om hun eieren te kunnen leggen komen ze dan de weg op daarom zijn er hele stukken met gaas afgespannen zodat ze niet op de weg kunnen.

Ondanks hun pantser kunnen ze niet tegen autobanden.

Wij hebben er helaas geen gezien, misschien zijn ze al in de modder weg gekropen om hun winterslaap te houden.

We gaan weer verder en nemen aan het einde van Tupper Lake even een zijstap om via de SR-421 naar Horseshoe Lake, een meer in de vorm van een ….. juist ja, helaas is er van die vorm weinig te zien daarvoor moet je denk ik de lucht in.

Aan deze weg ligt ook de Bog River die via een mooie cascade in Tupper Lake.

De rit gaat verder en we komen door Long Lake een plaats die ook weer genoemd is naar het meer waar het aan ligt.

Hier liggen een aantal watervliegtuigjes aan een steiger, even gekeken wat dat kost en dat viel alles mee $ 30,00 voor een vlucht van 20 minuten jammer genoeg was het bedrijf gesloten, want een vlucht had hier een heel ander beeld van de Fall Foliage kunnen geven.

Net buiten het plaatsje zie ik op het laatste moment een bordje met Buttermilk Falls er op, de afslag op goed geluk genomen, want voor het zelfde geld is het een klein plaatsje aan het eind van de weg, maar na een kleine mile komen we een parking tegen met weer zo’n bordje.

Een korte (500 meter) wandeling brengt ons bij een schitterende cascade die wel een beetje te vergelijken is met Buttermilk Falls bij Ithaca alleen is dit een kleine versie en zitten er geen verdere watervallen achter, ook kan je hier niet zwemmen.

We blijven de NY-30 volgen, via Blue Mountian Lake, Lake Durant, Indian Lake, Sabael en Mason Lake komen we in Speculator waar we de NY-8 west nemen om dan via Lake Pleasant naar Poland te rijden waar de campground ligt voor de komende nacht.

Onderweg worden de nodige stops gemaakt en lijkt het soms als de zon er op staat of de berghellingen in brand staan zo fel zijn de kleuren, er begint hier en daar al wat blad te vallen dus als het zo koud en winderig blijft zal het niet lang meer duren voor de piek van het foliage seizoen hier voorbij is.

Zowel gister als vandaag zagen we heel veel (kleine) motels en B&B waar het bordje “No Vacancy” ophing, of deze vol waren of al gesloten was niet altijd duidelijk. Met veel auto’s op het erf kan men aannemen dat ze vol zijn maar soms zag men heel weinig of geen auto’s.

Rond 16:00 waren we op de campground waar het kantoor gesloten was (tot 17:00) en een papier aan de deur hing met de vrije plaatsen.

Dus een mooi plekje uitgezocht en alle voorzieningen aangesloten.

De wifi verbinding blijkt supersnel te zijn dus wordt er eerst naar het thuisfront gebeld en zullen vanavond de foto’s online gaan want dat lukte de laatste dagen niet door een trage verbinding. Na 17:00 even terug naar het kantoor geweest om in te schrijven.

Vandaag gereden: 147,8 mile.

Getankt: Poland NY, 41,579 gallon á $ 3,479

Campground: West Canada Creek Campsites, kosten $ 30,60 met GoodSam korting, full hook-up en wifi.

 

Dag 13 dinsdag 7 oktober 2008.

 

Vandaag eerst weer een verplaatsing, rond 09:00 gaan rijden richting Utica want we zijn door ons brood heen.

Als we vertrekken is het zonnig weer maar als we Utica naderen zien we daar donkere wolken boven hangen.

Wanneer we na de boodschappen verder rijden, komen we in de mist uit, gelukkig trekt die vlug op en krijgen we de zon weer terug.

We maken even een omweg via Engeland  om in Liverpool een Hobby-Lobby te bezoeken.

De locatie is vlug gevonden en er zijn in de verschillende winkelcentra en malls wel een kleine honderd verschillende winkels maar Hobby-Lobby kunnen we niet vinden dus na een klein uurtje T-T maar opdracht gegeven om de route naar Taughannock Falls SP uit te zetten.

Wij rijden dwars door Syracusa en een stuk I-81 zuid naar Cortland waar we de NY-13 richting Ithaca nemen.

Onderweg kunnen we weer volop van de schitterende kleuren genieten, nog niet helemaal op zijn hoogtepunt maar er zit al heel veel kleur in, rond het weekend zal het hier ook wel op zijn piek zitten wat de fall foliage aangaat.

Op een parking de lunch gebruikt en Ithaca ingereden daar nam T-T de kortste route dus in plaats van de NY-13 te blijven volgen nam hij de NY-366 en bracht ons dwars door de stad.

Niet echt handig maar we zijn zonder problemen op de NY-89 noord uitgekomen die ons naar het State Park en de campground brengt.

Door de week werkt men met een mindere bezetting denk ik, want de Park Office was dicht en er hing een briefje aan de deur dat kampeerders maar een plekje moesten zoeken met daarbij de site# die al bezet waren.

We hebben een envelopje meegepakt en een plekje uitgezocht.

Het envelopje (met inhoud) doen we morgenochtend in de brievenbus van de Park Office.

De camper op zien plek gezet en aangesloten op de stroom (water of sewer hook-up is er niet).

Daarna even gekeken wat we willen doen, omdat we in 2004 de Gorge Trail al gelopen hebben besluiten we nu de North Rim trail te doen, deze is vanaf de campground bereikbaar dus kan de camper blijven staan.

We lopen voornamelijk door het bos maar op verschillende punten zijn er viewpoint waar je in de gorge kijkt en wat verder op de trail heb je ook mooie doorzichten richting Cayuga Lake waar de Taughannock Creek in uitmond.

Op een van de laatste viewpoint krijg je dan zicht op de waterval zelf.

Helaas heeft er iemand bovenstrooms de kraan dichtgezet want de waterval staat bijna droog, er komt maar heel weinig water over de rand.

Ook het tijdstip waarop wij er komen is verkeerd, de waterval ligt in de schaduw en de zon staat verkeerd om foto’s te maken, dus gaan we morgenochtend even terug voor hopelijk mooiere foto’s.

De herfstkleuren aan de andere kant van de gorge kunnen we wel mooi vastleggen. De terugweg gaat een stuk gemakkelijker want die gaat bergaf. Deze hike is ook met kinderen heel veilig want de hele route is de rim afgezet met een 1,5 meter hoog hekwerk.

Vandaag gereden: 164,6 mile.

Campground: Taughannock Falls SP, kosten $ 21,75 met electra, voor (drink)water zijn er verschillende kranen die je met de andere kampeerders moet delen, zowel tent als campers zijn welkom en er zijn (een stukje verder bij het meer) ook cabins te huur. Op de campground zijn er restrooms met douches en er is een dumpstation voor je vuilwater.

 

Dag 14 woensdag 8 oktober 2008.

 

Vanmorgen dus eerst even de berg terug op gereden om nog een paar foto’s van Taughannock Fall te maken.

waterval ligt niet (volgens mij nooit) in de zon maar de lichtinval is wel een stuk beter ’s morgens.

Vervolgens even langs de Park Office gereden om de envelop met de betaling in de brievenbus te doen.

Hierna hebben we de NY-89 noord genomen om langs de westkant van Cayuga Lake naar het noorden te rijden.

Onderweg verschillende fotostops gemaakt.

Je ziet hier langs de weg verschillende percelen met druivenranken staan ook komen we geregeld borden tegen die naar een wijnmakerij/proeverij verwijzen.

Bijna bovenaan het meer nog even door Cayuga Lake SP gereden maar dat lijkt meer een dagrecreatie park te zijn.

Ook zien we langs het noordelijke deel van het meer (waar je dichter langs het meer rijdt) veel huizen die aan de landkant van de weg staan met aan de meerkant een strandhuisje en een aanlegsteiger, sommige van deze steigers lijken zo gammel dat ze onder het gewicht van een eend al in zullen zakken.

Over de US-20 west gaan we via de stadjes Seneca Falls en Waterloo (dat laatste ziet er leuk uit) richting Geneva.

Onderweg nog een korte stop in Seneca Lake SP maar daar zijn we vlug weer weg.

Het is een dagrecreatie park en al klaar voor de winter, alle picknickbanken zijn al bij elkaar gezet.

Bovendien staat er een strakke wind die vanuit het zuiden over de volle lengte van Seneca Lake aan komt zetten, er staat dan ook een flinke golfslag aan deze kant van het meer.

In Geneva nemen we de NY-14 zuid die ons langs de westkant van Seneca Lake naar Watkins Glen zal brengen, nauwelijks op deze weg komen we een omleiding tegen, dat is hier dus heel goed geregeld er staan een paar mannen het verkeer te regelen en daarna komen we op elke kruising weer een paar man tegen die je de goede kant opwijzen tot je weer terug bent op de route.

Zagen we langs de NY-89 al wat wijnbedrijven langs de NY-14 struikel je er over en bijna allemaal met een proeflokaal er bij.

Als men van wijn houdt en hier een rondje gaat maken is het verstandig van te voren een BOB aan te wijzen of een auto met chauffeur te huren, want hier kom je als een balletje terug op je overnachtingsplaats.

Wij geven beiden niet om wijn dus voor ons geen problemen.

In Watkins Glen naar de campground gereden daar kregen we een kaart mee met de plekken waar we uit konden kiezen, dus even een rondje gereden en een plek uitgezocht, terug naar de camp office en ingeschrijven voor de plek die wij willen.

Daarna de camper op zijn plek gezet en gegeten.

Na het eten zijn we naar de Watkins Glen Gorge gelopen, dat kan vanaf de campground, helaas stonden wij in de verkeerde loop dus moesten we eerst een heel stuk over de (zeer uitgestrekte) campground naar de trail die in de gorge uitkomt lopen.

Men komt bij de Mile Point Bridge op de Gorge Trail uit dus is het vandaar uit één mile naar het beginpunt.

Dit gaat bergaf dus dat loopt wel lekker, nadeel is dat we ook weer terug moeten en dan bergop.

De laatste kwart mile tot aan het eindpunt hebben we niet meer gedaan omdat we van de vorige keer nog wisten dat hier geen mooie watervallen meer zijn.

Net als bij Taughannock Fall is ook hier het waterpeil erg laag, het Finger Lake gebied heeft de laatste week duidelijk minder regen gehad dan wij langs de kust hadden. In tegenstelling tot 2004 toen er wel veel water door de gorge kwam is het water nu zo helder dat je ook in de diepere poelen tot op de bodem kijkt.

We zien in een van de grotere poelen dan ook de restanten van een oude ijzeren brug liggen die in het verleden waarschijnlijk ergens bovenstrooms is weggespoeld en hier is blijven hangen.

Van de fall foliage is behalve het vele blad wat al in de gorge ligt niet zo veel te zien op deze trail, de gorge is te diep om veel van de verkleurende bladeren te zien. We hebben over de totale afstand van drie mile een kleine drie en half uur gedaan.

De dag was vanmorgen zonnig begonnen maar in de loop van de morgen kwam er meer bewolking.

Vanmiddag ging het toen we het laatste stukje over de campground terug liepen naar de camper wat te spetteren en vanavond bleef dat een beetje aanhouden.

Vandaag gereden: 90,9 mile.

Campground: Watkins Glen SP, kosten $ 25,75 met electra, water moet men met andere kampeerders delen.

Er zijn restrooms met douches en er is een dumpstation voor vuilwater.

Dit is een grote campground met 305 plekken verdeeld over zes verschillende loops waarvan twee met electra hook-up.

Er zijn veel plekken die alleen geschikt zijn voor tenten.

Met een camper groter dan 36 feet wordt het wat moeilijker om hier te verblijven, de plekken zijn aan de krappe kant, zeker om in te draaien en liggen soms net verkeerd ten opzichte van de rijrichting (een richtings verkeer).